Tous les chapitres de : Chapitre 291 - Chapitre 300

"ริคริบ....นี่มันเป็นเวลาเลิกงานแล้ว....เราไม่ควรที่จะนำเรื่องงานมาพูดในเวลาส่วนตัวนะ"ขุนศึกหันมาเอ่ยบอกฉันเสียงเข้ม หน้าตาจริงจัง ฉันก็ไหวไหล่เล็กน้อยอย่างไม่ใส่ใจเขาก่อนจะย่นจมูกใส่เขาและหันมาใช้ส้อมจิ้มชิ้นเนื้อย่างมาใส่ปากตัวเองพลางเคี้ยวตุ้ยๆอย่างเอร็ดอร่อยอาการแพ้ท้อยของฉันไม่ค่อยมีตั้งแต่แรกอยู่แล้วอาจจะมีเเค่อาการหน้ามืดเวียนหัวแค่นั้น นอกนั้นฉันก็ไม่เป็นอะไรไม่แพ้อาหารไม่เหม็นกินได้ทุกอย่างแถมอร่อยด้วยแต่คนที่จะเหม็นและกินไม่ค่อยได้ก็คงจะเป็นขุนศึก เพราะตั้งแต่ฉันท้องน้ำหนักเขาลดลงไปเกือบห้ากิโลแหนะ"พี่ว่าได้เวลาตัดเค้กแล้วนะ"คุณจอมพลเอ่ยขึ้นพลางยืนขึ้นอย่างช้าๆ ถึงคุณหมอจะบอกว่าคุณจอมพลอาการดีขึ้นเริ่มเดินเองได้แต่ยังไม่ค่อยสมบูรณ์แต่เขาก็ยังคงดื้อรั้นที่จะเดินเองแผลของเขาก็หายดีแล้วเหลือแค่อาการที่กระดูกข้างหลังที่ถูกกระสุนเจาะแค่นั้นที่ต้องคอยหมั่นเคลื่อนไหวร่างกายและทำกายภาพบำบัดอยู่สม่ำเสมอจนกว่าจะกลับไปเป็นปกติ ความดื้อรั้นที่สองคนพี่น้องนี้มีเหมือนกันจริงๆ"โอเคค่ะ^_^"ฉันยิ้มร่าอย่างดีใจก่อนจะลุกขึ้นยืนอย่างช้าๆและระมัดระวังตัวเองสุดๆเพื่อให้ทุกอย่างไม่กระทบกระเทื

"และผมก็เชื่อว่าเอริเองก็ไม่โกรธคุณแม่หรอกครับ""เรื่องนั้นแม่รู้....เพราะถ้าเธอโกรธแม่ลับหลังลูกเธอก็คงจะกลั่นแกล้งแม่สารพัดแล้ว.....แต่นี้เธอกลับดูแลแม่อย่างดี....เปลี่ยนแพมเพิสให้แม่อย่างไม่รังเกียจ....""เช็ดอึเช็ดฉี่ให้แม่......อย่างไม่บ่นว่าเหม็นหรือเบื่อสักคำ""ผู้หญิงดีๆแบบนี้.....คู่ควรและเหมาะกับลูกของแม่ที่สุด""พยายามทำให้เธอกลับมารักลูกให้ได้นะ.....แม่เป็นกำลังใจให้""ได้ครับแม่....ขอบคุณนะครับ"ผมเอ่ยออกไปพลางยิ้มกว้างให้ท่านแม่ของผมก็ยิ้มกว้างให้ผมอย่างดีใจเช่นกันสีหน้าของท่านที่เคยดูเหมือนจะมีอะไรไว้ในใจตอนนี้มันดูสบายขึ้นเหมือนท่านได้พูดสิ่งที่อยู่ในใจของท่านออกมาแล้วผมได้รู้ความจริงแล้ว ยิ่งทำให้ผมรู้ว่าเอริไม่เคยไม่รักผม แต่เธอกลับรักผมมากเสียด้วย ไม่งั้นเธอไม่ยอมทำตามที่แม่ผมขู่เธอหรอกผมจะจีบเธอใหม่อีกครั้ง และจะดูแลเทคแคร์เธอให้ดีกว่านี้้ ผมจะใส่ใจเธอ และจะซื่อสัตย์ซื่อตรงกับเธอ และจะไม่ทำอะไรที่ผมเคยทำผิดพลาดไปเพื่อจะเสียเธอไปอีกแล้ว....ผมจะรักษาเธอไว้ให้เท่ากับที่เธอยอมเสียสละความรักแลกกับทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อผม..........เช้าวันต่อมาห้องนอนคุณหญิงนฤมิตรเอริ

"ไม่รู้ว่าช่องในเจดีย์ของแม่เธอจะพอใส่อัฐิของพ่อเธอได้อีกอันไหม?"คุณแม่ของผมเอ่ยขึ้นพร้อมกับยิ้มบางๆให้พี่จอมก่อนจะยื่นโกศสีขาวนวลที่ด้านในบรรจุเถ้ากระดูกของพ่อผมยื่นไปตรงหน้าของพี่จอมพี่จอมพลก็มองโกศในมือแม่ผมสลับกับมองหน้าผมด้วยแววตาแปลกใจและดูจะอึ้งไปนิดๆเหมือนเขาคิดไม่ถึงว่าคุณแม่ผมจะทำเรื่องแบบนี้ได้"ตอนนั้นคุณเป็นคนยืนกรานเองว่าจะเอาเถ้ากระดูกของพ่อไปเก็บไว้แต่ทำไมวันนี้กลับเอามาให้ผมเสียง่ายดายแบบนี้ได้ล่ะครับ....ทั้งที่ในตอนที่ผมกับแม่ของผมร้องขอคุณแทบจะกราบเท้า?"พี่จอมพลเอ่ยถามแม่ผมกลับมาเสียงเรียบ ในตาจ้องเขม่นมาที่แม่ผมอย่างต้องการคำตอบ"ในตอนนั้นที่ฉันไม่ให้อัฐิของพ่อให้แม่เธอก็เพราะตอนนั้นฉันมีทั้งอารมณ์โกรธอารมณ์เกลียดอยู่เต็มในอก""ฉันคิดได้อย่างเดียวคือว่า....ไม่ว่าพ่อของเธอจะเป็นหรือตายฉันก็จะไม่มีทางให้สองคนนี้ได้อยู่ด้วยกันเด็ดขาด""ฉันรู้ตัวว่าฉันมันแย่....กว่าจะมารู้ว่าความคิดของฉันมันไม่ดีต่อใครเลยรวมถึงตัวฉันเองด่วย....ก็เกือบจะสายไป""และฉันก็อยากจะขอบคุณเธอนะ....ที่ช่วยฉันออกมาจากกองเพลิงในวันนั้น""ถึงเธอจะไม่เต็มใจก็เถอะ....แต่ฉันก็อยากจะขอบคุณเธอ....และข

เหล้า บุหรี่ ก็ไม่หนักทุกวันแบบเมื่อก่อน แต่เรื่องผู้หญิง ฉันก็ยังคงไม่มั่นใจอยู่ดี เพราะเขาไม่เคยทำให้ฉันเชื่อใจเขาได้สักครั้ง....จริงๆกับเรื่องนี้ฉันรอขุนศึกไม่นานเขาก็กลับมาพร้อมกับรถวีลแชร์ เขายิ้มกว้างให้ฉันมาแต่ไกล ฉันก็ยิ้มให้เขากลับไป"เชิญครับคุณผู้หญิง""ขอบคุณค่ะคุณบุรุษพยาบาล"ฉันเอ่ยออกไปแกล้งขุนศึกที่เขาเข็นรถวีลแชร์มาหยุดตรงหน้าฉัน"ยินดีที่จะเป็นทุกอย่างให้เธอครับ""เลี่ยน"ฉันเอ่ยออกไปอย่างหมั่นใส่เขาก่อนจะลุกขึ้นยืนโดยมีร่างของขุนศึกที่ถลาเข้ามาช่วยประคองฉันไว้อย่างรวดเร็วเล่นเอาซะตกใจเลยแหะขุนศึกจัดการช่วยฉันทุกอย่าง โดยที่เขาทำอย่างเบามือและทะนุถนอมเหมือนกลัวว่าฉันจะเจ็บ"พร้อมออกตัวแล้วครับ""ค่ะไปได้เลยค่ะคุณบุรุษพยาบาล"ฉันแกล้งแซวขุนศึกต่อ เขาก็ยิ้มขำก่อนจะเข็นรถวีลแชร์ไปยังทิศทางออกของโรงพยาบาล โดยมุ่งตรงไปที่ลานจอดรถเมื่อมาถึงที่รถเขาก็จัดการประคองร่างของฉันขึ้นจากรถวีลแชร์ย้ายมานั่งบนรถของเขาอย่างเบามือเช่นเดิมแต่ที่ทำให้ฉันแปลกใจและรู้สึกประทับใจขุนศึกอีกอย่างหนึ่งก็คือตอนนี้เขากลับมามีทุกอย่างไม่ว่าจะเงินทองหรือชื่อเสียงแต่เขาก็ยังคงทำตัวเหมือนขุนศึกค

ในวีดีโอมีผู้ชายอยู่หลายคนรวมๆห้าคนได้และสถานที่มืดๆที่มีไฟหลากหลายสีแบบนี้ก็คงจะเป็นผับที่ไหนสักแห่งหนึ่งในกรุงเทพนี้แหละฉันก็ตั้งใจมองก็พบว่ามีผู้ชายสามคนที่คุ้นตาฉัน หนึ่งคือฟิวสองคือทีและสามคือขุนศึกข้างกายของผู้ชายทุกคนจะมีผู้หญิงแต่งตัวโป๊ๆหน้าอกตู้มๆนั่งขนาบข้างแบบแทบจะสิงร่างกันโดยพวกเธอเป็นคนชงเหล้าให้เขาทั้งห้าคนและคอยปรนนิบัติพวกเขาอย่างใกล้ชิดและออดอ้อนออเซาะแต่จะมีผู้ชายอยู่คนหนึ่งที่นั่งเป็นคนสุดท้ายของเพื่อนที่มีสีหน้าเหมือนไม่ค่อยสบายใจแบบคนที่กำลังอมทุกข์และดูอึดอัดอะไรอยู่ในใจ(วันนี้หนุ่มๆเลือกอิหนูของเจ๊นี่ไปได้เลนนะคะ....น้องๆพวกนี้พร้อมดูแลจ๊ะ)เสียงหวานอย่างดัดให้เสียงเล็กลงจากปกติมากเอ่ยขึ้นมา ฉันว่าเธอคนที่พูดอยู่นี่น่าจะเป็นสาวสองและเป็นคนที่กำลังถ่ายวีดีโออยู่ในตอนนี้ด้วยนะ(มันแน่นอนอยู่แล้วครับเจ๊.....พวกผมน่ะจัดเต็มแน่)เป็นทีที่เอ่ยขึ้นมาพลางยิ้มกริ่มอย่างเจ้าชู้และเขาก็หันไปกอดรัดนัวเนียกับผู้หญิงข้างกายเขาอย่างไม่เอียงอายใคร(แล้วน้องคนนี้ล่ะจ๊ะ....สนใจอิหนูของเจ๊คนไหนเป็นพิเศษไหม?)เจ๊สาวสองแพลนกล้องไปจับยังขุนศึกที่นั่งอยู่ติดกับขอบเก้าอี้ด้านในสุดข