“ห่วงสิคะ” ลอยหน้าตอบรับเต็มปาก แต่ความประหม่าทำให้ต้องพูดแก้เขินไป “ก็คุณยังไม่ได้จ่ายค่าจ้างฉัน เกิดเป็นอะไรขึ้นมาตอนนี้ ฉันก็ชวดสิ ทำงานให้จนเสร็จแล้วด้วย”พอเอ่ยถึง ‘งาน’ ที่ทำร่วมกันจนสำเร็จ หญิงสาวก็นึกกระดากอายจนหน้าแดงก่ำ“ใครว่าคุณทำงานเสร็จล่ะ ไม่รู้หรือไงว่าตอนที่คุณหนีไปน่ะ อาการผมก็กลับมากำเริบหนักกว่าเดิมอีก ตอนนี้อย่าว่าแต่นกเขาไม่ขัน กระทั่งเห็นผู้หญิงสวยๆ ยังไม่มีอารมณ์จะมองด้วยซ้ำ”พริตตีสาวทำตาโตเท่าไข่ห่าน “จริงอะ?”“อืม...เพราะคุณ เลยทำให้ผมอาการหนักกว่าเดิม จะรับผิดชอบยังไงดี หืม?” คนป่วยส่งสายตาหวาน มันใช่เหรอ...ภีรดากลอกตาไปมา อยู่ๆ ก็มีความผิดเสียอย่างนั้น“กะ...ก็”“ผมควรคิดค่าปรับคุณเป็นอะไรดี” นัยน์ตาคมทอประกายวิบวับชวนให้ขนลุกซู่ หัวใจเต้นรัวแรง “จูบหวานๆ สักทีสองที หรือว่าจะกลับมาทำงานชดเชยจนกว่าผมจะหายเป็นปกติ...”“อะ...เอ่อ จะดีเหรอคะ คุณป่วยอยู่นะ หักโหมไปไม่ดี ตอนนี้ควรพักผ่อนเอาแรงให้มากๆ ดีกว่า หิวน้ำไหมคะ ตื่นมาก็พูดจ๋อยๆ คงคอแห้ง งั้นเดี๋ยวฉันไปเอาน้ำให้ดื่มดีกว่านะคะ”คนกำลังเขินเผลอพูดรัวจนลิ้นพันกันกลบเกลื่อน ก่อนเดินหนีไปที่ตู้เย็นมุมห้องหมาย
Last Updated : 2025-01-23 Read more