All Chapters of ภารกิจรั่ว...ยั่วให้รัก: Chapter 131 - Chapter 140

เย็นวันนั้น ภีรดาแต่งตัวสวยพริ้งเป็นพิเศษรอไปดินเนอร์กับเขาอย่างมีความสุข นานๆ ทีนายจ้างหนุ่มจะยอมตามใจทุ่มเลี้ยงไม่อั้นสักที แถมยังใจป้ำให้เธอได้เลือกเมนูเองเสียด้วย แต่นั่นยังไม่สำคัญเท่ากับการที่เขาเอาใจใส่ความรู้สึกของเธอต่างหากติ๊งต่อง!เสียงออดที่หน้าประตูทำให้พริตตีสาวเงยหน้ามองนาฬิกาแขวนพร้อมกับแปลกใจ เพราะยังไม่ถึงเวลานัด และปกติเจ้าของห้องก็จะเปิดประตูเข้ามาเลย แต่วันนี้กลับกดออด น่าแปลกเอ...หรือว่าวันนี้เขาอยากจะเซอร์ไพรส์เธอกันนะ คิดแล้วหญิงสาวก็คลี่ยิ้ม รีบแจ้นไปเปิดประตูให้“มาแล้วค่ะ...มาแล้ว จะกดทำไมนักหนาเนี่ย กุญแจคุณก็มีทำไมไม่ไขเข้าฮะ...อ๊ะ! อ้าว...” ภีรดายิ้มค้างอย่างตกตะลึง เมื่อได้เห็นคนที่มากดออดหน้าประตูซึ่งไม่ใช่เจ้าของห้องอย่างที่คิด แต่กลับเป็น...“คุณรียา!” /////////////“คุณรียา!” เจ้าของชื่อมองหญิงสาวตรงหน้าสลับกับหมายเลขหน้าประตูห้องยังข้องใจ“ตายจริง สงสัยจะจำห้องผิด ขอโทษนะคะ” ชารียาเอ่ยปากกับผู้หญิงแปลกหน้าที่เธอเคยพบมาแล้วถึงสามครั้งแต่ก็ยังไม่รู้จักชื่อ“ไม่ผิดหรอกค่ะ ถ้าคุณต้องการมาหาคุณราล์ฟ...”“เอ๊ะ! คุณรู้จักกับราล์ฟด้วยเหรอคะ”“เชิญเข้ามา

“อ้าว...แล้วถ้าเขาไม่ตามหาหนูล่ะคะ”จะไปเอาแน่เอานอนอะไรกับตาทึ่มนั่น แถมเธอมันก็แค่แฟนปลอมๆ ที่เขาจ้างมาทำงานพิเศษให้เท่านั้น หายไปสักคนก็ไม่สำคัญ ยิ่งตอนนี้ถ่านไฟเก่ามีทีท่าว่าจะคุขึ้นมาใหม่อีกครั้ง เผลอๆ ตานั่นอาจจุดพลุฉลองที่กำจัดก้างชิ้นโตออกไปจากชีวิตก็เป็นได้ ใครจะรู้“เชื่อมั่นในตัวเองสิจ๊ะหนูแพน ผู้หญิงเราทุกคนมีคุณค่าในตัวเองทั้งนั้น แต่ถ้าใครที่เขาไม่เห็นค่าของเรา จะไปยากอะไร เราก็แค่กดดีลีตคนโง่คนนั้นทิ้งไป แล้วหาคนที่เขาเห็นค่าเราใหม่ก็เท่านั้น”โหยยย...คมมากค่ะขุ่นแม่ นี่สินะที่เขาเรียกว่า...แม่ก็คือแม่แต่เดี๋ยวนะ...คนโง่ที่ว่านั่นมันลูกชายคุณแม่เองไม่ใช่เหรอคะ“งั้นก็ได้ค่ะ แพนจะไปกับคุณแม่” เมื่อยากจะปฏิเสธความหวังดี ภีรดาจึงรับคำไป ดีเหมือนกันช่วงนี้ยิ่งเบื่อๆ จะได้เปลี่ยนบรรยากาศบ้าง“ดีมากจ้ะลูกสาว เดี๋ยวเราไปชอปปิงหาของขวัญกันก่อน แล้วกลับไปแม่จะสอนทำสูตรเด็ดมัดใจแฟนให้ รับรองตาราล์ฟหนีไปไหนไม่รอดแน่!” เวลาเดียวกัน ชายหนุ่มผู้ไม่รู้ตัวว่าถูกหมาย

หายไปไหนนะ ยิ่งเวลาผ่านไปหัวใจของเขาก็เริ่มร้อนรุ่ม ร่างสูงเดินวนไปวนมา พร้อมมองไปที่ประตูหวังว่าอีกฝ่ายจะโผล่เข้ามาพร้อมด้วยของกินที่คิดว่าเจ้าตัวออกไปซื้อ แต่ก็ไม่มีวี่แวว จากความร้อนรุ่มจึงเปลี่ยนเป็นร้อนใจเป็นห่วง ไม่ใช่ว่าน้อยใจเขาจนหนีไปแล้วนะไวเท่าใจคิด เขารีบเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าฝั่งของหญิงสาว และพบว่ากระเป๋าเดินทาง ของอีกฝ่ายหายไป พร้อมเสื้อผ้าบางส่วนหนี! คือข้อสันนิษฐานแรกที่คิดออก คำถามต่อมาคือ...หนีไปไหน และไปกับใครชายหนุ่มรีบยกหูถึงโอปอเรเตอร์ของคอนโดทันที“ขอโทษนะครับ ผมอยากขอดูกล้องวงจรปิดที่ชั้นสิบเก้าของวันนี้หน่อยได้ไหมครับ!” ในขณะที่รวินรุตม์กำลังกระวนกระวายร้อนใจตามหาตัวผู้ช่วยสาวของตนยกใหญ่ คนที่เขาตามหานั้นกลับมานั่งโขลกน้ำพริกที่บ้านพ่อแม่เขาโครมๆ อย่างมีความสุขรวีวรรณยืนมองผู้หญิงที่ลูกชายบอกว่ากำลังคบหาดูใจกันอยู่อย่างพอใจ หลังจากที่ขโมยตัวมาจากคอนโด มารดาของรวินรุตม์ก็พาหญิงสาวไปเดินชอปปิงซื้อเสื้อผ้าข้าวของให้อีกฝ่ายอย่างสนุกสนาน แม้ว่าอีกฝ่ายจะคอยปฏิเสธด้วยความเกรงใจ

เธอก็แค่มายืมพื้นที่ที่ควรเป็นของผู้หญิงแสนสวยคนนั้นอยู่ชั่วคราวเท่านั้น วันหนึ่งที่ภารกิจสิ้นสุด ห้องนี้ หรือแม้กระทั่งครอบครัวของเขาก็จะถูกยึดคืนโดยเจ้าของตัวจริง ส่วนภีรดาก็จะจากไปโดยไม่มีใครคิดถึงอีก แค่คิดก็รู้สึกหดหู่ขึ้นมาจับใจเธอไม่ควรปล่อยให้ใจถลำรู้สึกลึกซึ้งกับนายจ้างมากไปกว่านี้ เพราะถ้าวันนั้นมาถึงจริง จะได้ไม่ต้องรู้สึกเจ็บปวดใจมากนักภีรดาหันไปมองรูปของเจ้าของห้องที่วางไว้ที่ข้างเตียง“ไม่ต้องมามองอ่อยเลยนะ ต่อจากนี้ไปฉันขอสั่งห้ามไม่ให้คุณเข้ามาเพ่นพ่านในหัวใจของฉันอีก ต่างคนต่างอยู่เข้าใจไหม ฮึ” ว่าแล้วก็จับกรอบรูปนั้นคว่ำหน้าลงอย่างไม่ไยดีทว่าปณิธานที่ตั้งไว้มีอันต้องถูกทดสอบในกลางดึกของคืนนั้นจนได้!ในขณะที่กำลังนอนหลับสนิทคืนนั้นเอง ภีรดารับรู้ได้ถึงพลังงานบางอย่างที่คืบคลานเข้ามาใกล้ในยามที่เสมือนครึ่งหลับครึ่งตื่น วัตถุหนักๆ บางอย่างพาดทับบนกายจนไม่อาจขยับได้ ไออุ่นหอมสะอาดๆ โอบล้อมกายเธอไว้เหมือนมนตร์สะกดผีอำ! ความรู้สึกแรกที่แวบขึ้นมาในมโนจิต ผีชนิดไหนวะ แทนที่จะทับ ดันมากอด...“ไอ้ผีชีกอ!” หญิงสาวงึมงำด่า ทำใจกล้าด้วยการปรือตามองสิ่งลี้ลับที่กำลังครอบงำร่าง

“ไปทำอะไรมาล่ะ ถึงไม่ได้หลับได้นอน” คนเป็นแม่ส่งมุกให้ทั้งๆ ที่รู้ดีแก่ใจว่า ‘ใคร’ ที่ทำให้ลูกชายตัวดีไม่ได้นอนทั้งคืน“ถูกผีอำทั้งคืนเลยน่ะสิครับแม่ นอนทับผมจนเมื่อยไปทั้งตัวเลยเนี่ย”“แค็กๆ”ผี! เอ้ย...คนที่ถูกกล่าวหาสำลักออกมาจนหน้าเขียวหน้าแดง อยากหาอะไรเขวี้ยงใส่ปากคนพูด แต่ต้องเก็บอาการไว้ชำระทีเดียวเมื่อถึงเวลาหน็อย...ตาบ้านี่ต้องการอะไรจากสังคมมิทราบ! มานอนกอดเขาทั้งคืนไม่พอยังมีหน้ามาหาว่าเขาเป็นผีอีก ผีที่ไหนจะหุ่นแซ่บแบบนี้ล่ะ ฮึ!ภีรดาได้แต่ฮึดฮัดไม่เข้าใจตัวเองเลยว่าทำไมเธอถึงขยันเดินละเมอมาให้เขากอดอยู่ได้ทุกวี่ทุกวัน ไม่ใช่จะรังเกียจหรอกนะ เพราะอันที่จริงการได้นอนในอ้อมกอดแสนอุ่นของเขามันทำให้เธอผ่อนคลายนอนหลับสบายทั้งคืนเหมือนกัน แต่ก็นั่นแหละ หลับสบายแต่ตื่นมาหัวใจจะวายทุกครั้งที่รู้ว่าได้ใกล้ชิดกับขนมหวานต้องห้ามที่น่ากินแต่กินไม่ได้เฮ้อ...ตูละหน่าย!“อ้าว...นั่นพระมาแล้วจ้ะ” ภีรดาขยับก้าวถอยหลัง แต่ถูกรวีวรรณรุนหลังเอาไว้ “ยืนข้างๆ ตาราล์ฟสิจ๊ะหนูแพน ทำบุญร่วมชาติ ตักบาตรร่วมขัน จะได้พบกันทุกชาติไปไงจ๊ะ”หึๆ แค่ชาติเดียวก็จะบ้าตายแล้ว ถ้าขืนได้พบทุกชาติคงไม่ได้แก่