All Chapters of ขย่มรักร้ายนายรูมเมทสุดหล่อ: Chapter 21 - Chapter 26

“เออๆๆอดีตแฟนก็อดีตแฟน….”“เธอจะกลับมาอยู่ที่นี้ถาวร…เพราะเห็นว่าคุณลุงพ่อของเธอ….ล้มป่วยน่ะ…”“ล้มป่วย?”ผมเอ่ยทวนคำพูดของพี่ติณห์ไปอย่างตกใจและเป็นห่วงคุณลุงภวัตพ่อของวิเวียนอดีตผู้หญิงที่ผมรักเธอมากและครั้งหนึ่งเราเคยใช้ชีวิตร่วมกันแต่มันก็เป็นแค่อดีตที่ผมไม่อยากจะจำ“อืม…ใช่…เมื่ออาทิตย์ก่อนฉันเข้าไปหาท่าน…เอาการ์ดงานแต่งไปให้ท่านน่ะ…”“อาการท่านมองหนักเอาเรื่อง….”“สงสัยท่านคงไม่มีเงินส่งไปให้ลูกสาวท่านผลาญอีกแล้วน่ะ…”พี่ติณห์พูดถูกทุกอย่าง ผมก็พยักหน้าเข้าใจ ลุงภวัตเคยเป็นเลขาของคุณพ่อผมมาตั้งแต่พ่อผมก่อตั้งบริษัทเหมืองเพชรใหม่ๆจนกิจการของพ่อผมเติบใหญ่อย่างทุกวันจนทำให้ผมและวีเวียนลูกสาวของลุงภวัตได้รู้จักกันและสนิทสนมกันจนผมรักเธอเพราะเธอเป็นความรักครั้งแรกของผมและก็ยังเป็นคนแรกของผมอีกด้วย ผมรักเธอมาจึงไปขอร้องอ้อนวอนให้คุณพ่อผมไปขอหมั้นวิเวียนให้ผม จนผมกับวิเวียนได้หมั้นหมายกัน เราสองคนจึงตัดสินใจไปใช้ชีวิตกันสองคนที่ต่างประเทศเพื่อไปเรียนต่อเกรดสิบที่แอลเอ ปีแรกเรามีความสุขกันมากแต่พอเข้าปีที่สองปีสามวิเวียนผู้หญิงที่แสนดีของผมก็เปลี่ยนไป เธอเริ่มกลับบ้านมืดเริ่มเที่ยว และใ

“คุณภีม…นี่เขาเป็นใครเหรอ?”“ถึงต้องเตรียมห้องสูทไว้ให้เขาเลย?”ฉันที่ช่วยยัยถุงแป้งดูดฝุ่นตามพรมสีขาวตรงโซนห้องนั่งเล่นของห้องสูทใหญ่หรูหรานี้ก็เอ่ยถามไปอย่างสงสัย“คุณภีมเป็นเจ้าของโรมแรมนี้…และอีกๆหลายๆสาขาที่อยู่ทั่วประเทศน่ะ..”ถุงแป้งที่นำผ้าสีขาวเช็ดไปตามโต๊ะและของตกแต่งซึ่งเธอยืนอยู่ไม่ไกลจากฉันนักเอ่ยตอบฉันมา ฉันก็พยักหน้าเข้าใจ และเราสองคนก็ช่วยกันทำความสะอาดและจัดห้องให้เรียบร้อยเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมงเต็มจนทุกอย่างในห้องนี้สะอาดเหมือนใหม่ทุกอย่าง“นี่ถุงแป้ง!!”“คะ!”ถุงแป้งและฉันที่กำลังนั่งพักเหนื่อยที่ห้องพักของแม่บ้านอยู่ถึงกับต้องหันไปมองเสียงเเข็งที่ตะคอกอยู่ด้านหน้าประตูห้องสูทพลางสะดุ้งสุดตัวด้วยความตกใจ ฉันจึงหันไปมองตาม ดีนะที่เธอคนนี้ที่มาเรียกยัยถุงแป้งไม่ใช่คุณเกลอะไรนั้น ไม่งั้นฉันกับยัยถุงแป้งแย่แน่“ลูกค้าเช็คเอาท์ออกไป...มาช่วยพี่ทำความสะอาดห้องหน่อยเร็ว!”“ค่ะๆๆ”ถุงแป้งรีบลุกขึ้นพร้อมกับก้มศีรษะลงอย่างเข้าใจและเธอก็หันมามองหน้าฉันด้วยสีหน้าลำบากใจ“เอ่อ…”“มีอะไร?”ฉันทำถามถุงแป้งเสียงเข้มที่เห็นว่าสีหน้าที่ร้อนรนใจของเธอกำลังจ้องมองฉันอยู่“คือว่าฉัน….ลืมไปว่า

“มีแต่รี…ได้ไหม?”คุณป้าเจ้าของร้านว่าพร้อมชูกล่องเหล้าให้ฉันดู ฉันก็พยักหน้าว่าได้หมดตอนนี้ ขอแค่กินแล้วเมา เมาเพื่อให้ลืมเธอไปเลย!!!“มีแต่กลมขนาดใหญ่เจ็ดร้อยมิลลิลิตร”“แปดร้อยบาท…”“ได้ค่ะ…เอามาสองกลมเลย!”ฉันตอบเสียงดังฟังชัดพร้อมกับสะอึกจากการร้องไห้มาอย่างหนัก พรึบ“หนึ่งพันหกร้อยบาท”ป้าเจ้าของร้านว่าพร้อมกับยื่นถุงหิ้วสีเข้มมาให้ฉันที่ด้านในบรรจุเหล้าสองกลม ฉันก็ยื่นเงินแบงค์พันสองใบให้เธอและรอเงินทอนเมื่อได้เงินทอนมาจากป้าฉันก็จัดการยัดเงินทอนเก็บลงไปในกระเป๋าช่องลับของกระโปรงพรึบฉันหยิบถุงเหล้าและเก็บเงินทอนเรียบร้อยก็เดินเท้าเปล่าซึ่งฉันเองก็ไม่แน่ใจว่าไปถอดรองเท้าทิ้งไว้ที่ไหนและตอนไหนที่เท้าฉันไม่ได้สวมใส่รองเท้า แต่พอรู้ตัวอีกทีก็เจ็บแสบที่เท้าทั้งสองข้างไปหมดแล้วพรึบฉันทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้สีขาวตัวยาวที่นั่งได้ถึงสามคนและจัดการเปิดขวดเหล้ากลมขึ้นมาและเริ่มกระดกทันที“อ๊าาาาาาห์”ฉันร้องออกมาที่รสชาติขมๆและเข้มๆของเหล้าลงคอฉัน ฉันกระดกเหล้าอย่างเพียวๆจนรู้สึกแสบคอและแสบท้องไปหมด แต่แบบนี้ยิ่งดี ฉันจะได้เมา เมาให้ลืมพี่คีรี!“อึกๆๆๆฮืฮๆๆๆๆ”ฉันเบะปากร้องไห้ออกมาอย่างไม่