“อื้อออ!”“อ๊าาาาห์ซี๊ดดดดปากพี่เอยนี่โคตรนุ่ม…”คิณภพครวญครางกระเส่าออกมาเมื่อลำกายใหญ่ของเขาได้เข้าไปสู่โพรงปากเล็กนุ่มของกมลวรรณแล้ว แต่ลำกายใหญ่ก็เข้าไปได้เพียงแค่ครึ่งเดียวเพราะขนาดของเขามันใหญ่โตกว่าปากของเธอจะรับไหว“อื้อออ”คิณภพเอื้อมมือทั้งสองข้างของเขาไปจับศีรษะของกมลวรรณและค่อยๆขยับสะโพกสอบอย่างช้าๆเพื่อให้ลำกายใหญ่ได้ถูเสียดสีเข้าออกกับโพรงปากนุ่มของกมลวรรณเพื่อปลุกอารมณ์กามารมณ์ให้ตัวเขาให้เพิ่มมากขึ้นและสร้างความเสียวซ่านให้เขาอีกด้วย“อ๊าาาาาห์…..ซี๊ดดดด”คิณภพทำหน้าเหยเกอย่างเสียวซ่านไปทั่วทั้งลำกายใหญ่ เขาจับศีรษะของกมลวรรณยึดไว้และถอดถอนลำกายใหญ่โตของเขาออกไปมาจากโพรงปากของเธอ“อื้ออ”กมลวรรณครางกระเส่าเมื่อคิณภพได้ใช้ส่วนปลายของหัวเห็ดเช็ดน้ำลายสีใสที่ไหลรินออกมาจากริมฝีปากของเธอและจ่อส่วนหัวของลำกายใหญ่ไปที่ริมฝีปากของเธออีดครั้ง กมลวรรณรู้ทันทีว่าคิณภพต้องการให้เธอทำอะไร “ดูด..ให้เหมือนนางเอกหนังโป๊ที่พี่ดู…เวลาช่วยตัวเอง…สิครับ”คิณภพพูดเสียงเข้มออกมาทำให้กมลวรรณจ้องหน้าเขาตาขวางที่เขารู้ว่าเธอทำเรื่องหน้าอายแบบนั้นลงไป “เร็วๆสิครับ…”คิณภพเร่ง กมลวรรณจึงต้องจำใจย
“อื้ออ!”กมลวรรณร้องครวญครางพลางส่ายความเป็นสาวไปมาทันทีที่คิิณภพจับลำกายใหญ่ของเขาถูเสียดสีไปกับร่องสวาทที่เปียกชุ่มเเฉะของเธอ“น้ำหงี่…พี่เอยนี่เยอะจริงๆนะครับ…”“อื้อออ…อย่าขยี้ปุ่มกระสันฉัน!”กมลวรรณครางกระเส่าพลางกำโซฟาแน่นด้วยความเสียวซ่าน“ก็ปุ่มกระสันของพี่…มันน่ารัก..หนิครับ…”“รูเหมือนยังไม่เคยโดน…?”“พี่เอยซิงเหรอครับ?”คิณภพที่จัดการแหวกร่องสวาทสีชมพูสดใสที่ปิดสนิทของกมลวรรณเอ่ยถามเธอไปด้วยความสงสัย เพราะเขาเองก็เคยผ่านผู้หญิงมาเยอะ แต่ความเป็นสาวของเธอคนนี้ทำให้หัวใจของเขาพองโตจนตื่นเต้นและรับรู้ได้ทันที ว่าเธอยังไม่เคยผ่านมือชายใดมาก่อน เขาจึงไม่หยิบอุปกรณ์ป้องกันมาสวมใส่“ฉันไปทำรีแพร์มาย่ะ!!”“อ้อ…หรือครับ…”คิณภพตอบเสียงเข้มพร้อมกับทำหน้าล้อเลียนเธอ ก่อนที่เขาจะค่อยๆดันลำกายใหญ่ของเขาเข้าไปในร่องสวาทที่ปิดแน่นของเธอ“อื้ออ!”“แน่นขนาดนี้….ยังบอกว่าไม่ซิง…”คิณภพบ่นอุบอย่างเอ็นดูคนร่างเล็ก เขาจับลำกายใหญ่ของเขาออกมาและจัดการดันลำกายใหญ่ของเขาเข้าไปในร่องสวาทของเธออีกครั้ง แต่ก็เหมือนเดิมเพราะข้างในของเธอแน่นจนเขาเสียบแทงไม่เข้าถึงจะมีน้ำหล่อลื่นไหลเปียกชุ่มแฉะเป็นจำนวนมากก
บ้านเช้า Aวันต่อมา12:00น.ห้องนอนขวัญเอย…ขวัญเอย กมลวรรณ….“อื้ออ”ฉันบิดขี้เกียจไปมาพร้อมกับอาการที่ปวดเมื่อยเนื้อ ปวดเมื่อยตัวและไหนจะปวดมิจิของฉันที่โดนไอ้เด็กบ้าเคนโซมันเปิดซิงฉันแถมมันยังจัดให้ฉันซะหลายยกอีกตั้งหาก คนเมาก็ไม่เว้นอ่ะเว้ย!“ตื่นแล้วเหรอครับ…เมีย^_^”เสียงหวานละมุนเอ่ยขึ้นดังใกล้ๆกับหูของฉันขวับทำให้ฉันนี่ถึงกับตื่นเต็มตาและหันไปมองหน้าของไอ้เด็กบ้าที่มันนอนกอดก่ายร่างของฉันอยู่ข้างๆตัวฉันบนที่นอนนุ่มๆในห้องนอนของฉันอีกด้วย“พูดให้มันดีๆหน่อย…ใครเป็นเมียนายไม่ทราบ?”“ก็พี่ไงครับ….เป็นเมียผม^_^”เคนโซว่าพร้อมกับยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ฉัน แถมมันยังมองต่ำลงมาที่หน้าอกของฉันที่มีผ้านวมผืนใหญ่ปกคลุมอยู่ และฉันก็รับรู้ได้ถึงความอุ่นของเนื้อแนบเนื้อที่เสียดสีกับร่างกายที่เปลือยเปล่าของฉันอีกด้วยฉันจึงดึงผ้านวมมากระชับปิดร่างของฉันให้แน่นขึ้น“เมื่อคืนนี้…ที่เราได้เสียกันที่โซฟากลางบ้าน”“หยุดพูด!!”ฉันตะโกนเสียงดังพร้อมกับดีดดิ้นตัวให้หลุดจากการกอดของเขา แต่ก็ไม่เป็นผลเพราะฉันสู้แรงของเคนโซไม่ไหวและร่างกายของฉันก็อ่อนล้าจนเกินไปด้วย“ผมพูดความจริง^_^”“ฟอดดดดด”เคนโซว่าเสียงนุ่ม
“พี่เอยก็เห็น…”เคนโซว่าเสียงอ่อน ฉันที่รู้ที่เห็นว่าสิ่งที่เขาพูดเป็นความจริง เขาพาผู้หญิงมากหน้าหลายตามานอนที่นี้และก็มีอะไรกับพวกเธออย่างไม่ซ้ำหน้าจริงๆนั่นแหละและเขาทำกับพวกเธอ…เหมืือนที่เขาทำกับฉันสายตาของเคนโซไม่ได้ฉายแววว่ารู้สึกผิดต่อการกระทำที่เขาทำลงไปเลยสักนิดผู้หญิงทุกคนรับไม่ได้หรอกที่รู้ว่าแฟนตัวเองไปมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่น พวกเราไม่ได้ใจกว้างขนาดนั้นพรึบฉันดันร่างออกมาจากอ้อมกอดของเคนโซได้สำเร็จ ฉันก็ลุกขึ้นนั่งและหันไปจ้องหน้าเขาอย่างเอาเรื่องทันที“นาย…มันเป็นผู้ชายที่เห็นแก่ตัว…”“นาย…เห็นผู้หญิงเป็นของเล่น…”“ไม่แคร์ความรู้สึกของผู้หญิง….”ฉันพูดพร้อมกับจ้องนัยน์ตาคู่สวยของเคนโซด้วยแววตาสั่นไหว“ก็พวกเธอ…ง่ายเอง….”เคนโซว่าออกมาด้วยสีหน้าและนำ้เสียงที่เป็นปกติ เหมือนเขากำลังพูดจาดูถูกลูกผู้หญิงรวมไปถึงดูถูกฉันเองที่ง่ายด้วย ยอมมีอะไรกับเขาทั้งๆที่เพิ่งจะรู้จักเขาได้ไม่นานเพลี๊ย!เร็วเท่าความคิด ฉันตบหน้าเคนโซเต็มแรงจนใบหน้าหล่อของเขาหันไปตามแรงตบของฉัน“ออกไปจากห้องฉัน ”ฉันเอ่ยบอกเคนโซไปพลางกลั้นน้ำตาไม่ให้มันไหลออกมา นี่ฉันยอมให้ผู้ชายเห็นผู้หญิงเป็นของเล่นคนนี้ไ
คืนวันเดียวกันผับWโต๊ะ8โซนVIP00:30น.เคนโซ คิณภพ….“ไอ้เคนโซ?”“ไอ้เคน!”“ห๊ะ”ผมหันขวับกลับไปมองหน้าไอ้กราฟอย่างเอาเรื่องที่มันตะโกนใส่หูผม จนผมแสบแก้วหูเลยเนี่ย!!!“ห่าไรของมึง…ตะโกนใส่หูกูหาพ่องมึงดิ!”ผมมองหน้าไอ้กราฟพร้อมกับทำเสียงเเข็งอย่างไม่พอใจใส่มันพร้อมกับยกมือมาลูบหูของผมที่รู้สึกแสบแก้วหูไปด้วย หงุดหงิดชะมัดไอ้เวร!!!“ใจเย็นๆดิสัส…ไปทำอะไรมามองอารมณ์ฉุนเฉียวจังวะ?”ไอ้กราฟเอ่ยถามผมพร้อมกับมองหน้าผมอย่างสงสัย ผมก็มองหน้ามันนิ่งและนึกถึงคำพูดที่พี่ขวัญเอยบอกผม ว่าอย่าล้อเล่นกับความรู้สึกของผู้หญิงอย่ามองพวกเธอเป็นแค่ของเล่นควรจะให้เวลาแฟนของผมมากกว่านี้คำพูดของพี่ขวัญเอยพร้อมกับใบหน้าที่อาบเต็มไปด้วยหยาดน้ำตาของเธอทำให้หัวใจของผมที่เคยด้านชาและชินชากับผู้หญิงเกิดหวั่นไหวขึ้นมาให้กับเธอคนนี้อีกครั้ง ผมคิดว่ามันเคยเข้มแข็งไปแล้วไม่ใช่เหรอ แต่ทำไมกลับแค่คำพูดของผู้หญิงคนนี้ถึงมีอิทธิพลกับความรู้สึกของผมได้มากขนาดนี้อีกครั้งเธอกำลังทำให้ผม…รู้สึกว่าการกระทำที่ผมทำลงไปมันคือการกระทำที่เลวทรามและผิดมหันต์พรึบ“ไอ้เคน!”ไอ้กราฟตบไหล่ผมอย่างแรง ผมที่มองหน้ามันนิ่งอย่างคนใจลอย
“และมึงมานั่งแดกเหล้าเอาแดกเอาเพื่อ?”“กูก็แค่สับสน…”ผมตอบไอ้กราฟไปเสียงแผ่วเบาอย่างคนที่กำลังสับสนในการกระทำของผมอยู่ในตอนนี้จริงๆ“สับสน?”“สับสนอะไรว่ะ?”ไอ้กราฟทวนคำพูดของผมและมองหน้าผมที่ผมมองหน้ามันอย่างจริงจัง“สับสนกับการกระทำของกู…”ผมตอบไอ้กราฟไป พลางหันไปเทขวดเหล้าใส่แก้วเหล้าของผมและหยิบยกกระดกดื่มอีกครั้ง“การกระทำของมึง?…ที่มึงประชดความรัก…”“จากคนที่เคยเป็นผู้ชายรักเดียวรักใครรักจริง…”“กลับกลายเป็นผู้ชายเพลย์บอยคบใครทีละหลายๆคน…นอนกับผู้หญิงมากมายไม่ซ้ำหน้า…”“และมาวันนี้…มึงกลับมาบอกว่ามึงสับสน..?”ไอ้กราฟเอ่ยยาวเหยียดออกมา ผมบอกแล้วว่ามีมันคนเดียวนี่แหละที่รู้จักผม ดีกว่าใคร และผมกับมันก็ไม่เคยมีเรื่องอะไรที่จะต้องปกปิดกัน“ใช่….”ผมพยักหน้าตอบไอ้กราฟไป มันก็มองหน้าผมอย่างงงๆแต่มันก็พอจะประติดประต่อเรื่องราวของผมได้บ้าง เพราะมันน่าจะรู้ว่าชีวิตผมที่ผ่านมา ว่ามันเกิดอะไรขึ้นมาบ้าง“กูควรจะหยุด….ได้แล้วใช่ไหมว่ะ?”ผมถามไอ้กราฟไปอย่างต้องการคำปรึกษาจากเพื่อนรักผม มันก็ถอนหายใจออกมาพร้อมกับทำหน้าเหนื่อยใจคิดหนัก“การกระทำที่มึงทำอยู่ในตอนนี้…มันก็เป็นความธรรมดาของผู้ชาย…”“ที
สองวันต่อมา….บ้านเช่าA…08:00น.ขวัญเอย กมลวรรณ….พรึบ“น้องเอยคะ”ฉันที่ก้มหน้าก้มตาเดินออกมาจากบ้านเช่าเพื่อจะไปมหาลัยก็ต้องหยุดชะงักกับเสียงทุ้มนุ่มละมุนของผู้ชายที่คุ้นหูฉันเอ่ยเรียกฉันอยู่ตรงด้านหน้าบ้านเช่า“พี่คีรี…”ฉันเงยหน้าขึ้นไปสบตากับพี่คีรีที่เข้ายืนยิ้มแฉ่งให้ฉันอย่างอบอุ่นแบบที่เขายิ้มให้ฉันเป็นประจำ เขามารอรับฉันเหมือนทุกครั้งแต่เขาคงจะลืมช่วงสองวันที่เขาหายไป เขาไม่ได้มารับฉันและไม่โทรมาหาฉันเลยเพราะแฟนเขามาหนิเนอะ…เขาคงจะให้เวลาแฟนเขาที่เขารัก มากกว่าแฟนกำมะลอที่เขาไม่ได้รักอย่างฉัน“น้องเอย^_^”พี่คีรีเรียกฉันเสียงหวานนุ่มพร้อมกับเดินตรงดิ่งเข้ามาหาฉัน “พี่คีรีคะ…”แต่ฉันกลับขยับถอยหลังหนีพี่คีรีอย่างออกนอกหน้าว่าฉันรู้สึกรังเกียจเขาได้อย่างชัดเจน“ครับ..?”พี่คีรีมองการกระทำของฉันและเอ่ยขานรับฉันด้วยใบหน้าที่สงสัย“เอยมีอะไรจะบอกพี่คีรีค่ะ…”ฉันเอ่ยเสียงเข้มพลางเม้มริมฝีปากเป็นเส้นตรงและทำใจให้แข็งแกร่งกลั้นน้ำตาแห่งความเจ็บปวดไม่ให้มันไหลออกมาฉันจะไม่ยอมให้เขาสวมเขาฉันอยู่แบบนี้อีกแล้ว ทั้งชีวิตของฉัน ก็มีแค่พี่คีรีเป็นแฟนคนแรกของฉัน และการมีความรักครั้งแรกของฉันก็
“เออ!อีกยี่สิบนาทีถึง!”เสียงหงุดหงิดของผู้ชายดังมาจากทางด้านหลังของฉันทำให้ฉันแอบอมยิ้มขึ้นมาที่เคนโซลงมาได้จังหวะพอดี“นั่นรูมเมทของน้องเอยเหรอคะ?”พี่คีรีเอ่ยถามฉันหลังจากที่เขาหันไปมองยังบุคคลมาใหม่ที่ยังไม่รู้อีโหน่อีเหน่อย่างเคนโซที่เขากำลังนั่งอยู่ตรงทางเข้าประตูหน้าบ้านเพื่อสวมใส่รองเท้าผ้าใบอยู่อย่างเร่งรีบ“ไม่ใช่ค่ะ…นั่นเคนโซแฟนเอยเอง!”ฉันหันกลับมาเอ่ยเสียงดังฟังชัดบอกพี่คีรี พร้อมกับหันหลังเดินไปหาเคนโซที่เขาใส่รองเท้าเสร็จพอดีและกำลังขมวดคิ้วมองหน้าฉันอยู่อย่างสงสัยพรึบ“ช่วยฉันหน่อย”ฉันเดินมาประชิดตัวของเคนโซ หนุ่มรูมเมทสุดหล่อพร้อมกับจับมือเขาและเอ่ยกระซิบบอกเขาให้ช่วยฉัน เขาก็เลิกคิ้วมองหน้าฉันอย่างขอคำตอบว่าจะให้เขาช่วยอะไรฉัน“มานี่…”พรึบ“พี่เอยครับ!”เคนโซเรียกฉันเสียงหลงทันทีที่ฉันออกแรงลากร่างของเขาให้เดินมาเผชิญหน้ากับพี่คีรี“ไอ้เด็กนี่น่ะหรือ…แฟนน้องเอย?”“ถ้าคุณน้ารู้เรื่องนี้…ท่านไม่มีทางยอม…”พี่คีรีว่าพร้อมกับมองเคนโซด้วยสายตาดูถูกและเหยียดหยามเขามองเคนโซตั้งแต่หัวจรดเท้าเท้าจรดหัว เพราะเคนโซใส่กางเกงยีนส์สีซีดและรองเท้าผ้าใบคู่เก่า ปกตินายนี่ก็แต่งตัวดีนะแต
“แต่เขาก็ไม่สนใจกูสักนิด…”ไอ้กราฟว่าพร้อมกับทำหน้าเศร้าสลดลง ดวงตาสั่นไหว ผมก็มองหน้ามันอย่างสงสัย “มึงหมายความว่าไง..มึงรู้จักพี่ขวัญเอยด้วยเหรอวะ?”“รู้จักสิว่ะ…รู้จักมาก่อนมึงอีก..รู้จักดีด้วย…”มันว่าต่อและมองหน้าผมด้วยแววตาน้อยใจ อะไรของมันเนี่ย “พี่ขวัญเอยเป็นรุ่นพี่คนสวยที่คณะกู…กูอยู่มหาลัยเดียวกับเธอและสาขาเดียวกัน…กูชอบพี่เอยตั้งแต่วันแรกของการรับน้อง…”“กูตามจีบเธอ….แต่เธอก็ปฏิเสธกูเพราะเธอมีแฟนแล้ว..”“แฟนเธอคือเจ้าของร้านจิวเวลรี่ชื่อดังของเมืองไทย…”“เจ้าของร้านจิวเวลรี่ชื่อดัง?”ผมทวนคำพูดของไอ้กราฟขึ้น มันก็มองหน้าผมและพยักหน้าเป็นคำตอบให้ผม เจ้าของร้านเพชร แสดงว่าไอ้พี่คีรีอะไรของพี่เอยโคตรจะรวย“แต่กูเพิ่งจะรู้จากข่าววงในของมหาลัยว่าพี่เอยกับแฟนของเธอ…เลิกกัน…”ไอ้กราฟเล่าต่อ ผมก็ตั้งใจฟังมันเล่าเพราะผมอยากรู้เรื่องของเธอคนนี้ ซึ่งเธอไม่เคยเล่าอะไรเกี่ยวกับตัวของเธอให้ผมฟังเลยสักนิด“แต่ที่กูไม่เข้าใจว่าทำไมคนที่ทั้งสวยและรวยมากอย่างพี่เอย…ถึงมาที่นี่เพื่อทำงานอย่างที่มึงบอกวะ?”ไอ้กราฟถามผมกลับด้วยสีหน้าสงสัย“สวยและรวยมาก?”ผมก็ทวนคำพูดของมันต่ออีก“ก็เอ่อดิว่ะ…คุณพ่อ
“ยังเลยครับ….”“ถึงว่าหน้าตายังเด็กอยู่เลย…แต่คงอยากรู้อยากลองสินะ…”“ที่นี่สาวๆสวยๆอึ๋มๆๆเอ็กซ์ๆทั้งนั้น…ซู๊ดดด”ชายคนนี้ว่าพร้อมกับยกมือขึ้นมาลูบสีข้างของริมฝีปากอย่างหน้าตาหื่นกาม ทำให้ผมยิ่งสงสัยหนักเข้าไปอีกว่าไอ้สถานที่นี้ มันคือสถานที่อะไรกันแน่“ใช่ครับ…บังเอิญว่าผมกำลังมีแฟน…แต่ทำเรื่องอย่างว่าไม่เป็นสักเท่าไหร่”ผมว่าพร้อมกับก้มหน้าลงอย่างให้ดูตัวเองเขินอายเล่นละครให้สมจริงที่สุดพรึบ“ไม่เป็นไรไอ้น้องชาย…”ชายคนตรงหน้าผมว่าพร้อมกับยื่นมือมาตบไหล่ผม ผมก็เงยหน้าขึ้นไปยิ้มแหยๆให้เขา“ตามพี่มา…วันนี้พี่จะพาน้องเที่ยวเองหึๆๆ^_^”“จริงเหรอครับพี่ชาย…ขอบคุณจริงๆครับ^_^”ผมว่าอย่างดีใจและยกมือไหว้ขอบคุณผู้ชายคนนี้“ไม่เป็นไรๆๆมาๆตามพี่มา^_^”“ครับ…แต่ผมขอพาเพื่อนไปด้วยคนได้ไหมครับ?”“อ้อ…ชอบแบบแซนด์วิชสินะ^_^”ชายคนนี้ว่าพร้อมกับหันไปมองหน้าไอ้กราฟที่มันยืนทำหน้าโง่อยู่ ผมก็หันมายิ้มแหยๆให้ชายคนนี้ “ก็คงอย่างงั้นครับ^\\^”ผมว่าพร้อมกับยื่นมือไปลูบท้ายทอยอย่างเขินอาย“งั้น…ตามพี่มา^_^”“ครับ^_^”ผมก้มศีรษะให้เขาและเดินตามหลังเขาไปจนไปถึงไอ้กราฟ ผมก็จับมือมันลากให้เดินตามผมมา“สวัสดีครับ…ป
วันต่อมาในเวลาเดียวกัน…ด้านเคนโซโมเดลลิ่งQเคนโซ คิณภพ….พรึบ“ไอ้ทรงพลมันนัดพี่เอยมาทำอะไรที่นี่?”ผมเอ่ยพึมพำขึ้นมาอย่างสงสัยเมื่อรถตู้คันสีดำที่ผมจำทะเบียนรถได้แม่นหยุดลงด้านหน้าของตึกสูงห้าชั้นที่อยู่ในตัวเมือง“heaven queen?”ผมพึมพำป้ายชื่อสีชมพูสลับกับสีม่วงที่อยู่ด้านหน้าของตึกแห่งนี้ ป้ายไฟสว่างมาก“แล้วกูจะไปรู้ไหมครับ…กูก็ขับตามรถที่มึงบอกให้กูขับตามมาเนี่ย”ไอ้กราฟบ่นอุบ ผมก็หันหน้าไปทำหน้าหงุดหงิดใส่มัน ที่มันพูดจากวนบาทาผมมากผมเป็นคนวางแผนเตรียมให้ไอ้กราฟไปจอดรอที่ด้านข้างของบ้านเช่าผม พอพี่เอยขึ้นรถตู้ของไอ้ทรงพลไปปุบผมเองก็ขึ้นรถของไอ้กราฟมาปับเช่นกันเพื่อจะตามเธอไปอยู่ห่างๆด้วยความเป็นห่วง“มึงเอารถไปจอด…เดี๋ยวกูจะตามเข้าไปดูพี่เอยก่อน…”ผมหันไปสั่งไอ้กราฟ มันก็ทำหน้าเบะใส่ผมแต่ก็ยอมทำตามที่ผมบอกนะ“เสร็จแล้วเดี๋ยวกูจะตามเข้าไป…เผื่อมึงอยากมีอะไรให้กูช่วย…”“เอ่อๆๆอย่าพูดมากสัส…”ผมบอกไอ้กราฟไปและรีบเปิดประตูลงจากรถของไอ้กราฟทันทีเพราะเห็นร่างระหงของพี่ขวัญเอยเดินเข้าไปในด้านในของตัวตึกแล้วพรึบตุ๊บๆๆๆๆผมรีบปิดประตูรถสปอร์ตคันสีดำของไอ้กราฟและวิ่งตามพี่เอยไปอย่างห่าง
“ฉันอยากมีแฟนที่คบกันจนสร้างอนาคตไปด้วยกัน…”ฉันพูดต่อด้วยแววตาเพ้อฝัน แต่จริงๆนะฉันอยากคบกับใครสักคน ไปนานๆจนแก่เฒ่าเลยล่ะ^_^ปี้น(เสียงแตรรถ)“ฉันไปทำงานล่ะ…รถของคุณทรงพลมาแล้ว…”ฉันว่าพร้อมกับหันไปมองยังหน้าบ้านที่มีรถตู้คันสีดำที่คุ้นตาฉันจอดอยู่หน้าบ้าน จึงทำให้บทสนทนาของฉันกับเคนโซต้องจบลงพรึบฉันลุกขึ้นยืนเต็มความสูงและหันมามองหน้าเคนโซที่ยังคงนั่งอยู่ที่เดิม“ดูแลตัวเองดีๆนะครับ…ผมเป็นห่วง…”เคนโซว่าเสียงออดอ้อนพร้อมกับจับมือรั้งไว้ไม่ให้ฉันไป“อืม…นายก็อย่าลืมปิดบ้านปิดช่องให้เรียบร้อย”“ครับ…แม่^_^”เพลี๊ะ“โอ้ย!…พี่เอยผมเจ็บนะ”เคนโซร้องเสียงหลงที่โดยฉันตบลงไปที่หัวไหล่ของเขา ที่มาล้อเลียนฉัน“ฉันไปแหละ!”ฉันพูดเสร็จก็สะบัดมือของเคนโซที่จับฉันอยู่ให้ออกไปและฉันก็รีบเดินไปขึ้นรถตู้ของคุณทรงพลทันทีอย่างเร่งรีบเพื่อไม่ให้เขารอนาน คุณทรงพลเขาไม่ได้มารับฉันด้วย เขาส่งเพียงแต่คนขับรถประจำตัวของเขามาแทน ฉันก็นั่งเงียบมาตลอดทางโดยหันหน้าออกไปมองนอกกระจกก็พบกับเส้นทางที่ฉันไม่คุ้นเคยเลยสักนิด1ชั่วโมงต่อมา…โมเดลลิ่งQพรึบ“ขอบคุณครับ^_^”คุณทรงพลเอ่ยขอบคุณฉันที่ยื่นแก้วเหล้าที่ชงเสร็จส
บ้านเช่าA19:30น.ขวัญเอย กมลวรรณ….พรึบ“พี่เอยจะไปที่ไหนเหรอครับ?”เคนโซเอ่ยถามฉันทันทีที่ฉันเดินลงบันไดมาถึงขั้นสุดท้าย ฉันก็หันไปมองเขาที่ตอนนี้นั่งอยู่บนโซฟาโดยที่เขาเปิดโทรทัศน์ดูอยู่ ฉันก็เดินไปนั่งลงบนโซฟาตัวยาวตัวเดียวกับเขาเพื่อจะสวมใส่รองเท้าบูทมินิมอลสีดำเต็มส้นมีซิปด้านข้างที่มีความหุ้มแค่ตาตุ่มฉัน“ทำไมพี่เอยแต่งตัวโป๊อีกแล้วครับ…ไหนว่าเข็ดแล้วไง?”เคนโซว่าอย่างสงสัยแต่สายตาเขาจับจ้องมาที่ฉันมันเป็นไปด้วยความไม่พอใจ วันนี้ฉันใส่เสื้อครอปคล้องคอสายเดี่ยวเปิดหลังแต่เสื้อมันตกแต่งผูกเชือกที่ด้านหลังอวดโชว์แผ่นหลังที่ขาวเนียนของฉัน และฉันยังใส่กระโปรงหนังพีซีผูกเชือกด้านข้างที่อวดเรียวขาอ่อนขาวๆของฉันอีกด้วยและฉันปล่อยผมของฉันให้สยายเต็มแผ่นหลังดูรวมๆแล้วก็เข้าขั้นโป๊นั้นแหละ เพราะกระโปรงฉันมันสั้นมากถ้าเผลอนั่งไม่ดีเห็นอะไรต่ออะไรของฉันแน่“เคนโซ….ฉันไปทำงาน…เพื่อนที่ทำงานก็แต่งตัวแบบนี้กันทั้งนั้น…”“ฉันไปทำงานแลกกับเงินหลักหมื่นนะ…”ฉันบอกเคนโซเสียงเข้มและแววตาจริงจัง“งั้นพี่เอยบอกผมได้ไหมครับ…ว่าพี่เอยจะไปที่ไหน?”“ผมจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงพี่….”เคนโซว่าเสียงอ่อนพร้อมกับทำ
“ทำไมคุยกับมันต้องยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ด้วย?!”เสียงไม่พอใจอย่างห้วนๆของผู้ชายที่นั่งมองหน้าฉันอย่างไม่พอใจเอ่ยขึ้นทันทีที่ฉันวางสายคุณทรงพลไปแล้ว และเขาก็จ้องฉันตลอดเวลาที่ฉันคุยโทรศัพท์กับคุณจอมพลโดยที่เขาไม่ละสายตาและไม่กระพริบตาเลยด้วย“เขาเป็นนายจ้างฉัน…เขาแค่โทรมาเพื่อให้ฉันไปทำงานให้เขา…ฉันก็ต้องพูดดีๆกับเขาสิไม่งั้นเขาจะจ้างฉันเหรอ?”ฉันว่าเสียงเข้มพร้อมกับใบหน้าจริงจังใส่เคนโซไป เขาก็ถอนหายใจออกมาใบหน้าหล่อหงุดหงิดดูไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด“หึงฉันหรือไง?”ฉันเอ่ยถามเคนโซไปอย่างสงสัย เพราะไอ้อาการที่เขากำลังแสดงออกมันคืออาการหึงหวงชัดๆเพราะฉันก็มักจะทำแบบนี้บ่อยๆเวลาที่หึงพี่คีรีกับเลขาสาวสวยของเขา“ผมก็แค่เป็นห่วง…”เคนโซว่าเสียงอ้อมแอ้มพลางหันหน้าเสมองไปทางอื่น ใบหูของเขาเริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆ เด็กน้อยโกหกไม่เนียนเลยนะจ๊ะ^_^พรึบ“อาหารที่สั่งมาแล้วค่ะ^_^”เสียงหวานใสของพนักงานเอ่ยขึ้น ฉันก็หันไปมองยังอาหารที่เธอค่อยๆวางลงบนโต๊ะตรงหน้าฉันด้วยแววตาแพรวพราว“ขอบคุณค่ะ^_^”ฉันเอ่ยขอบคุณพนักงานไป เธอก็ก้มศีรษะให้ฉันอย่างสุภาพและเดินออกไปจากโต๊ะของฉันที่เธอวางอาหารครบทุกอย่างแล้ว“ฟืดดด…อันนี้แ
13:50น.ร้านส้มตำรสเลิศ….ขวัญเอย กมลวรรณ….พรึบ“เชิญครับ^_^”“ขอบใจย่ะ!”ฉันเอ่ยบอกเคนโซไปพลางเบะปากให้เขาอย่างหมั้นไส้ที่เขาขยับเก้าอี้ให้ฉันนั่งอย่างเป็นสุภาพบุรุษ “ด้วยความเต็มใจครับ^_^”เคนโซยิ้มละมุนให้ฉันพร้อมทำหน้าทะเล้นใส่ฉันก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามกับฉัน ฉันก็ส่ายศีรษะไปมาและหันมองไปรอบๆร้านอาหารข้างทางแห่งนี้ โต๊ะที่เคนโซกับฉันเลือกเป็นโต๊ะด้านในสุด ซึ่งตรงนี้บรรยากาศดีมากซึ่งก็มีผู้คนนั่งกินอยู่ตามโต๊ะของทางร้าน ผู้คนก็ไม่ได้มากนักแต่สีหน้าของแต่ละคนดูมีความสุขกับรสชาติของอาหารที่นี้นะพรึบ“สวัสดีค่ะ…คุณลูกค้าต้องการรับอะไรดีคะ?”“นี่เมนูค่ะ^_^”พนักงานสาวเอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใสพร้อมกับยื่นเมนูอาหารมาให้ฉันกับเคนโซคนละใบ ฉันก็ยื่นมือไปหยิบใบเมนูอาหารของร้านมาดู เคนโซเองก็หยิบใบเมนูอีกอันหนึ่งไปดูเช่นกัน“ผมเอาเป็นส้มตำปูหอยหนึ่งครกครับ…”“น้ำตกหมูหนึ่ง….ลาบเลือดหมูหนึ่ง…และก็ข้าวเหนียวหนึ่งกระติ๊บครับ…”“อ้อแล้วก็ไก่อย่างห้าไม้ครับ^_^”เคนโซดูเมนูแค่ไม่ถึงหนึ่งนาทีเขาก็เงยหน้าขึ้นไปรัวสั่งเมนูกับพนักงานของร้านจนเธอจดรายการอาหารมือเป็นระวิง“แล้วพี่เอยรั
“เข้าใจไหม…เด็กน้อย?”“เข้าใจครับเมีย^_^”เคนโซว่าพร้อมกับยิ้มกว้างให้ฉันจนตาปิด “เมียอะไร!”ฉันว่าเสียงดัง แต่ทำไมฉันรู้สึกเขินและชอบคำนี้ที่เคนโซเรียกฉันนะ“ก็ผมเรียกพี่เอยว่าพี่สาวไม่ถนัด…ก็เลยจะขอเรียกเมียแทนได้ไหมครับ^_^”“บ้า!…ไปเลยเดี๋ยวฉันไปมหาลัยสาย!!”ฉันว่าเสียงดังอย่างกลบเกลื่อนอาการเขินอายของตัวเอง ฉันรีบเดินออกมาจากบ้านไปรอเคนโซที่หน้าบ้าน“เร็วๆ!”ฉันตะโกนเร่งเคนโซ ที่เขาเอาแต่อมยิ้มกรุ้มกริ่มอยู่คนเดียว ไอ้เด็กบ้า!ชอบทำให้ใจฉันเต้นผิดปกติ!“ครับๆๆๆ^_^”เคนโซตอบรับคำฉันเสียงใสก่อนจะรีบใส่รองเท้า และล็อคประตูไม้บ้านเช่าและรีบเข็นรถเครื่องคันใหญ่ของเขาออกมาจากโรงจอดรถที่อยู่ด้านข้างของบ้านเคนโซเข็นรถมอเตอร์ไซค์มาหยุดตรงหน้าฉันแล้วเขาก็ขึ้นนั่งคร่อมรถมอเตอร์ไซค์พรึบ“สวมใส่หมวกกันน็อคด้วยครับคนสวย^_^”“ย่ะ!”ฉันยื่นมือไปรับหมวกกันน็อคมาจากเคนโซและรีบสวมใส่มันทันทีก่อนจะกระโดดขึ้นนั่งข้างรถมอเตอร์ไซค์บิ๊กไบค์คันใหญ่ของเขาเพราะคนนั่งซ้อนมันอยู่สูงกว่าคนนั่งขับ ฉันจึงต้องโน้มตัวไปหาเคนโซพรึบ“กอดผมแน่นๆนะครับ…พี่เอยคนสวยของผม^_^”เคนโซว่าพร้อมกับเอื้อมมือมาจับมือฉันให้ไปกอดเอว
สองวันต่อมา…. ขวัญเอย กมลวรรณ..... 08:30น. พรึบ “ให้ผมไปส่งพี่เอยนะครับ….”เสียงอ่อนโยนของเคนโซดังตามหลังฉันมา ฉันก็หันไปมองหน้าเขาที่สวมใส่ยูนิฟอร์มเด็กวิทยาลัยเต็มยศ ฉันก็เดินมุ่งตรงไปยังโซฟาเพื่อจะสวมใส่รองเท้าส้นสูงของตัวเองเพื่อจะไปมหาลัย พรึบ “พี่ยังไม่หายดีเลย….”เคนโซว่าพร้อมกับทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟากลางบ้านข้างๆฉัน ฉันก็หันไปยิ้มให้เขา “อืม…ได้สิ^_^”ฉันตอบตกลงเคนโซไป เขาก็ยิ้มร่าอย่างดีใจ ตลอดสองวันที่ฉันนอนซมเพราะเจ็บหน้าที่โดนตบและเจ็บท้องน้อยที่โดนต่อยไปหลายที ก็ได้เคนโซนี้แหละที่ดูแลฉันเป็นอย่างดี เขาน่ารักและอ่อนโยนมากเลยนะ^_^ “ต่อไปนี้ผมจะไปคอยรับคอยส่งพี่เอยเองนะครับ…” “ผมจะไม่ปล่อยให้พี่เอยไปเจอเหตุการณ์เลวทรามแบบนั้นอีกแล้ว…”เคนโซว่าเสียงอ่อนแต่แววตาของเขาดุดันจนน่ากลัว “อืม…ฉันก็คงเข็ดไปอีกนานเลยล่ะ…ฉันจะไม่แต่งตัวนุ่งน้อยห่มน้อยแบบนั้นอีกแล้ว…”ฉันว่าเสียงเศร้า อย่างคนที่เข็ดแล้วจริงๆ การจะโดนข่มขืนนี่มันเป็นอะไรที่โคตรสะเทือนใจและทำให้ฉันหวาดกลัวกับการไปไหนมาไหนคนเดียวไปเลยล่ะ “และกระโปรงของพี่เนี่ย…มีแต่แบบนี้เหรอครับ?”เคนโซว่าพลางเอื้อมมือหนามาลูบไล้ขาอ่