All Chapters of ขย่มรักร้ายนายรูมเมทสุดหล่อ: Chapter 51 - Chapter 60

“พี่กำลังทำให้ผมคลั่ง!”เคนโซเอ่ยเสียงกระเส่าออกมาเมื่อฉันอ้าปากดูดกลืนท่อนเอ็นยักษ์ของเคนโซและใช้มือรูดขึ้นรูดลงเพื่อสร้างความเสียวซ่านให้เคนโซ ร่างของเคนโซสั่นสะท้านไปด้วยความเสียว มือหนาเริ่มปรนเปรอความสุขให้ฉันโดยการใช้ปลายนิ้วเรียวของเขาสอดใส่เข้าไปในร่องสวาทของฉัน“อื้อออ”ฉันบิดเอวไปมาอย่างเสียวซ่านและอ้าขาให้กว้างขึ้นเพื่อยอมรับความเสียวซ่านที่เคนโซมอบให้พรึบ“ผมไม่ไหวแล้วครับ…พี่เอย…”“อยากกระแทกพี่เต็มทนแล้ว…”เคนโซจับศีรษะของฉันที่ผงกขึ้นลงไปกับท่อนเอ็นของเขาออกมาและเอ่ยบอกฉัน ใบหน้าหล่อเหยเก ฉันก็พยักหน้ารับรู้ เพราะฉันเองก็ไม่ไหวแล้วกับการเล้าโลมที่เคนโซมอบให้ฉันพรึบ“อื้ออเคน…เคนขา…”ฉันครางกระเส่าเรียกเคนโซเสียงหวานอย่างอารมณ์พาไป เคนโซก็ยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจและเขาก็จัดการจับร่างของฉันให้ลุกขึ้นมานั่งยองๆคร่อมร่างของเขาโดยที่ฉันหันหน้าเข้าหาเขาเคนโซเป็นคนจัดท่าทางทุกท่า อย่างเชี่ยวชาญและชำ่ชองเพราะฉันไม่เคยทำและไม่รู้จะทำยังไงด้วย“อื้อออ”ฉันครางกระเส่าด้วยความเสียวซ่านเมื่อเคนโซจับลำกายใหญ่ของเขาถูเสียดสีไปกับร่องสวาทของฉันและจัดการดันท่อนเอ็นร้อนระอุของเขาเข้ามาในร่องส

16:30น.หน้ามหาลัย QAพรึบ“ฉันไปก่อนนะขวัญเอย…”“เคๆๆขอบใจมากไว้เจอกันนะถุงแป้ง^_^”“จ้า^_^”ถุงแป้งยิ้มให้ฉันก่อนที่เธอจะเดินขึ้นนั่งซ้อนท้ายวินมอเตอร์ไซค์ไป ฉันก็ยืนยิ้มแฉ่งอย่างคนที่ตื่นเต้นเพราะกำลังจะมีงานทำ มันก็หมายความว่าฉันกำลังจะมีเงินแล้วน่ะสิ^_^ปื้นนนนนนนนเอี๊ยด!ฉันขมวดคิ้วมองมอเตอร์ไซค์คันใหญ่เบื้องหน้าฉันที่เจ้าของสวมใส่ช็อปสีแดงเขาจอดรถเทียบตรงหน้าฉันแบบพอดิบพอดีเป๊ะเลยจ้ะ ฉันว่าดูคุ้นๆตานะ ความสูงและเสื้อผ้ารวมไปถึงรถที่เขาขี่ด้วยน่ะ มันคุ้นมากจริงๆเขาค่อยๆถอดหมวกกันน็อคออกไปจากศีรษะของเขาและเอามือเสยผมที่ยุ่งเหยิงของเขาให้เข้าที่เข้าทางก่อนจะหันมามองหน้าฉัน“พี่ขวัญเอย^_^”เคนโซยิ้มละมุนให้ฉันพร้อมกับเรียกฉันเสียงอ่อนหวาน ฉันก็ทำหน้าเซ็งๆใส่เขาไปทันที “มาทำไม?”ฉันเอ่ยถามเขาเสียงแข็ง เคนโซก็เบะปากเล็กน้อยเหมือนทำท่าน้อยใจกับคำถามที่ฉันถามเขา“ทำไมพี่เอยทักทายผมแบบนี้ล่ะครับ…รู้ไหมผมเสียใจนะ”เคนโซว่าพร้อมกับทำหน้าจ๋อย เขาจึงลงมาจากรถมอเตอร์ไซค์คันใหญ่ของเขาและเดินเข้ามาหาฉันแทน“เข้าเรื่องสักที..ฉันไม่ว่างจะมาเล่นกับนายฉันจะไปทำงาน”“ทำงาน?….พี่เอยจะไปทำงานอะไรครับ?

“อ้อค่ะ…งั้นหนูขอไปหยิบกระเป๋าก่อนนะคะ..”“จ้ะ…ตามสบายจ้ะ”พี่จี่พยักหน้ายิ้มตอบรับฉัน ฉันก็ยิ้มให้เธอก่อนจะเดินออกมาจากเธอและเพื่อไปยังห้องแต่งตัวของเหล่าพริตตี้ เพื่อหยิบกระเป๋าสะพายไหล่ของฉัน“ดูนางเด็กใหม่สิ…มาวันแรกก็แย่งแขกวีวีไอพีของเราไปเลย…”เสียงจิกกัดและแววตาดุดันอย่างไม่เป็นมิตรของเพื่อนร่วมงานฉันที่พวกเธอเข้ามาเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อจะกลับบ้านเอ่ยขึ้น ฉันทำเป็นไม่สนใจไม่ได้ยินสิ่งที่พวกเธอพูด รีบไปหยิบชุดนักศึกษาของฉันที่แขวนไว้กับราวเสื้อผ้ามาถือไว้และหยิบกระเป๋าสะพายของฉันมาถือไว้และกำลังจะหันหลังเดินออกไปจากห้องนี้อย่างเร่งรีบ ฉันยัดซองเงินใส่ลงไปในกระเป๋าสะพายของฉันโดยที่ยังไม่ได้เปิดดูเงินในซองเลย ว่าค่าตัวของฉันในค่ำคืนแรกของงานได้มากี่บาท“ดูกระเป๋าที่มันใช้สิ…แบรนด์เนมซะด้วย…”“สงสัยจะมีเสี่ยเลี้ยงแน่…”เสียงของเหล่าผู้หญิงพวกนั้นพูดออกมา สายตาของพวกเธอที่จ้องมองมาที่ฉันดูไม่พอใจฉันเป็นอย่างมาเหมือนเกลียดชังกันมาแต่ชาติปางก่อน ฉันไปทำอะไรให้พวกเธอ“แกอย่าดีใจไปนะ…ที่ท่านทรงพลเขาชอบแกและเลือกแก…น่ะ…”“เขาก็คงเห็นว่าแกเป็นเด็กใหม่…และของที่ในร่างกายแกก็คงจะผ่านมีดหมอมาแล

พรึบ“ค่าน้ำมัน…และค่าเสียเวลาที่นายไปรอฉัน^_^”“ได้มาเยอะเหรอครับ….ผู้ชายคนนั้น..มองมีเงิน…”“เขาให้ฉันมาหนึ่งหมื่นน่ะ^_^”ฉันตอบเคนโซไปพร้อมกับยิ้มกว้างออกมาอีกครั้ง พรึบเคนโซยื่นมือมารับเงินไปจากมือฉันและเขาก็ลุกขึ้นยืนเผชิญหน้ากับฉัน ความที่เขาสูงกว่าฉัน ฉันจึงต้องเงยหน้าขึ้นไปมองหน้าเขา“หึ!…เงินแค่หนึ่งหมื่น…พี่ก็ยอมอ้าขาให้เขาเอานะครับ…”“ค่าตัวพี่มันมีค่าแค่หนึ่งหมื่นสิท่า….”“นายพูดอะไรของนาย?”ฉันทวนคำพูดของเคนโซไปอย่างงงๆและไม่เข้าใจว่าเขากำลังพูดเรื่องอะไร ฉันไปอ้าขาให้ใคร “พี่ยอมทิ้งผม…แล้วไปกับไอ้เศรษฐีคนนั้น…”“ไปนอนแหกให้มันเอา!!”เคนโซตะโกนใส่หน้าฉัน คำพูดที่เขาดูถูกฉันทำให้ฉันเข้าใจแล้วว่าเขาคิดว่าฉันไปทำอะไร และอ้าขานั้น มันเป็นคำพูดที่จะดูถูกเหยียดหยามฉัรมากเกินไปแล้วนะ!!! เพลี๊ยฉันยื่นมือไปตบหน้าเขาเต็มแรงอย่างไม่พอใจจนใบหน้าหล่อหันไปตามแรงตบของฉัน“หยาบคาย!!”ฉันตะโกนใส่หน้าเคนโซ ใบหน้าของฉันร้อนผ่าวหัวใจของฉันเต้นระรัวอย่างโกรธจัดและไม่พอใจเคนโซที่เขาคิดว่าฉัน ไปนอนกับคุณทรงพลเพื่อแลกกับเงินเหรอ เขาเห็นว่าฉันเป็นผู้หญิงแบบไหนกัน“ผู้หญิงก็เหมือนกันหมด…เห็นเงินด

“เจ็บไหมครับ…ผมขอโทษนะ…”คิณภพเมื่อแก้มัดให้กมลวรรณได้แล้ว เขาก็มองหน้าเธอด้วยแววตาสั่นไหว เขาถามเธอไปด้วยน้ำเสียงสั่นเครือพรึบ“อย่ายุ่งกับฉัน!”กมลวรรณผลักมือของคิณภพที่เขาจะยื่นมาจับข้อมือที่เป็นรอยแดงจากเข็มขัดของเธอมาดูอย่างแรง“พี่เอย!”คิณภพเรียกกมลวรรณด้วยแววตาตกใจ“ฉันไม่อยากเห็นหน้านาย…”“ออกไป!”กมลวรรณเอ่ยไล่คิณภพเสียงเข้มแววตาของเธอแข็งกร้าว“พี่เอยครับ..”คิณภพเรียกกมลวรรณเสียงอ่อนพลางจะเข้าไปหาเธอ ที่ตอนนี้เธอยันตัวลุกขึ้นนั่งแล้ว“ฉันเกลียดนาย!!”กมลวรรณตะโกนใส่หน้าคิณภพ เขาตกใจและรู้สึกเจ็บปวดที่เธอบอกว่าเธอเกลียดเขา“แต่ผมชอบพี่นะ…”“พี่เอยผมชอบพี่!!”คิณภพตวาดเสียงดังลั่นพร้อมกับโผเข้าสวมกอดร่างเปลือยเปล่าของกมลวรรณอย่างแน่น กมลวรรณก็หัวใจเต้นโครมครามที่เห็นคิณภพบอกว่าเขาชอบเธอด้วยแววตาจริงจังแบบนั้นพรึบ“ผม…ชอบพี่จริงๆนะครับ..พี่ขวัญเอย…”คิณภพผละกอดจากกมลวรรณและเอ่ยบอกเธอไปด้วยสีหน้าจริงจัง เขายื่นมือไปจับปลายคางของขวัญเอยและค่อยๆโน้มใบหน้าหล่อลงไปหาเธอและจัดการประกบริมฝีปากจูบเธออย่างอ้อยอิ่งและอ่อนโยน กมลวรรณจึงหลับตาพริ้มและจูบตอบคิณภพไปมือหนาของคิณภพเริ่มลูบไล้ไปตา