All Chapters of รักหมดใจนายมาเฟีย: Chapter 21 - Chapter 30

21:30น.งาน โชว์ตัวรถยนต์หรู "สวยมากค่ะ ลูกสาว หันหน้ามาหน่อยสิค่ะ แม่จะถ่ายรูป โอเครคะ สวยงามมาก"แม่ของริวอิจิตอนนี้เธออยู่ในชุดเดรสสีขาวชุดยาวรัดรูปโชว์อวดหุ่นที่เพอร์เฟคของเธอ แล้วเธอก็ถือโทรศัพท์ขึ้นเพื่อจะถ่ายรูปฉัน ฉันก็โพสต์ท่าให้เธอได้ถ่ายรูปฉัน"1 2 3"แชะ"โอ้โห หนูปลายฟ้านี่สวยเหมือนแม่ตอนสาวๆเลยนะ"เธอเอ่ยขึ้น พลางเดินมายื่นโทรศัพท์ของเธอให้ฉันดู "ขอบคุณคะแม่^_^"ฉันเอ่ยขอบคุณเธอและกลับไปยืนประจำตำแหน่งหน้ารถเฟอรารี่สุดหรูคันสีแดงที่เป็นดาวเด่นของในงานนี้ แม่ละอองมณีเธอให้ฉันมายืนประจำตำแหน่งนี้ ฉันมาถึงทีงานนี้ก็ราวๆ6โมงเย็นแล้วเขาห้องแต่งตัวแต่งหน้าทำผม ตอนนี้ฉันก็ยืนอยู่ข้างหน้ารถเฟอรารี่ได้ราวๆ1ชั่วโมงแล้ว นักธุรกิจพากันมาดูรถค่อนข้างเยอะมีทั้งคนญี่ปุ่นและพวกฝรั่ง"โอ้ ริวค่ะ นั่นคุณแม่คุณหนิค่ะริว คุณแม่ขาาา"ฉันที่กำลังยิ้มสวยๆเอามือเท้าเอวข้างหนึ่งให้นักท่องเที่ยวชาวญี่ปุ่นที่มาสนใจรถเฟอรารี่ได้ถ่ายรูปฉัน แต่ฉันก็ได้ยินเสียงที่ฉันเคยได้ยินในโทรศัพท์ของริวอิจิ ตอนที่ฉันเคยรับสายเธอ ฉันค่อยๆหันหน้าไปมองเจ้าของเสียงที่ดังมาจากทางข้างหลังฉัน ที่มีแม่ของริวอิจินั่งอยู่ตร

"เป็นอะไรของมึง!"ริวอิจิเอ่ยถามฉัน ที่ตอนนี้เขาจับแขนฉันยกขึ้นไปเหนือหัวของฉันอย่างแรงแต่ฉันก็ไม่ร้องสักนิดเดียว ริวอิจิมองมาที่ฉันอย่างสงสัย เพราะฉันเบือนหน้าหนีเขาไม่ยอมสู้หน้ากับเขา"ทำไมไม่ตอบกู!!?"ริวอิจิตะโกนใส่หูฉัน จนฉันรู้สึกแสบแก้วหูของฉันไปหมด ฉันก็เบือนหน้าหนีริวอิจิอีก พร้อมหลับตาลงไม่มองหน้าผู้ชายคนนี้ ฉันไม่อยากตกหลุมรักคนที่มีเจ้าของอยู่แล้ว และฉันก็คิดว่าริวอิจิคงจะทำแบบที่เขาทำกับผู้หญิงทุกคนเหมือนที่เขาทำกับฉัน"ไม่ตอบกู ได้ๆ งั้นมึงก็แหกหอยให้กูเอาซะ!!"ริวอิจิตะโกนใส่หูฉันด้วยนำ้เสียงหงุดหงิด แล้วเขาก็ก้มหน้าลงมาซอกไซ้ซอกคอขาวๆของฉัน "อื้ออ จ๊วฟฟฟฟ"ริวอิจิดูดมิบทำรอยรักไปตามซอกคอของฉัน เขาดูดคอของฉัน จนฉันรู้เเสบตามรอยที่เขาทำไว้ ฉันก็นอนเชยๆให้เขาสูดดมและซอกไซ้ซอกคอของฉัน ฉันกำมือแน่นด้วยหัวใจที่กำลังรำ่ร้องว่าเจ็บ ฉันจะไม่ยอมปล่อยนำ้ตาของฉันให้ผู้ชายใจร้ายอย่างริวอิจิได้เห็น"อื้มมม นมโคตรใหญ่ นุ่มชิบ"ริวอิจิก้มหน้าหล่อๆของเขาลงไป ฟัดหน้าอกทั้งสองข้างของฉัน อย่างเมามันส์"เด้งสู้มือกูอีก!!"ริวอิจิบีบคลึงยอดอกของฉัน อย่างหนักหน่วงแล้วเขาก็เอานิ้วเขี่ยยอดอกของฉันจ

"ว๊าย!"ฉันร้องขึ้นด้วยความตกใจ ที่ฉันกำลังลูบนิ้วเรียวไปตามโครงหน้าหล่อๆของริวอิจิ เขาก็ลืมตาขึ้นมามองฉัน"หึๆๆชอบกูอ่ะดิมึง หืม"ริวอิจิพลิกตัวกลับมานอนหงายเพื่อจะมองฉันพลางเอ่ยถามฉัน ฉันก็ลุกลี้ลุกลนจะลุกขึ้นยืนแต่ก็โดนริวอิจิคว้าข้อมือไว้ก่อนพรึบ ตุ๊บ"ว๊าย!"ฉันหลับตาร้องขึ้นอย่างตกใจ ที่ริวอิจิออกแรงดึงข้อมือของฉันอย่างแรงจนทำให้ฉันเสียหลักล้มทับไปบนตัวของเขา ใบหน้าของเราเกือบจะชนกันริวอิจิตวัดแขนแกร่งกอดรัดร่างของฉันแน่น หน้าอกของฉันทับไปบนหน้าอกของริวอิจิจนฉันรับรู้ได้ถึงอัตราการเต้นของหัวใจของริวอิจิตึกตักๆๆๆ ตึกตักๆๆๆ"หึ!ชอบกูก็บอกกูดิ ฟอดดด"ริวอิจิเอ่ยบอกฉันแล้วเขาก็กดปลายจมูกลงไปบนแก้มของฉันพลางสูดดมพวงแก้มนุ่มของฉัน"อื้ออออออ"ฉันก็ร้องขึ้นพลางยกมือขึ้นมาปิดจมูกกับปากของริวอิจิ"มึงจะฆ่ากูหรอว่ะ!!"ริวอิจิโวยอู้อี้อยู่ในใต้มือฉันที่ปิดปากเขาอยู่ ริวอิจิรัดร่างของฉันแน่นขึ้นกร๊อบ"อึกอื้ออ เจ็บ"ฉันร้องขึ้นด้วยความเจ็บนำ้ตาเริ่มคลอๆแล้ว เพราะริวอิจิรัดเอวของฉันแน่นมาก มากจนฉันได้ยินเสียงกระดูกของฉันลั่นดังกร๊อบ จนฉันยอมปล่อยมือของฉันออกจากปากและจมูกของเขา"พูดได้แล้วสิมึง ท

"เป็นอะไร!"ริวอิจิรีบเข้ามาหาฉันพลางนั่งลงตรงหน้าฉัน ฉันก็เบือนหน้าหนีเขา"โกรธอะไรกูหนักหนาว่ะ จะให้กูยกมือไหว้ขอโทษมึงเลยไหม?!"ริวอิจิเอ่ยขึ้นอย่างหงุดหงิด เหอะทำคนอื่นเขาเจ็บแบบนี้แล้วยังมาทำเป็นหงุดหงิดใส่เขาอีก "เงียบ!เออ ดี มึงเงียบให้ได้ตลอดน่ะมึง!"ริวอิจิชี้หน้าฉันพลางเอ่ยพูดขึ้นอย่างเสียงดัง แต่ฉันก็หันตัวหนีเขาอีก ริวอิจิหายใจฟืดฟาดแล้วก็เดินไปแต่งตัวของเขา ฉันก็ค่อยๆยันตัวลุกขึ้นยืนอีกครั้ง ถึงจะเจ็บมากก็เถอะแต่ทำไงได้ล่ะวันเกิดแม่ละอองมณีทั้งที"ฮึก ทำไมเจ็บแบบนี้นะ"ฉันพึมพำกับตัวเองเบาๆแล้วค่อยๆก้าวขาที่สั่นเทาไปกับพื้นเรื่อยๆจนฉันเดินมาถึง ราวแขวนเสื้อผ้าของฉัน ฉันก็ค่อยๆเอื้อมมือไปเปิดลิ้นชักข้างๆราวแขวนผ้าออกมา แล้วหยิบแพนตี้ตัวสีขาวลายลูกไม้ขึ้นมาสวมใส่ ฉันค่อยๆกัดฟันยกขาขึ้นอย่างเจ็บปวดเมื่อไรจะหายเจ็บล่ะ ฉันก็เอื้อมมือไปเปิดลิ้นชักอีกอันที่ในนั้นมีเสื้อชั้นในสีขาวของฉันและพวกบราปีกนก นาซึน่าซังเป็นคนจัดเสื้อผ้าพวกนี้ให้ฉันอย่างเป็นระเบียบเธอพับเก็บไว้อย่างดีโดยที่ฉันไม่ต้องลื้อหาเลย ฉันดัดผมตัวเองให้เป็นลอนใหญ่ๆสวยๆและปล่อยผมมีนำ้หนักสวยของฉันลงไปกลางหลัง ฉันสวมใส่

"อย่าร้องไห้เลยนะคะเเม่ ฟ้าคิดว่าแม่ดวงดาวคงไม่อยากเห็นแม่ร้องไห้แบบนี้หรอกค่ะ แม่ดาวไปอยู่บนฟ้าเป็นนางฟ้านางสวรรค์ แล้วละค่ะ"ฉันเอ่ยบอกแม่ละอองมณีไปแล้วฉันก็เงยหน้าขึ้นไปมองบนท้องฟ้าที่มีหมู่ดาวอยู่ระยิบระยับสวยงามเต็มท้องฟ้า"อึก จ๊ะ หนูปลายฟ้าเข้มแข็งมากเลย มาอยู่กับแม่ที่นี้นะแม่จะดูแลหนูปลายฟ้าเองนะลูก"แม่ละอองมณีเธอยื่นแขนมาโอบไหล่ของฉันแล้วจับหัวฉันเอนซบไปบนไหล่ของเธอ "ดวงดาวเสียนานแล้วหรอ?"แม่ละอองมณีลูบผมฉันไปด้วยแล้วเธอก็เอ่ยถามฉัน"ค่ะ แม่ดาวเสียตั้งแต่ฟ้า10ขวบ""อ้าว!แล้วหนูอยู่ยังไงล่ะลูก""ฟ้าอยู่คอนโดค่ะ แม่ดาวทิ้งเงินไว้ให้ฟ้าก้อนหนึ่งค่ะ""หนูอยู่คนเดียวหรอลูก?""ค่ะ ฟ้าอยู่คนเดียว ฟ้าเป็นนางแบบ ค่อนข้างได้เงินเยอะค่ะ"ฉันเลือกที่จะโกหกแม่ละอองมณีไป เพราะฉันไม่สามารถบอกเธอได้ว่าพ่อของฉันส่งเสียเงินให้ฉันใช้ เพราะพ่อของฉันท่านอยากให้ฉันอยู่อย่างปลอดภัยและมีความสุขในชีวิตของฉัน ท่านมักจะยำ้ฉันว่าอย่าบอกว่าท่านเป็นพ่อของฉัน หรือฉันเป็นลูกของท่าน แต่พ่อของฉันถึงท่านจะไม่ได้มาอยู่หรือดูแลฉัน แต่ท่านก็ไม่เคยปล่อยให้ฉันกับแม่ดาวต้องอยู่อย่างลำบากเลย พ่อซื้อบ้านไว้ให้ฉันกัยแม