บททั้งหมดของ รักหมดใจนายมาเฟีย: บทที่ 11 - บทที่ 20

"โห้ สวยมากลูก ทานได้แล้ว"พี่จุ๋มเอ่ยบอกฉันและเธอก็กดโทรศัพท์ของเธอเพื่อจะโพสต์รูปของฉันล่ะมั้ง ฉันก็วางจานกับกระด้งสานที่ฉันถือลง พลางหยิบช้อนกับส้อมที่พี่จุ๋มจัดมาให้ "ลงมือค่ะลูก เดี๋ยวหนูจะได้กลับไปพักผ่อนสบายๆ"พี่จุ๋มวางโทรศัพท์ของเขาลงและเอ่ยบอกฉัน พลางหยิบข้อนกับส้อมขึ้นมาตักส้มตำปูหอยไปกินอย่างเอร็ดอร่อยฉันก็มองเธอกิน แล้วก็เริ่มตักส้มตำขึ้นมาทานบ้าง แต่ตลอดเวลาที่ฉันย่างกายเข้ามาในร้านนี้ ฉันรู้สึกเหมือนมีคนมองฉันอยู่ตลอดเวลา หรือว่าฉันจะคิดไปเองน้า กินอาหารต่อดีกว่า ฉันง่วงนอนจังอยากกลับคอนโดไปนอนแล้วประเทศไทยอีกฝั่งของร้าน ตรงสวนหย่อมริวอิจิ โกมะ...... "นายครับ นาย นาย""เหี้ยอะไรของมึง!"ผมหันไปตวาดใส่มายาตะที่มันเรียกผมอยู่ได้ เรียกหาพ่องมึงหนักหนาว่ะ"ก็ผมเห็นนายนั่งมองคุณปลายฟ้าอยู่นานแล้วหนิครับ ชอบเขาทำไมไม่จีบเขาล่ะครับ"ไอมายาตะเอ่ยถามผม ใช่แล้วเเหละผมกำลังนั่งมองปลายฟ้าอยู่ผมนั่งในที่มืดๆส่วนเธอน่ะอยู่ในที่สว่างๆเธอมองไม่เห็นผมหรอก วันนี้ผมพาลูกน้องมาเลี้ยงอาหารไทยพวกห่านี้มันชอบก่อนจะกลับญี่ปุ่น พรุ่งนี้ผมจะต้องกลับญี่ปุ่น และผมจะเอาปลายฟ้ากลับไปด้วย ไม่ต้องแป

พรึบ"กูจะนอนที่นี้!"ริวอิจิวางร่างฉันลงบนที่นอนแล้วเขาก็บอกฉันเสียงดัง"มะไม่ได้ นายจะนอนที่นี้ไม่ได้นะ"ฉันยันตัวลุกขึ้นนั่งแล้วเอ่ยบอกริวอิจิไป สายตาของริวอิจิแข็งกร้าวขึ้น ฉันก็ก้มหน้าตำ่ลง"ทำไมกูจะนอนที่นี้ไม่ได้!"ริวอิจิตะโกนถามฉัน ร่างของฉันก็สั่นไปด้วยความกลัว ทำไมเขาน่ากลัวจัง"สั่นเป็นเจ้าเข้าเลยมึง ทำไมกลัวกูหรอ?"ริวอิจิเอ่ยถามฉัน ฉันก็พยักหน้าหงึกๆแต่ฉันไม่กล้าสบตาเขา"กลัวกูทำไม กูไม่ฆ่ามึงหรอก"เขาบอกฉัน แล้วเขาก็นั่งลงข้างๆฉัน พลางกับยื่นมือมาเชยครางฉันขึ้นไปมองหน้าเขา"°_°/°_°"เราทั้งคู่มองตากันและกัน เราสองคนสบสายตากันเนิ่นนาน ริวอิจิค่อยๆหลับตาลงแล้วเขาก็ค่อยๆเลื่อนใบหน้าหล่อๆ ของเขาลงมาหาฉัน ฉันก็รีบหลับตาลง จนฉันสัมผัสได้ถึงริมฝีปากอุ่นๆที่ทาบทับลงมาบนริมฝีปากของฉัน"จ๊วฟ จ๊วฟ"ริวอิจิดูดดึงริมฝีปากของฉัน มือของเขาก็ลูบไล้แผ่นหลังของฉัน"อื้ออจ๊วฟฟ ซู๊ดดด อื้ออ"ริวอิจิครางขึ้นอย่างพอใจที่เขาส่งลิ้นสากเข้ามาในโพรงปากของฉัน เพื่อควานหาความหวานจากโพรงปากของฉัน ฉันก็จูบตอบเขาไปเก้ๆกังๆฉันได้รสชาติขมๆฝาดๆของเหล้าปนๆกับความหวานที่อยู่ในโพรงปากของริวอิจิ"อื้ออ อ๊ะ นาย"ฉันร

"นะนาย พูดอะไรน่าเกลียด"ฉันเอ่ยบอกริวอิจิไปด้วยนำ้เสียงสั่นๆ"หึ ก็มันจริง นำ้งี่มึงออกขนาดนี้ ให้กูลองแทงค..เข้าไปในของมึงสิ มึงจะได้รู้ว่ากูพูดน่าเกลียดยังไง"ริวอิจิก้มหน้าลงมาเอ่ยบอกฉัน ฉันตกใจกับคำพูดของเขาเอามือไปดันหน้าอกของเขาให้ออกไปจากหน้าฉัน แต่ฉันก็สู้แรงเขาไม่ได้จริง"อย่าทำแบบนั้นกับฉันเลยนะ ฉันขอร้อง"ฉันเอ่ยขอร้องเขาไปด้วยนำ้เสียงสั่นๆ ริวอิจิก็เอื้อมตัวขึ้นไปเปิดโคมไฟตรงโต๊ะหัวเตียง พรึบ"ทำไม มึงไม่อยากโดนหรอ?"ริวอิจิก้มหน้าหล่อๆของเขาลงมาหาหน้าฉัน ทำให้ปลายจมูกของเราชนกัน และริมฝีปากของเราก็แตะกัน ฉันรีบส่ายหน้าไปให้เขาว่าฉันไม่อยากโดน"ทำไม!"ริวอิจิตวาดถามฉันอย่างเสียงดัง ฉันก็หลับตาปี๋กำมือไปจับแท่งร้อนของริวอิจิ "อ่าาห์ ซี๊ดด ชอบรุนแรงก็ไม่บอกกู!"ริวอิจิหลับตาครางขึ้นแล้วเขาก็เอ่ยพูดกับฉัน ฉันก็รูดมือขึ้นลงไปกับความเป็นชาวของริวอิจิ ตุ๊บๆๆ ตุ๊บๆ"โอ้ย เสียวโว้ย อ่าห์ๆๆๆๆซี๊ด แรงๆหน่อยกูจะแตกแล้วอ่าห์"ริวอิจิก้มหน้าลงมาซุกซอกคอฉันแล้วเขาก็เอ่ยบอกฉัน ฉันก็เร่งมือรูดขึ้นรูดลงให้เร็วขึ้นตามคำสั่งของเขา แท่งร้อนของเขาก็ยิ่งแข็งขึ้นพองโตใหญ่"อ่าห์ ซี๊ด แตกแล้ว"ร่างขอ

"นะนายก็อาบก่อนสิ เดี๋ยวฉันค่อยไปอาบ"ฉันตะโกนกลับไป "มึงอย่าลีลาให้มาก เข้ามาเร็วๆ!"ริวอิจิก็ตะโกนสั่งฉันอีก แต่ฉันก็ยืนเฉยไม่ยอมเดินเข้า"มึงจะเข้ามาดีๆหรือจะให้กูออกไปลากมึงเข้ามา!"ริวอิจิตะโกนออกมาด้วยนำ้เสียงหงุดหงิดอย่างมาก และฉันก็เชื่อว่าคนอย่างเขาออกมาลากฉันจริงๆแน่ ฉันจึงจำใจต้องยอมเดินไปยังประตูห้องนำ้ก๊อกๆๆ"เข้ามาสิ มึงจะเคาะทำไม มารยาทผู้ดีเสือกมีอีก!"ริวอิจิตะโกนด่าฉันมาจากในห้องนำ้ ฉันจึงค่อยๆยื่นมือที่สั่นเทาของฉันไปจับลูกบิดบิดประตูแก๊ก แอ๊ดด"ปิดประตูด้วย!"ริวอิจิตะโกนสั่งฉัน ฉันก็มองหาร่างของเขาแต่ห้องนำ้ที่นี้กว้างมาก ฉันมองเห็นแค่ห้องแต่งตัวมีตู้เสื้อผ้า ผ้าขนหนูและเสื้อคลุมอาบนำ้ถูกแขวนไว้อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย"เดินตรงมา แล้วเลี้ยวซ้าย"เสียงริวอิจิเอ่ยขึ้น ฉันก็หยุดมองวิวในห้องนำ้ที่สวยหรูมีระดับพื้นถูกขัดจนเงามันขึ้นเงาสะท้อนกับแสงไฟสีขาวสว่างไสว ฉันวางถุงกระดาษไว้บนซิงค์ข้างๆอ่างล้างหน้า แล้วฉันก็รีบเดินไปตามทางที่ริวอิจิบอก"มาถูหลังให้กูหน่อย"ฉันที่เดินมาถึงก็เห็นริวอิจินั่งอยู่ในอ่างอาบนำ้ขนาดใหญ่สีขาว เขาเสยผมที่เปียกๆของเขาขึ้นจนเผยให้เห็นใบหน้าที่ข

"คุณริวกลับมาแล้วค่ะ ตอนนี้คุณริวออกไปทำงานแล้วคะ"นาซึน่าซังเอ่ยบอกแม่ของริวอิจิไป เธอก็พยักหน้ารับรู้ เเล้วเธอก็ค่อยๆเลื่อนสายตามามองหน้าฉัน พร้อมๆดวงตาที่เป็นประกายของเธอตอนที่มองฉัน"หนูเป็นใครเนี่ย สวยมาก สวยจัง^_^"เธอเอ่ยชมฉันขึ้น ฉันก็ส่งยิ้มน้อยๆไปให้เธอ"มานั่งบนนี้สิจ๊ะ หนูเป็นคนไทยแน่เลย"เธอเอ่ยบอกฉันให้ฉันขึ้นไปนั่งบนโซฟาข้างๆเธอ ฉันก็ค่อยๆคลานเข้าไปหาเธอ เธอก็จับไหล่ของฉันให้ลุกขึ้นไปนั่งกับเธอ"สวัสดีค่ะ หนูเป็นคนไทย^_^"ฉันที่ขึ้นไปนั่งบนโซฟากับเธอเรียบร้อยแล้วฉันก็ยกมือไหว้สวัสดีเธอ เธอก็ยกมือรับไหว้ฉัน"จ๊ะ แล้วหนูมาที่นี้ได้ยังไงล่ะจ๊ะ^_^"เธอเอ่ยถามฉัน ไปพลางกับเอื้อมมือมาลูบผมยาวตรงของฉันปัดไปไว้ข้างหลังฉัน แต่ฉันไม่รู้จะตอบเธอยังไงดี ว่าฉันมาอยู่ที่นี้ได้ยังไง"คุณริวอุ้มคุณปลายฟ้าที่หลับไม่ได้สติมานะคะ "นาซึน่าซังเอ่ยตอบแม่ของริวอิจิไป แม่ของริวอิจิเธอก็เบิกตาโตขึ้นด้วยความตกใจหันกลับมามองหน้าฉันด้วยแววตาสงสาร"โถ่ หนูหนอหนู เราเป็นผู้หญิงไทยที่สวยทั้งภายนอกและภายใน เลยโดนผู้ชายตระกูลนี้จับตัวมาทำเมียหึ๊ย ริวนะริวนิสัยเหมือนพ่อไม่มีผิด!!"เธอพูดบอกฉันด้วยนำ้เสียงดุดั