คอนโดปลายฟ้าปลายฟ้า...."ขอบคุณนะคะ ที่มาส่ง สวัสดีค่ะ^_^"ฉันเอ่ยบอกพี่จุ๋มพลางยกมือไหว้ขอบคุณเธอ เธอก็ยกมือรับไหว้ฉัน"พรุ่งนี้ไม่มีงาน พักผ่อนตามสบายจ๊ะ หุ้นส่วน^_^"พี่จุ๋มยื่นมือมาลูบแก้มฉันเบาๆแล้วเธอก็เอ่ยบอกฉัน ฉันก็ส่งยิ้มไปให้เธอ แล้วโบกมือลาเธอพร้อมกับเปิดประตูรถลงมาจากรถ เดินไปยังลิฟท์เพื่อจะขึ้นคอนโด พอลิฟท์เปิดฉันก็เดินออกมาจากลิฟท์มุ่งตรงไปยังห้องของฉัน แต่ฉันรู้สึกเหมือนมีคนตามตลอดทางที่ฉันจะเดินไปยังห้องติ๊ดๆๆๆๆฉันหยุดยืนตรงประตูห้องแล้วล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าเพื่อหาคีย์การ์ด พอเจอคีการ์ดฉันก็ แสกนคีย์การ์ดเข้าห้อง สวบ"อื้ออออ อ่อออ อี๊อออ"ฉันดิ้นพล่านร้องให้คนช่วยเมื่อมีคนมาสวบกอดร่างของฉันจากทางข้างหลังและเขาก็เอามือใหญ่มาปิดปากฉันไม่ให้ฉันร้อง"ฟอดดดด ฟอดดดด"เขาหอมแก้มฉัน "อื้ออออ"ฉันก็เปิดตากว้างดีดดิ้นตัวไปมาเพื่อให้หยุดจากอ้อมกอดของเขาปึก ปัง"อื้อออออ"ฉันยิ่งร้องเข้าไปอีกเพราะเขาเปิดประตูห้องฉันและลากฉันเข้าไปในห้อง ฉันอยู่ที่นี้มาตั้งนานไม่เคยมีใครมาทำแบบนี้เลย ยามไปไหน?"แม่ง!ดิ้นอยู่ได้!"เขาสบถขึ้นแล้วเขาก็ปล่อยให้ฉันเป็นอิสระเมื่อเขาพาร่างของฉันกับเขาเข
พรึบ"กูจะนอนที่นี้!"ริวอิจิวางร่างฉันลงบนที่นอนแล้วเขาก็บอกฉันเสียงดัง"มะไม่ได้ นายจะนอนที่นี้ไม่ได้นะ"ฉันยันตัวลุกขึ้นนั่งแล้วเอ่ยบอกริวอิจิไป สายตาของริวอิจิแข็งกร้าวขึ้น ฉันก็ก้มหน้าตำ่ลง"ทำไมกูจะนอนที่นี้ไม่ได้!"ริวอิจิตะโกนถามฉัน ร่างของฉันก็สั่นไปด้วยความกลัว ทำไมเขาน่ากลัวจัง"สั่นเป็นเจ้าเข้าเลยมึง ทำไมกลัวกูหรอ?"ริวอิจิเอ่ยถามฉัน ฉันก็พยักหน้าหงึกๆแต่ฉันไม่กล้าสบตาเขา"กลัวกูทำไม กูไม่ฆ่ามึงหรอก"เขาบอกฉัน แล้วเขาก็นั่งลงข้างๆฉัน พลางกับยื่นมือมาเชยครางฉันขึ้นไปมองหน้าเขา"°_°/°_°"เราทั้งคู่มองตากันและกัน เราสองคนสบสายตากันเนิ่นนาน ริวอิจิค่อยๆหลับตาลงแล้วเขาก็ค่อยๆเลื่อนใบหน้าหล่อๆ ของเขาลงมาหาฉัน ฉันก็รีบหลับตาลง จนฉันสัมผัสได้ถึงริมฝีปากอุ่นๆที่ทาบทับลงมาบนริมฝีปากของฉัน"จ๊วฟ จ๊วฟ"ริวอิจิดูดดึงริมฝีปากของฉัน มือของเขาก็ลูบไล้แผ่นหลังของฉัน"อื้ออจ๊วฟฟ ซู๊ดดด อื้ออ"ริวอิจิครางขึ้นอย่างพอใจที่เขาส่งลิ้นสากเข้ามาในโพรงปากของฉัน เพื่อควานหาความหวานจากโพรงปากของฉัน ฉันก็จูบตอบเขาไปเก้ๆกังๆฉันได้รสชาติขมๆฝาดๆของเหล้าปนๆกับความหวานที่อยู่ในโพรงปากของริวอิจิ"อื้ออ อ๊ะ นาย"ฉันร
ปลายฟ้า...(ริวค่ะริว ริว)"นายมีแฟนแล้วหนิ ริวอิจิ"ฉันพึมพำขึ้น และฉันก็กดวางสายของผู้หญิงคนนั้นไปพรึบฉันวางโทรศัพท์ ไปไว้ที่เดิม และลุกขึ้นจากเตียงนอนเดินไปหยิบเสื้อเชิ้ตสีขาวมาใส่แทนชุดเก่า ฉันถอดชุดเก่าใส่ลงไปในตระะกร้า และเดินขึ้นกลับไปนอนบนเตียงใหม่พรึบ"เฮ้อ ทำไมรู้สึกจี๊ดๆตรงนี้แปลกๆนะ"ฉันนอนตะแคงแล้วเอามือไปจับบนเนินอกที่ตอนนี้หัวใจของฉันมันกำลังรู้สึกแปลกๆที่รู้ว่าริวอิจิมีแฟนแล้วปึก ปัง พรึบ"หลับหรอมึง"ฉันรู้สึกได้ถึงแรงยุบของที่นอน แล้วตามด้วยเสียงของริวอิจิ ฉันก็แกล้งหลับ เขาก็เอามือมาลูบไปตามแก้มของฉัน"กูบอกว่ากูไปแปปเดียว แค่นี้ก็รอกูไม่ได้แม่ง!"ริวอิจิบ่นขึ้น แล้วเขาก็ลุกขึ้น เดินไปปิดไฟ ฉันก็หรี่ตามองเขา ริวอิจิไม่ได้ใส่เสื้อผ้าที่ตัวเขามีเพียงแค่ผ้าขนหนูปิดช่วงล่างของเขาไว้พรึบ"แม่งตัวโคตรนิ่ม ฟอดด ฟอดดด"ริวอิจิลงมานอนบนเตียงข้างๆตัวฉันแล้วเขาก็คว้าร่างของฉันเข้าไปกอด พลางกับหอมแก้มฉัน นายมีแฟนแล้วนะริวอิจิ นายจะนอกใจแฟนนายแบบนี้ไม่ได้ ทั้งที่รู้ว่าผิด แต่ทำไมร่างกายของฉันถึงไม่ขัดขืนแต่กลับชอบอ้อมกอดที่เปลือยเปล่านี้อีกตั้งหาก อบอุ่นจัง"หึ!แม่ง"ริวอิจิยื่น
"นะนาย พูดอะไรน่าเกลียด"ฉันเอ่ยบอกริวอิจิไปด้วยนำ้เสียงสั่นๆ"หึ ก็มันจริง นำ้งี่มึงออกขนาดนี้ ให้กูลองแทงค..เข้าไปในของมึงสิ มึงจะได้รู้ว่ากูพูดน่าเกลียดยังไง"ริวอิจิก้มหน้าลงมาเอ่ยบอกฉัน ฉันตกใจกับคำพูดของเขาเอามือไปดันหน้าอกของเขาให้ออกไปจากหน้าฉัน แต่ฉันก็สู้แรงเขาไม่ได้จริง"อย่าทำแบบนั้นกับฉันเลยนะ ฉันขอร้อง"ฉันเอ่ยขอร้องเขาไปด้วยนำ้เสียงสั่นๆ ริวอิจิก็เอื้อมตัวขึ้นไปเปิดโคมไฟตรงโต๊ะหัวเตียง พรึบ"ทำไม มึงไม่อยากโดนหรอ?"ริวอิจิก้มหน้าหล่อๆของเขาลงมาหาหน้าฉัน ทำให้ปลายจมูกของเราชนกัน และริมฝีปากของเราก็แตะกัน ฉันรีบส่ายหน้าไปให้เขาว่าฉันไม่อยากโดน"ทำไม!"ริวอิจิตวาดถามฉันอย่างเสียงดัง ฉันก็หลับตาปี๋กำมือไปจับแท่งร้อนของริวอิจิ "อ่าาห์ ซี๊ดด ชอบรุนแรงก็ไม่บอกกู!"ริวอิจิหลับตาครางขึ้นแล้วเขาก็เอ่ยพูดกับฉัน ฉันก็รูดมือขึ้นลงไปกับความเป็นชาวของริวอิจิ ตุ๊บๆๆ ตุ๊บๆ"โอ้ย เสียวโว้ย อ่าห์ๆๆๆๆซี๊ด แรงๆหน่อยกูจะแตกแล้วอ่าห์"ริวอิจิก้มหน้าลงมาซุกซอกคอฉันแล้วเขาก็เอ่ยบอกฉัน ฉันก็เร่งมือรูดขึ้นรูดลงให้เร็วขึ้นตามคำสั่งของเขา แท่งร้อนของเขาก็ยิ่งแข็งขึ้นพองโตใหญ่"อ่าห์ ซี๊ด แตกแล้ว"ร่างขอ
ประเทศญี่ปุ่นคฤหาสน์ โกมะปลายฟ้า..."อื้ออ"ฉันบิดตัวไปมา มันเมื่อยไปหมด กี่โมงแล้วเนี่ย"ที่นี้ที่ไหน?"ฉันเอ่ยถามกับตัวเองขึ้นพลางยกมือขึ้นมาขยี้ตาตัวเอง ว่าฉันตาฝาดรึป่าว เพราะฉันไม่ได้นอนอยู่ในห้องตัวเอง แต่ฉันมานอนอยู่ที่ไหนสักที เพราะมันเป็นห้องที่มีขนาดใหญ่มาก มากกว่าห้องทั้งหมดในคอนโดของฉันที่รวมกันซะอีก"ฉันจำได้ว่าฉันนอนหลับอยู่ที่ห้องหนิ ใช่ริวอิจิล่ะ?"ฉันยันตัวลุกขึ้นนั่งและมองหาเขา แต่ก็ไม่พบ ฉันนอนอยู่คนเดียวและเสื้อผ้าของฉันก็อยู่ในชุดเดิม ฉันค่อยๆหย่อนขาลงมาแตะพื้น แล้วค่อยๆลุกขึ้นยืนเดินไปสำรวจห้อง ห้องนอนห้องนี้มีขนาดใหญ่มากมันถูกตกแต่งเป็นโทนสีดำสลับสีเทาแต่มันไม่ทำให้ห้องนี้น่ากลัวเลยมันกลับหรูหราอย่างมีระดับพวกเฟอร์นิเจอร์ก็มีครบของแพงๆทั้งนั้น"อ่ะ!ประตู"ฉันดีใจที่มองเห็นประตูขนาดใหญ่ ฉันคิดว่านี้อาจจะเป็นประตูทางออกก็ได้ แก๊กๆๆ"มันถูกล็อคจากข้างนอก!!"ฉันที่บิดลูกบิดประตูแต่มันเปิดไม่ออกเพราะมันถูกล็อคจากข้างนอก "ฉันโดนลักพาตัวมาหรอ?"ฉันเอ่ยถามกับตัวเอง และเดินกลับเข้าไปในห้องต่อ เพื่อจะดูว่าใครเป็นคนจับฉันมา "เฮ้อออ นี้มันรูปริวอิจิหนีหนา"ฉันเดินไปหยิบกรอบรู
"นะนายก็อาบก่อนสิ เดี๋ยวฉันค่อยไปอาบ"ฉันตะโกนกลับไป "มึงอย่าลีลาให้มาก เข้ามาเร็วๆ!"ริวอิจิก็ตะโกนสั่งฉันอีก แต่ฉันก็ยืนเฉยไม่ยอมเดินเข้า"มึงจะเข้ามาดีๆหรือจะให้กูออกไปลากมึงเข้ามา!"ริวอิจิตะโกนออกมาด้วยนำ้เสียงหงุดหงิดอย่างมาก และฉันก็เชื่อว่าคนอย่างเขาออกมาลากฉันจริงๆแน่ ฉันจึงจำใจต้องยอมเดินไปยังประตูห้องนำ้ก๊อกๆๆ"เข้ามาสิ มึงจะเคาะทำไม มารยาทผู้ดีเสือกมีอีก!"ริวอิจิตะโกนด่าฉันมาจากในห้องนำ้ ฉันจึงค่อยๆยื่นมือที่สั่นเทาของฉันไปจับลูกบิดบิดประตูแก๊ก แอ๊ดด"ปิดประตูด้วย!"ริวอิจิตะโกนสั่งฉัน ฉันก็มองหาร่างของเขาแต่ห้องนำ้ที่นี้กว้างมาก ฉันมองเห็นแค่ห้องแต่งตัวมีตู้เสื้อผ้า ผ้าขนหนูและเสื้อคลุมอาบนำ้ถูกแขวนไว้อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย"เดินตรงมา แล้วเลี้ยวซ้าย"เสียงริวอิจิเอ่ยขึ้น ฉันก็หยุดมองวิวในห้องนำ้ที่สวยหรูมีระดับพื้นถูกขัดจนเงามันขึ้นเงาสะท้อนกับแสงไฟสีขาวสว่างไสว ฉันวางถุงกระดาษไว้บนซิงค์ข้างๆอ่างล้างหน้า แล้วฉันก็รีบเดินไปตามทางที่ริวอิจิบอก"มาถูหลังให้กูหน่อย"ฉันที่เดินมาถึงก็เห็นริวอิจินั่งอยู่ในอ่างอาบนำ้ขนาดใหญ่สีขาว เขาเสยผมที่เปียกๆของเขาขึ้นจนเผยให้เห็นใบหน้าที่ข
คฤหาสน์ โกมะ13:00น."กูไปทำงานก่อนนะ อยู่บ้านดีๆล่ะ อย่าคิดที่จะหนีกู เพราะมึงไม่มีทางหนีกูพ้น ฟอดดด ฟอดด"ริวอิจิเดินจับมือฉันลงมาถึงหน้าบ้าน แล้วริวอิจิก็เอ่ยบอกฉันขึ้น พอเขาพูดเสร็จเขาก็ก้มหน้าลงมาหอมแก้มฉัน"ริวคะ อายคนอื่นเขา~>_ฉันรีบก้มหน้าหลบตาริวอิจิทันที "จะอายทำไม กูไม่เห็นอายเลย หอมแก้มกู"ริวอิจิยื่นหน้าหล่อๆของเขามาตรงหน้าฉันแล้วเขาก็หันแก้มมาตรงหน้าฉัน แล้วเขาก็หลับตาลง ฉันก็หลับตาแล้วค่อยๆเขยิบหน้าเข้าไปหอมแก้มขาวๆเนียนใสของริวอิจิเบาๆ"หึ ว่าง่ายๆแบบนี้เดี๋ยวคืนนี้กูกลับมาล้วงรูให้"ริวอิจิพูดเสร็จแล้วเขาก็รีบหันหลังเดินไปที่รถตู้คันสีดำคันงามของเขาทันที"บะบ้า พูดอะไรก็ไม่รู้น่าเกลียด≧﹏≦"ฉันก็พึมพำขึ้นด้วยความเขินอาย"คุณปลายฟ้าคะ มาทานข้าวสิคะ"นาซึน่าซังเอ่ยเรียกฉันเธอเป็นหัวหน้าแม่บ้านที่นี้เธอพูดไทยได้ เธออายุ50กว่าๆแล้วเธอใจดีมาก"ค่ะ"ฉันขานรับเธอ และเดินไปยังห้องรับประทานอาหารทันที "ไม่ต้องตักให้ฟ้าก็ได้ค่ะ เดี๋ยวฟ้าตักเองค่ะ นาซึซังไปทำงานเถอะคะ^_^"ฉันรีบเดินหยิบจานข้าวขึ้นมาถือไว้ก่อนที่นาซึน่าซังจะหยิบไปตักข้าวให้ฉัน"ไม่ได้นะคะ คุณริวบอกให้ฉันดูแลคุณปลายฟ้
"คุณริวกลับมาแล้วค่ะ ตอนนี้คุณริวออกไปทำงานแล้วคะ"นาซึน่าซังเอ่ยบอกแม่ของริวอิจิไป เธอก็พยักหน้ารับรู้ เเล้วเธอก็ค่อยๆเลื่อนสายตามามองหน้าฉัน พร้อมๆดวงตาที่เป็นประกายของเธอตอนที่มองฉัน"หนูเป็นใครเนี่ย สวยมาก สวยจัง^_^"เธอเอ่ยชมฉันขึ้น ฉันก็ส่งยิ้มน้อยๆไปให้เธอ"มานั่งบนนี้สิจ๊ะ หนูเป็นคนไทยแน่เลย"เธอเอ่ยบอกฉันให้ฉันขึ้นไปนั่งบนโซฟาข้างๆเธอ ฉันก็ค่อยๆคลานเข้าไปหาเธอ เธอก็จับไหล่ของฉันให้ลุกขึ้นไปนั่งกับเธอ"สวัสดีค่ะ หนูเป็นคนไทย^_^"ฉันที่ขึ้นไปนั่งบนโซฟากับเธอเรียบร้อยแล้วฉันก็ยกมือไหว้สวัสดีเธอ เธอก็ยกมือรับไหว้ฉัน"จ๊ะ แล้วหนูมาที่นี้ได้ยังไงล่ะจ๊ะ^_^"เธอเอ่ยถามฉัน ไปพลางกับเอื้อมมือมาลูบผมยาวตรงของฉันปัดไปไว้ข้างหลังฉัน แต่ฉันไม่รู้จะตอบเธอยังไงดี ว่าฉันมาอยู่ที่นี้ได้ยังไง"คุณริวอุ้มคุณปลายฟ้าที่หลับไม่ได้สติมานะคะ "นาซึน่าซังเอ่ยตอบแม่ของริวอิจิไป แม่ของริวอิจิเธอก็เบิกตาโตขึ้นด้วยความตกใจหันกลับมามองหน้าฉันด้วยแววตาสงสาร"โถ่ หนูหนอหนู เราเป็นผู้หญิงไทยที่สวยทั้งภายนอกและภายใน เลยโดนผู้ชายตระกูลนี้จับตัวมาทำเมียหึ๊ย ริวนะริวนิสัยเหมือนพ่อไม่มีผิด!!"เธอพูดบอกฉันด้วยนำ้เสียงดุดั
"ฟอดดด ฟอดดดด""อื้ออ"ฉันเบือนหน้าหนีจมูกของริวอิจิที่ตอนนี้เขาจับเอวของฉันดันเข้าไปหาร่างของเขา และเขาก็กอดฉันแน่นพลางก้มหน้าลงมาเอาจมูกโด่งๆของเขาฟัดไปกับแก้มของฉัน"หึ!ฟอดดดด"ยิ่งฉันดีดดิ้นตัวไปมามากเท่าไร ริวอิจิก็ยิ่งกอดฉันแน่นมากกว่าเดิม จนกระดูกหลังของฉันดังกร๊อบเลย"กระดูกหักแน่มึง หายเจ็บจิ๋มแล้วหรอวะ"ริวอิจิเอาหน้ามาคลอเคลียข้าวแก้มของฉันพลางเอ่ยถามฉัน หายอะไรล่ะ หายง่ายๆก็ดีนะสิ"เงียบไม่ตอบกู ตัดลิ้นทิ้งเลยไหม เดี๋ยวกูตัดให้"ริวอิจิเอ่ยถามฉัน ฉันก็รีบหันหน้ากลับไปประจันหน้ากับเขา จนปลายจมูกของเราชนกัน"O_o"หน้าของฉัน"^O^"หน้าของริวอิจิ เขาจ้องมองใบหน้าของฉัน พร้อมกับรอยยิ้มหล่อๆที่ผุดขึ้นบนใบหน้าของเขา ฉันต้องหลบสายตาของเขาตึกตักๆๆ/ตึกตักๆๆร่างกายของเราแนบชิดกัน จนเราทั้งคู่ได้ยินเสียงหัวใจที่กำลังเต้นแรงอย่างบ้าคลั่งของเราทั้งคู่ริวอิจิยื่นมือข้างหนึ่งขึ้นมากอบกุมโครงแก้มของฉัน และเขาก็ค่อยๆเลื่อนใบหน้าหล่อๆพร้อมลากปลายจมูกไปตามแก้มของฉัน ริวอิจิเลื่อนริมฝีปากมาหยุดอยู่ที่ริมฝีปากของฉัน ริวอิจิกดริมฝีปากลงมาทับกับริมฝีปากของฉัน"กรี๊ดดดดดดด ริวว"พรึบ โครม"โอย!"ฉันร้อ
งานวันเกิด ละอองมณีปลายฟ้า........"หนูปลายฟ้านี้เล่นเปียโนเพราะจังเลยนะจ๊ะ^_^"แม่ละอองมณีที่นั่งอยู่ข้างๆฉันที่กำลังเล่นเปียโนให้เธอฟัง และบรรดาแขกๆในงานวันเกิดของเเม่ละอองมณี"เพลงสุดท้ายแล้ว พอแล้วจ๊ะ ไปพักเถอะ นี้เป็นของขวัญวันเกิดในรอบ30ปีที่ดีที่สุดสำหรับแม่เลยคะหนูฟ้า^_^"แม่ละอองมณีเอ่ยบอกฉัน พลางยื่นมือมาจับแก้มของฉัน ฉันก็ยิ้มให้เธอ เธอก็ยิ้มให้ฉัน"เอ่อ ขอโทษนะครับ พอดีว่าผมอยากรู้จักคุณผู้หญิงคนนี้"อยู่ดีๆก็มีเสียงผู้ชายพูดขึ้นอย่างนอบน้อมเป็นภาษาญี่ปุ่น ทั้งฉันและเเม่ละอองมณีหันไปมองเสียงของผู้ชายปริศนา ก็เห็นว่าเขาชี้นิ้วมาที่ฉัน ฉันก็หันกลับมามองหน้าแม่ละอองมณี"คริๆๆอีริว ฉันอยากดูหมาบ้าคลั่งจริงๆหึๆ"แม่ละอองมณีพึมพำขึ้นมาพลางเบะปากมองบน"ได้เลยจ๊ะ อยากรู้จักเขาก็ถามเขาสิจ๊ะ แม่ขอตัวก่อนนะลูก แม่จะไปเม้าท์มอยกับเพื่อนๆแม่สักหน่อย"แม่ละอองมณีหันไปบอกผู้ชายคนนั้น แล้วเธอก็หันกลับมาบอกฉัน เธอลุกขึ้นยืนแล้วเดินหนีฉันไปเลย เธอไม่รอฟังคำตอบจากฉันเลยหรอ"ขอนั่งด้วยคนนะครับ"ผู้ชายญี่ปุ่นผิวขาวตัวเล็กน่ารักเอ่ยขออนุญาติฉัน "เชิญคะ"ฉันเอ่ยบอกเขา เขาก็ก้มหัวให้ฉันพลางนั่งลงตรงท
"แม่จะบอกอะไรหนูให้นะ ถ้าไม่มีแม่ดวงดาวของหนู ก็คงจะไม่มีแม่ละอองมณีในวันนี้หรอกจ๊ะ เพราะฉะนั้นหนูปลายฟ้าไม่ต้องเกรงใจแม่เลย คิดซะว่าแม่เป็นแม่ของหนูอีกคนหนึ่งนะจ๊ะ ฟอดด ฟอดด"แม่ละอองมณีเอ่ยบอกฉันแล้วเธอก็หอมแก้มทั้งสองข้างของฉัน "แม่อย่าบอกนะ ว่าจะรับยัยนี้เป็นลูกอ่ะ!"ริวอิจิโวยวายลุกขึ้นยืน "ถ้าใช่แล้วจะทำไม!"แม่ละอองมณีก็มองหน้าริวอิจิ อย่างท้าทายเธอกรีดยิ้มร้ายใส่ริวอิจิ ริวอิจิก็มองหน้าฉัน ฉันก็รีบหลบสายตาดุดันของเขา"ยัยนี้ เป็น เมีย ผม!!"ริวอิจิเน้นทีละคำ อย่างเสียงดัง"หรอ หนูปลายฟ้าชอบริวซังแบบคนรักรึป่าวลูก?"แม่ละอองมณีเอ่ยถามฉัน ฉันก็มองหน้าเธอ ฉันจะคิดกับริวอิจิแบบคนรักได้ยังไงล่ะ ในเมื่อเขามีเจ้าของอยู่แล้ว ฉันเงียบไม่ได้ตอบอะไรแม่ละอองมณี"เงียบ แสดงว่าไม่ชอบ หนูโดนริวอิจิขืนใจใช่ไหมลูก?"แม่ละอองมณีเธอเอ่ยถามฉัน ฉันก็ก้มหน้าลงแล้วพยักหน้าหงึกๆให้ท่านว่าใช่"ริวซัง!!""อะไรอีกละแม่ ยัยนี้ให้ท่าผม ผมเป็นผู้ชายแมนทั้งแท่งก็ต้องเอาป่ะ"ริวอิจิตอบแม่ละอองมณี ฉันรีบเงยหน้าขึ้นไปมองหน้าริวอิจิ เขาก็กระตุกยิ้มมุมปากพร้อมยักคิ้วข้างหนึ่งให้ฉันอย่างกวนๆ ฉันเคยไปให้ท่าเขาด้วยหรอ?
"อย่าร้องไห้เลยนะคะเเม่ ฟ้าคิดว่าแม่ดวงดาวคงไม่อยากเห็นแม่ร้องไห้แบบนี้หรอกค่ะ แม่ดาวไปอยู่บนฟ้าเป็นนางฟ้านางสวรรค์ แล้วละค่ะ"ฉันเอ่ยบอกแม่ละอองมณีไปแล้วฉันก็เงยหน้าขึ้นไปมองบนท้องฟ้าที่มีหมู่ดาวอยู่ระยิบระยับสวยงามเต็มท้องฟ้า"อึก จ๊ะ หนูปลายฟ้าเข้มแข็งมากเลย มาอยู่กับแม่ที่นี้นะแม่จะดูแลหนูปลายฟ้าเองนะลูก"แม่ละอองมณีเธอยื่นแขนมาโอบไหล่ของฉันแล้วจับหัวฉันเอนซบไปบนไหล่ของเธอ "ดวงดาวเสียนานแล้วหรอ?"แม่ละอองมณีลูบผมฉันไปด้วยแล้วเธอก็เอ่ยถามฉัน"ค่ะ แม่ดาวเสียตั้งแต่ฟ้า10ขวบ""อ้าว!แล้วหนูอยู่ยังไงล่ะลูก""ฟ้าอยู่คอนโดค่ะ แม่ดาวทิ้งเงินไว้ให้ฟ้าก้อนหนึ่งค่ะ""หนูอยู่คนเดียวหรอลูก?""ค่ะ ฟ้าอยู่คนเดียว ฟ้าเป็นนางแบบ ค่อนข้างได้เงินเยอะค่ะ"ฉันเลือกที่จะโกหกแม่ละอองมณีไป เพราะฉันไม่สามารถบอกเธอได้ว่าพ่อของฉันส่งเสียเงินให้ฉันใช้ เพราะพ่อของฉันท่านอยากให้ฉันอยู่อย่างปลอดภัยและมีความสุขในชีวิตของฉัน ท่านมักจะยำ้ฉันว่าอย่าบอกว่าท่านเป็นพ่อของฉัน หรือฉันเป็นลูกของท่าน แต่พ่อของฉันถึงท่านจะไม่ได้มาอยู่หรือดูแลฉัน แต่ท่านก็ไม่เคยปล่อยให้ฉันกับแม่ดาวต้องอยู่อย่างลำบากเลย พ่อซื้อบ้านไว้ให้ฉันกัยแม
ติ๊ด ตื๊ดดดดด (เสียงเปียโน)"เพราะมาก เพลงอะไรเนี่ยเธอ""ฉันก็ไม่เคยฟังเหมือนกัน แต่มันไพเราะมากเลย""คนเล่นสวยจัง เธอเป็นใคร?""เพราะจับใจ เพลงอะไรไม่เคยได้ยินเลย"เสียงของบรรดาแขกในงานต่างพากันมายืนล้อมรอบ เปียโนที่ฉันกำลังบรรเลงโน้ตเพลงของแม่ดวงดาว"ดวงดาว!!"เสียงพูดของใครสักคนตะโกนเรียกชื่อแม่ดาวของฉัน ทำให้ฉันหยุดการบรรเลงเพลง เเละค่อยๆหันไปตามเสียงที่อยู่ข้างหลังของฉัน ฉันก็เห็นแม่ละอองมณีท่านกุมหัวใจตัวเองและร้องไห้ออกมา ข้างๆของเธอมีผู้ชายค่อนข้างมีอายุแต่เขาดูภูมิฐานมากน่าเกรงขาม เเละอีกฝั่งของแม่ละอองมณีก็มีริวอิจิที่ตอนนี้เขาจ้องมองฉันด้วยสายตาอึ้งเขาจ้องฉันตาไม่กระพริบเลย วันนี้เขาดูหล่อจัง เขามาในชุดสูทสีเทาคลุมเสื้อเชิ้ตสีขาว กางเกงผ้าเนื้อดีแบรนด์ดัง สีดำ ผมตั้งเช็ทขึ้น อวดโครงหน้าที่ขาวเนียนหน้าหลงไหลริมฝีปากสีชมพูระเรื่อของเขา ทำให้เขาดูหล่อแบบแบดๆผสมเท่ห์ๆไปในตัว ฉันก็มองไปที่เเม่ละอองมณี เธอรู้จักแม่ดวงดาวของฉันได้ยังไง"หนูปลายฟ้าเป็นอะไรกับดวงดาว?"แม่ละอองมณีเอ่ยถามฉันเสียงสั่นๆเธอค่อยๆเดินเข้ามาหาฉัน และข้างๆเธอก็มีริวอิจิกับผู้ชายที่ดูน่าเกรงขามมองน่ากลัวฉันคิ
"เป็นอะไร!"ริวอิจิรีบเข้ามาหาฉันพลางนั่งลงตรงหน้าฉัน ฉันก็เบือนหน้าหนีเขา"โกรธอะไรกูหนักหนาว่ะ จะให้กูยกมือไหว้ขอโทษมึงเลยไหม?!"ริวอิจิเอ่ยขึ้นอย่างหงุดหงิด เหอะทำคนอื่นเขาเจ็บแบบนี้แล้วยังมาทำเป็นหงุดหงิดใส่เขาอีก "เงียบ!เออ ดี มึงเงียบให้ได้ตลอดน่ะมึง!"ริวอิจิชี้หน้าฉันพลางเอ่ยพูดขึ้นอย่างเสียงดัง แต่ฉันก็หันตัวหนีเขาอีก ริวอิจิหายใจฟืดฟาดแล้วก็เดินไปแต่งตัวของเขา ฉันก็ค่อยๆยันตัวลุกขึ้นยืนอีกครั้ง ถึงจะเจ็บมากก็เถอะแต่ทำไงได้ล่ะวันเกิดแม่ละอองมณีทั้งที"ฮึก ทำไมเจ็บแบบนี้นะ"ฉันพึมพำกับตัวเองเบาๆแล้วค่อยๆก้าวขาที่สั่นเทาไปกับพื้นเรื่อยๆจนฉันเดินมาถึง ราวแขวนเสื้อผ้าของฉัน ฉันก็ค่อยๆเอื้อมมือไปเปิดลิ้นชักข้างๆราวแขวนผ้าออกมา แล้วหยิบแพนตี้ตัวสีขาวลายลูกไม้ขึ้นมาสวมใส่ ฉันค่อยๆกัดฟันยกขาขึ้นอย่างเจ็บปวดเมื่อไรจะหายเจ็บล่ะ ฉันก็เอื้อมมือไปเปิดลิ้นชักอีกอันที่ในนั้นมีเสื้อชั้นในสีขาวของฉันและพวกบราปีกนก นาซึน่าซังเป็นคนจัดเสื้อผ้าพวกนี้ให้ฉันอย่างเป็นระเบียบเธอพับเก็บไว้อย่างดีโดยที่ฉันไม่ต้องลื้อหาเลย ฉันดัดผมตัวเองให้เป็นลอนใหญ่ๆสวยๆและปล่อยผมมีนำ้หนักสวยของฉันลงไปกลางหลัง ฉันสวมใส่
คฤหาสน์ โกมะ13:00น.ห้องนอนริวอิจิปลายฟ้า.."ฮืฮๆๆ"ฉันนอนร้องไห้อยู่ในอ้อมกอดของผู้ชายใจร้าย เขานอนกอดร่างของฉันแน่นเลย ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขานอนกอดฉันมานานเท่าไหนแล้ว แต่พอฉันรู้สึกตัวตื่นขึ้นลืมตามาก็มองเห็นว่าริวอิจิ นอนมองหน้าฉันอยู่ ฉันจึงพลิกตัวหลบหน้าเขาด้วยการนอนหันหลังให้เขา เขาก็คว้าร่างของฉันเข้าไปกอด ฉันก็นอนร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่ในอ้อมกอดของริวอิจิ"มึงจะร้องทำไมหนักหนาว่ะ ร้องจนตาบวมแดงหมดแล้วเนี่ย เสียใจอะไรหนักหนา ก็แค่โดนกูเอา"ริวอิจิกระซิบถามฉันที่ข้างหูของฉัน เขานอนช้อนล่างของฉันอยู่ แผ่นหลังเรียบเนียนเปลือยเปล่าของฉันได้รับสัมผัสจากอกแกร่งและหน้าท้องที่มีมัดกล้ามแข็งๆแน่นๆของริวอิจิ เขากอดร่างของฉันเเน่น ที่ฉันเสียใจร้องไห้เพราะฉันรู้สึกผิดหรอก"ฮืฮๆๆ"ฉันร้องไห้เพิ่มขึ้นไปอีกริวอิจิจึงยกมือขึ้นไปจับเอวคอดของฉันพลางลูบไล้นิ้วเรียวยาวไปตามสีข้างของฉัน ทำให้ฉันขนลุกขนชันขึ้นด้วยความสยิ้วพรึบ ตุ๊บ"อะไรของมึงว่ะ!"ริวอิจิโวยขึ้นเมื่อฉันจับมือของริวอิจิสะบัดออกไปจากสีข้างของฉันอย่างแรง"ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน!!"ฉันตะโกนใส่ริวอิจิไปด้วยนำ้เสียงไม่พอใจ ริวอิจิก็หายใจฟื
"ว๊าย!"ฉันร้องขึ้นด้วยความตกใจ ที่ฉันกำลังลูบนิ้วเรียวไปตามโครงหน้าหล่อๆของริวอิจิ เขาก็ลืมตาขึ้นมามองฉัน"หึๆๆชอบกูอ่ะดิมึง หืม"ริวอิจิพลิกตัวกลับมานอนหงายเพื่อจะมองฉันพลางเอ่ยถามฉัน ฉันก็ลุกลี้ลุกลนจะลุกขึ้นยืนแต่ก็โดนริวอิจิคว้าข้อมือไว้ก่อนพรึบ ตุ๊บ"ว๊าย!"ฉันหลับตาร้องขึ้นอย่างตกใจ ที่ริวอิจิออกแรงดึงข้อมือของฉันอย่างแรงจนทำให้ฉันเสียหลักล้มทับไปบนตัวของเขา ใบหน้าของเราเกือบจะชนกันริวอิจิตวัดแขนแกร่งกอดรัดร่างของฉันแน่น หน้าอกของฉันทับไปบนหน้าอกของริวอิจิจนฉันรับรู้ได้ถึงอัตราการเต้นของหัวใจของริวอิจิตึกตักๆๆๆ ตึกตักๆๆๆ"หึ!ชอบกูก็บอกกูดิ ฟอดดด"ริวอิจิเอ่ยบอกฉันแล้วเขาก็กดปลายจมูกลงไปบนแก้มของฉันพลางสูดดมพวงแก้มนุ่มของฉัน"อื้ออออออ"ฉันก็ร้องขึ้นพลางยกมือขึ้นมาปิดจมูกกับปากของริวอิจิ"มึงจะฆ่ากูหรอว่ะ!!"ริวอิจิโวยอู้อี้อยู่ในใต้มือฉันที่ปิดปากเขาอยู่ ริวอิจิรัดร่างของฉันแน่นขึ้นกร๊อบ"อึกอื้ออ เจ็บ"ฉันร้องขึ้นด้วยความเจ็บนำ้ตาเริ่มคลอๆแล้ว เพราะริวอิจิรัดเอวของฉันแน่นมาก มากจนฉันได้ยินเสียงกระดูกของฉันลั่นดังกร๊อบ จนฉันยอมปล่อยมือของฉันออกจากปากและจมูกของเขา"พูดได้แล้วสิมึง ท
คฤหาสน์ โกมะ07:30น.ปลายฟ้า..."นาซึซังให้ฟ้าช่วยนะคะ^_^"ฉันรีบวิ่งเข้าไปหานาซึน่าซังที่ตอนนี้เธอกำลังทำอาหารเช้าให้แม่ละอองมณีกับพ่อของริวอิจิทานอาหารมื้อเช้า"อุ๊ย!ไม่ได้ค่ะ ทำไมรีบตื่นละคะคุณปลายฟ้า?"นาซึน่าซังรีบยกมือห้ามฉันหยิบอะไรในครัว แล้วเธอก็เอ่ยถามฉัน ฉันก็ส่งยิ้มแหยๆไปให้เธอ เพราะริวอิจิตื่นบ่ายโน่นนะ"คือ ฟ้าชอบตื่นเช้านะคะ"ฉันเอ่ยตอบนาซึน่าซังไปพลางเดินเข้าไปยืนข้างๆเธอ "คนอื่นๆไปไหนหมดหรอค่ะ เห็นนาซึซังทำอยู่คนเดียว?"ฉันเอียงคอถามนาซึน่าซังไปด้วยนำ้เสียงสงสัย ฉันคิดว่าเธอน่าจะมีลูกมือในการทำครัวสิ แต่นี้กลับไม่มีสักคน"อ้อ ปกติก็มีคะ แต่ว่าวันนี้พวกคนใช้สาวๆเนี่ยเขาไปดูแลคุณเคนตะคุงนะคะ"นาซึน่าซังเอ่ยบอกฉันแล้วเธอก็เริ่มบรรเลงอาหารเช้าในพริบตาเดียว เธอควงตะหลิวไปมาอย่าง ชำนาญ ฉันนี้ยืนอึ้ง แล้วสักพักนาซึน่าซังก็ทำอาหารน่าตาน่าทานวางเต็มโต๊ะที่วางอาหาร ฉันจึงเดินไปหยิบฝาหม้อมาปิดลงไปบนจานกับจานที่มีไม่ตำ่กว่าสิบอย่าง กินกันแค่4คนรวมฉันด้วย ทำไมทำเยอะจัง ฉันคนเดียวปกติทานแค่ข้าวกล่องร้านอาหารตามสั่งที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกับคอนโดของฉัน"เสร็จแล้วคะ คุณปลายฟ้าจะทานก่อนรึป่าวค