"นะนายก็อาบก่อนสิ เดี๋ยวฉันค่อยไปอาบ"ฉันตะโกนกลับไป "มึงอย่าลีลาให้มาก เข้ามาเร็วๆ!"ริวอิจิก็ตะโกนสั่งฉันอีก แต่ฉันก็ยืนเฉยไม่ยอมเดินเข้า"มึงจะเข้ามาดีๆหรือจะให้กูออกไปลากมึงเข้ามา!"ริวอิจิตะโกนออกมาด้วยนำ้เสียงหงุดหงิดอย่างมาก และฉันก็เชื่อว่าคนอย่างเขาออกมาลากฉันจริงๆแน่ ฉันจึงจำใจต้องยอมเดินไปยังประตูห้องนำ้ก๊อกๆๆ"เข้ามาสิ มึงจะเคาะทำไม มารยาทผู้ดีเสือกมีอีก!"ริวอิจิตะโกนด่าฉันมาจากในห้องนำ้ ฉันจึงค่อยๆยื่นมือที่สั่นเทาของฉันไปจับลูกบิดบิดประตูแก๊ก แอ๊ดด"ปิดประตูด้วย!"ริวอิจิตะโกนสั่งฉัน ฉันก็มองหาร่างของเขาแต่ห้องนำ้ที่นี้กว้างมาก ฉันมองเห็นแค่ห้องแต่งตัวมีตู้เสื้อผ้า ผ้าขนหนูและเสื้อคลุมอาบนำ้ถูกแขวนไว้อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย"เดินตรงมา แล้วเลี้ยวซ้าย"เสียงริวอิจิเอ่ยขึ้น ฉันก็หยุดมองวิวในห้องนำ้ที่สวยหรูมีระดับพื้นถูกขัดจนเงามันขึ้นเงาสะท้อนกับแสงไฟสีขาวสว่างไสว ฉันวางถุงกระดาษไว้บนซิงค์ข้างๆอ่างล้างหน้า แล้วฉันก็รีบเดินไปตามทางที่ริวอิจิบอก"มาถูหลังให้กูหน่อย"ฉันที่เดินมาถึงก็เห็นริวอิจินั่งอยู่ในอ่างอาบนำ้ขนาดใหญ่สีขาว เขาเสยผมที่เปียกๆของเขาขึ้นจนเผยให้เห็นใบหน้าที่ข
คฤหาสน์ โกมะ13:00น."กูไปทำงานก่อนนะ อยู่บ้านดีๆล่ะ อย่าคิดที่จะหนีกู เพราะมึงไม่มีทางหนีกูพ้น ฟอดดด ฟอดด"ริวอิจิเดินจับมือฉันลงมาถึงหน้าบ้าน แล้วริวอิจิก็เอ่ยบอกฉันขึ้น พอเขาพูดเสร็จเขาก็ก้มหน้าลงมาหอมแก้มฉัน"ริวคะ อายคนอื่นเขา~>_ฉันรีบก้มหน้าหลบตาริวอิจิทันที "จะอายทำไม กูไม่เห็นอายเลย หอมแก้มกู"ริวอิจิยื่นหน้าหล่อๆของเขามาตรงหน้าฉันแล้วเขาก็หันแก้มมาตรงหน้าฉัน แล้วเขาก็หลับตาลง ฉันก็หลับตาแล้วค่อยๆเขยิบหน้าเข้าไปหอมแก้มขาวๆเนียนใสของริวอิจิเบาๆ"หึ ว่าง่ายๆแบบนี้เดี๋ยวคืนนี้กูกลับมาล้วงรูให้"ริวอิจิพูดเสร็จแล้วเขาก็รีบหันหลังเดินไปที่รถตู้คันสีดำคันงามของเขาทันที"บะบ้า พูดอะไรก็ไม่รู้น่าเกลียด≧﹏≦"ฉันก็พึมพำขึ้นด้วยความเขินอาย"คุณปลายฟ้าคะ มาทานข้าวสิคะ"นาซึน่าซังเอ่ยเรียกฉันเธอเป็นหัวหน้าแม่บ้านที่นี้เธอพูดไทยได้ เธออายุ50กว่าๆแล้วเธอใจดีมาก"ค่ะ"ฉันขานรับเธอ และเดินไปยังห้องรับประทานอาหารทันที "ไม่ต้องตักให้ฟ้าก็ได้ค่ะ เดี๋ยวฟ้าตักเองค่ะ นาซึซังไปทำงานเถอะคะ^_^"ฉันรีบเดินหยิบจานข้าวขึ้นมาถือไว้ก่อนที่นาซึน่าซังจะหยิบไปตักข้าวให้ฉัน"ไม่ได้นะคะ คุณริวบอกให้ฉันดูแลคุณปลายฟ้
"คุณริวกลับมาแล้วค่ะ ตอนนี้คุณริวออกไปทำงานแล้วคะ"นาซึน่าซังเอ่ยบอกแม่ของริวอิจิไป เธอก็พยักหน้ารับรู้ เเล้วเธอก็ค่อยๆเลื่อนสายตามามองหน้าฉัน พร้อมๆดวงตาที่เป็นประกายของเธอตอนที่มองฉัน"หนูเป็นใครเนี่ย สวยมาก สวยจัง^_^"เธอเอ่ยชมฉันขึ้น ฉันก็ส่งยิ้มน้อยๆไปให้เธอ"มานั่งบนนี้สิจ๊ะ หนูเป็นคนไทยแน่เลย"เธอเอ่ยบอกฉันให้ฉันขึ้นไปนั่งบนโซฟาข้างๆเธอ ฉันก็ค่อยๆคลานเข้าไปหาเธอ เธอก็จับไหล่ของฉันให้ลุกขึ้นไปนั่งกับเธอ"สวัสดีค่ะ หนูเป็นคนไทย^_^"ฉันที่ขึ้นไปนั่งบนโซฟากับเธอเรียบร้อยแล้วฉันก็ยกมือไหว้สวัสดีเธอ เธอก็ยกมือรับไหว้ฉัน"จ๊ะ แล้วหนูมาที่นี้ได้ยังไงล่ะจ๊ะ^_^"เธอเอ่ยถามฉัน ไปพลางกับเอื้อมมือมาลูบผมยาวตรงของฉันปัดไปไว้ข้างหลังฉัน แต่ฉันไม่รู้จะตอบเธอยังไงดี ว่าฉันมาอยู่ที่นี้ได้ยังไง"คุณริวอุ้มคุณปลายฟ้าที่หลับไม่ได้สติมานะคะ "นาซึน่าซังเอ่ยตอบแม่ของริวอิจิไป แม่ของริวอิจิเธอก็เบิกตาโตขึ้นด้วยความตกใจหันกลับมามองหน้าฉันด้วยแววตาสงสาร"โถ่ หนูหนอหนู เราเป็นผู้หญิงไทยที่สวยทั้งภายนอกและภายใน เลยโดนผู้ชายตระกูลนี้จับตัวมาทำเมียหึ๊ย ริวนะริวนิสัยเหมือนพ่อไม่มีผิด!!"เธอพูดบอกฉันด้วยนำ้เสียงดุดั
21:30น.งาน โชว์ตัวรถยนต์หรู "สวยมากค่ะ ลูกสาว หันหน้ามาหน่อยสิค่ะ แม่จะถ่ายรูป โอเครคะ สวยงามมาก"แม่ของริวอิจิตอนนี้เธออยู่ในชุดเดรสสีขาวชุดยาวรัดรูปโชว์อวดหุ่นที่เพอร์เฟคของเธอ แล้วเธอก็ถือโทรศัพท์ขึ้นเพื่อจะถ่ายรูปฉัน ฉันก็โพสต์ท่าให้เธอได้ถ่ายรูปฉัน"1 2 3"แชะ"โอ้โห หนูปลายฟ้านี่สวยเหมือนแม่ตอนสาวๆเลยนะ"เธอเอ่ยขึ้น พลางเดินมายื่นโทรศัพท์ของเธอให้ฉันดู "ขอบคุณคะแม่^_^"ฉันเอ่ยขอบคุณเธอและกลับไปยืนประจำตำแหน่งหน้ารถเฟอรารี่สุดหรูคันสีแดงที่เป็นดาวเด่นของในงานนี้ แม่ละอองมณีเธอให้ฉันมายืนประจำตำแหน่งนี้ ฉันมาถึงทีงานนี้ก็ราวๆ6โมงเย็นแล้วเขาห้องแต่งตัวแต่งหน้าทำผม ตอนนี้ฉันก็ยืนอยู่ข้างหน้ารถเฟอรารี่ได้ราวๆ1ชั่วโมงแล้ว นักธุรกิจพากันมาดูรถค่อนข้างเยอะมีทั้งคนญี่ปุ่นและพวกฝรั่ง"โอ้ ริวค่ะ นั่นคุณแม่คุณหนิค่ะริว คุณแม่ขาาา"ฉันที่กำลังยิ้มสวยๆเอามือเท้าเอวข้างหนึ่งให้นักท่องเที่ยวชาวญี่ปุ่นที่มาสนใจรถเฟอรารี่ได้ถ่ายรูปฉัน แต่ฉันก็ได้ยินเสียงที่ฉันเคยได้ยินในโทรศัพท์ของริวอิจิ ตอนที่ฉันเคยรับสายเธอ ฉันค่อยๆหันหน้าไปมองเจ้าของเสียงที่ดังมาจากทางข้างหลังฉัน ที่มีแม่ของริวอิจินั่งอยู่ตร
"ฉันไม่มีวันนับผู้หญิงอย่างเธอเป็นลูกสะใภ้ของฉัน ต่อให้ริวจะรักเธอหรือไม่รักเธอ ฉันก็ไม่มีวันนับผู้หญิงสำส่อนอย่างเธอมาเป็นลูกสะใภ้ของฉัน!!!"แม่ของริวอิจิตะโกนใส่หน้าไอโกะจัง แล้วเธอก็ยืนขึ้น"กรี๊ดดดดด ริวค่ะ ดูแม่คุณด่าไอโกะสิค่ะ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด!!"ไอโกะจังร้องกรี๊ดลั่นงานจนคนทั้งงานพากันให้ความสนใจผู้หญิงที่ลงไปนอนควำ่หน้าร้องกรี๊ดอย่างกับคนบ้า"หึ แม่เพิ่งรู้ว่าลูกชอบผู้หญิงแบบนี้ ริวซัง!!"แม่ของริวอิจิเธอเดินมายืนประจันหน้ากับริวอิจิแล้วเธอก็เอ่ยบอกริวอิจิขึ้น"ไปจ๊ะ ฤกษ์ไม่ดีแล้ว"แม่ของริวอิจิเดินผ่านริวอิจิมาที่ฉันที่ยืนแอบอยู่ข้างหลังผู้คนที่มายืนมุงดูไอโกะจัง"ค่ะ แม่"ฉันก็เดินตามหลังเธอไปอย่างเงียบๆ เธอพาฉันมาที่รถและเราก็กลับบ้านกัน ตลอดทางฉันกับแม่ของริวอิจิเราไม่ได้พูดอะไรกันเลยคฤหาสน์ โกมะ"ฝันดีนะจ๊ะหนูปลายฟ้า อย่าคิดมากเรื่องริวซังเลยนะ"แม่ของริวอิจิเอ่ยบอกฉันขึ้นเมื่อเราทั้งคู่เดินเข้ามาถึงตัวคฤหาสน์แล้ว "ค่ะแม่ ฝันดีนะคะหนูขอตัวไปอาบนำ้ก่อนนะคะ"ฉันเอ่ยบอกเธอและก้มหัวให้เธอ เธอก็พยักหน้าให้ฉัน ฉันก็เดินแยกกับเธอไปขึ้นบันไดเพื่อจะไปยังห้องนอนแอ๊ดดดดฉันเข้าไปในห้อ
"เป็นอะไรของมึง!"ริวอิจิเอ่ยถามฉัน ที่ตอนนี้เขาจับแขนฉันยกขึ้นไปเหนือหัวของฉันอย่างแรงแต่ฉันก็ไม่ร้องสักนิดเดียว ริวอิจิมองมาที่ฉันอย่างสงสัย เพราะฉันเบือนหน้าหนีเขาไม่ยอมสู้หน้ากับเขา"ทำไมไม่ตอบกู!!?"ริวอิจิตะโกนใส่หูฉัน จนฉันรู้สึกแสบแก้วหูของฉันไปหมด ฉันก็เบือนหน้าหนีริวอิจิอีก พร้อมหลับตาลงไม่มองหน้าผู้ชายคนนี้ ฉันไม่อยากตกหลุมรักคนที่มีเจ้าของอยู่แล้ว และฉันก็คิดว่าริวอิจิคงจะทำแบบที่เขาทำกับผู้หญิงทุกคนเหมือนที่เขาทำกับฉัน"ไม่ตอบกู ได้ๆ งั้นมึงก็แหกหอยให้กูเอาซะ!!"ริวอิจิตะโกนใส่หูฉันด้วยนำ้เสียงหงุดหงิด แล้วเขาก็ก้มหน้าลงมาซอกไซ้ซอกคอขาวๆของฉัน "อื้ออ จ๊วฟฟฟฟ"ริวอิจิดูดมิบทำรอยรักไปตามซอกคอของฉัน เขาดูดคอของฉัน จนฉันรู้เเสบตามรอยที่เขาทำไว้ ฉันก็นอนเชยๆให้เขาสูดดมและซอกไซ้ซอกคอของฉัน ฉันกำมือแน่นด้วยหัวใจที่กำลังรำ่ร้องว่าเจ็บ ฉันจะไม่ยอมปล่อยนำ้ตาของฉันให้ผู้ชายใจร้ายอย่างริวอิจิได้เห็น"อื้มมม นมโคตรใหญ่ นุ่มชิบ"ริวอิจิก้มหน้าหล่อๆของเขาลงไป ฟัดหน้าอกทั้งสองข้างของฉัน อย่างเมามันส์"เด้งสู้มือกูอีก!!"ริวอิจิบีบคลึงยอดอกของฉัน อย่างหนักหน่วงแล้วเขาก็เอานิ้วเขี่ยยอดอกของฉันจ
คฤหาสน์ โกมะ07:30น.ปลายฟ้า..."นาซึซังให้ฟ้าช่วยนะคะ^_^"ฉันรีบวิ่งเข้าไปหานาซึน่าซังที่ตอนนี้เธอกำลังทำอาหารเช้าให้แม่ละอองมณีกับพ่อของริวอิจิทานอาหารมื้อเช้า"อุ๊ย!ไม่ได้ค่ะ ทำไมรีบตื่นละคะคุณปลายฟ้า?"นาซึน่าซังรีบยกมือห้ามฉันหยิบอะไรในครัว แล้วเธอก็เอ่ยถามฉัน ฉันก็ส่งยิ้มแหยๆไปให้เธอ เพราะริวอิจิตื่นบ่ายโน่นนะ"คือ ฟ้าชอบตื่นเช้านะคะ"ฉันเอ่ยตอบนาซึน่าซังไปพลางเดินเข้าไปยืนข้างๆเธอ "คนอื่นๆไปไหนหมดหรอค่ะ เห็นนาซึซังทำอยู่คนเดียว?"ฉันเอียงคอถามนาซึน่าซังไปด้วยนำ้เสียงสงสัย ฉันคิดว่าเธอน่าจะมีลูกมือในการทำครัวสิ แต่นี้กลับไม่มีสักคน"อ้อ ปกติก็มีคะ แต่ว่าวันนี้พวกคนใช้สาวๆเนี่ยเขาไปดูแลคุณเคนตะคุงนะคะ"นาซึน่าซังเอ่ยบอกฉันแล้วเธอก็เริ่มบรรเลงอาหารเช้าในพริบตาเดียว เธอควงตะหลิวไปมาอย่าง ชำนาญ ฉันนี้ยืนอึ้ง แล้วสักพักนาซึน่าซังก็ทำอาหารน่าตาน่าทานวางเต็มโต๊ะที่วางอาหาร ฉันจึงเดินไปหยิบฝาหม้อมาปิดลงไปบนจานกับจานที่มีไม่ตำ่กว่าสิบอย่าง กินกันแค่4คนรวมฉันด้วย ทำไมทำเยอะจัง ฉันคนเดียวปกติทานแค่ข้าวกล่องร้านอาหารตามสั่งที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกับคอนโดของฉัน"เสร็จแล้วคะ คุณปลายฟ้าจะทานก่อนรึป่าวค
"ว๊าย!"ฉันร้องขึ้นด้วยความตกใจ ที่ฉันกำลังลูบนิ้วเรียวไปตามโครงหน้าหล่อๆของริวอิจิ เขาก็ลืมตาขึ้นมามองฉัน"หึๆๆชอบกูอ่ะดิมึง หืม"ริวอิจิพลิกตัวกลับมานอนหงายเพื่อจะมองฉันพลางเอ่ยถามฉัน ฉันก็ลุกลี้ลุกลนจะลุกขึ้นยืนแต่ก็โดนริวอิจิคว้าข้อมือไว้ก่อนพรึบ ตุ๊บ"ว๊าย!"ฉันหลับตาร้องขึ้นอย่างตกใจ ที่ริวอิจิออกแรงดึงข้อมือของฉันอย่างแรงจนทำให้ฉันเสียหลักล้มทับไปบนตัวของเขา ใบหน้าของเราเกือบจะชนกันริวอิจิตวัดแขนแกร่งกอดรัดร่างของฉันแน่น หน้าอกของฉันทับไปบนหน้าอกของริวอิจิจนฉันรับรู้ได้ถึงอัตราการเต้นของหัวใจของริวอิจิตึกตักๆๆๆ ตึกตักๆๆๆ"หึ!ชอบกูก็บอกกูดิ ฟอดดด"ริวอิจิเอ่ยบอกฉันแล้วเขาก็กดปลายจมูกลงไปบนแก้มของฉันพลางสูดดมพวงแก้มนุ่มของฉัน"อื้ออออออ"ฉันก็ร้องขึ้นพลางยกมือขึ้นมาปิดจมูกกับปากของริวอิจิ"มึงจะฆ่ากูหรอว่ะ!!"ริวอิจิโวยอู้อี้อยู่ในใต้มือฉันที่ปิดปากเขาอยู่ ริวอิจิรัดร่างของฉันแน่นขึ้นกร๊อบ"อึกอื้ออ เจ็บ"ฉันร้องขึ้นด้วยความเจ็บนำ้ตาเริ่มคลอๆแล้ว เพราะริวอิจิรัดเอวของฉันแน่นมาก มากจนฉันได้ยินเสียงกระดูกของฉันลั่นดังกร๊อบ จนฉันยอมปล่อยมือของฉันออกจากปากและจมูกของเขา"พูดได้แล้วสิมึง ท
"อ่าห์ ริวขาา มานอนกับฟ้าสิคะ"ปลายฟ้าที่นอนตะแคงข้างกระดิกนิ้วเรียกผมให้เข้าไปนอนบนเตียงกับเธอ"อย่ายั่วได้ไหมวะ!!"ผมตะโกนบอกเธอ เธอก็ไม่ได้มีท่าทีตกใจอะไรเลยมีแต่เอื้อมมือไปชุดนอนของเธอแหวกให้ผมเห็นทรวงอกที่ใหญ่โตน่าฟัดของเธอจนผมเห็นยอดอกสีชมพูกำลังแข็งชูชันท้าทายผมอยู่ "เอือก อึก"ผมกลืนน้ำลายทันทีก่อนที่นำ้ลายของผมมันจะไหลอออกมา"ยุบหนอ ยุบหนอ"ผมหลับตาพลางเอ่ยขึ้นและยื่นมือลงไปลูบความเป็นชายของผมที่มันแข็งขยายใหญ่พร้อมสู้รบเต็มทนแล้วผมรู้สึกปวดหนึบไปหมด"อ่าห์ ริวขา ฟ้าเสียวจัง"เสียงกระเส่าของปลายฟ้าครางขึ้นผมรีบลืมตามองไปที่เธอทันที ตอนนี้เธอกำลังเอานิ้วเรียวเขี่ยยอดอกสีชมพูของเธออยู่ ผมก็ไล่สายตามองไปตามเรือนร่างที่แสนเย้ายวนของเธอด้วยสายตาหวานเยิ้ม"มานี่สิคะริว มาหาฟ้าหน่อยนะ นะคะๆๆนะๆๆ"ปลายฟ้าเอ่ยเรียกผมด้วยนำ้เสียงอ้อนๆพร้อมกับส่งสายตาหวานเยิ้มมาให้ผม ผมก็ค่อยๆเดินเข้าไปหาเธอที่เตียงนอน พอไปถึงที่นอนผมก็ค่อยๆคลานขึ้นเตียงไปค่อมร่างเธอ เธอก็พลิกตัวกลับมานอนหงายพร้อมกับส่งนิ้วเรียวยาวของเธอมาลูบไล้แผงอกลำ่ๆของผม ผมก็เสียวซ่านไปทั้งตัว"ริวขา"ปลายฟ้ายันตัวขึ้นมาเอ่ยเรียกผมด้วยนำ
"ขอบคุณนะที่รักกู และทนนิสัยเสียๆของกูได้ กูจะทำให้มึงกับลูกมีความสุขที่สุดปลายฟ้า"ริวอิจิเอ่ยบอกฉันและเขาก็ผละออกมาจากอ้อมกอดของฉันและเราก็มองหน้ากันอย่างเนิ่นนาน ฉันโชคดีที่มีผู้ชายที่รักฉัน และฉันเองก็รักเขามากเหมือนกัน"ขอบคุณนะคะริว^_^"ฉันเอ่ยบอกริวอิจิไปแล้วเขาก็ก้ทมหน้าลงมาประกบริมฝีปากของฉันทันที"จ๊วฟฟ จ๊วฟฟ ซู๊ดดด อื้อออ"เราทั้งคู่ครางขึ้นอย่างพอใจที่เราทั้งคู่มอบจูบที่ร้อนแรงและดูดดื่มให้กันและกัน เราจูบกันอย่างเนิ่นนาน"วู้ดดดดดดดดด""เฮ้ๆๆๆๆๆ""ฮิ้ววววววววว""อื้ออ"ฉันพยายามจะผลักอกของริวอิจิให้ออกไปหลังจากที่ทุกคนโห่แซวฉันกับริวอิจิ แต่ริวอิจิไม่ยอมเขายังคงหาความหวานในโพรงปากของฉันอยู่ ฉันก็เลยต้องจูบตอบเขากลับไปเช่นเดิม เสียงหัวใจของเราทั้งคู่เต้นแรงไปในจังหวะเดียวกันตึกตักๆๆๆ ตึกตักๆๆๆๆ"มานี่มา"ริวอิจิผละออกจากฉันแล้วเขาก็เปลี่ยนมาจับมือของฉันเดินไปทางซุ้มเดินมุ่งหน้าตรงไปที่โต๊ะที่มีเอกสารวางอยู่"เซ็นชื่อมึงลงไปตรงนี้"ริวอิจิเอ่ยบอกฉันในขณะที่เราเดินมาถึงโต๊ะแล้ว แล้วเขาก็ชี้นิ้วไปที่เอกสารทะเบียนสมรส ใช่มันคือเอกสารการจดทะเบียนสมรส"เร็วๆๆ!"ริวอิจิเอ่ยสั่งฉันพร้อม
"สวยมาก^_^"ฉันเอ่ยขึ้นและค่อยๆเดินไปตามทางเดินที่มีดอกไม้ถูกปักตกแต่งไว้กับติดอย่างสวยงาม ฉันเดินเข้าไปถึงโต๊ะที่มีเอกสารอะไรวางอยู่สักอย่างฉันกำลังจะเอื้อมมือไปหยิบแต่ก็ต้องสะดุ้งตกใจ"มีคนตกหลุมรักคุณครับ!!!"เสียงพสานกันหลายๆเสียงของผู้ชายเอ่ยขึ้นพร้อมกันที่ข้างหลังของฉัน ฉันจึงหันกลับไปมองก็พบกับชายในชุดสูทสีขาวนับ10คนกำลังยืนเรียงหน้ากระดานอยู่"เขาตกหลุมรักคุณตั้งแต่ครั้งแรกที่พบสบตาครับ!!"เสียงพสานของชายในชุดสูทเอ่ยขึ้นด้วยนำ้เสียงหนักแน่นและพร้อมเพียงฉันว่าดูคล้ายๆการฝึกของทหารเลยยังไงอย่างนั้นแหละ"結婚して下さい"เสียงพสานของชายชุดขาวเอ่ยขึ้นอย่างพร้อมเพียงเป็นภาษาญี่ปุ่น"ได้โปรดแต่งงานกับผมเถอะครับ"ริวอิจิที่อยู่ในชุดสูทสีขาวสุดเท่ห์เดินถือช่อดอกกุหลาบสีขาวเข้ามาหาฉันพร้อมเอ่ยของฉันแต่งงานตรงหน้าฉัน ฉันก็อมยิ้มมองริวอิจินี้เขาขอฉันแต่งงานหรอเนี่ย โรแมนติกสุดๆค่ะ "ずっと一緒にいよう"ชายชุดสูทพสานเสียงขึ้นเป็นภาษาญี่ปุ่นอีกครั้งและพากันถอดสูทตัวนอกออกพร้อมหันหลังให้กันและแผ่นหลังในเสื้อยืดสีขาวของพวกเขาทุกคนมีตัวหนังสือเขียนรวมๆกันว่า ริวอิจิ❤️ปลายฟ้า "อยู่ด้วยกันตลอดไปนะ"ริวอิจิคุกเข่าลงไป
"ไอ้เหี้ยริว มึงมันไม่ใช่คนเเล้ว!!"พี่ซาโนะเอ่ยขึ้นอย่างตกใจฉันก็มองไปที่ริวอิจิที่ตอนนี้เขาได้ยืนอยู่กลางวงล้อมของชายชุดดำที่นอนเกลื่อนเต็มพื้นแต่ละคนร้องโอดโอยด้วยความเจ็บ "หึ!อย่าลืมคำสัญญานะไอพี่เมีย ฝากเนื้อฝากตัวด้วยเว้ยฮ่าๆๆๆ!!"ริวอิจิเอ่ยบอกพี่ซาโนะแล้วเขาก็หันกลับมามองฉันฉันก็ส่งยิ้มไปให้เขา ริวอิจิรีบวิ่งเข้ามาหาฉันอย่างไว ตึกๆๆๆๆ "มึงพูดจริงๆนะปลายฟ้า!"ริวอิจิเอ่ยถามฉันทันทีที่เขาวิ่งเข้ามาถึงตัวฉัน ฉันก็มองสำรวจใบหน้าของเขาที่มีบาดแผลเล็กน้อยมุมปากแตกนิดหนึ่งหางคิ้วแตกอีกนิดหนึ่งดูรวมๆแล้วเขาไม่ได้บาดเจ็บมากเท่าไร เขาเก่งจัง^_^ "ค่ะ ถามแม่ของคุณดูได้คะริว"ฉันเอ่ยบอกริวอิจิพลางหันหน้าไปมองแม่ละอองมณี "เรื่องจริงใช่ไหมแม่ ผมกำลังจะได้เป็นพ่อคนแล้วใช่ไหม!!"ริวอิจิเอ่ยถามแม่ละอองมณีไปด้วยนำ้เสียงตื่นเต้นปนดีใจ "จ๊ะ หนูฟ้ากำลังตั้งท้องอ่อนๆอยู่นะลูกคุณหมอเขาตรวจแล้วเมื่อเช้านี้"แม่ละอองมณีเอ่ยตอบริวอิจิ "เย้ๆๆปลายฟ้าของกู กูรักมึงนะ รักลูกด้วย ฟอดดด"ริวอิจิหันกลับมาหาฉันพลางเอ่ยบอกฉัน "ว๊าย!ริวคะ ฟ้ากลัว เดี๋ยวฟ้าตก!"ฉันร้องบอกริวอิจิอย่างตกใจที่ตอนนี้เขายกร่างของฉันขึ
"ไอพี่เมียๆๆ!"ริวอิจิตะโกนเรียกพี่ซาโนะอย่างเสียงดัง"อะไรของมึง เปลี่ยนใจไม่สู้ล่ะเหรอ?!"พี่ซาโนะยืนเท้าเอวมองริวอิจิและเอ่ยถามริวอิจิขึ้น"สู้เว้ย!แต่ขอไปหาเมียเพื่อเพิ่มกำลังแปปหนึ่ง!"ริวอิจิเอ่ยบอกพี่ซาโนะพาหันมามองฉันและเขาก็ส่งยิ้มมาให้ฉัน ฉันก็อมยิ้มอย่างเขินๆไปให้เขา"ห่าอะไรของมึงหนักหนาวะ เออไปไป๊สัส!!"พี่ซาโนะสบถขึ้นและเอ่ยไล่ริวอิจิ ริวอิจิก็รีบวิ่งฝ่าวงล้อมของชายชุดดำเข้ามาหาฉันอย่างไวตึกๆๆๆ"ริวคะ^_^"ฉันเอ่ยเรียกริวอิจิในขณะที่เขาวิ่งมาหยุดอยู่ตรงหน้าของฉันแล้ว"อีนมใหญ่ อีไม่เชื่อใจผัวตัวเอง กูงอนมึง!!"ริวอิจิเอ่ยบอกฉันด้วยนำ้เสียงงอนๆพวกพ่อเเม่ฝั่งของฉันและฝั่งของเขาต่างพากันหัวเราะคิกคักกันใหญ่ "ฟ้าขอโทษนะคะริว ดีกันนะ นะคะนะๆ"ฉันเดินเข้าไปหาริวอิจิและเอ่ยบอกเขาพลางยื่นนิ้วก้อยไปตรงหน้าของเขาพลางทำตาปิ๊งๆ ริวอิจิก็อมยิ้ม"เดี๋ยวหลังจากที่กูสู้กับไอพวกของพี่เมียเสร็จแล้ว คืนนี้มึงต้องง้อกูด้วยโอเครป่ะ!"ริวอิจิเอ่ยบอกฉันแล้วเขาก็หันไปชี้นิ้วให้ฉันดูกลุ่มชายชุดดำนับร้อยคนที่พากันยืนอยู่ลานหญ้ากว้างๆของบ้านซานโต้"ทำไมต้องสู้กับพวกเขาละคะริว?"ฉันก็เอ่ยถามริวอิจิไปด้วยน
คฤหาสน์ ซานโต้13:00น.ปลายฟ้า"อุ๊บส์ อุ๊บส์"ฉันที่กำลังนอนหลับอย่างสบายก็ต้องลุกขึ้นมาเพราะรู้สึกอยากอาเจียน"อุ๊ย!จะอ้วกหรอคะ?"เเม่ละอองมณีเอ่ยถามขึ้น ฉันรีบพยักหน้าหงึกๆไปให้เธอ ฉันอยาอาเจียนมากเลยตอนนี้"ใส่นี่เลยลูก"แม่ของพี่ซาโนะรีบเอาถังใบสีดำขนาดไม่ใหญ่มากมาถือไว้ตรงหน้าฉัน ฉันไม่รอช้ารีบก้มหน้าลงไปหาถังทันที พร้อมกับปล่อยของเสียลงไปในถังสีดำ"อ้วกกก อ้วกกกกก อึก ทรมานจังเลยคะ"ฉันเอ่ยขึ้นหลังจากที่ปล่อยของเสียไปหมดแล้ว"โอ๋ลูกโถ่เอ้ย เดี๋ยวก็หายค่ะลูก"แม่ละอองมณีส่งแก้วนำ้เปล่ามาให้ฉัน ฉันก็รับแก้วนำ้มาจากเธอ"ขอบคุณค่ะ"ฉันเอ่ยขอบคุณแม่ละอองมณีและดื่มนำ้เปล่าเพื่อเอามาบ้วนปาก"อึก อึก ถุ้ย"ฉันบ้วนปากและถุ้ยนำ้ลงไปในถังสีดำ"เวียนหัวหรอค่ะลูก?"แม่ละอองมณีเอ่ยถามฉันที่ตอนนี้ฉันเอามือไปจับขมับตัวเอง เพราะฉันรู้สึกเหมือนมึนๆจะวูบยังไงก็ไม่รู้"ค่ะ ฟ้าเป็นอะไรหรอคะเเม่?"ฉันเอ่ยถามแม่ละอองมณีไปอย่างสงสัย แม่ละอองมณีก็หันไปมองหน้าแม่ของพี่ซาโนะและเธอทั้งสองก็พากันอมยิ้มขึ้นมา ฉันก็ยิ่งงงเข้าไปอีก"คริๆๆหนูกำลังตั้งครรภ์ค่ะหนูฟ้า"แม่ละอองมณีเอ่ยขึ้นพลางลงมานั่งบนเตียงกับฉันและเธอก็เ
"หึ!หมดแล้ว!"ไอชิโร่เอ่ยขึ้น ผมและไอซาโนะลุกขึ้นผมก็หยิบระเบิดเวลาขนาดสี่เหลี่ยมไม่ใหญ่มากแต่รับรองถึงแรงระเบิดเละทุกอย่างแน่นอนหึๆ"อะไรของมึงนะไอริว!"ไอชิโร่เอ่ยถามผมอย่างตกใจที่ตอนนี้ผมนำระเบิดเวลาไปวางไว้ตรงหน้าอกของมันพร้อมกับเอาเชือกผูกติดกับตัวของมันไว้อย่างแน่นหนา"พวกกูโง่มาตั้งนานแล้ว วันนี้ขอกูฉลาดวันหนึ่งนะ"ผมเงยหน้าจากกล่องระเบิดเวลาขึ้นไปบอกไอชิโร่ และผมก็เดินถอยออกมาจากไอชิโร่ในตอนที่ผมตั้งเวลาระเบิดเรียบร้อยแล้ว"คนเลวๆอย่างมึงติดคุกไปก็คงจะไม่มีวันสำนึกวะ เพราะฉะนั้นมึงสมควรที่จะตายดีกว่า!"ผมเอ่ยขึ้นจบปุปไอซาโนะเล็งปลายกระบอกปืนที่หน้าอกของไอชิโร่"ขอบคุณสำหรับความจริงและปมในอดีตทุกๆอย่างที่มึงเล่าให้กูฟัง แต่ตระกูลของมึงคงจะไม่ได้ขึ้นเป็นหนึ่งในญี่ปุ่นวะเพราะตระกูลของมึงมันเป็นไอพวกขี้แพ้!!"ไอซาโนะตวาดเสียงดังลั่นอย่างคนโกรธจัดและนิ้วมือของมันก็กดไกพร้อมลั่นทันทีปัง"เฮือกก!!"ไอซาโนะลั่นไกปืนเพียงนัดเดียวยิงเข้าตัดขั้วหัวใจของไอชิโร่ทันที"หึ!พวกแม่ง!"ไอซาโนะสบถขึ้นและมันก็หันมามองหน้าผม"ไปเว้ยไอพี่เมีย เดี๋ยวน้องเขยจะจุดระเบิดให้พี่เมียดูเพื่อมิตรภาพใหม่ของเราทั้ง
"สั่งคนของเราไปช่วยเมียกับลูกของไอนายกที่บ้านพักท่าเรือของไอชิโร่"ไอซาโนะเอ่ยสั่งลูกน้องของมัน ผมก็นอนนึกถึงหน้าอีนมใหญ่ ปานนี้ไม่รู้จะเป็นยังไงบ้างไอห่าซาโนะก็ไม่ให้ผมเข้าไปเจอปลายฟ้าหงุดหงิดโว้ยยยย!!06:00น. ภาคใต้ ประเทศญี่ปุ่น"ไอริว ไอซาโนะ!!"ไอชิโร่ร้องเรียกชื่อพวกผมขึ้นอย่างตกใจที่เห็นผมกับไอซาโนะเดินถือกระบอกปืนกลยาวเข้าไปหามันที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ที่โต๊ะทำงานของมัน พวกผมและลูกน้องของพวกผมจัดการลูกน้องที่เฝ้าอยู่ตามข้างๆบ้านของไอชิโร่หมดไปแล้ว ที่นี้ก็เหลือแต่นายใหญ่ของพวกมัน"หึ!/หึ!"ผมกับไอซาโนะหัวเราะขึ้นมาในลำคอทันที และเดินเข้าไปประจันหน้ากับไอชิโร่ที่ตอนนี้มันลุกขึ้นยืนและลุกลี้ลุกลนเปิดลิ้นชักหาปืนพรึบ ตุ๊บ"โอ้ย!ไอ้สัสริว!"ไอชิโร่ร้องโอดโอยขึ้นเมื่อผมเอาปลายกระบอกปืนทุบลงไปที่ข้อมือของมัน และผมรีบวิ่งเข้าไปประกบตัวไอชิโร่ทันทีไอซาโนะก็รีบวิ่งเอาเชือกเข้ามารัดตัวของไอชิโร่ผูกติดกับเก้าอี้ทำงานตัวใหญ่ของทันทันที"โอ้ย!ปล่อยกู ปล่อยกู!"ไอชิโร่ร้องขึ้นอย่างโวยวายพลั๊ก ตุ๊บ"โอ้ย!"ไอชิโร่ร้องขึ้นอย่างเจ็บปวดทันทีที่ผมเอาสันปืนทุบไปที่หน้าผากของมันจนตอนนี้หน้าผากของมันมีเล
00:00น.คฤหาสน์ ซานโต้ริวอิจิ โกมะ.....พลั๊ก โพ๊ะ"โอ้ย!"นายกแหกปากร้องขึ้นด้วยความเจ็บเมื่อผม ปล่อยหมัดใส่หน้าของมันจนตอนนี้หน้าตาของมันบวมปูดเขียวชำ้จนน่ากลัว"มึงจะแหกปากพูดได้รึยัง?!"ไอซาโนะเอ่ยถามไอนายกพร้อมกับเอาปืนจ่อไปที่หัวของไอนายก"ไม่!กูพูดไม่ได้ ถ้ากูบอกพวกมึงครอบครัวกูจะต้องตาย!"ไอนายกลุกลี้ลุกลนตอบไอซาโนะ ไอซาโนะก็หันมามองหน้าผมผมก็มองหน้ามัน แสดงว่าไอนายกมันไม่ได้เต็มใจที่จะทำแต่คนที่สั่งให้มันทำต้องจับครอบครัวของไอนายกไปแน่ๆ"มึงบอกกูมาเถอะ กูสัญญาด้วยเกียรติของโกมะ กูจะไม่ยอมให้ใครมาทำอะไรมึงและครอบครัวของมึง!!"ผมเดินเข้าไปตบไหล่ไอนายกพร้อมกับเอ่ยขึ้น ไอนายกมันก็เงยหน้าขึ้นมามองผมด้วยสายตาเหมือนมีความหวังแสดงว่าครอบครัวของมันกำลังตกอยู่ในอันตรายแน่ๆ"จะจริงหรอคุณริว คุณจะช่วยครอบครัวของผมจริงๆนะ คุณต้องช่วยเมียกับลูกของผมนะอึก"ไอนายกจับแขนผมพร้อมกับเอ่ยบอกและมันก็ร้องไห้ผมเข้าใจเลย คนรักครอบครัวรู้สึกยังไงไม่ว่าจะต้องแลกด้วยชีวิตของตัวเองเพื่อให้เมียกับลูกปลอดภัยเป็นผมผมก็ยอม"อืม กูจะช่วยเมียกับลูกของมึงรวมถึงตัวมึงด้วย เพียงแค่มึงบอกกูว่าใครเป็นคนสั่งมึงและบงการม