บททั้งหมดของ รักหมดใจนายมาเฟีย: บทที่ 41 - บทที่ 50

คฤหาสน์ โกมะ8:30น. ห้องนอนปลายฟ้าปลายฟ้า..."อื้มมมมม"ฉันบิดตัวไปมาอย่างเมื่อยๆแต่ก็เหมือนจะขยับตัวไม่ได้เลยเพราะมีแขนแกร่งรัดร่างของฉันอยู่ แล้วฉันก็ค่อยๆลืมตาขึ้น"ว๊าย!"ฉันร้องขึ้นอย่างตกใจที่ริวอิจินอนมองหน้าฉันอยู่"มึงนอนนำ้ลายไหล"ริวอิจิบอกฉันพลางยื่นนิ้วเรียวยาวของเขามาเช็ดนำ้ลายที่มุมปากของฉันให้ฉัน ฉันนอนนำ้ลายไหลจริงๆหรอ ฉันก็เอานิ้วขึ้นไปจับแต่ก็ไม่มีรอยเปียกของนำ้ลายเลย"หึๆน่าตามึงตอนนี้โคตรตลกเลยวะ"ริวอิจิเอ่ยขึ้นอย่างขำๆที่ฉันทำหน้าตาตื่นตระหนก"แกล้งฟ้าหรอคะริว"ฉันเอ่ยถามริวอิจิไปพลางย่นจมูกใส่เขา"ฟอดดด ก็มึงน่าแกล้ง"ริวอิจิเขายื่นหน้ามาหอมแก้มฉัน แล้วเขาก็เอ่ยตอบฉัน "อื้ออ คนบ้า"ฉันก็ทำหน้าบึ้งใส่เขา"หึ เวลามึงงอนนี้โคตรน่าเอา อยากจะกระแทกหนักๆให้หายงอน"ริวอิจิเอ่ยบอกฉันด้วยนำ้เสียงเรียบๆแต่ฉันต้องหันกลับมามองหน้าเขาทันที"ใครบอกคะว่าฟ้างอน ฟ้าไม่ได้งอน!"ฉันพูดบอกริวอิจิด้วยนำ้เสียงกระแทกๆพรึบ"อื้ออ ไม่นะคะ"ฉันร้องประท้วงขึ้นยกมือทั้งสองข้างขึ้นไปดันหน้าอกแกร่งของริวอิจิที่เขากำลังคร่อมร่างของฉันอยู่"อย่าดื้อ!!"ริวอิจิเอ่ยบอกฉันเสียงดัง แววตาของเขาคบกริบฉันจ

โกดังเก็บสินค้าใหญ่ โกมะริวอิจิ โกมะ..."นู้นนน นายน้อยมาแล้วครับนายใหญ่ เดินยิ้มหน้าบานมาเชียวฮ่าๆๆ""เอ่อใช่ๆๆตั้งแต่มีเมียเนี่ย นายน้อยมองอะไรๆก็เป็นสีชมพูเนอะมึง นายน้อยหลงเมียเดินยิ้มคนเดียวทั้งวันฮ่าๆๆ""ฮ่าๆๆไม่น่าเชื่อเลยเนอะผู้ชายโหดๆแบบนายน้อยริวอิจิเนี่ยจะไปตกหลุมรักผู้หญิงไทยฮ่าๆๆ""ก็นายหญิงปลายฟ้าออกจะสวยหวานขนาดนั้น ไม่ต้องแปลกใจหรอกเว้ยที่นายน้อยจะหลงไหลคลั่งไคล้ ตั้งแต่แรกพบที่สบตาฮ่าๆๆ"ปังๆๆๆๆๆๆๆๆ"แม่ง!! แซวอยู่ได้ ไอ้พวกเหี้ย"ผมสบถด่าลูกน้องของผมพลางยิงปืนไปที่พื้นตรงที่พวกมันพากันยืนแซวผมอยู่ ห่าแซวทุกวัน กูก็เขินเป็นเหมือนกันน่ะสัส"โอยๆๆลูกกระสุนยังเป็นสีชมพูเลยเว้ยฮ่าๆๆๆ"ยังๆๆไอ้พวกเหี้ยนี้มันยังไม่หยุดปังๆๆๆๆๆ"พวกมึงอยากโดนลูกปืนกรอกปากหรอไอ้สัส!"ผมสบถคำด่าพวกเเม่งหลังจากที่ผมยิงกราดลูกกระสุนไปที่พวกมัน พวกมันพากันกระโดดหลบลูกกระสุนจากผมอย่างเมามันส์"หยุด!"เสียงทรงอำนาจของพ่อผมตวาดสั่ง ทุกคนรวมถึงผมด้วยพากันหยุดการกระทำทุกๆอย่าง ลูกน้องบางคนที่กำลังยกขาขึ้นสูงหลบลูกกระสุนของผมมันก็ค้างอยู่ท่านั้นแหละครับ ทำไมวันนี้พ่อผมมองอารมณ์เสียจังตึกๆๆ"อารมณ์ไม่ดีห

ประเทศไทย..18:00น.ปลายฟ้า..คอนโด ปลายฟ้า"พี่จุ๋มคะ!"ฉันตะโกนเรียกพี่จุ๋มอย่างตกใจ ที่ตอนนี้ห้องคอนโดของฉันเต็มไปด้วยตำรวจหลายนายและข้างล่างยังมีพวกนักข่าวหลายๆสำนักพิมพ์มากมาย การที่ฉันหายตัวไปเป็นเรื่องใหญ่ขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย ฉันที่เพิ่งจะลงจากเครื่องและนั่งแท็กซี่กลับมาที่คอนโดก็เดินขึ้นคอนโดมาเลย แต่ต้องให้แท็กซี่ไปส่งทางประตูหลังของคอนโดเพราะข้างหน้าคอนโดมีแฟนคลับมารอกันอยู่เต็มหน้าคอนโดเลย"น้องปลายฟ้า!!"พี่จุ๋มที่ยืนร้องไห้อยู่รีบหันมามองตามเสียงเรียกของฉัน แล้วเธอก็เอ่ยชื่อฉันอย่างเสียงดัง แล้วเธอก็รีบเดินเข้ามาหาฉัน"พี่จุ๋ม ตำรวจมาทำอะไรกันหรอคะ?"ฉันเอ่ยถามพี่จุ๋มไปเมื่อเธอกอดและสำรวจร่างกายของฉันเสร็จแล้ว"มาหาหลักฐานน่ะสิค่ะ ก็หนูหายไปเกือบๆอาทิตย์ หนูไปไหนมา"พี่จุ๋มมองหน้าฉันและเอ่ยถามฉันด้วยนำ้เสียงเป็นห่วง "อ้อๆพอดี พอดีว่า ฟ้า ฟ้า ฟ้าไปอ้อ ฟ้าไปเที่ยวบ้านเพื่อนมานะคะ"ฉันร้อนรนตอบพี่จุ๋มไป ฉันไม่ได้เตรียมคำโกหกมาเลยอ่ะ ฉันโกหกไม่เนียน พี่จุ๋มก็มองหน้าฉันอย่างสงสัยปนไม่เชื่อ ฉันก็ยื่นมือไปเกาแขนเธอเบาๆและขยับตัวเข้าไปหาเธอและกอดเอวเธออย่างออดอ้อน"จริงค่ะพี่จุ๋ม ฟ้าไ

"มะมีอะไรหรอคะพี่ซาโนะ?"ฉันเอ่ยถามพี่ซาโนะไปด้วยนำ้เสียงสั่นๆอย่างกลัว พี่ซาโนะค่อยๆเงยหน้าหล่อๆของเขาขึ้นมามองหน้าฉัน ดวงตาของพี่ซาโนะแข็งกร้าวและแดงกำ่อย่างคนที่โมโหจัด เขากำโทรศัพท์ในมือของเขาแน่นเหมือนเขาจะกำให้มันแหลกคามือ "พี่ต้องกลับก่อนปลายฟ้า ถ้าพี่จัดการไอ้เหี้ยนั่นเสร็จพี่จะมาหาน้องใหม่"พี่ซาโนะเดินเข้ามาบอกฉันพลางยื่นมือมาลูบแก้มของฉันอย่างแผ่วเบา "พี่รักน้องนะ พี่จะรีบจัดการเรื่องทุกๆอย่างให้จบและพี่จะมารับน้องไปอยู่ญี่ปุ่นด้วยกัน แม่ของพี่รู้เรื่องของน้องแล้วท่านสงสารน้องมาก"พี่ซาโนะเอ่ยบอกฉัน พลางส่งยิ้มอบอุ่นมาให้ฉันถึงร่างกายตามเนื้อตามตัวของเขาจะมีรอยสักเต็มตัวแต่พี่ชายของฉันอบอุ่นและเเสนดีเวลาอยู่กับฉันเสมอ "คะ น้องจะรอ^_^"ฉันส่งยิ้มไปให้พี่ซาโนะ พี่ซาโนะก็ขยี้ผมฉันจนยุ่งเหยิงไปหมด "อื้ออ ผมฟ้ายุ่งหมดแล้วคะ"ฉันย่นจมูกใส่พี่ซาโนะและเอ่ยบอกเขาด้วยนำ้เสียงหงุงหงิง "อื้ออ พี่ต้องไปแล้วนะดูแลตัวเองดีๆนะน้องพี่^_^"พี่ซาโนะบอกฉันพลางคว้าร่างของฉันเข้าไปกอด ฉันก็กอดตอบพี่ซาโนะเราสองคนพี่น้องกอดกันแน่นและเนิ่นนาน "กอดพี่ฝากพ่อด้วยนะคะ น้องคิดถึงท่าน"ฉันพูดด้วยนำ้เสียงง

"กูไปฟัดกับหมาบ้ามา!"ริวอิจิตวาดเสียงขึ้นอย่างคนโมโห ฉันตกใจเสียงเขาแววตาของฉันสั่นไหวด้วยความกลัว ฉันรีบเอามือออกจากหน้าเขาพรึบริวอิจิคว้ามือของฉันไว้ได้ทัน เเละเขาก็จับมือของฉันไปวางไว้ที่แก้มของเขาที่มีรอยชำ้เป็นสีเขียวๆม่วงๆปรากฏอยู่"กูนึกว่ากูจะไม่ได้มีชีวิตมาหามึงซะแล้วปลายฟ้า"ริวอิจิเอ่ยบอกฉันด้วยนำ้เสียงเศร้าๆ ฉันก็เอามือที่เขาจับลูบไปตามรอยชำ้บนแก้มของริวอิจิด้วยความเป็นห่วง ที่นิ้วมือของเขาก็มีรอยแผลด้วยเหมือนกันเขาไปทำอะไรมา"คุณเจ็บมากไหมคะริว"ฉันเอ่ยถามริวอิจิและหันหน้าไปมองหน้าเขาที่เขามองฉันอยู่ก่อนแล้ว เลยทำให้ตอนนี้เรามองตากันและกัน แววตาของริวอิจิมองมาที่ฉันด้วยความคิดถึงสุดหัวใจเพราะมันเป็นแววตาเศร้าๆ ฉันก็เอามือลูบไปตามแก้มหล่อของเขา และผละจากดวงตาคู่สวยของเขาไปที่รอยแผลของเขา"ฟอดดด ฟอดดด"ฉันยื่นหน้าขึ้นไปหอมแก้มของริวอิจิ ทั้งสองข้าง"ทำอะไรของมึง?"ริวอิจิคว้าเอวของฉันเข้าไปกอดและเอ่ยถามฉัน "ใส่ยาให้คุณไงคะ"ฉันบอกริวอิจิไป เขาก็อมยิ้มกับคำตอบของฉัน "หึๆ"ริวอิจิหัวเราะในลำคอพลางอมยิ้มมองฉัน ฉันก็หลบสายตาเขาด้วยความเขินอายพรึบ"งั้นมึงคนต้องใส่ยาให้กูทั้งตัวเ