All Chapters of รักหมดใจนายมาเฟีย: Chapter 61 - Chapter 70

"อ้อ คุณพี่ค่ะ คืนนี้เราจะต้องไปงานเลี้ยงต้อนรับนายกรัฐมนตรีคนใหม่นะคะคุณพี่"แม่ของพี่ซาโนะเอ่ยขึ้นบอกพ่อของฉัน พ่อของฉันท่านก็พยักหน้าและหันมาหาฉัน "หนูต้องไปด้วยนะลูก พ่อจะพาหนูออกงานเราจะได้ใช้ชีวิตแบบเปิดเผยสักทีนะลูกนะ ถึงเวลาที่เราจะบอกคนอื่นได้แล้ว^_^"พ่อของฉันเอ่ยบอกฉันด้วยนำ้เสียงดีใจ ฉันก็ส่งยิ้มกลับไปให้ท่านพลางพยักหน้าเข้าใจและลงมือทานข้าวต่อ แต่ฉันว่ากลิ่นข้าวมันแปลกๆนะเหม็นๆยังไงไม่รู้ "อุ๊บส์ อุ๊บส์ อึกอึก"ฉันที่พอลองก้มหน้าลงสูดดมกลิ่นข้าวสวยและกับข้าวก็ต้องเอามือปิดปากตัวเองทันที เพราะฉันเหมือนจะอาเจียนออกมา "เป็นอะไรรึป่าวน้อง?"พี่ซาโนะเอ่ยถามฉันด้วยนำ้เสียงเป็นห่วง ฉันก็โบกมือไปมาว่าฉันไม่ได้เป็นอะไร และตอนนี้ฉันก็อั้นออาการคลื่นไส้ของฉันได้แล้ว แต่ฉันเริ่มเวียนหัวแทนน่ะสิ ฉันเป็นอะไรหรือว่าจะนอนไม่พอเพราะฉันเอาแต่ร้องไห้ตั้งแต่ประเทศไทยมาถึงญี่ปุ่นอาจจะเป็นเพราะเหตุนี้ก็ได้ที่ทำให้ฉันึลื่นไส้และเวียนหัว "น้องไม่สบายรึป่าว?"พี่ซาโนะยังคงเอ่ยถามฉันอย่างเป็นห่วงที่เขาเห็นฉันหลับตาพร้อมกับมือกุมศีรษะแล้วออกแรงสะบัดหัวไปมา ฉันจึงค่อยๆเงยหน้าขึ้นไปมองหน้าพี่ซาโนะ

งานเลี้ยงต้อนรับ ท่านนายกรัฐมนตรี21:00น.ข้างหน้างาน"โอ้ว! ท่านซาโอะ ซานโต้ สวัสดีครับเป็นเกียรติของผมอย่างยิ่งที่ท่านและครอบครัวของท่านมาร่วมแสดงความยินดีกับผมในวันนี้ ขอบคุณจริงๆครับท่าน"ชายกลางคนดูภูมิฐานเอ่ยขึ้นพร้อมกับก้มหัวในพ่อของฉันอย่างนอบน้อมและเคารพ "อืม นายเชิญฉันทั้งที ฉันก็ต้องมาสิ"พ่อของฉันก็เอ่ยขึ้นบาง"เอ่อ แล้วคุณผู้หญิงคนนี้ไม่ทราบว่าเธอเป็นใครครับ?"ชายวัยกลางคนเอ่ยถามขึ้นพลางมองมาที่ฉันที่ยืนคล้องแขนของพี่ซาโนะอยู่ ข้างหลังของฉันมีพวกชายชุดดำเดินตามมาเป็นร้อยคนซึ่งฉันคิดว่าน่าจะเป็นลูกน้องของพ่อฉัน"หึๆลูกสาวของฉันนะ เธอชื่อปลายฟ้า ฝากนายจัดการเรื่องของเธอให้ฉันด้วยนะ ฉันจะพาเธอมาอยู่ที่นี้เลย"พ่อของฉันเอ่ยขึ้นพลางหันมามองที่ฉัน ฉันก็ส่งยิ้มอย่างสุภาพไปให้ชายกลางคนคนนั้นพร้อมกับก้มหัวให้เขา"สวยสง่า สมเป็นลูกสาวของท่านซาโอะเลยนะครับ^_^"ชายกลางคนเอ่ยชมฉัน ฉันก็ก้มหัวให้ท่านเป็นเชิงขอบคุณ"เห้ย!ท่านเคนโด้ โกมะ ชิบหายแล้ว!"ชายชุดดำที่ยืนอยู่ทางประตูอีกฝั่งร้องขึ้นอย่างตกใจและรีบวิ่งเข้ามาหาชายกลางคนที่ดูภูมิฐานคนนี้ทันที"ท่านครับ!!""กูได้ยินเเล้ว กูเป็นคนเชิญท่าน

"ปลายฟ้า!/ปลายฟ้า/"นายหญิงทั้งสองคนเอ่ยขึ้นมาพร้อมกันด้วยนำ้เสียงตกใจที่อยู่ดีๆคนที่ยืนร้องไห้สะอื้นสะอื้นอยู่ในอ้อมแขนของเธอทั้งสองคนก็หมดสติแน่นิ่งไป"ปลายฟ้า!!"ริวอิจิที่ได้ยินแม่ของเขาเรียกปลายฟ้าเขาเองก็หันมามองปลายฟ้าเช่นกันและเขาก็เห็นว่าเธอหมดสติไปพลึก"โอ้ย!ไอ้สัสนี้เล่นทีเผลอ ฆ่าพวกมันเพื่อชีวิตรอดของพวกเราทุกคน!!"ริวอิจิตะโกนขึ้นดังสนั่นหวั่นไหว"ย้าาาาาา!"'เสียงลูกน้องหลายร้อยคนของสองตระกูลร้องขึ้นและต่างพากันสู้ พรึบ"สู้เว้ยไอพี่เมียหึๆๆ"ริวอิจิเอ่ยบอกซาโนะที่ตอนนี้ทั้งคู่หันหลังมาชนกันทั้งคู่ยืนอยู่ในวงล้อมของนายทหารและนายตำรวจ"หึ!ไอ้สัสริว กูไม่ยกปลายฟ้าให้มึงง่ายๆหรอก!"ซาโนะเอ่ยตอบริวอิจิมาและทั้งคู่ก็หัวเราะในลำคออกมาพร้อมกัน และวิ่งเข้าไปต่อสู้กับพวกนายตำรวจและนายทหาร ทั้งสองคนได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อยเพราะพวกเขาได้เรียนต่อสู้มาตั้งแต่ยังเด็กและมีท่านอาจารย์ฝึกการต่อสู้เป็นคนเดียวกันอีกเลยทำให้ไม่มีใครสามารถล้มริวอิจิกับซาโนะได้นอกจากตัวของพวกเขาเองที่รู้จุดอ่อนของกันและกัน"ไอ้สัส!"ริวอิจิสบถขึ้นในขณะที่เขากระทืบยอดอกนายตำรวจจนสลบไปเขาก็เงยหน้าขึ้นไปมองรอบๆก็เห

"สั่งคนของเราไปช่วยเมียกับลูกของไอนายกที่บ้านพักท่าเรือของไอชิโร่"ไอซาโนะเอ่ยสั่งลูกน้องของมัน ผมก็นอนนึกถึงหน้าอีนมใหญ่ ปานนี้ไม่รู้จะเป็นยังไงบ้างไอห่าซาโนะก็ไม่ให้ผมเข้าไปเจอปลายฟ้าหงุดหงิดโว้ยยยย!!06:00น. ภาคใต้ ประเทศญี่ปุ่น"ไอริว ไอซาโนะ!!"ไอชิโร่ร้องเรียกชื่อพวกผมขึ้นอย่างตกใจที่เห็นผมกับไอซาโนะเดินถือกระบอกปืนกลยาวเข้าไปหามันที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ที่โต๊ะทำงานของมัน พวกผมและลูกน้องของพวกผมจัดการลูกน้องที่เฝ้าอยู่ตามข้างๆบ้านของไอชิโร่หมดไปแล้ว ที่นี้ก็เหลือแต่นายใหญ่ของพวกมัน"หึ!/หึ!"ผมกับไอซาโนะหัวเราะขึ้นมาในลำคอทันที และเดินเข้าไปประจันหน้ากับไอชิโร่ที่ตอนนี้มันลุกขึ้นยืนและลุกลี้ลุกลนเปิดลิ้นชักหาปืนพรึบ ตุ๊บ"โอ้ย!ไอ้สัสริว!"ไอชิโร่ร้องโอดโอยขึ้นเมื่อผมเอาปลายกระบอกปืนทุบลงไปที่ข้อมือของมัน และผมรีบวิ่งเข้าไปประกบตัวไอชิโร่ทันทีไอซาโนะก็รีบวิ่งเอาเชือกเข้ามารัดตัวของไอชิโร่ผูกติดกับเก้าอี้ทำงานตัวใหญ่ของทันทันที"โอ้ย!ปล่อยกู ปล่อยกู!"ไอชิโร่ร้องขึ้นอย่างโวยวายพลั๊ก ตุ๊บ"โอ้ย!"ไอชิโร่ร้องขึ้นอย่างเจ็บปวดทันทีที่ผมเอาสันปืนทุบไปที่หน้าผากของมันจนตอนนี้หน้าผากของมันมีเล

คฤหาสน์ ซานโต้13:00น.ปลายฟ้า"อุ๊บส์ อุ๊บส์"ฉันที่กำลังนอนหลับอย่างสบายก็ต้องลุกขึ้นมาเพราะรู้สึกอยากอาเจียน"อุ๊ย!จะอ้วกหรอคะ?"เเม่ละอองมณีเอ่ยถามขึ้น ฉันรีบพยักหน้าหงึกๆไปให้เธอ ฉันอยาอาเจียนมากเลยตอนนี้"ใส่นี่เลยลูก"แม่ของพี่ซาโนะรีบเอาถังใบสีดำขนาดไม่ใหญ่มากมาถือไว้ตรงหน้าฉัน ฉันไม่รอช้ารีบก้มหน้าลงไปหาถังทันที พร้อมกับปล่อยของเสียลงไปในถังสีดำ"อ้วกกก อ้วกกกกก อึก ทรมานจังเลยคะ"ฉันเอ่ยขึ้นหลังจากที่ปล่อยของเสียไปหมดแล้ว"โอ๋ลูกโถ่เอ้ย เดี๋ยวก็หายค่ะลูก"แม่ละอองมณีส่งแก้วนำ้เปล่ามาให้ฉัน ฉันก็รับแก้วนำ้มาจากเธอ"ขอบคุณค่ะ"ฉันเอ่ยขอบคุณแม่ละอองมณีและดื่มนำ้เปล่าเพื่อเอามาบ้วนปาก"อึก อึก ถุ้ย"ฉันบ้วนปากและถุ้ยนำ้ลงไปในถังสีดำ"เวียนหัวหรอค่ะลูก?"แม่ละอองมณีเอ่ยถามฉันที่ตอนนี้ฉันเอามือไปจับขมับตัวเอง เพราะฉันรู้สึกเหมือนมึนๆจะวูบยังไงก็ไม่รู้"ค่ะ ฟ้าเป็นอะไรหรอคะเเม่?"ฉันเอ่ยถามแม่ละอองมณีไปอย่างสงสัย แม่ละอองมณีก็หันไปมองหน้าแม่ของพี่ซาโนะและเธอทั้งสองก็พากันอมยิ้มขึ้นมา ฉันก็ยิ่งงงเข้าไปอีก"คริๆๆหนูกำลังตั้งครรภ์ค่ะหนูฟ้า"แม่ละอองมณีเอ่ยขึ้นพลางลงมานั่งบนเตียงกับฉันและเธอก็เ