"อ้อ คุณพี่ค่ะ คืนนี้เราจะต้องไปงานเลี้ยงต้อนรับนายกรัฐมนตรีคนใหม่นะคะคุณพี่"แม่ของพี่ซาโนะเอ่ยขึ้นบอกพ่อของฉัน พ่อของฉันท่านก็พยักหน้าและหันมาหาฉัน "หนูต้องไปด้วยนะลูก พ่อจะพาหนูออกงานเราจะได้ใช้ชีวิตแบบเปิดเผยสักทีนะลูกนะ ถึงเวลาที่เราจะบอกคนอื่นได้แล้ว^_^"พ่อของฉันเอ่ยบอกฉันด้วยนำ้เสียงดีใจ ฉันก็ส่งยิ้มกลับไปให้ท่านพลางพยักหน้าเข้าใจและลงมือทานข้าวต่อ แต่ฉันว่ากลิ่นข้าวมันแปลกๆนะเหม็นๆยังไงไม่รู้ "อุ๊บส์ อุ๊บส์ อึกอึก"ฉันที่พอลองก้มหน้าลงสูดดมกลิ่นข้าวสวยและกับข้าวก็ต้องเอามือปิดปากตัวเองทันที เพราะฉันเหมือนจะอาเจียนออกมา "เป็นอะไรรึป่าวน้อง?"พี่ซาโนะเอ่ยถามฉันด้วยนำ้เสียงเป็นห่วง ฉันก็โบกมือไปมาว่าฉันไม่ได้เป็นอะไร และตอนนี้ฉันก็อั้นออาการคลื่นไส้ของฉันได้แล้ว แต่ฉันเริ่มเวียนหัวแทนน่ะสิ ฉันเป็นอะไรหรือว่าจะนอนไม่พอเพราะฉันเอาแต่ร้องไห้ตั้งแต่ประเทศไทยมาถึงญี่ปุ่นอาจจะเป็นเพราะเหตุนี้ก็ได้ที่ทำให้ฉันึลื่นไส้และเวียนหัว "น้องไม่สบายรึป่าว?"พี่ซาโนะยังคงเอ่ยถามฉันอย่างเป็นห่วงที่เขาเห็นฉันหลับตาพร้อมกับมือกุมศีรษะแล้วออกแรงสะบัดหัวไปมา ฉันจึงค่อยๆเงยหน้าขึ้นไปมองหน้าพี่ซาโนะ
13:00น. คฤหาสน์ ซานโต้ ปลายฟ้า "อุ๊บส์ อุ๊บส์ อึก อึก เอือก"ฉันที่กำลังนอนหลับอย่างสบายก็ต้องตื่นขึ้นเพราะฉันเกิดอาการคลื่นไส้เหมือนจะอาเจียน ตุ๊บ ตึกๆๆๆ "อุ๊บส์ อุ๊บส์"ฉันเอามือปิดปากตัวเองและรีบหยิบผ้านวมออกไปจากตัวและรีบลงจากเตียงวิ่งไปเข้าห้องนำ้ทันที พรึบ "อ้วกกก อ้วกกกกก อ้วกกกกกก"ฉันเกาะขอบชักโครงแล้วปล่อยของที่ฉันกินไปทุกอย่างลงไปในชักโครก จนหมดไส้หมดพุงเฮ้อ "อ้วกกก อ้วกกกกก อ้วกกกกเฮ้อ อึกๆๆแหวะ"ฉันเอามือเกาะขอบชักโครกและเอาหน้าลงไปอ้วกใส่ชักโครกอย่างทรมาน "ฉันเป็นอะไรเนี่ย อาหารเป็นพิษหรอ?"ฉันเอ่ยถามตัวเองในขณะที่ฉันกำลังยืนล้างมือล้างปากจากการอ้วกที่ยิ่งใหญ่ทุกทรมานของฉัน "แต่ฉันก็ยังไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เมื่อคืนหนิหน่า"ฉันก็พึมพำขึ้นกับตัวเองอีกและค่อยๆเอามือไปเกาะตู้ชั้นต่างๆที่ถูกวางประดับไว้ ตั้งแต่ห้องนำ้ไปถึงเตียงนอนของฉัน ฉันมึนหัวและเวียนหัวมากเลยตอนนี้ มองภาพซ้อนขึ้นมาตีกันจนยุ่งเหยิงไปหมดเลยแล้วมันก็พาให้คลื่นไส้จะอาเจียนอีกแล้วทรมานอะไรแบบนี้ พรึบ "อุ๊บบ อุ๊บบ อุ๊บบบ"ฉันที่ค่อยๆหย่อนศีรษะลงหมอนก็ต้องผุดลุกขึ้นมาอีกเพราะอาการอยากอาเจียนของฉันกลับมาอีก
งานเลี้ยงต้อนรับ ท่านนายกรัฐมนตรี21:00น.ข้างหน้างาน"โอ้ว! ท่านซาโอะ ซานโต้ สวัสดีครับเป็นเกียรติของผมอย่างยิ่งที่ท่านและครอบครัวของท่านมาร่วมแสดงความยินดีกับผมในวันนี้ ขอบคุณจริงๆครับท่าน"ชายกลางคนดูภูมิฐานเอ่ยขึ้นพร้อมกับก้มหัวในพ่อของฉันอย่างนอบน้อมและเคารพ "อืม นายเชิญฉันทั้งที ฉันก็ต้องมาสิ"พ่อของฉันก็เอ่ยขึ้นบาง"เอ่อ แล้วคุณผู้หญิงคนนี้ไม่ทราบว่าเธอเป็นใครครับ?"ชายวัยกลางคนเอ่ยถามขึ้นพลางมองมาที่ฉันที่ยืนคล้องแขนของพี่ซาโนะอยู่ ข้างหลังของฉันมีพวกชายชุดดำเดินตามมาเป็นร้อยคนซึ่งฉันคิดว่าน่าจะเป็นลูกน้องของพ่อฉัน"หึๆลูกสาวของฉันนะ เธอชื่อปลายฟ้า ฝากนายจัดการเรื่องของเธอให้ฉันด้วยนะ ฉันจะพาเธอมาอยู่ที่นี้เลย"พ่อของฉันเอ่ยขึ้นพลางหันมามองที่ฉัน ฉันก็ส่งยิ้มอย่างสุภาพไปให้ชายกลางคนคนนั้นพร้อมกับก้มหัวให้เขา"สวยสง่า สมเป็นลูกสาวของท่านซาโอะเลยนะครับ^_^"ชายกลางคนเอ่ยชมฉัน ฉันก็ก้มหัวให้ท่านเป็นเชิงขอบคุณ"เห้ย!ท่านเคนโด้ โกมะ ชิบหายแล้ว!"ชายชุดดำที่ยืนอยู่ทางประตูอีกฝั่งร้องขึ้นอย่างตกใจและรีบวิ่งเข้ามาหาชายกลางคนที่ดูภูมิฐานคนนี้ทันที"ท่านครับ!!""กูได้ยินเเล้ว กูเป็นคนเชิญท่าน
หน้างาน งานเลี้ยงต้อนรับท่านนายกรัฐมนตรี"ดับสองตระกูลนี้ให้สิ้นชื่อ ฆ่าไอซาโอะกับไอเคนโด้ซะ!!!"เสียงสั่งจากท่านนายกรัฐมนตรีคนใหม่เอ่ยสั่งนายทหารและนายตำรวจเป็นพันๆนายให้ฆ่าสองตระกูลที่ทรงอิทธิพลมากในประเทศให้ดับสิ้น เขาได้รับคำสั่งจากนายใหญ่ของเขามาอีกทีหนึ่ง ซึ่งนายใหญ่ของเขาก็คือผู้ที่อยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดรวมถึงการลอบฆ่าริวอิจิ โกมะและโยนความผิดไปให้พวกตระกูลซานโต้โดยทำเป็นว่าซาโนะ ซานโต้ได้สั่งลอบฆ่าริวอิจิ และทางด้านของซาโนะเองก็โดนลอบทำร้ายเหมือนกัน โดยทำเหตุการณ์ให้เหมือนริวอิจิ โกมะเป็นคนสั่งคนให้มาลอบฆ่าซาโนะนั่นเอง เพราะเขาต้องการที่จะโค่นสองตระกูลเก่าแก่นี้ให้หมดสิ้นไป"มึงกล้ามากที่คิดหักหลังคนอย่างกู!!"ท่านเคนโด้เอ่ยขึ้นด้วยนำ้เสียงเหี้ยมเกรียมและโกรธจัด เขากำหมัดแน่นพลางมองไปที่ท่านนายกรัฐมนตรีอย่างเคียดแค้น"หึ!เป็นเพราะความโง่ของพวกมึงทั้งสองตระกูลเองต่างหากล่ะ!"ท่านนายกรัฐมนตรีเอ่ยขึ้นพลางถือปืนกลยาวเล็งไปที่หน้าของท่านเคนโด้ "พ่อ!"ริวอิจิเอ่ยเรียกชื่อคนเป็นพ่ออย่างเสียงดัง และเขาก็หันมามองที่นายกรัฐมนตรี"ฝากปลายฟ้าด้วยนะ กูจะไม่ยอมให้ทุกคนต้องมาตายที่นี้!!"ริ
"ปลายฟ้า!/ปลายฟ้า/"นายหญิงทั้งสองคนเอ่ยขึ้นมาพร้อมกันด้วยนำ้เสียงตกใจที่อยู่ดีๆคนที่ยืนร้องไห้สะอื้นสะอื้นอยู่ในอ้อมแขนของเธอทั้งสองคนก็หมดสติแน่นิ่งไป"ปลายฟ้า!!"ริวอิจิที่ได้ยินแม่ของเขาเรียกปลายฟ้าเขาเองก็หันมามองปลายฟ้าเช่นกันและเขาก็เห็นว่าเธอหมดสติไปพลึก"โอ้ย!ไอ้สัสนี้เล่นทีเผลอ ฆ่าพวกมันเพื่อชีวิตรอดของพวกเราทุกคน!!"ริวอิจิตะโกนขึ้นดังสนั่นหวั่นไหว"ย้าาาาาา!"'เสียงลูกน้องหลายร้อยคนของสองตระกูลร้องขึ้นและต่างพากันสู้ พรึบ"สู้เว้ยไอพี่เมียหึๆๆ"ริวอิจิเอ่ยบอกซาโนะที่ตอนนี้ทั้งคู่หันหลังมาชนกันทั้งคู่ยืนอยู่ในวงล้อมของนายทหารและนายตำรวจ"หึ!ไอ้สัสริว กูไม่ยกปลายฟ้าให้มึงง่ายๆหรอก!"ซาโนะเอ่ยตอบริวอิจิมาและทั้งคู่ก็หัวเราะในลำคออกมาพร้อมกัน และวิ่งเข้าไปต่อสู้กับพวกนายตำรวจและนายทหาร ทั้งสองคนได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อยเพราะพวกเขาได้เรียนต่อสู้มาตั้งแต่ยังเด็กและมีท่านอาจารย์ฝึกการต่อสู้เป็นคนเดียวกันอีกเลยทำให้ไม่มีใครสามารถล้มริวอิจิกับซาโนะได้นอกจากตัวของพวกเขาเองที่รู้จุดอ่อนของกันและกัน"ไอ้สัส!"ริวอิจิสบถขึ้นในขณะที่เขากระทืบยอดอกนายตำรวจจนสลบไปเขาก็เงยหน้าขึ้นไปมองรอบๆก็เห
00:00น.คฤหาสน์ ซานโต้ริวอิจิ โกมะ.....พลั๊ก โพ๊ะ"โอ้ย!"นายกแหกปากร้องขึ้นด้วยความเจ็บเมื่อผม ปล่อยหมัดใส่หน้าของมันจนตอนนี้หน้าตาของมันบวมปูดเขียวชำ้จนน่ากลัว"มึงจะแหกปากพูดได้รึยัง?!"ไอซาโนะเอ่ยถามไอนายกพร้อมกับเอาปืนจ่อไปที่หัวของไอนายก"ไม่!กูพูดไม่ได้ ถ้ากูบอกพวกมึงครอบครัวกูจะต้องตาย!"ไอนายกลุกลี้ลุกลนตอบไอซาโนะ ไอซาโนะก็หันมามองหน้าผมผมก็มองหน้ามัน แสดงว่าไอนายกมันไม่ได้เต็มใจที่จะทำแต่คนที่สั่งให้มันทำต้องจับครอบครัวของไอนายกไปแน่ๆ"มึงบอกกูมาเถอะ กูสัญญาด้วยเกียรติของโกมะ กูจะไม่ยอมให้ใครมาทำอะไรมึงและครอบครัวของมึง!!"ผมเดินเข้าไปตบไหล่ไอนายกพร้อมกับเอ่ยขึ้น ไอนายกมันก็เงยหน้าขึ้นมามองผมด้วยสายตาเหมือนมีความหวังแสดงว่าครอบครัวของมันกำลังตกอยู่ในอันตรายแน่ๆ"จะจริงหรอคุณริว คุณจะช่วยครอบครัวของผมจริงๆนะ คุณต้องช่วยเมียกับลูกของผมนะอึก"ไอนายกจับแขนผมพร้อมกับเอ่ยบอกและมันก็ร้องไห้ผมเข้าใจเลย คนรักครอบครัวรู้สึกยังไงไม่ว่าจะต้องแลกด้วยชีวิตของตัวเองเพื่อให้เมียกับลูกปลอดภัยเป็นผมผมก็ยอม"อืม กูจะช่วยเมียกับลูกของมึงรวมถึงตัวมึงด้วย เพียงแค่มึงบอกกูว่าใครเป็นคนสั่งมึงและบงการม
"สั่งคนของเราไปช่วยเมียกับลูกของไอนายกที่บ้านพักท่าเรือของไอชิโร่"ไอซาโนะเอ่ยสั่งลูกน้องของมัน ผมก็นอนนึกถึงหน้าอีนมใหญ่ ปานนี้ไม่รู้จะเป็นยังไงบ้างไอห่าซาโนะก็ไม่ให้ผมเข้าไปเจอปลายฟ้าหงุดหงิดโว้ยยยย!!06:00น. ภาคใต้ ประเทศญี่ปุ่น"ไอริว ไอซาโนะ!!"ไอชิโร่ร้องเรียกชื่อพวกผมขึ้นอย่างตกใจที่เห็นผมกับไอซาโนะเดินถือกระบอกปืนกลยาวเข้าไปหามันที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ที่โต๊ะทำงานของมัน พวกผมและลูกน้องของพวกผมจัดการลูกน้องที่เฝ้าอยู่ตามข้างๆบ้านของไอชิโร่หมดไปแล้ว ที่นี้ก็เหลือแต่นายใหญ่ของพวกมัน"หึ!/หึ!"ผมกับไอซาโนะหัวเราะขึ้นมาในลำคอทันที และเดินเข้าไปประจันหน้ากับไอชิโร่ที่ตอนนี้มันลุกขึ้นยืนและลุกลี้ลุกลนเปิดลิ้นชักหาปืนพรึบ ตุ๊บ"โอ้ย!ไอ้สัสริว!"ไอชิโร่ร้องโอดโอยขึ้นเมื่อผมเอาปลายกระบอกปืนทุบลงไปที่ข้อมือของมัน และผมรีบวิ่งเข้าไปประกบตัวไอชิโร่ทันทีไอซาโนะก็รีบวิ่งเอาเชือกเข้ามารัดตัวของไอชิโร่ผูกติดกับเก้าอี้ทำงานตัวใหญ่ของทันทันที"โอ้ย!ปล่อยกู ปล่อยกู!"ไอชิโร่ร้องขึ้นอย่างโวยวายพลั๊ก ตุ๊บ"โอ้ย!"ไอชิโร่ร้องขึ้นอย่างเจ็บปวดทันทีที่ผมเอาสันปืนทุบไปที่หน้าผากของมันจนตอนนี้หน้าผากของมันมีเล
"หึ!หมดแล้ว!"ไอชิโร่เอ่ยขึ้น ผมและไอซาโนะลุกขึ้นผมก็หยิบระเบิดเวลาขนาดสี่เหลี่ยมไม่ใหญ่มากแต่รับรองถึงแรงระเบิดเละทุกอย่างแน่นอนหึๆ"อะไรของมึงนะไอริว!"ไอชิโร่เอ่ยถามผมอย่างตกใจที่ตอนนี้ผมนำระเบิดเวลาไปวางไว้ตรงหน้าอกของมันพร้อมกับเอาเชือกผูกติดกับตัวของมันไว้อย่างแน่นหนา"พวกกูโง่มาตั้งนานแล้ว วันนี้ขอกูฉลาดวันหนึ่งนะ"ผมเงยหน้าจากกล่องระเบิดเวลาขึ้นไปบอกไอชิโร่ และผมก็เดินถอยออกมาจากไอชิโร่ในตอนที่ผมตั้งเวลาระเบิดเรียบร้อยแล้ว"คนเลวๆอย่างมึงติดคุกไปก็คงจะไม่มีวันสำนึกวะ เพราะฉะนั้นมึงสมควรที่จะตายดีกว่า!"ผมเอ่ยขึ้นจบปุปไอซาโนะเล็งปลายกระบอกปืนที่หน้าอกของไอชิโร่"ขอบคุณสำหรับความจริงและปมในอดีตทุกๆอย่างที่มึงเล่าให้กูฟัง แต่ตระกูลของมึงคงจะไม่ได้ขึ้นเป็นหนึ่งในญี่ปุ่นวะเพราะตระกูลของมึงมันเป็นไอพวกขี้แพ้!!"ไอซาโนะตวาดเสียงดังลั่นอย่างคนโกรธจัดและนิ้วมือของมันก็กดไกพร้อมลั่นทันทีปัง"เฮือกก!!"ไอซาโนะลั่นไกปืนเพียงนัดเดียวยิงเข้าตัดขั้วหัวใจของไอชิโร่ทันที"หึ!พวกแม่ง!"ไอซาโนะสบถขึ้นและมันก็หันมามองหน้าผม"ไปเว้ยไอพี่เมีย เดี๋ยวน้องเขยจะจุดระเบิดให้พี่เมียดูเพื่อมิตรภาพใหม่ของเราทั้ง
"อ่าห์ ริวขาา มานอนกับฟ้าสิคะ"ปลายฟ้าที่นอนตะแคงข้างกระดิกนิ้วเรียกผมให้เข้าไปนอนบนเตียงกับเธอ"อย่ายั่วได้ไหมวะ!!"ผมตะโกนบอกเธอ เธอก็ไม่ได้มีท่าทีตกใจอะไรเลยมีแต่เอื้อมมือไปชุดนอนของเธอแหวกให้ผมเห็นทรวงอกที่ใหญ่โตน่าฟัดของเธอจนผมเห็นยอดอกสีชมพูกำลังแข็งชูชันท้าทายผมอยู่ "เอือก อึก"ผมกลืนน้ำลายทันทีก่อนที่นำ้ลายของผมมันจะไหลอออกมา"ยุบหนอ ยุบหนอ"ผมหลับตาพลางเอ่ยขึ้นและยื่นมือลงไปลูบความเป็นชายของผมที่มันแข็งขยายใหญ่พร้อมสู้รบเต็มทนแล้วผมรู้สึกปวดหนึบไปหมด"อ่าห์ ริวขา ฟ้าเสียวจัง"เสียงกระเส่าของปลายฟ้าครางขึ้นผมรีบลืมตามองไปที่เธอทันที ตอนนี้เธอกำลังเอานิ้วเรียวเขี่ยยอดอกสีชมพูของเธออยู่ ผมก็ไล่สายตามองไปตามเรือนร่างที่แสนเย้ายวนของเธอด้วยสายตาหวานเยิ้ม"มานี่สิคะริว มาหาฟ้าหน่อยนะ นะคะๆๆนะๆๆ"ปลายฟ้าเอ่ยเรียกผมด้วยนำ้เสียงอ้อนๆพร้อมกับส่งสายตาหวานเยิ้มมาให้ผม ผมก็ค่อยๆเดินเข้าไปหาเธอที่เตียงนอน พอไปถึงที่นอนผมก็ค่อยๆคลานขึ้นเตียงไปค่อมร่างเธอ เธอก็พลิกตัวกลับมานอนหงายพร้อมกับส่งนิ้วเรียวยาวของเธอมาลูบไล้แผงอกลำ่ๆของผม ผมก็เสียวซ่านไปทั้งตัว"ริวขา"ปลายฟ้ายันตัวขึ้นมาเอ่ยเรียกผมด้วยนำ
"ขอบคุณนะที่รักกู และทนนิสัยเสียๆของกูได้ กูจะทำให้มึงกับลูกมีความสุขที่สุดปลายฟ้า"ริวอิจิเอ่ยบอกฉันและเขาก็ผละออกมาจากอ้อมกอดของฉันและเราก็มองหน้ากันอย่างเนิ่นนาน ฉันโชคดีที่มีผู้ชายที่รักฉัน และฉันเองก็รักเขามากเหมือนกัน"ขอบคุณนะคะริว^_^"ฉันเอ่ยบอกริวอิจิไปแล้วเขาก็ก้ทมหน้าลงมาประกบริมฝีปากของฉันทันที"จ๊วฟฟ จ๊วฟฟ ซู๊ดดด อื้อออ"เราทั้งคู่ครางขึ้นอย่างพอใจที่เราทั้งคู่มอบจูบที่ร้อนแรงและดูดดื่มให้กันและกัน เราจูบกันอย่างเนิ่นนาน"วู้ดดดดดดดดด""เฮ้ๆๆๆๆๆ""ฮิ้ววววววววว""อื้ออ"ฉันพยายามจะผลักอกของริวอิจิให้ออกไปหลังจากที่ทุกคนโห่แซวฉันกับริวอิจิ แต่ริวอิจิไม่ยอมเขายังคงหาความหวานในโพรงปากของฉันอยู่ ฉันก็เลยต้องจูบตอบเขากลับไปเช่นเดิม เสียงหัวใจของเราทั้งคู่เต้นแรงไปในจังหวะเดียวกันตึกตักๆๆๆ ตึกตักๆๆๆๆ"มานี่มา"ริวอิจิผละออกจากฉันแล้วเขาก็เปลี่ยนมาจับมือของฉันเดินไปทางซุ้มเดินมุ่งหน้าตรงไปที่โต๊ะที่มีเอกสารวางอยู่"เซ็นชื่อมึงลงไปตรงนี้"ริวอิจิเอ่ยบอกฉันในขณะที่เราเดินมาถึงโต๊ะแล้ว แล้วเขาก็ชี้นิ้วไปที่เอกสารทะเบียนสมรส ใช่มันคือเอกสารการจดทะเบียนสมรส"เร็วๆๆ!"ริวอิจิเอ่ยสั่งฉันพร้อม
"สวยมาก^_^"ฉันเอ่ยขึ้นและค่อยๆเดินไปตามทางเดินที่มีดอกไม้ถูกปักตกแต่งไว้กับติดอย่างสวยงาม ฉันเดินเข้าไปถึงโต๊ะที่มีเอกสารอะไรวางอยู่สักอย่างฉันกำลังจะเอื้อมมือไปหยิบแต่ก็ต้องสะดุ้งตกใจ"มีคนตกหลุมรักคุณครับ!!!"เสียงพสานกันหลายๆเสียงของผู้ชายเอ่ยขึ้นพร้อมกันที่ข้างหลังของฉัน ฉันจึงหันกลับไปมองก็พบกับชายในชุดสูทสีขาวนับ10คนกำลังยืนเรียงหน้ากระดานอยู่"เขาตกหลุมรักคุณตั้งแต่ครั้งแรกที่พบสบตาครับ!!"เสียงพสานของชายในชุดสูทเอ่ยขึ้นด้วยนำ้เสียงหนักแน่นและพร้อมเพียงฉันว่าดูคล้ายๆการฝึกของทหารเลยยังไงอย่างนั้นแหละ"結婚して下さい"เสียงพสานของชายชุดขาวเอ่ยขึ้นอย่างพร้อมเพียงเป็นภาษาญี่ปุ่น"ได้โปรดแต่งงานกับผมเถอะครับ"ริวอิจิที่อยู่ในชุดสูทสีขาวสุดเท่ห์เดินถือช่อดอกกุหลาบสีขาวเข้ามาหาฉันพร้อมเอ่ยของฉันแต่งงานตรงหน้าฉัน ฉันก็อมยิ้มมองริวอิจินี้เขาขอฉันแต่งงานหรอเนี่ย โรแมนติกสุดๆค่ะ "ずっと一緒にいよう"ชายชุดสูทพสานเสียงขึ้นเป็นภาษาญี่ปุ่นอีกครั้งและพากันถอดสูทตัวนอกออกพร้อมหันหลังให้กันและแผ่นหลังในเสื้อยืดสีขาวของพวกเขาทุกคนมีตัวหนังสือเขียนรวมๆกันว่า ริวอิจิ❤️ปลายฟ้า "อยู่ด้วยกันตลอดไปนะ"ริวอิจิคุกเข่าลงไป
"ไอ้เหี้ยริว มึงมันไม่ใช่คนเเล้ว!!"พี่ซาโนะเอ่ยขึ้นอย่างตกใจฉันก็มองไปที่ริวอิจิที่ตอนนี้เขาได้ยืนอยู่กลางวงล้อมของชายชุดดำที่นอนเกลื่อนเต็มพื้นแต่ละคนร้องโอดโอยด้วยความเจ็บ "หึ!อย่าลืมคำสัญญานะไอพี่เมีย ฝากเนื้อฝากตัวด้วยเว้ยฮ่าๆๆๆ!!"ริวอิจิเอ่ยบอกพี่ซาโนะแล้วเขาก็หันกลับมามองฉันฉันก็ส่งยิ้มไปให้เขา ริวอิจิรีบวิ่งเข้ามาหาฉันอย่างไว ตึกๆๆๆๆ "มึงพูดจริงๆนะปลายฟ้า!"ริวอิจิเอ่ยถามฉันทันทีที่เขาวิ่งเข้ามาถึงตัวฉัน ฉันก็มองสำรวจใบหน้าของเขาที่มีบาดแผลเล็กน้อยมุมปากแตกนิดหนึ่งหางคิ้วแตกอีกนิดหนึ่งดูรวมๆแล้วเขาไม่ได้บาดเจ็บมากเท่าไร เขาเก่งจัง^_^ "ค่ะ ถามแม่ของคุณดูได้คะริว"ฉันเอ่ยบอกริวอิจิพลางหันหน้าไปมองแม่ละอองมณี "เรื่องจริงใช่ไหมแม่ ผมกำลังจะได้เป็นพ่อคนแล้วใช่ไหม!!"ริวอิจิเอ่ยถามแม่ละอองมณีไปด้วยนำ้เสียงตื่นเต้นปนดีใจ "จ๊ะ หนูฟ้ากำลังตั้งท้องอ่อนๆอยู่นะลูกคุณหมอเขาตรวจแล้วเมื่อเช้านี้"แม่ละอองมณีเอ่ยตอบริวอิจิ "เย้ๆๆปลายฟ้าของกู กูรักมึงนะ รักลูกด้วย ฟอดดด"ริวอิจิหันกลับมาหาฉันพลางเอ่ยบอกฉัน "ว๊าย!ริวคะ ฟ้ากลัว เดี๋ยวฟ้าตก!"ฉันร้องบอกริวอิจิอย่างตกใจที่ตอนนี้เขายกร่างของฉันขึ
"ไอพี่เมียๆๆ!"ริวอิจิตะโกนเรียกพี่ซาโนะอย่างเสียงดัง"อะไรของมึง เปลี่ยนใจไม่สู้ล่ะเหรอ?!"พี่ซาโนะยืนเท้าเอวมองริวอิจิและเอ่ยถามริวอิจิขึ้น"สู้เว้ย!แต่ขอไปหาเมียเพื่อเพิ่มกำลังแปปหนึ่ง!"ริวอิจิเอ่ยบอกพี่ซาโนะพาหันมามองฉันและเขาก็ส่งยิ้มมาให้ฉัน ฉันก็อมยิ้มอย่างเขินๆไปให้เขา"ห่าอะไรของมึงหนักหนาวะ เออไปไป๊สัส!!"พี่ซาโนะสบถขึ้นและเอ่ยไล่ริวอิจิ ริวอิจิก็รีบวิ่งฝ่าวงล้อมของชายชุดดำเข้ามาหาฉันอย่างไวตึกๆๆๆ"ริวคะ^_^"ฉันเอ่ยเรียกริวอิจิในขณะที่เขาวิ่งมาหยุดอยู่ตรงหน้าของฉันแล้ว"อีนมใหญ่ อีไม่เชื่อใจผัวตัวเอง กูงอนมึง!!"ริวอิจิเอ่ยบอกฉันด้วยนำ้เสียงงอนๆพวกพ่อเเม่ฝั่งของฉันและฝั่งของเขาต่างพากันหัวเราะคิกคักกันใหญ่ "ฟ้าขอโทษนะคะริว ดีกันนะ นะคะนะๆ"ฉันเดินเข้าไปหาริวอิจิและเอ่ยบอกเขาพลางยื่นนิ้วก้อยไปตรงหน้าของเขาพลางทำตาปิ๊งๆ ริวอิจิก็อมยิ้ม"เดี๋ยวหลังจากที่กูสู้กับไอพวกของพี่เมียเสร็จแล้ว คืนนี้มึงต้องง้อกูด้วยโอเครป่ะ!"ริวอิจิเอ่ยบอกฉันแล้วเขาก็หันไปชี้นิ้วให้ฉันดูกลุ่มชายชุดดำนับร้อยคนที่พากันยืนอยู่ลานหญ้ากว้างๆของบ้านซานโต้"ทำไมต้องสู้กับพวกเขาละคะริว?"ฉันก็เอ่ยถามริวอิจิไปด้วยน
คฤหาสน์ ซานโต้13:00น.ปลายฟ้า"อุ๊บส์ อุ๊บส์"ฉันที่กำลังนอนหลับอย่างสบายก็ต้องลุกขึ้นมาเพราะรู้สึกอยากอาเจียน"อุ๊ย!จะอ้วกหรอคะ?"เเม่ละอองมณีเอ่ยถามขึ้น ฉันรีบพยักหน้าหงึกๆไปให้เธอ ฉันอยาอาเจียนมากเลยตอนนี้"ใส่นี่เลยลูก"แม่ของพี่ซาโนะรีบเอาถังใบสีดำขนาดไม่ใหญ่มากมาถือไว้ตรงหน้าฉัน ฉันไม่รอช้ารีบก้มหน้าลงไปหาถังทันที พร้อมกับปล่อยของเสียลงไปในถังสีดำ"อ้วกกก อ้วกกกกก อึก ทรมานจังเลยคะ"ฉันเอ่ยขึ้นหลังจากที่ปล่อยของเสียไปหมดแล้ว"โอ๋ลูกโถ่เอ้ย เดี๋ยวก็หายค่ะลูก"แม่ละอองมณีส่งแก้วนำ้เปล่ามาให้ฉัน ฉันก็รับแก้วนำ้มาจากเธอ"ขอบคุณค่ะ"ฉันเอ่ยขอบคุณแม่ละอองมณีและดื่มนำ้เปล่าเพื่อเอามาบ้วนปาก"อึก อึก ถุ้ย"ฉันบ้วนปากและถุ้ยนำ้ลงไปในถังสีดำ"เวียนหัวหรอค่ะลูก?"แม่ละอองมณีเอ่ยถามฉันที่ตอนนี้ฉันเอามือไปจับขมับตัวเอง เพราะฉันรู้สึกเหมือนมึนๆจะวูบยังไงก็ไม่รู้"ค่ะ ฟ้าเป็นอะไรหรอคะเเม่?"ฉันเอ่ยถามแม่ละอองมณีไปอย่างสงสัย แม่ละอองมณีก็หันไปมองหน้าแม่ของพี่ซาโนะและเธอทั้งสองก็พากันอมยิ้มขึ้นมา ฉันก็ยิ่งงงเข้าไปอีก"คริๆๆหนูกำลังตั้งครรภ์ค่ะหนูฟ้า"แม่ละอองมณีเอ่ยขึ้นพลางลงมานั่งบนเตียงกับฉันและเธอก็เ
"หึ!หมดแล้ว!"ไอชิโร่เอ่ยขึ้น ผมและไอซาโนะลุกขึ้นผมก็หยิบระเบิดเวลาขนาดสี่เหลี่ยมไม่ใหญ่มากแต่รับรองถึงแรงระเบิดเละทุกอย่างแน่นอนหึๆ"อะไรของมึงนะไอริว!"ไอชิโร่เอ่ยถามผมอย่างตกใจที่ตอนนี้ผมนำระเบิดเวลาไปวางไว้ตรงหน้าอกของมันพร้อมกับเอาเชือกผูกติดกับตัวของมันไว้อย่างแน่นหนา"พวกกูโง่มาตั้งนานแล้ว วันนี้ขอกูฉลาดวันหนึ่งนะ"ผมเงยหน้าจากกล่องระเบิดเวลาขึ้นไปบอกไอชิโร่ และผมก็เดินถอยออกมาจากไอชิโร่ในตอนที่ผมตั้งเวลาระเบิดเรียบร้อยแล้ว"คนเลวๆอย่างมึงติดคุกไปก็คงจะไม่มีวันสำนึกวะ เพราะฉะนั้นมึงสมควรที่จะตายดีกว่า!"ผมเอ่ยขึ้นจบปุปไอซาโนะเล็งปลายกระบอกปืนที่หน้าอกของไอชิโร่"ขอบคุณสำหรับความจริงและปมในอดีตทุกๆอย่างที่มึงเล่าให้กูฟัง แต่ตระกูลของมึงคงจะไม่ได้ขึ้นเป็นหนึ่งในญี่ปุ่นวะเพราะตระกูลของมึงมันเป็นไอพวกขี้แพ้!!"ไอซาโนะตวาดเสียงดังลั่นอย่างคนโกรธจัดและนิ้วมือของมันก็กดไกพร้อมลั่นทันทีปัง"เฮือกก!!"ไอซาโนะลั่นไกปืนเพียงนัดเดียวยิงเข้าตัดขั้วหัวใจของไอชิโร่ทันที"หึ!พวกแม่ง!"ไอซาโนะสบถขึ้นและมันก็หันมามองหน้าผม"ไปเว้ยไอพี่เมีย เดี๋ยวน้องเขยจะจุดระเบิดให้พี่เมียดูเพื่อมิตรภาพใหม่ของเราทั้ง
"สั่งคนของเราไปช่วยเมียกับลูกของไอนายกที่บ้านพักท่าเรือของไอชิโร่"ไอซาโนะเอ่ยสั่งลูกน้องของมัน ผมก็นอนนึกถึงหน้าอีนมใหญ่ ปานนี้ไม่รู้จะเป็นยังไงบ้างไอห่าซาโนะก็ไม่ให้ผมเข้าไปเจอปลายฟ้าหงุดหงิดโว้ยยยย!!06:00น. ภาคใต้ ประเทศญี่ปุ่น"ไอริว ไอซาโนะ!!"ไอชิโร่ร้องเรียกชื่อพวกผมขึ้นอย่างตกใจที่เห็นผมกับไอซาโนะเดินถือกระบอกปืนกลยาวเข้าไปหามันที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ที่โต๊ะทำงานของมัน พวกผมและลูกน้องของพวกผมจัดการลูกน้องที่เฝ้าอยู่ตามข้างๆบ้านของไอชิโร่หมดไปแล้ว ที่นี้ก็เหลือแต่นายใหญ่ของพวกมัน"หึ!/หึ!"ผมกับไอซาโนะหัวเราะขึ้นมาในลำคอทันที และเดินเข้าไปประจันหน้ากับไอชิโร่ที่ตอนนี้มันลุกขึ้นยืนและลุกลี้ลุกลนเปิดลิ้นชักหาปืนพรึบ ตุ๊บ"โอ้ย!ไอ้สัสริว!"ไอชิโร่ร้องโอดโอยขึ้นเมื่อผมเอาปลายกระบอกปืนทุบลงไปที่ข้อมือของมัน และผมรีบวิ่งเข้าไปประกบตัวไอชิโร่ทันทีไอซาโนะก็รีบวิ่งเอาเชือกเข้ามารัดตัวของไอชิโร่ผูกติดกับเก้าอี้ทำงานตัวใหญ่ของทันทันที"โอ้ย!ปล่อยกู ปล่อยกู!"ไอชิโร่ร้องขึ้นอย่างโวยวายพลั๊ก ตุ๊บ"โอ้ย!"ไอชิโร่ร้องขึ้นอย่างเจ็บปวดทันทีที่ผมเอาสันปืนทุบไปที่หน้าผากของมันจนตอนนี้หน้าผากของมันมีเล
00:00น.คฤหาสน์ ซานโต้ริวอิจิ โกมะ.....พลั๊ก โพ๊ะ"โอ้ย!"นายกแหกปากร้องขึ้นด้วยความเจ็บเมื่อผม ปล่อยหมัดใส่หน้าของมันจนตอนนี้หน้าตาของมันบวมปูดเขียวชำ้จนน่ากลัว"มึงจะแหกปากพูดได้รึยัง?!"ไอซาโนะเอ่ยถามไอนายกพร้อมกับเอาปืนจ่อไปที่หัวของไอนายก"ไม่!กูพูดไม่ได้ ถ้ากูบอกพวกมึงครอบครัวกูจะต้องตาย!"ไอนายกลุกลี้ลุกลนตอบไอซาโนะ ไอซาโนะก็หันมามองหน้าผมผมก็มองหน้ามัน แสดงว่าไอนายกมันไม่ได้เต็มใจที่จะทำแต่คนที่สั่งให้มันทำต้องจับครอบครัวของไอนายกไปแน่ๆ"มึงบอกกูมาเถอะ กูสัญญาด้วยเกียรติของโกมะ กูจะไม่ยอมให้ใครมาทำอะไรมึงและครอบครัวของมึง!!"ผมเดินเข้าไปตบไหล่ไอนายกพร้อมกับเอ่ยขึ้น ไอนายกมันก็เงยหน้าขึ้นมามองผมด้วยสายตาเหมือนมีความหวังแสดงว่าครอบครัวของมันกำลังตกอยู่ในอันตรายแน่ๆ"จะจริงหรอคุณริว คุณจะช่วยครอบครัวของผมจริงๆนะ คุณต้องช่วยเมียกับลูกของผมนะอึก"ไอนายกจับแขนผมพร้อมกับเอ่ยบอกและมันก็ร้องไห้ผมเข้าใจเลย คนรักครอบครัวรู้สึกยังไงไม่ว่าจะต้องแลกด้วยชีวิตของตัวเองเพื่อให้เมียกับลูกปลอดภัยเป็นผมผมก็ยอม"อืม กูจะช่วยเมียกับลูกของมึงรวมถึงตัวมึงด้วย เพียงแค่มึงบอกกูว่าใครเป็นคนสั่งมึงและบงการม