All Chapters of I am your Legal Wife: Chapter 21 - Chapter 30

Nagulat sina Caleb at Daniel nang makarinig sila ng malakas na sigaw mula sa locker room kung saan naroon si Nathalie kaya naman dali-dali silang tumakbo papunta doon, ngunit napahinto sila nang makasalubong nila si Jane."Miss, anong nangyari?" tanong ni Daniel dito, ngunit dire-diretso lamang ang babae at hindi ito pinansin. Pero maagap si Caleb kaya naman nahuli niya ang isang braso nito at hinila ito palapit sa kanya. "Miss, tinatanong kita.""Ano ba! Bitawan mo ako!" sigaw ng babae at nagsimulang magpumiglas mula sa mahigpit na pagkakahawak niya."Jane?" tanong nito na agad nakilala ang babae. "What happened? Anong ginawa mo sa kanya?""Hindi ko alam. Wala akong ginawa sa kanya. Huwag mo akong pagbibintangan!" sigaw nito. Mababanaag sa mukha nito ang takot at nerbiyos. Pero bago pa man siya macorner nang dalawa at malaman na may ginawa siyang hindi maganda sa dalaga ay iwinasiwas niya ang kanyang kamay na hawak ni Caleb at agad na kumaripas paalis.Hinabol siya ni Daniel, at si C

"Isipin mo itong mabuti, iha." nagulat pa siya sa tinig ni Daphne dahil sa sobrang lalim ng iniisip niya. "Kung may nangyaring masama sa'yo sa club na iyon, maililigtas mo pa ba ang tatay mo? Dito sa gagawin mong pagpapanggap bilang si Andrea, isang gabi lang ang ibibigay mo, iha. At sigurado makakaligtas na ang tatay mo. Naiintindihan mo ba ang sinasabi ko? Isang gabi lang, Natnat. Pasalamat ka nga at hindi nakuha 'yang pinakaiingat-ingatan mo, eh di parang pinatay mo na din ang tatay mo kapag nangyari nga iyon."Sa sinabing iyon ni Daphne ay naningkit ang mata niya sa galit. Paano nasasabi ng babaeng ito ang ganoong bagay sa sitwasyon niya ngayon? Muntik na siyang mamatay. Ang tatay niya naman ay nasa bingit ng kamatayan."Anong sinabi mo?" nanggagalaiti sa galit na singhal niya dito. Wala na siyang pakialam kahit asawa pa ito ng tiyuhin niya. "Bawiin mo ang sinabi mo!""Hindi ko babawiin ang sinabi ko." nagmamatigas namang saad ni Daphne. "Gusto kong ipaintindi sa'yo kung ano ang p

Dumating na ang araw na pinakahihintay nila. Ang pagpunta ni Daphne at Nathalie sa South Korea upang ipaplastic surgery ang huli. Pero bago sila bumiyahe papunta sa airport ay hiniling muna ng dalaga na madalaw ang kanyang ama sa hospital at masilip man lamang ang kalagayan nito bago siya umalis."Bilisan mo. Huwag kang magpapakita sa kanya at baka malate tayo sa airport." Mahigpit na bilin sa kanya ni Daphne. "Baka mapurnada pa ang mga plano ko dahil sa inyong mag-ama."Tumango siya at naglakad na papasok ng hospital at papunta sa kwarto ni Berto. Habang daan ay hindi niya mapigilan ang pagtulo ng luha mula sa kanyang mga mata. Ilang buwan ding hindi niya makikita ang tatay niya, pero sinigurado naman ni Daphne na hindi niya ito pababayaan.Huminto siya sa tapat ng kuwarto nito bago siya dumungaw sa maliit na salaming dingding ng pinto. Inayos muna niya ang kanyang face mask at shades bago ibinalabal ang scarf sa ulo niya paikot sa kanyang leeg.Hindi siya pwedeng makilala ng tatay n

Habang naglalakad sa hallway papunta sa kwarto ni Caleb ay hindi maiwasan ni Nathalie na kabahan ng sobra-sobra dahil ito na ang pinakahihintay nilang sandali. Ang gabing kailangang maibigay niya ang lahat-lahat sa kasintahan ng kanyang pinsan.Hindi siya kailanman naging handa para sa gabing ito, pero para sa tatay niya ay gagawin niya ang lahat. Kaya naman lahat ng pag-aalinlangang nararamdaman ay isinantabi niya muna.Bago siya pumunta dito ay pinainom muna siya ni Daphne ng ilang shots ng brandy. Kahit na hindi siya umiinom ay napilitan siya dahil sabi nga ng asawa ng kanyang tiyuhin ay makakatulong daw ito pampakalma at pampalakas ng loob.But it turned out that the alcohol in her system did nothing to calm her, but instead made her nervous even more.Nang sa wakas ay nasa tapat na siya ng pinto ng kwarto ng binata nang eksaktong alas-diyes ay huminga muna siya ng malalim at saka itinaas ang kanang kamao para kumatok, ngunit hindi pa dumidikit ang kanyang balat sa pinto ay bigla

Pagkamulat ng mga mata ni Nathalie ay agad siyang bumalikwas ng bangon, ngunit napahigang muli at napangiwi ng maramdaman ang sakit sa buong katawan.Dahan-dahan siyang bumangong muli at saka dinampot ang bag na nalaglag sa sahig pagkahila sa kanya ni Caleb papasok sa kwarto kagabi.Alas singko na ng madaling araw ayon sa kanyang cellphone. Ibig sabihin ay naghihintay na si Andeng sa labas. Iyon ang oras na sinabi ng nanay nito na lalabas siya at ito naman ang papalit para humiga sa tabi ng kasintahan nito.Kaagad siyang nagbihis kahit na nananakit pa ang kanyang buong katawan. Nang lalabas na siya ay nagvibrate ang kanyang cellphone at nakita niyang may message ang pinsan sa kanya."Tapos na ba? Nandito na ako sa labas. Bilisan mo na."Isang malalim na buntong- hininga ang pinakawalan niya bago siya naglakad patungo sa pinto ngunit bago niya ito buksan ay nilingon niya muna ang lalaking mahimbing na natutulog. Tapos na ang pagsasakripisyo niya. Ang sarili niya at ang tatay naman niy