After five monthsAndrea was busy in front of her vanity mirror, applying lipstick to her lips, when the shrill ringing of her phone startled her. Upon glancing down at the caller ID, her eyes widened in surprise at the sight of Caleb's name.Clearing her throat, she answered the call with the sweetest voice she could muster. "Yes, Caleb?"Naging busy si Caleb sa iba't ibang business trips abroad and meetings with clients, kaya naman pakiramdam ni Andrea ay iniwan siya sa ere ng kasintahan. Ang huling pagkikita nila ay noon pang dumalaw ang mga ito sa bahay nila kasama ang parents nito.Tumatawag ito paminsan-minsan at kinakamusta siya. Pero mas madalas nitong itanong ang 'katulong' daw nila. Mukhang sumasagap lamang ito ng balita tungkol sa babaeng iyon, kaya siya nito tinatawagan. But he would always remind her that they would meet in no time and she should prepare herself.Kaya naman sa sobrang pagkainip ay nakipagdate siya kung kani-kanino, at nakipag-one-night stand sa mga lalaki
Habang naglalakad sa hallway papunta sa kwarto ni Caleb ay hindi maiwasan ni Nathalie na kabahan ng sobra-sobra dahil ito na ang pinakahihintay nilang sandali. Ang gabing kailangang maibigay niya ang lahat-lahat sa kasintahan ng kanyang pinsan.Hindi siya kailanman naging handa para sa gabing ito, pero para sa tatay niya ay gagawin niya ang lahat. Kaya naman lahat ng pag-aalinlangang nararamdaman ay isinantabi niya muna.Bago siya pumunta dito ay pinainom muna siya ni Daphne ng ilang shots ng brandy. Kahit na hindi siya umiinom ay napilitan siya dahil sabi nga ng asawa ng kanyang tiyuhin ay makakatulong daw ito pampakalma at pampalakas ng loob.But it turned out that the alcohol in her system did nothing to calm her, but instead made her nervous even more.Nang sa wakas ay nasa tapat na siya ng pinto ng kwarto ng binata nang eksaktong alas-diyes ay huminga muna siya ng malalim at saka itinaas ang kanang kamao para kumatok, ngunit hindi pa dumidikit ang kanyang balat sa pinto ay bigla
"Don't hide it from me...'' Caleb gently grasped her hands, guiding them aside to gain a clearer view of her wet folds. "You are beautiful." The sincerity in his words was so intense that she found herself drawn to him once more.Halos mapasigaw siya nang bigla na lamang hilahin ni Caleb ang kanyang mga paa patungo sa gilid ng kama at lumuhod ito sa sahig, bago siya tignan, ang mga mata nito ay punong-puno ng pananabik at pagnanasa.''You're so wet, Andrea. So fucking wet for me..." he murmured, and then without saying anything more, he spread her legs apart, and buried his face between them, giving her lips one long, slow lick that made her cry out his name as she threw her head back."Caleb..." tawag niya sa pangalan nito sa mahinang boses. Her chest constricting and her breath halting in her throat as her hips teetered on the brink of propelling her off the bed, were it not for his arms stopping her.Isang malakas na ungol ang muling lumabas sa kanyang mga bibig, habang papalapit a
Pagkamulat ng mga mata ni Nathalie ay agad siyang bumalikwas ng bangon, ngunit napahigang muli at napangiwi ng maramdaman ang sakit sa buong katawan.Dahan-dahan siyang bumangong muli at saka dinampot ang bag na nalaglag sa sahig pagkahila sa kanya ni Caleb papasok sa kwarto kagabi.Alas singko na ng madaling araw ayon sa kanyang cellphone. Ibig sabihin ay naghihintay na si Andeng sa labas. Iyon ang oras na sinabi ng nanay nito na lalabas siya at ito naman ang papalit para humiga sa tabi ng kasintahan nito.Kaagad siyang nagbihis kahit na nananakit pa ang kanyang buong katawan. Nang lalabas na siya ay nagvibrate ang kanyang cellphone at nakita niyang may message ang pinsan sa kanya."Tapos na ba? Nandito na ako sa labas. Bilisan mo na."Isang malalim na buntong- hininga ang pinakawalan niya bago siya naglakad patungo sa pinto ngunit bago niya ito buksan ay nilingon niya muna ang lalaking mahimbing na natutulog. Tapos na ang pagsasakripisyo niya. Ang sarili niya at ang tatay naman niy
Bago pa makapagsalita si Nathalie ay hinila na siya ni Daphne papasok sa loob ng kuwarto nito at ng asawa, bago pasalyang binitawan ang dalaga at pabalibag na isinarado ang pinto."Anong kalokohan ito? Anong ginagawa mo dito? Di ba sinabi ko na sa'yo na hintayin mo ako sa apartment mo pagkatapos ng ipinapagawa namin sa'yo!" nanggigil na sigaw nito habang kuyom ang mga kamao."Nasaan ang tatay ko? Bakit mo siya dinala sa bahay kanlungan? Ang sabi mo nandito lang siya sa bahay mo at nagpapahinga!" ganting-sigaw niya dito. "Anong ginawa mo sa tatay ko? Sinungaling ka!""Huwag mo akong pagsasalitaan ng ganyan! Hindi ako sinungaling!" Galit na dinuro siya nito sa mukha. "At kanino mo naman nalaman ang bagay na 'yan?"Hindi niya pwedeng sabihin na si Lara ang nagsabi nito sa kanya. Siguradong mapapahamak ito at ayaw niyang mangyari iyon. Naging mabait din ito sa kanya kagaya ni Claire, pero hindi sila naging masyadong close, pero hindi niya hahayaan na mawalan ito ng trabaho, kaya imbis na
"Ang tagal mo naman. Kanina pa ako naghihintay sa'yo dito. Alam mo bang tumatakbo ang metro ko." masungit na sambit ng taxi driver pagpasok niya sa loob ng sasakyan nito."Pasensiya na po. Babayaran ko po kayo." Nawala ang lahat ng tapang niya pagkalabas niya mula sa malaking bahay. Kung kanina ay palaban siya dahil kaharap niya ang mga taong umaapi sa kanila ng tatay niya, ngayon ay nanghihina siya at nanginginig pa habang umaayos ng upo.Sa harap lang ni Daphne at ng pamilya nito siya matapang dahil kailangan niyang lumaban. Kailangang ipakita niya sa mga ito na hindi siya magpapatalo at magpapaapi sa mga ito, dahil kung hindi, ay malamang na baka mas lalo pa silang abusuhing mag-ama.Inabot niya sa driver ang dalawang libong piso para tumahimik na ito, at tumango-tango naman na tinanggap ang pera mula sa kamay niya."Pwede po ba pakihatid niyo na lang po ako sa bahay-kanlungan sa Makati." wika niya at agad namang sumunod ang driver at pinaandar na nito ang sasakyan.Habang daan ay
Habang nakatayo sa harap ng pintuan ng kwarto ng kanyang ama ay ramdam ni Nathalie na basang-basa na sa pawis ang mga kamay niya dahil sa sobrang nerbiyos. Hindi niya pa alam kung ano ang mga sasabihin dito. Wala pa siyang maisip na dahilan kung bakit naisipan ni Andrea na dalawin ang tiyuhin nito, dahil sabi nga ni Daphne ay hindi kailanman ito dumalaw sa tatay niya.'Bahala na.' bulong niya sa sarili, at akmang kakatok na siya sa pinto nang bigla na lamang itong bumukas, dahilan para siya ay mapatda sa kinatatayuan."Sino ka? Anong kailangan mo?" tanong sa kanya ng isang babaeng mukhang caregiver dahil nakasuot ito ng puting scrubs. Nakataas ang isang kilay nito, at ang mga braso ay nakahalukipkip sa ibabaw ng dibdib nito."Ahmmm, dadalawin ko lang po sana ang tiyuhin ko, si Tiyo Berto. Ako po si Andrea." sagot niya nang may matipid na ngiti. "Pwede po ba akong pumasok sa loob?"Nakita niya kung paano nito pinaikot ang mga mata bago binuksan ng maluwang ang pinto at binigyan ng espa
Habang pauwi sa apartment na tinutuluyan ay tinawagan ni Nathalie si Daphne ngunit hindi ito sumasagot. Hindi lang siguro sampung beses niya itong tinawagan pero sadyang matigas ang bruha. Sa sobrang inis niya ay nagsend siya ng mesage dito. "Kapag hindi mo sinagot ang tawag ko, didiretso ako kay Caleb Lopez at sasabihin ko ang lahat-lahat sa kanya."Ilang sandali lamang ay nakita niya ang pangalan nito sa kanyang screen. Ito na mismo ang tumatawag sa kanya."Anong kailangan mo?" Pasigaw na bungad nito. "Pera na naman ba? Magkano?""Oo kailangan ko ng pera." mahinahong sagot niya pero may matagumpay na ngisi sa mga labi. "Pero may isa pa akong kailangan?""At ano na naman iyon?""Kailangan mo nang ipagawa ulit ang mukha ko. Tutal tapos naman na ang misyon ko. Siguro naman ay pwede nang ibalik ang dati kong mukha. Hindi na ako pwedeng humarap ng ganito sa tatay ko baka makahalata na siya." paliwanag niya dito, ngunit nagulat siya sa sagot ng tiyahin."May idea ka ba kung magkano ang nag
Namumula ang mukha na umalis sa pagkakaupo sa kandungan ni Caleb si Nathalie at mabilis na dinampot ang kanyang bag bago binuksan ang pinto ng kotse. Narinig niya pa ang malalim na pagbuntong-hininga ng binata bago siya bumaba at pabagsak na isinarado ang pinto.Ano na naman itong ginawa niya? Dumadami na talaga ang kasalanan niya kay Andeng. Feeling niya ay pinagtataksilan niya ito, kahit na isa talaga ito sa plano niya at parte ng kanyang paghihiganti. Ang paluhain silang lahat ng dugo, pero bakit parang nakukonsensiya siya?Itinulak niya ang pinto ng gate at nakahinga siya ng maluwag nang mapagtantong bukas ito, kaya walang lingon-likod na dire-diretso siyang pumasok sa loob ng bahay kahit nakita niya na hindi pa umaalis ang kotse ni Caleb. Pagsarado niya ng gate ay saka lang niya narinig na umalis na ito.Pagpasok sa sala ay sakto namang pababa sa hagdan si Andrea na nakasuot pa ng pajama at mukhang nagmamadali ito. Narinig siguro nito na may dumating na sasakyan kaya dali-dali it
Bumaba sila ni Mrs. Lopez na magkahawak ang mga kamay papunta sa dining room, at doon nga ay nakita ulit niya ang tatay ni Caleb na kamukhang-kamukha nito na nakapwesto sa pinakapuno ng mahabang mesa. Napakagaan ng awra ng mukha nito at hindi niya maiwasang maalala na naman ang tatay niya.Agad na ibinaba nito ang newspaper na hawak at tinignan sila ng may ngiti sa mga labi. "Good morning to both of you," bati nito sa kanila bago ito humalik sa asawa, at isang mahinang good morning naman ang isinagot niya dito.Nakaupo sa kaliwa nito ang babaeng anak ng mga ito na si Diane, at walang kangiti-ngiti sa mga labi nito na pinagmamasdan siya.Bigla siyang nailang sa paraan ng pagtitig nito kaya nag-iwas siya ng tingin at itinuon ang pansin kay Caleb na agad silang ipinaghila ng upuan nang makita silang pumasok sa dining room at nang magtama ang mga paningin nila ay nang-aasar pang kinindatan siya nito.Pinandilatan niya ito ng mga mata at natatawang umupo ito sa tabi ni Diane."Dito ka mau
Nang maramdaman ni Caleb ang pantay na paghinga ni Nathalie, katunayan na nakatulog na ito ay dahan-dahan niyang inihiga ito sa kama. Pinagmasdan niya muna ang mukha nito ng ilang segundo, bago umakyat ang kanyang kamay at masuyong hinaplos ito.Magkamukha sila ni Andrea, pero mas maamo ang aura ni Nathalie. Nakuha man nitong kopyahin ang mukha ng pinsan,pero hindi nito maitatago ang inosenteng personalidad nito. Ang ngiti nitong napakaganda, ang mga labi nitong kaakit-akit sa paningin niya, at kaysarap halikan, at ang mga mata nitong parang nang-aakit kapag tinititigan siya.Caleb didn’t know how to hide his feelings from this girl anymore. No matter how much he tried to stop his heart from beating towards her, he had no idea why, but he just couldn’t.He tried his hardest to distract himself with work for the past few days, but no matter how much work he did, Nathalie would always slip into his mind. And it was starting to drive him crazy, kaya naman minabuti niyang magtrabaho sa ta
Pag-akyat ni Nathalie sa taas ay hawak-hawak ni Caleb ang kamay niya, at wala siyang magawa dahil nakatingin sa kanila ang nanay nito. Pero pagpasok nila sa kuwarto ng binata at nang maisarado ang pinto ay mabilis niyang hinila ang kamay at matalim ang mga matang tinignan ito.“Bakit ba ipinagpipilitan mo sa mommy mo na ako si Andrea?”singhal niya dito.“Ako?” itinuro ni Caleb ang sarili.”Ako ba talaga? Eh ikaw nga itong nag-umpisa, tapos ako ang sisisihin mo?” napapailing na saad nito bago naghubad ng damit sa harap niya.“A-anong ginagawa mo?” tanong niya dito bago umiwas ng tingin at humalukipkip.“As if namang hindi mo pa ito nakikita.” pinaikot nito ang mga mata. “But I have to tell you that my offer still stands. Be my wife, Nathalie.”Haharap na sana siya dito nang bigla itong maghubad ng pantalon. “Ayoko.” matigas na sagot niya. Hinding-hindi ako magpapakasal sa’yo.” “Sigurado ka na ba diyan?” narinig na naman niya ang nang-aasar na tono nito,at napalunok siya nang marinig ang
Nakaramdam ng sari-saring emosyon si Nathalie habang pauwi sila sa bahay ng mga Lopez at nakaupo siya sa likod ng kotse ng mga ito katabi ang ginang. Kakuwentuhan niya si Mrs. Lopez habang hawak ang kamay niya na giliw na giliw sa kanya. Paminsan-minsan ay nagtatanong ito at sinasagot naman niya ito ng may pilit na ngiti sa mga labi.At si Caleb na nakaupo sa harap nila ay pangiti-ngiti lang at palingon-lingon sa kanila na parang natutuwa pa ito sa nangyayari habang siya ay sobrang nerbiyos na at hindi mapakali sa kanyang kinauupuan.Kalahating oras ang itinagal ng biyahe nila bago sila nakarating sa malaking bahay ng mga Lopez. Isang maid ang nagbukas ng gate at maluwang ang ngiti na sinalubong sila nito at iginiya sa loob ng magara at malaking sala.Nagulat pa siya nang dalawa pang maid ang bumungad sa sala at may bitbit na mga tray. Ang isa ay mga baso na may lamang juice at iba pang inumin ang dala, samantalang ang isa naman ay iba’t ibang cookies and pastries ang laman ng dalang
"Hoy, Nathalie!" sigaw naman ng isa pang babae dito. "Ang bait ng pamilya ng pinsan mo sa'yo! Pinatuloy ka nila sa bahay nila at pinag-aral pa, tapos ito lang ang igaganti mo? Tignan mo nga 'yang suot mo. Binilhan ka pa ng mga branded na damit. Mas mabuti siguro kung ibalik mo na lang 'yung dati mong mukha at umalis ka na sa kanila. Hindi ka ba nahihiya na kinokopya mo ang lahat nang meron si Andrea?"Hindi sila pinansin ni Andrea, at nagpatuloy na lumapit sa kanila habang nakatitig ito kay Caleb. Pero ni hindi man lamang siya tinapunan ng tingin ng binata."Tignan mo. Bakit ganyan siya makatingin sa boyfriend ng pinsan niya? Parang nang-aakit." bulong ng isa pang babae, at alam ni Nathalie na dinig iyon ni Andrea at ng ibang tao doon."What are you doing here?" tanong dito ni Caleb nang makalapit siya, at halos manlumo siya sa malamig na tono ng kasintahan. "Di ba dapat nasa school ka pa ngayon at nag-aaral?"Kinagat ni Andrea ang pang-ibabang labi bago pailalim at matalim na tinigna
Mabilis ang mga kilos na nagsuot ng sapatos si Nathalie. Habang wala si Caleb ay pupuslit siya. Dadalawin niya si Jasmine at titignan niya kung tinupad nga ng kanyang tiyuhin ang nakasulat sa papel. Magaling lang ito sa salita, pero hindi ito tumutupad sa usapan.Akala siguro ng tiyuhin niya ay mababasa ni Caleb ang sulat nito sa kanya kaya nagpapagood shot na naman ito. Itinapon na niya sa basurahan ang sulat nito noong nakaraang araw at baka mabasa pa ito ng binata. Inayos niya ng dress at tumayo mula sa kama. Sana lang ay mamaya pa ang balik ng binata sa kuwarto niya. Hindi kasi siya makagalaw kapag nandito ang binata. Halos lahat ng galaw niya ay bantay na bantay nito. Ginagawa siyang parang bata. Dito na rin halos ito nagtatrabaho dahi lagi itong may bitbit na laptop. Kung tutuusin nga ay dapat noong isang araw pa siya nakalabas dahil hilom na halos lahat ng sugat niya, at nagfefade na rin ang mga marka sa balat niya.Mabuti na lamang at naisipang magdala ni Caleb ng make-up ka
Ilang araw ding nag-stay si Nathalie sa hospital. Pero pagkagising niya isang araw ay sobrang sakit pa rin ng buong katawan niya. Mukhang nawala na ang epekto ng gamot na isinaksak sa kanya at wala na rin ang tube na nakakabit sa likod ng kamay niya pero medyo okay na ang pakiramdam niya. Hindi kagaya noong mga nakaraang araw na pati ang paghinga ay masakit dahil bawat paglanghap niya ng hangin ay kumikirot ang mga sugat niya.Dahan-dahan siyang bumangon at saka nagtungo sa banyo. Doon ay naghubad siya ng damit, at ngayon lang niya napagmasdan ang buong katawan niya sa salamin. Nanlumo at napasinghap siya sa nakita sa repleksiyon niya. Halos matumba siya nang mapagmasdan ang kanyang hitsura. Mabuti na lamang at nakakapit siya sa lababo at naibalance niya ang katawan niya kaya hindi siya natumba.Punong-puno ng pasa ang buong katawan niya. Ang mga bakat ng latigo ng tiyuhin niya ay nagmarka sa balat niya, sa mga braso, at sa likod niya. Kahit naghilom na ang mga tahi ay bakas pa rin an
"Okay ka na ba, Nathalie?" tanong ni Andrea sa kanya kaya napilitan siyang tumingin dito. "Masakit pa ba ang mga sugat mo? Pwede tayong kumuha ng ibang doctor kung gusto mo.""Huwag kang mag-alala, Andeng. Hindi pa ako mamamatay," sagot niya dito nang may nakakalokong ngiti. "Malakas pa ako, oh. Tignan mo. Hinding-hindi niyo ako mapapabagsak. Sabihin mo 'yan sa tatay mo. Lalabanan ko kayo, kaya huwag ka munang magpakasaya."Nagulat ito sa sagot niya, at parang naiiyak na ikinurap-kurap nito ang mga mata na parang iiyak. Pinaikot niya ang mata dahil sa kaartehan nito."Ano bang sinasabi mo? Walang may gusto nitong nangyari sa'yo. Huwag mo namang isipin na masaya ako sa ginawa sa'yo ni daddy, at saka nagsisisi na siya sa pananakit niya sa'yo," sabi nito at umupo pa talaga sa tabi niya. Mabilis niyang itinago ang mga kamay sa ilalim ng kumot at baka hawakan nito ang mga iyon bilang pandagdag sa drama nito. "Sabi niya, mahal ka daw niya bilang isang anak kaya dinidisiplina ka niya. Ayaw k