All Chapters of My little boy ปูนปั้นน้อยของเฮีย: Chapter 21 - Chapter 30

"ผมไปด้วยได้ไหมครับ" ปูนปั้นถามอีกครั้งเพราะเห็นสีหน้าของหมิงดูลำบากใจแปลก ๆ"เอ่อ~ คือพี่ก็ไม่ได้ไม่อยากให้น้องปูนปั้นไปนะแต่ว่าการจะเข้าใกล้ไอ้เทียนได้มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ขนาดพี่เนี่ยสนิทกับครอบครัวไอ้เทียนพี่ก็ยังไม่แน่ใจเลยว่าไปแล้วจะได้เข้าเยี่ยมมันหรือเปล่า" หมิงตอบ"ผมอยากไปขอบคุณเขาเรื่องวันนั้นนะครับ เขาช่วยผมไว้เยอะเลยแต่ผมยังไม่ได้มีโอกาสขอบคุณเขาสักที" ปูนปั้นพูดแล้วทำหน้าเศร้าทันที หมิงเองก็อยากให้เขาไปเพราะรู้ว่าเพื่อนต้องดีใจมากแน่ ๆ แต่ถ้าเขาพาปูนปั้นไปหาเทียนแล้วเจอคนอื่นในครอบครัวของเทียนล่ะเขาจะอธิบายยังไงดีเพราะถ้าทุกคนรู้ว่าเทียนชอบปูนปั้น ชีวิตนี้ของปูนปั้นคงไม่มีทางสงบสุขอีกเป็นแน่ หมิงยืนคิดไตร่ตรองอยู่สักพักแล้วหันไปมองหน้าปูนปั้น"พี่พาไปก็ได้แต่ว่าน้องปูนปั้นต้องเชื่อฟังพี่ทุกอย่างนะไม่ว่าจะเจออะไรหรือเห็นอะไรก็ห้ามสงสัยอะไรเด็ดขาด เข้าใจไหม" หมิงพูดดักไว้ก่อนเพราะกลัวว่าถ้าปูนปั้นไปเจอคนของบ้านสิริยากรแล้วจะเกิดอาการสงสัยจนเผลอทำอะไรที่คนเหล่านั้นไม่ชอบ"ครับ" ปูนปั้นตอบ จริง ๆ แล้วปูนปั้นอยากไปเจอเทียนเพราะเขาอยากโขอโทษ

ตลอดระยะเวลาหนึ่งสัปดาห์ที่เทียนรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลปูนปั้นก็คอยเอาข้าวเอาน้ำมาส่งให้เขาตลอดทุกวันตามที่รับปากไว้แต่เขาจะมาเฉพาะช่วงที่ครอบครัวของเทียนไม่อยู่เท่านั้นโดยมีธูปคอยช่วยด้วยตามคำขอของเทียน"รีบกินเข้านะลุงวันนี้ผมอยู่นานไม่ได้นะเพราะที่ร้านคนเยอะ" ปูนปั้นพูดพร้อมจัดอาหารมาวางให้เทียน"อยู่ได้นานแค่ไหนอ่ะ" เทียนถาม"ครึ่งชั่วโมง" ปูนปั้นตอบ เทียนหันขวับไปมองเขาด้วยความไม่พอใจ"อะไรอ่า~ ปกติก็อยู่ได้ตั้ง 2 ชั่วโมงไม่ใช่เหรอ" เทียนพูด เขาอยากให้ปูนปั้นอยู่คุยเล่นเป็นเพื่อนเขาเหมือนทุกวันเพราะถึงแม้มันจะเป็นเวลาแค่ 2 ชั่วโมงแต่ก็เป็น 2 ชั่วโมงที่ทำให้เขามีความสุขที่สุดของวันเลย"ก็ที่ร้านมันยุ่งจะให้ผมทิ้งร้านได้ไงเล่า ตอนนี้พนักงานก็ยิ่งมีน้อย ๆ อยู่" ปูนปั้นตอบ"ก็เปิดรับสมัครสิ" เทียนพูด"เปิดไปแล้วแต่ยังไม่มีใครมาสมัครเลย" ปูนปั้นตอบ"เลือกเยอะเองหรือเปล่า" เทียนพูด"มันก็ต้องคัดคุณสมบัติกันหน่อยป่ะ" ปูนปั้นตอบ"แล้วถ้าเป็นล่ะครับ" จู่ ๆ ก็มีเสียงชายคนนึงดังขึ้นพร้อมกับประตูที่ห้องที

"มาเดี๋ยวพี่ขับเอง" หมิงยื่นมือไปขอกุญแจรถจากปูนปั้น"ไม่เป็นไรครับผมโอเค" ปูนปั้นตอบ"เอามาเถอะ" หมิงพูดด้วยสีหน้าจริงจังจนปูนปั้นต้องยอมแล้วเดินไปขึ้นอีกฝั่งแทน ระหว่างขับรถกลับหมิงรู้สึกผิดอยู่ในใจมาตลอดแต่เขาก็ไม่สามารถย้อนกลับไปแก้ไขอะไรได้แล้ว หมิงแอบเหล่มองปูนปั้นอยู่หลายครั้งเพราะเห็นว่าเขาเอาแต่นั่งเอามือแตะและนวดที่แก้มอยู่ตลอด"พี่ขอโทษนะ" หมิงพูด"ผมทำตัวเองเจ็บเองพี่หมิงไม่ต้องขอโทษผมหรอก" ปูนปั้นตอบ"พี่ลากปูนปั้นเข้ามาเกี่ยวด้วยแท้ ๆ ป่านนี้เสี่ยชัชเขาคงหมายหัวปูนปั้นไว้เรียบร้อยแล้วแหละ" หมิงพูด"เขาจะทำอะไรก็ช่างเขาเถอะเพราะผมไม่มีทางยอมให้ใครมาพูดจาดูถูกผมฝ่ายเดียวอยู่แล้ว อีกอย่างนะต่อให้เขาจะใหญ่แค่ไหนมันก็ไม่มีใครใหญ่เกินกฏหมายหรอก" ปูนปั้นถาม หมิงถอนหายใจออกมาทันทีเพราะถึงแม้เขาจะไกับครอบครัวของเทียนมานานได้รู้จักคนมีอำนาจอิทธิพลมาก็ไม่ใช่น้อย เขาจึงรู้ดีว่าคนที่มันใหญ่กว่ากฏหมายมันมีอยู่จริง ๆ "ของแบบนี้เราไม่รู้ใช่ว่าจะไม่มีนะ" หมิงพูด ปูนปั้นหันไปมองหมิงด้วยสีหน้างง ๆ เพราะเขาไม่เข้าใจว่าหมิงต้อ

เทียนเอาแต่ตามติดปูนปั้นตลอดไม่ห่างไปไหนเลยขนาดเขาไล่ให้ไปไกล ๆ ก็ยังไม่สนใจ"ลุงจะตามผมทำไมเนี่ย" ปูนปั้นหยุดเดินแล้วหันไปถามเทียน"ก็ฉันมาเที่ยวอ่ะจะให้นอนเฉย ๆ ในห้องพักหรอ" "ลุงก็ไปเที่ยวของลุงสิจะมาเดินตามผมทำไม" "ก็ฉันอยากไปทางนี้พอดี" "ได้ งั้นลุงไปทางนี้เลยเดี๋ยวผมไปทางนู้นเอง" ปูนปั้นพูดแล้วเดินไปอีกทางกับตอนแรกแต่หลังจากที่เขาเดินหนีเทียนมายังไม่ถึงสามก้าวเทียนก็หมุนตัวกลับมาแล้วเดินตามเขาเหมือนเดิมอย่างหน้าตาเฉย ปูนปั้นรู้ได้ทันทีว่าเทียนกำลังตามเขาอยู่จึงหยุดเดินแล้วหันกลับไปหาเขาอีกครั้ง"ไหนบอกว่าจะไปทางนู้นไง" "ฉันเปลี่ยนใจแล้วอยากไปทางนี้แทน" "นี่ลุงกำลังกวนประสาทผมอยู่ใช่ไหม""ฉันไปทำแบบนั้นตอนไหน" "ลุงถ่อตัวเองมาหาผมถึงที่นี่แถมยังเดินตามติดผมต้อย ๆ ไม่พูดไม่จาถ้าแบบนี้ไม่เรียกว่าแกล้งแล้วจะเรียกว่าอะไรอีก" ปูนปั้นเข้าใจว่าที่เทียนกำลังทำอยู่ไม่ใช่เพราะเขาอยากอยู่ใกล้ตัวเองแต่กำลังต้องการกวนให้เขาโมโหต่างหาก"นายไม่คิดว่าฉันแค่อยากมาเที่ยวแล้วใช้เวลาอยู่กับนายบ้

ปูนปั้นนอนอยู่ในอ้อมแขนของเทียนหลังจากที่พวกเขาเสร็จภารกิจร้อนรักกันไป "โอเคใช่ไหม" เทียนถามขึ้นด้วยความสงสัยเพราะปูนปั้นนอนซุกหน้าอกเขาอยู่นานแช้วแต่ก็ไม่ยอมพูดอะไรสักที"ลุงจะถามทำไมเนี่ย" ปูนปั้นรู้สึกอายมากที่เทียนถามคำถามอะไรแบบนี้กับเขา"ก็พี่กลัวว่าหนูจะไม่โอเคไง" เทียนพูด ปูนปั้นแทบอยากจะทุบเขาให้แหลกคามือ"ช่วยเรียกแบบปกติได้ป่ะ ทำแบบนี้มันไม่ชินเลยรู้ไหม" "พี่ก็อยากเรียกแบบนี้มาตั้งนานแล้วนะมีแต่หนูนั่นแหละที่เอาแต่เรียกพี่ว่าลุง" "ก็ลุงเหมือนคนแก่หนิ" "พี่ 35 เองนะปกติแล้วผู้ชายในวัยเนี่ยถือเป็นวันที่ดีที่สุดแล้วนะ ไม่เด็กและไม่แก่จนเกินไปทั้งรูปร่างกล้ามเนื้ออะไรก็ดีไปหมด" เทียนเชยคางปูนปั้นให้ขึ้นมามองดูหน้าของเขาชัด ๆ"ที่ผมเรียกลุงว่าลุงผมไม่ได้หมายถึงอายุของลุงแต่หมายถึงนิสัยของลุงต่างหาก" "ทำไมอ่ะ" เทียนว่าตัวเขาเองก็ปกตินะไม่เห็นจะเหมือนคนแก่ตรงไหน"ก็ทั้งวิธีการเข้าหาหรืออะไรต่าง ๆ ก็ตามของลุงที่ใช้กับผมมันเหมือนพวกเสี่ยแก่ ๆ ที่กำลังเต๊าะเด็กอยู่ไงล่ะ" "อ๋อ~ ง