Lahat ng Kabanata ng Until Divorce Do Us Part: Kabanata 121 - Kabanata 130

"Nanghihina ako kanina at nahimatay, si Mr. Xylas ang tumulong sa'kin."Mabilis ang sagot ni Vivian, tila handa na siya sa tanong.Lumingon si Spencer sa kanya, hindi mabasa ang ekspresyon, ngunit hindi niya pinabulaanan ang sinabi nito."Ganoon ba?" Ang tono ni Cerise ay may halong pag-aalinlangan. Palaging mahirap tukuyin kung ano ang totoo at hindi.Napansin niya ang saglit na palitan ng tingin ng dalawa, ang kay Spencer ay may pag-uusisa, habang kay Vivian ay tila may pakiusap."Umorder na tayo," sabi ni Spencer at binasag ang tensyon.Lumapit ang waiter na may hawak na mga menu, ngunit bago pa man makuha ni Cerise ang isa, inabot na ito ni Sigmund. Agad siyang nag-order ng dalawang parehong vegetarian dish at ibinalik ang menu sa waiter nang walang pag-aalinlangan.Napataas ang kilay ni Cerise, ngunit si Vivian ang unang nagtanong. "Sig, lumilipat ka na rin ba sa vegetarian diet?""Wala akong ibang pagpipilian," sagot ni Sigmund, ngunit si Cerise ang tinitigan niya.Ramdam ni Cer

"Sino ang buntis?" Natigilan si Mrs. Beauch sa kalagitnaan ng kanyang pagsasalita, kumurap-kurap siya na parang hindi niya narinig ito nang tama. Bahagyang bumuka ang kanyang bibig, ngunit walang lumabas na salita, tila nahuli sa pagitan ng pagkalito at hindi makapaniwala. "Si Ate Vivian," muling ulit ni Cerise nang matatag. "Buntis siya." Ayaw niyang magtagal pa ang anumang maling akala. Kung ito ang paraan para tuluyang matapos ang kanilang relasyon, mas mabuti na ito. Nakabuka ang mga labi ni Mrs. Beauch, pero walang lumabas na salita. Nanatili ang katahimikan sa pagitan nila, mabigat at hindi mabasag, hanggang sa bumukas ang pintuan ng elevator. Sa wakas ay kumilos siya pero hindi pa rin mabasa ang kanyang ekspresyon. "Mommy, gusto ko nang makipaghiwalay," muling sabi ni Cerise, mas matatag na ngayon ang kanyang tinig. "Bago pumanaw ang mama ko, ito rin ang gusto niya para sa akin." Nanlalabo ang kanyang paningin, ngunit hindi siya papayag na tumulo ang kanyang mga l

"Sig? Sig?"Nakayukong tinapik ni Izar ang pisngi ng walang malay na lalaki, ang kanyang mga kilay bahagyang nakakunot sa kunwaring pag-aalala. Pagkatapos, lumingon siya sa babaeng nakatayo sa tabi niya, namumutla sa takot."Hala," mahinang sabi niya sabay dramatikong umiling. "Baby Riri, napatay mo yata ang asawa mo."Napasinghap si Cerise. "A-Anong sinabi mo?" Nanginginig ang boses niya, mabilis ang tibok ng kanyang puso. "Hindi—hindi ko siya—""Kalma," putol ni Winston, kita sa mukha niya ang pag-aalala. "Hinimatay lang ‘yan. Magigising din 'yan bukas ng umaga."Mabigat ang lunok ni Cerise. "Sigurado ka?"Gusto ko lang naman ng divorce, hindi ko siya gustong patayin."True," sagot ni Izar, tinutukoy ang lasing na si Sigmund. "Nakainom na siya at nahihilo na. Ikaw lang naman ang sumapol sa kanya gamit ang isang matigas na bagay."Napatingin si Cerise kay Sigmund, nakahiga roon nang walang kamalay-malay, ang kanyang noo balot ng puting bandage. Kumirot ang kanyang sikmura sa biglang

Matagal pinag-isipan ni Kara ang lahat. Pero sa huli, alam niyang hindi na pwede kung ano man ang meron sina Cerise.Pagkatapos ng hapunan, habang umiinom ng gamot si Cerise, tahimik siyang umupo sa tabi nito. May seryosong ekspresyon sa mukha niya, at ilang segundo pa bago siya nagsalita.“Kung ganon... Kailangan ba natin si Dad para tulungan kang idemanda siya? Itutuloy na natin ang divorce?”Hindi man lang nagdalawang-isip si Cerise.“Oo.”Napakurap si Kara, medyo nabigla sa gaan ng tono nito. “Grabe, puwede naman yatang hindi na umabot sa ganito? Mag-usap kaya muna kayo."Hindi sumagot si Cerise. Bagkus, isang mapait na ngiti lang ang gumuhit sa labi niya.-Umuulan na naman pagdating ng gabi. Banayad ang lagaslas ng ulan sa bintana, habang ang liwanag lang ng ilaw sa restaurant ang naglalaban sa dilim. Nasa isang sulok si Cerise, nakabalot sa kumot, nakatitig sa thermometer sa mesa.39 degrees.Napabuntong-hininga siya.Maya-maya ay bumukas ang pinto. Narinig niya ang tunog ng bi

“Ano bang gusto mong pag-usapan?” tanong nito, mata’y puno ng sakit. “Yung divorce? Na willing ka pang magsampa ng kaso? Gusto mo bang malaman ng buong mundo na kasal tayo?”“Hindi ko kayo kakasuhan. Pumayag ka na maghiwalay tayo, at wala nang ibang makakaalam,” sagot ni Cerise. “Kahit kailan, walang makakaalam na naging mag-asawa tayo. Puwede ba ‘yon?”Tumawa si Sigmund nang mapait. Pagkatapos ay muling kinagat nito ang kanyang balat.Walang makakaalam?“Hindi ba pwedeng kapalit ng tiwala mo ang lahat ng yaman ko? Ang buong buhay ko?”Isa lang namang bagay ang hinihiling niya.Pero huli na.Hindi na siya kayang pagkatiwalaan ni Cerise.Tumahimik siya. Hindi na nagsalita.Bumagsak si Sigmund sa kanyang leeg, bulong nang bulong ng hindi niya naman marinig.Matagal silang walang imik.Hanggang sa halos makatulog na si Cerise ay muling nagsalita si Sigmund.“Gutom ka pa ba?"Napadilat siya sa marahang boses nito..“May dala akong sopas.”Tumayo ito, nagbihis, at lumabas.Napaupo si Ceri