All Chapters of Until Divorce Do Us Part: Chapter 111 - Chapter 120

Hindi inaasahan ni Cerise na darating ito nang ganoon kabilis. Nang bumukas ang pinto, nadatnan niya si Mr. Prescott na nakaupo at abala sa kanyang cellphone. Saglit siyang tumigil bago pumasok at nagtanong, “Mr. Prescott, may kailangan po ba kayo?” Bahagyang tumingin si Mr. Prescott mula sa kanyang cellphone patungo sa kanya. “Wala naman, maliit na bagay lang para sa’yo.” Sa mesa, isang maliit na kahon ang nakalagay, katulad nang natanggap niya kaninang umaga.Lumapit si Cerise, ngunit pinili niyang manatili sa ligtas na distansya. Pinagmasdan niya ito nang mataman bago nagsalita, “Bakit niyo po ito ginagawa, Mr. Prescott?” “Bakit hindi mo muna tingnan?” sagot nito habang binubuksan ang kahon at iniharap sa kanya ang laman nito. Medyo malabo ang paningin ni Cerise kaya hindi niya agad naaninag ang nasa loob, ngunit nang makita niya ang kintab ng bato, isang payak na ngiti ang gumuhit sa kanyang labi. Isang dilaw na diyamante. “Noon pa man, mahilig ka na sa mga makinang na baga

 Dumapo ang tingin ni Sigmund sa wedding dress na nakapatong sa upuan sa tabi ni Cerise. Makinis ang tela, kumikislap sa ilalim ng malambot na ilaw ng studio. Isang saglit lang iyon bago muling bumalik ang mga mata niya sa dalaga, diretso, hindi nag-aalinlangan, parang may gustong basahin sa kanya.  "Ayaw mo bang subukan?"  Mababa ang tono niya, halos parang bulong. Walang bahid ng pangungutya o pilit na panghihikayat, parang simpleng tanong lang. Pero alam ni Cerise na hindi ito basta tanong lang.  Bahagyang bumigat ang dibdib niya. Pinisil niya nang mahina ang laylayan ng suot niyang damit, pilit pinapanatili ang kanyang tindig.  "Pwede bang huwag na lang?" tanong niya pabalik, ang boses niya ay kalmado, pero may kung anong paninikip sa kanyang lalamunan.  Walang imik si Sigmund habang unti-unting lumapit, ang bawat hakbang niya ay banayad

Tahimik ang pasilyo, tanging ang mahina at malayong tunog ng trapiko ang maririnig. Nakatayo si Cerise, nakatagong mahigpit ang kanyang mga kamay sa likod, habang nakayuko, tila ba may hinahanap sa sahig. Sa harapan niya, nakatitig si Sigmund, naiinis. Pumasok sila sa kwarto at naiwan nila si Kara sa sala."Hindi man lang ba karapat-dapat ang pangalan ko sa puso mo?" malamig niyang tanong. Lalong pinigilan ni Cerise ang mga daliri niyang manginig sa likod. "Ayoko lang na magkaroon na iba ang isipin nila," mahina niyang sagot. "Iba ang isipin? Ano’ng iba?" Bahagya siyang tumingala, ngunit agad ding iniwas ng tingin. "Na may espesyal na relasyon tayo." Napangisi si Sigmund, sarkastiko at walang halong saya. "Espesyal? Hindi ba espesyal ang relasyon ng mag-asawa? What’s not special with a wife saving his husband’s contact?" Napakapit si Cerise sa sariling braso, pilit pinapanatili ang kumpiyansa. "Maliit na bagay lang ito. Bakit ka ba nagagalit? Please, ayokong makipagtalo sa’yo nga

Matigas ang boses ni Cerise, nakapulupot ang kanyang mga braso sa kanyang dibdib. "Hindi ba ikaw? Nakaluhod ka sa harap ko ng walang damit, ano pa ito kundi panunukso?"Tumawa si Sigmund, malalim ang tinig na may halong aliw. "Babe, hindi ito panunukso. Panliligaw 'to. I'm trying to win your heart."Nanlaki ang mga mata ni Cerise, ngunit walang lumabas na salita. Uminit ang kanyang mukha at bumilis ang tibok ng kanyang puso.Ngumisi si Sigmund, halatang nasisiyahan sa kanyang reaksyon. Hinawakan niya ang baba nito, iniangat ng bahagya ang kanyang ulo, at idinikit ang kanyang mga labi sa kanya. Matibay ang halik, mariin, at bago pa siya makapag-react, kumilos ito kasabay niya, hanggang sa napadagan siya sa maliit na sofa.Pumihit si Cerise, pilit na iniiwasan ang kanyang malamig na hininga, ngunit wala itong saysay. Sinundan siya nito, ang mahahabang binti ay nakaharang sa kanyang pagtakas.Ang kanyang sofa ay tila nagkanulo sa kanya sa sandaling iyon. Ngunit para kay Sigmund, hindi so

Linagyan ni Cerise ng alak sa kanyang baso, pinagmamasdan ang pulang likido na sumasalamin sa mahinang ilaw ng bar. Napabuntong-hininga siya, umupo nang bahagya at hinaplos ang kanyang sentido. "Bakit hindi mo ako tulungang makakuha ng divorce? Law student ka diba, dapat alam mo kung paano mapapabilis ito."Halos mabilaukan naman si Kara sa kanyang inumin. "Ha?""Nag-research na ako online," patuloy ni Cerise, ang boses ay kaswal ngunit may halong inis. "Isa lang ang siguradong gumagana."Nag-alinlangan si Kara bago nagtanong, "Ano?"Ngumiti si Cerise, uminom nang mabagal bago sumagot. "Pangangaliwa."Nanlaki ang mga mata ni Kara. Parang binagsakan siya ng mundo. "...Nagbibiro ka ba?"Bago pa makasagot si Cerise, isang pamilyar na ubo ang narinig sa likuran niya. Nanigas siya, lumingon, at bumunggo ang kanyang mata kay Izar—nakangiti pero halatang may bahagyang pagkailang.Lumapit si Kara at bumulong, "Mukhang narinig ng asawa mo ang sinabi mo. Ano'ng gagawin mo?"Huminga nang malalim