All Chapters of ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก: Chapter 81 - Chapter 90

หลังจากนั้นหลายวัน ฟู่เซียวหานก็ไม่ได้ติดต่อเธออีกเลย แต่ซังหนี่กลับได้รับเค้กที่ถูกส่งมาจากร้านขนมต่างๆ ทุกวันและไม่ใช่แค่ชิ้นเดียวในตอนแรกซังหนี่อยากที่จะปฏิเสธ แต่อีกฝ่ายไม่ให้โอกาสนั้นกับเธอเลย พร้อมกับบอกตรงๆ ว่าหน้าที่ของพวกเขาคือนำเค้กมาส่งให้เธอ ส่วนจะจัดการกับเค้กยังไงนั้นก็แล้วแต่เธอซังหนี่ไม่มีทางเลือก สุดท้ายจึงทำได้เพียงรับเค้กไว้หลังจากกินเค้กติดต่อกับมาหลายวัน ในที่สุดเธอก็อดไม่ได้ที่จะโทรศัพท์หาฟู่เซียวหาน“คุณไม่ต้องให้คนส่งของให้ฉันแล้วนะ”“ทำไม คุณชอบไม่ใช่เหรอ”ฟู่เซียวหานดูเหมือนจะอารมณ์ดี เวลาที่พูดน้ำเสียงแฝงด้วยเสียงหัวเราะเบาๆ อย่างเห็นได้ชัดซังหนี่รู้สึกว่าเขาจงใจเธอชอบกินไม่ใช่เหรอดังนั้นเขาเลยส่งมาให้เธอทุกวัน ให้เธอกินจนอ้วกไปเลย ซังหนี่ไม่ได้พูดอะไรอีก แล้วกดวางสายเขาไปดื้อๆฟู่เซียวหานเดิมทียังอยากที่จะพูดอะไร แต่เขาต้องอึ้งไปชั่วขณะเมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์ถูกวางสายโดยไม่คาดคิดจนกระทั่งเขาเอาโทรศัพท์มาเช็กเพื่อความแน่ใจว่าเธอวางสายไปแล้วจริงๆฟู่เซียวหานอดขำไม่ได้ครั้งนี้ถูกโกรธแต่เขากลับหัวเราะเขารู้สึกว่านิสัยของซังหนี่แย่ลงมา

แต่ดูเหมือนว่าเธอจะอารมณ์ดีมาก เมื่อฟู่เซียวหานเข้าไปยังได้ยินเสียงเธอพูดอะไรบ้างอย่างกับคนที่อยู่ข้างๆ ด้วยความตื่นเต้นพร้อมกับเสียงหัวเราะอย่างพอใจ“คุณชายกลับมาแล้ว”ผู้ดูแลบ้านเห็นเขาก่อน แล้วจึงเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มฟู่เซียวหานหันไปพยักหน้าให้เขา แล้วค่อยหันมาไปมองที่คุณนายใหญ่จากนั้นคุณนายใหญ่ก็กวักมือเรียกเขาด้วยท่าทีตื่นเต้น “รีบมาดูเร็วเข้า”“ดูอะไร”เดิมทีที่มุมปากของฟู่เซียวหานยังคงมีรอยยิ้มแต่เมื่อเขาเห็นเนื้อหาบนแท็บเล็ต รอยยิ้มที่มุมปากของเขาก็หายไปทันที“หลานดูนี่สิว่าเป็นยังไงบ้าง ลูกสาวของตระกูล ครั้งที่แล้วที่...”“คุณย่าดูอะไรพวกนี้ทำไม”ฟู่เซียวหานลุกขึ้นและดูเหมือนว่าเขาจะไม่สนใจเรื่องพวกนี้“หลานพูดว่าทำอะไรงั้นเหรอ ก็กำลังหาหลานสะใภ้ให้ตัวเองยังไงล่ะ หลานดูสิว่าที่ย่าพูดเมื่อครู่...”“ตอนนี้ผมยังไม่อยากคิดเรื่องพวกนี้” ฟู่เซียวหานพูดตัดบทของเธอ“ย่าไม่ได้ให้หลานแต่งงานตอนนี้ แค่ให้หลานลองดูไว้ก่อนก็เท่านั้น ถ้ามีคนที่เหมาะสมก็ลองคบกันไปก่อน แล้วค่อยหมั้นกัน”“ครั้งนี้ต้องรอบคอบหน่อยค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไป เดี๋ยวจะเหมือนกับผู้หญิงอย่างซังหนี่อีก ช่างเป็นเ

จนสุดท้ายเธอทนไม่ไหวและไม่สามารถไปที่ห้องได้ ดังนั้นเธอจึงนอนลงบนโซฟาแล้วหลับไปเมื่อตื่นขึ้นมา สิ่งที่เธอรับรู้ได้เป็นอันดับแรกคือมีเงาปกคลุมอยู่บนร่างกายของเธอซังหนี่ตกใจมากและกำลังจะกรีดร้องออกมาโดยไม่รู้ตัวแต่ฟู่เซียวหานปิดปากของเธอไว้ได้ทันวินาทีที่ฝ่ามือของเขากดปิดไว้ ซังหนี่ถึงได้แน่ใจว่าเป็นเขา ร่างกายที่เดิมทีเกร็งด้วยความตกใจก็ผ่อนคลายลงทันทีฟู่เซียวหานรับรู้ได้ และปิดปากของเธอไว้แน่นอย่างนั้นต่อไปโดยไม่ลังเล พร้อมกับก้มหน้าโน้มตัวลงมาจูบปากของเธอซังหนี่ได้กลิ่นเหล้าบนตัวของเขา จึงขมวดคิ้วและกำลังจะเบี่ยงตัวออก แต่ฟู่เซียวหานกลับจับคางของเธอไว้แน่น แล้วกดริมฝีปากของเธอไว้แน่นกลิ่นผลไม้ของแชมเปญก็เข้ามาในปากของซังหนี่โดยตรงประกอบกับอารมณ์ที่เร่าร้อนเกินไปของฟู่เซียวหาน จนทำให้ซังหนี่ครางออกมาอย่างอดไม่ได้ แล้ววางมือบนหน้าอกของเขาเพื่อต้องการดันตัวออกห่างแต่ฟู่เซียวหานกลับรีบจับมือของเธอไว้แน่น การกระทำของเขารุนแรงมุทะลุ พร้อมกับสายตาทั้งสองข้างของเขาที่จ้องมองมาที่ตัวเองสายตานั้นทำให้ซังหนี่จู่ๆ ก็นึกถึงสัตว์ร้ายที่ซ่อนอยู่ในยามค่ำคืนใจของเธอเต้นแรงขึ้นอย่

ทักษะในการเข้าสังคมของซ่งเสี่ยวดีมาก แม้ว่าตอนแรกจะขี้อายเล็กน้อย แต่หลังจากนั้นไม่นานเธอก็มีความกระตือรือร้นขึ้นมา และแลกนามบัตรกับคนนั้นคนนี้ตลอดทาง“เอ๊ะ ประธานหยาง สวัสดีค่ะ”ในที่สุดซ่งเสี่ยวก็เจอคนที่ตัวเองตามหาในคืนนี้ พร้อมกับยื่นมือออกไปทักทายทันที “ฉันชื่อซ่งเสี่ยวมาจากการ์ตูนแห่งดวงดาว ที่เราคุยกันไว้ก่อนหน้านี้ค่ะ”“อ่อ สวัสดีครับ”ผู้ชายตรงหน้าจับมือทักทายกับซ่งเสี่ยวก่อน แล้วค่อยหันมามองซังหนี่อย่างพิจารณา“นี่คือนักเขียนเรื่องไฮ่ถังอันที่เราพูดถึงก่อนหน้านี้ค่ะ”“อ่อ เราเคยเจอกันที่ไหนมาก่อนไหม” ประธานหยางขมวดคิ้ว “ทำไมผมรู้สึกคุ้นหน้าคุณจัง” “น่าจะไม่เคยเจอนะคะ ฉันไม่ค่อยชอบออกจากบ้าน”ซังหนี่ยิ้มตอบผู้ชายคนนั้นยังคงสงสัยอยู่ แต่ไม่นานก็พูดขึ้นว่า “ผมดูผลงานของคุณแล้วนะ มันเหมาะที่จะนำมาทำเป็นภาพยนตร์จริงๆ”“และประธานฉินของเราดูแล้วก็รู้สึกสนใจมาก ยังบอกอีกว่าอยากจะพบพวกคุณด้วยตัวเอง”เดิมทีซังหนี่รู้สึกแปลกใจเล็กน้อยที่อีกฝ่ายส่งบัตรเชิญใบนั้นมาให้ซ่งเสี่ยว แต่เมื่อผู้ชายคนนี้พูด เธอก็รู้ในทันทีว่ามีบางอย่างผิดปกติซ่งเสี่ยวกลับดีใจมาก “จริงๆ เหรอคะ แล้วต

ซังหนี่เคาะกระจกรถเบาๆ“คุณนาย”แม้ว่าซังหนี่จะเตือนเขาหลายครั้งแล้ว แต่เหล่าอู่ก็ยังเคยชินที่จะเรียกเธอแบบนี้ เวลานี้ซังหนี่ขี้เกียจที่จะตำหนิเขา เพียงพยักหน้าให้เขาเท่านั้น “คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง”“ประธานฟู่ไปทำงานแล้ว” เหล่าอู่อธิบายกับเธอว่า “ไปต่างประเทศ ประมาณหนึ่งอาทิตย์ถึงกลับมา นี่คือบัตรเชิญกับตั๋วเครื่องบินที่เขาให้ผมนำมาส่งให้กับคุณ”ซังหนี่อึ้งไปครู่หนึ่ง เมื่อเหลือบไปมองกลับพบว่าในมือของเขาเป็นบัตรเชิญงานประมูลที่ฟู่เซียวหานให้เธอไว้เมื่อคราวก่อนครั้งที่แล้วก่อนที่ซังหนี่จะเดินออกมา เธอได้วางบัตรเชิญไว้ที่บ้านพักป๋อซีหยวนแล้วแต่ไม่คิดว่าฟู่เซียวหานจะส่งมันกลับมาให้เธออีกและยังจองตั๋วเครื่องบินไปเมืองยางให้เธออีก“คุณนาย”ขณะที่ซังหนี่เหม่อลอยอยู่นั้น เสียงของเหล่าอู่ก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง พร้อมกับมองเธอด้วยสายตาประหลาดซังหนี่ได้สติกลับมา และส่ายหน้า “ของนี้ฉันไม่รับนะ”“คือว่า...คุณนาย นี่คือของที่ประธานฟู่ตั้งใจเตรียมไว้ให้คุณ คุรเองก็รู้นิสัยของประธานฟู่ เขาไม่ค่อยยอมก้มหัวทำอะไรแบบนี้ คุณ...”“ตอนนี้ฉันกับเขาเกี่ยวข้องแค่...ผลประโยชน์ แล้ววงการประมูลแบ