แชร์

บทที่ 87

ผู้เขียน: ซ่งจิ้น
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2024-12-31 13:58:21
ทักษะในการเข้าสังคมของซ่งเสี่ยวดีมาก แม้ว่าตอนแรกจะขี้อายเล็กน้อย แต่หลังจากนั้นไม่นานเธอก็มีความกระตือรือร้นขึ้นมา และแลกนามบัตรกับคนนั้นคนนี้ตลอดทาง

“เอ๊ะ ประธานหยาง สวัสดีค่ะ”

ในที่สุดซ่งเสี่ยวก็เจอคนที่ตัวเองตามหาในคืนนี้ พร้อมกับยื่นมือออกไปทักทายทันที “ฉันชื่อซ่งเสี่ยวมาจากการ์ตูนแห่งดวงดาว ที่เราคุยกันไว้ก่อนหน้านี้ค่ะ”

“อ่อ สวัสดีครับ”

ผู้ชายตรงหน้าจับมือทักทายกับซ่งเสี่ยวก่อน แล้วค่อยหันมามองซังหนี่อย่างพิจารณา

“นี่คือนักเขียนเรื่องไฮ่ถังอันที่เราพูดถึงก่อนหน้านี้ค่ะ”

“อ่อ เราเคยเจอกันที่ไหนมาก่อนไหม” ประธานหยางขมวดคิ้ว “ทำไมผมรู้สึกคุ้นหน้าคุณจัง”

“น่าจะไม่เคยเจอนะคะ ฉันไม่ค่อยชอบออกจากบ้าน”

ซังหนี่ยิ้มตอบ

ผู้ชายคนนั้นยังคงสงสัยอยู่ แต่ไม่นานก็พูดขึ้นว่า “ผมดูผลงานของคุณแล้วนะ มันเหมาะที่จะนำมาทำเป็นภาพยนตร์จริงๆ”

“และประธานฉินของเราดูแล้วก็รู้สึกสนใจมาก ยังบอกอีกว่าอยากจะพบพวกคุณด้วยตัวเอง”

เดิมทีซังหนี่รู้สึกแปลกใจเล็กน้อยที่อีกฝ่ายส่งบัตรเชิญใบนั้นมาให้ซ่งเสี่ยว แต่เมื่อผู้ชายคนนี้พูด เธอก็รู้ในทันทีว่ามีบางอย่างผิดปกติ

ซ่งเสี่ยวกลับดีใจมาก “จริงๆ เหรอคะ แล้วต
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

  • ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก   บทที่ 88

    ท่าทางของซังหนี่เคร่งขรึมมากแต่ฉินเหยาเพียงแค่ยิ้มเท่านั้น “ที่คุณพูดก็ถูก ผมขอโทษนะที่ผมละลาบละล้วงเกินไป”ท่าทียอมรับผิดของเขามีมารยาทมาก เมื่อเทียบกันแล้ว เมื่อสักครู่เป็นซังหนี่ที่ดูก้าวร้าวเกินไปด้วยซ้ำเมื่อซังหนี่คิดได้อย่างนั้น จึงกล่าวขอโทษเขา “เป็นฉันเองที่วู่วามเกินไป”“ไม่เป็นไร มันเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับชื่อเสียงของคุณ คุณจะมีท่าทีแบบนั้นก็ไม่ผิด ผมเป็นคนผิดเอง”เมื่อฉินเหยาพูดจบ ประตูลิฟต์ก็เปิดออกวิวบนระเบียงดีอย่างที่เขาบอกจริงๆทั้งดวงไฟระยิบระยับจากไกลๆ และสายลมยามค่ำคืนที่พัดเข้ามา ทำให้คนเรารู้สึกดีขึ้นมากจริงๆฉินเหยารอดูปฏิกิริยาของซังหนี่ก่อน หลังจากแน่ใจแล้วว่าเธอพอใจกับที่นี่ ถึงได้พูดต่อว่า “อันที่จริงเรื่องความสัมพันธ์ของฉินม่อกับซังฉิง ผมไม่ค่อยเห็นด้วย ” “ฉินม่อเป็นน้องชายของผม แม้ว่าก่อนหน้านี้...ผมจะไม่ค่อยยอมรับเขา แต่ถึงยังไงเลือดต้องเข้มกว่าน้ำ ในความคิดของผมซังฉิงยังไม่ใช่ภรรยาที่เหมาะสม”คำพูดของเขาทำให้ซังหนี่ค่อนข้างประหลาดเพราะก่อนหน้านี้ เธอคิดว่าคนในแวดวงนี้ทุกคนต่างก็ชอบซังฉิงถ้าไม่ใช่เพราะการปรากฏตัวของตัวเองในตอนนั้น ก็คงไม่ถู

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-31
  • ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก   บทที่ 89

    ซังหนี่เคาะกระจกรถเบาๆ“คุณนาย”แม้ว่าซังหนี่จะเตือนเขาหลายครั้งแล้ว แต่เหล่าอู่ก็ยังเคยชินที่จะเรียกเธอแบบนี้ เวลานี้ซังหนี่ขี้เกียจที่จะตำหนิเขา เพียงพยักหน้าให้เขาเท่านั้น “คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง”“ประธานฟู่ไปทำงานแล้ว” เหล่าอู่อธิบายกับเธอว่า “ไปต่างประเทศ ประมาณหนึ่งอาทิตย์ถึงกลับมา นี่คือบัตรเชิญกับตั๋วเครื่องบินที่เขาให้ผมนำมาส่งให้กับคุณ”ซังหนี่อึ้งไปครู่หนึ่ง เมื่อเหลือบไปมองกลับพบว่าในมือของเขาเป็นบัตรเชิญงานประมูลที่ฟู่เซียวหานให้เธอไว้เมื่อคราวก่อนครั้งที่แล้วก่อนที่ซังหนี่จะเดินออกมา เธอได้วางบัตรเชิญไว้ที่บ้านพักป๋อซีหยวนแล้วแต่ไม่คิดว่าฟู่เซียวหานจะส่งมันกลับมาให้เธออีกและยังจองตั๋วเครื่องบินไปเมืองยางให้เธออีก“คุณนาย”ขณะที่ซังหนี่เหม่อลอยอยู่นั้น เสียงของเหล่าอู่ก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง พร้อมกับมองเธอด้วยสายตาประหลาดซังหนี่ได้สติกลับมา และส่ายหน้า “ของนี้ฉันไม่รับนะ”“คือว่า...คุณนาย นี่คือของที่ประธานฟู่ตั้งใจเตรียมไว้ให้คุณ คุรเองก็รู้นิสัยของประธานฟู่ เขาไม่ค่อยยอมก้มหัวทำอะไรแบบนี้ คุณ...”“ตอนนี้ฉันกับเขาเกี่ยวข้องแค่...ผลประโยชน์ แล้ววงการประมูลแบ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-31
  • ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก   บทที่ 90

    “ประธานฟู่”ที่สนามบินเมืองถง สวีเหยียนเห็นสีหน้าไม่พอใจของผู้ชายที่อยู่ตรงหน้า แต่เขาก็ต้องยื่นของในมือให้ “นี่คือรายงานที่เมืองZเพิ่งส่งเข้ามา เชิญท่านดูหน่อยครับ”ฟู่เซียวหานมองไปรอบๆ แล้วถามว่า “มีอะไรอีกไหม”“อะไรครับ”“หลังจากประเมินมูลค่าทางตลาดแล้ว พวกเขาวางแผนจะใช้วิธีไหนดึงดูดการลงทุนในตลาดหุ้น พร้อมกับรายงานการวิเคราะห์ที่เกี่ยวข้องและสื่อต่างๆ ล่วงหน้า”นอกจากนี้ฟู่เซียวหานยังถามคำถามอื่นอีกไม่กี่คำถามเมื่อประโคมคำถามเข้ามา สวีเยียนถึงกับนิ่งไม่พูดอะไรฟู่เซียวหานเดิมทีกำลังเดินไปข้างหน้าจู่ๆ ก็หยุดลง แล้วหันกลับไปมองเขาสีหน้าของเขาเริ่มเป็นกังวล“พวกเขาไม่รู้ก็ไม่เป็นไร แต่นายทำงานกับฉันมาตั้งหลายปี เรื่องง่ายๆ แค่นี้ยังไม่เข้าใจอีกเหรอ”สวีเหยียนต้องการบอกว่ารายงานนี้เป็นเพียงตัวอย่างให้ฟู่เซียวหานพิจารณาว่าบริษัทนั้นคุ้มค่าที่จะซื้อกิจการต่อหรือไม่ เมื่อก่อนเขาก็ทำแบบนี้ ฟู่เซียวหานก็ไม่เคยว่าอะไรแต่วันนี้...อารมณ์ของเขาไม่ค่อยปกตินักสวีเหยียนเองก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเห็นได้ชัดว่าการเดินทางไปเจรจาทางธุรกิจของฟู่เซียวหานในครั้งนี้ก็สำเร็จราบรื่นดี ถึงได้กล

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-31
  • ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก   บทที่ 91

    เดิมทีซังฉิงเตรียมตัวไว้อย่างดี เธอถึงกับไปซ้อมเต้นเพื่องานนี้โดยเฉพาะแต่ทุกสิ่งทุกอย่างในคืนนี้กลับพังทลายลง——ทั้งหมดนี้เป็นเพราะซังหนี่!แม้ว่าซังหนี่จะสวมหน้ากากอยู่ แต่งตัวต่างไปจากปกติอย่างสิ้นเชิง แต่ซังฉิงก็ดูออกได้ทันทีว่าเป็นเธอ!ชั่วขณะนั้น ซังฉิงอยากจะพุ่งเข้าไปกระชากหน้ากากของซังหนี่ออกมา หรือไม่ก็ผลักเธอลงกับพื้นให้รู้แล้วรู้รอด!แต่สุดท้ายเธอก็ไม่ทำเช่นนั้นเพราะถ้าเธอทำแบบนั้น ภาพลักษณ์ที่เธอทุ่มเทสร้างมาหลายปีก็จะพังทลายลงในพริบตา!ซังฉิงทำได้แค่ยืนมองอยู่ตรงนั้น กัดฟันจนแทบจะแหลกละเอียด แต่นอกจากนี้...เธอก็ทำอะไรไม่ได้เลยภาพเหตุการณ์นี้ ทำให้ซังฉิงนึกถึงตัวเองตอนอายุสิบสี่ปี วันที่ได้ยินว่าซังหนี่กำลังจะกลับมาที่บ้านตระกูลซังในช่วงสิบปีที่ผ่านมา เธออาศัยอยู่ในบ้านตระกูลซังได้รับความรักและเอาใจใส่อย่างมาก จนเธอคิดว่าวันเวลาอันแสนสุขเช่นนี้จะคงอยู่ไปเรื่อย ๆแต่แล้วซังหนี่ก็กลับมาอย่างกะทันหันซังหนี่ต่างหากคือบุตรสาวแท้ ๆ ของตระกูลซัง ทุกอย่างที่เธอครอบครองอยู่ล้วนควรจะเป็นของซังหนี่——มันสมควรเป็นแบบนั้นพวกเขาอาจจะขับไล่เธอออกไปก็เป็นได้แน่นอนว่าซังฉิ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-31
  • ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก   บทที่ 92

    “ทางทิศหกนาฬิกา มองเห็นคนที่ยืนอยู่ตรงนั้นไหม?”ฉินเหยาถามเพราะท่าการเต้น ทำให้ตอนนี้ร่างกายของทั้งสองใกล้ชิดกันมาก ซังหนี่ไม่ได้สนุกแบบนี้มานานแล้ว จนลมหายใจของเธอตอนนี้เริ่มไม่เป็นจังหวะ และปลายจมูกภายใต้หน้ากากก็มีเหงื่อซึมออกมาเล็กน้อยหลังจากที่ฉินเหยาถามแบบนี้ เธอก็หันไปมองทันที“อืม แล้วไงล่ะ?”“นั่นคือลูกชายของประธานเย่แห่งไห่เฉากรุ๊ป เขามองคุณมาสักพักแล้ว เดี๋ยวผมจะแนะนำพวกคุณให้รู้จักกัน คุณช่วยเต้นรำกับเขาสักเพลงได้ไหม?”ซังหนี่หัวเราะเบา ๆ “ทำไมฉันต้องทำด้วยล่ะ?”“ช่วงนี้ผมกำลังเตรียมร่วมงามกับพ่อของเขา”ฉินเหยาไม่ได้ปิดบังซังหนี่ พูดตรง ๆ ว่า “ถ้าคุณช่วยผมได้ครั้งนี้ เรื่องลิขสิทธิ์ผมจะให้คุณร่วมลงทุนในการผลิตทันที ถ้าละครดังขึ้นมา คุณจะได้ส่วนแบ่งไม่น้อยแน่นอน”ซังหนี่ยังหัวเราะเหมือนเดิม ดูเหมือนไม่ได้สนใจกับสิ่งที่ฉินเหยาพูดเท่าไหร่ฉินเหยาไม่แปลกใจกับปฏิกิริยาของเธอ เพียงพูดต่อว่า “แน่นอน เงินอาจไม่ได้ดึงดูดใจคุณมาก แต่สิ่งนี้คือความมั่นใจที่คุณสร้างให้ตัวเองใช่ไหมล่ะ?”ซังหนี่ไม่ได้โต้แย้งคำพูดของฉินเหยาอีกหลังจากครุ่นคิดอยู่ไม่กี่วินาที เธอถามว่า “การช่

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-31
  • ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก   บทที่ 93

    “นี่คุณ ไม่ทราบหรือว่าอะไรคือการมาก่อนมาหลัง?”คุณชายเย่หันกลับมา ยิ้มบาง ๆ พลางเอ่ยถามเขาฟู่เซียวหานตอบด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง “ทราบดี แต่ผมคิดว่าสิทธิ์ในการเลือกควรเป็นของสุภาพสตรีท่านนี้มากกว่า”คำพูดของเขาทำเอาคนฟังไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไรดีฟู่เซียวหานไม่ได้มองคุณชายเย่อีก แต่สายตาจับจ้องไปที่ซังหนี่เพียงคนเดียวเท่านั้นดวงตาที่มักจะสงบนิ่งดั่งผืนน้ำ ในตอนนี้เหมือนกำลังพยายามอดกลั้นบางสิ่งไว้ คล้ายกับกระแสใต้ผิวน้ำที่กำลังจะไหลเชี่ยวมือของซังหนี่ที่อยู่ข้างตัวกำแน่นขึ้นโดยไม่รู้ตัวผ่านไปครู่หนึ่ง เธอยิ้มบาง ๆ ก่อนจะวางมือบนฝ่ามือของคุณชายเย่——เป็นการตอบรับคำเชิญของเขาประกายในแววตาของฟู่เซียวหานพลันจางหายไปทันทีมือที่แบออกก็กำแน่นขึ้นในทันทีเขาอยากมองซังหนี่อีกครั้ง แต่เธอหันหลังเดินตามอีกฝ่ายไปอย่างไม่ลังเลฟู่เซียวหานมองตามแผ่นหลังของพวกเขา ฟันของเขาค่อย ๆ ขบกันจนแน่นในตอนนั้นเอง ฉินเหยาก็เดินเข้ามาหา “ประธานฟู่”ฟู่เซียวหานมองเขาด้วยสีหน้าเรียบเฉย“ไม่นึกเลยว่าคุณจะมาร่วมงานคืนนี้” ฉินเหยาพูดพร้อมรอยยิ้ม “ยังไม่ได้แสดงความยินดีเลย ได้ยินมาว่าคุณปิดการเจรจาที่ประเทศ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-31
  • ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก   บทที่ 94

    การพูดคุยระหว่างซังหนี่และคุณชายเย่ดำเนินไปอย่างราบรื่นหลังจากเพลงแรกจบลง พวกเขาก็ยังไม่ได้ลงจากฟลอร์ แต่กลับเริ่มเต้นรำเพลงที่สองต่อทันที“ยังไม่รู้เลยว่าคุณชื่ออะไร?”คุณชายเย่อดไม่ได้ที่จะถามเธอซังหนี่ยักคิ้วเล็กน้อย “นี่มันงานเต้นรำหน้ากากนะคะ การบอกชื่อกันไม่จำเป็นหรอก”“แต่คุณก็รู้จักตัวผมนี่ ดูเหมือนไม่ยุติธรรมสำหรับผมเลยนะ? ““คนที่นี่ก็รู้จักคุณเยอะมาก คุณดังขนาดนี้ ฉันจะทำอะไรได้ล่ะ”น้ำเสียงของซังหนี่แฝงด้วยความจนใจคุณชายเย่กลับไม่ได้โกรธเลยแม้แต่น้อย เพียงพูดขึ้นว่า “งั้นแปลว่าหลังคืนนี้ ผมคงไม่มีโอกาสชวนคุณออกไปกินข้าวแล้วสินะ?”“อืม มีโอกาสค่ะ” ซังหนี่พยักหน้าอย่างจริงจัง “ถึงตอนนั้น คุณพาคุณพ่อมาด้วย ส่วนฉันก็มากับประธานฉิน ทานข้าวด้วยกันแบบนี้ไม่ดีหรือคะ?”สรุปแล้ว คุณเป็นลูกน้องของฉินเหยา? เลขา? ผู้ช่วย? หรือว่าเป็นนักแสดงในสังกัดบริษัทของเขากันล่ะ?”คุณชายเย่เดาไปทีละอย่าง แต่ซังหนี่กลับไม่ตอบอะไร แค่ย้อนถามว่า “เรื่องทานข้าว คุณตกลงหรือเปล่า?”“ถ้าคุณไป ผมก็ต้องตกลงอยู่แล้วล่ะ”“ตกลงค่ะ”ซังหนี่ตอบรับอย่างไม่ลังเลคุณชายเย่จ้องมองเธอสักพักก่อนพูดว่า

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-31
  • ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก   บทที่ 95

    ซังหนี่พึ่งจะรู้สึกตัว จึงค่อย ๆ ลดเท้าที่ตั้งใจจะเตะอีกลงอย่างช้า ๆหน้ากากของเขายังคงสวมไว้อย่างเรียบร้อย แต่ดวงตาคู่นั้นเย็นชาอย่างที่สุด ราวกับต้องการฉีกซังหนี่ทั้งตัวออกเป็นชิ้น ๆ“คุณ...คุณพาฉันมาที่นี่ทำไม?”ซังหนี่สบตากับเขาอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยถามในที่สุด“ทำไม? หรือว่าไม่พอใจที่ผมขัดขวางเรื่องดี ๆ ของคุณ?”สีหน้าของฟู่เซียวหานยิ่งตึงเครียดขึ้นเรื่อย ๆ มือของเขาบีบปลายคางของซังหนี่แน่นขึ้นกว่าเดิมความโกรธจากการถูกปฏิเสธคำชวนเต้นและการเตะเมื่อครู่นี้ ดูเหมือนจะถูกเขาจดจำไว้ทั้งหมด แรงบีบในตอนนี้ราวกับจะบดขยี้กระดูกของซังหนี่ให้แหลกละเอียดซังหนี่ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว กำลังจะปัดมือของเขาออก แต่ฟู่เซียวหานกลับคว้าข้อมือทั้งสองข้างของเธอไว้แน่น จากนั้นยกเข่าขึ้นมาแทรกระหว่างขาของเธอทันที“คุณหนูซังนี่ได้รับความนิยมไม่น้อยเลยนะ”เขามองเธอพร้อมพูดขึ้นว่า “ทำไมผมถึงไม่รู้มาก่อนว่าคุณมีแววจะเป็นดาวเด่นในวงสังคมได้?”——เธอในเมื่อก่อนมักจะเงียบขรึมและเรียบง่ายจนน่าเบื่อ มีเพียงบางช่วงเวลาเท่านั้นที่เธอจะเผยเสน่ห์เย้ายวนออกมาฟู่เซียวหานเคยคิดว่า ด้านนี้ของเธอมีเพียงเขาเท่

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-31

บทล่าสุด

  • ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก   บทที่ 100

    ฟู่เซียวหานเหลือบมองหน้าจอโทรศัพท์ของเธอแวบหนึ่งก่อนจะย้อนถามกลับว่า “คุณไปไหนมา?”ซังหนี่เม้มริมฝีปากแล้วตอบกลับว่า “ใครให้คุณเปลี่ยนกลอนประตูห้องของฉัน?”“ตอบ คำถาม ฉัน มา”สีหน้าของฟู่เซียวหานดูไม่ดีเอาเสียเลยเดิมทีซังหนี่ตั้งใจจะโต้เถียงกับเขาให้ถึงที่สุด แต่เมื่อสบตาเขาอยู่พักหนึ่ง เธอก็ยอมตอบในที่สุด “โรงพยาบาล”สีหน้าของฟู่เซียวหานเปลี่ยนไปเล็กน้อย เขามองเธออีกครั้งตั้งแต่หัวจรดเท้า ซังหนี่ไม่ได้สังเกตสายตาของเขา เพียงพูดต่อว่า “ตอนบ่ายพวกเขาบอกฉันว่าแม่ฉันฟื้นแล้ว แต่พอฉันไปถึงเธอก็หลับไปอีก ฉันเลยรออยู่ที่นั่นตลอด เพื่อดูว่าเธอจะฟื้นขึ้นมาอีกครั้งได้หรือเปล่า”เสียงของซังหนี่แผ่วเบา และแฝงไปด้วยความเศร้าอย่างชัดเจนสีหน้าที่เย็นชาของฟู่เซียวหานผ่อนคลายลงเล็กน้อย แล้วเขาก็เหมือนนึกอะไรขึ้นได้ ก่อนจะถามว่า “แล้วทำไมถึงไม่รับโทรศัพท์?”“ฉันตั้งโหมดเงียบไว้ เลยไม่เห็น”ซังหนี่พูดพร้อมกับถามต่อ “ตอนนี้ฉันเข้าบ้านได้หรือยัง?”ฟู่เซียวหานจึงขยับตัวหลีกทางให้เธอเข้าไปซังหนี่โน้มตัวถอดรองเท้า แล้ววางกระเป๋าผ้าของเธอลงจากนั้น เธอหันกลับมามองเขา “แล้วคุณมาที่นี่ทำไม?”ฟ

  • ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก   บทที่ 99

    ในฐานะผู้ที่อยู่ในตำแหน่งสูงส่ง ฟู่เซียวหานเคยพบเจอสิ่งล่อลวงมากมายนับไม่ถ้วนและชัดเจนว่าผู้หญิงตรงหน้านี้คือหนึ่งในประเภทผู้หญิงที่ร้ายกาจที่สุดดังนั้น เขาไม่แม้แต่จะเหลือบมองเธอ เพียงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาซังหนี่โดยตรงโทรติด แต่กลับไม่มีคนรับสายสีหน้าของฟู่เซียวหานยิ่งขุ่นหมองและดูไม่ดีมากขึ้นหญิงสาวที่ยืนอยู่ด้านหลังเขา รู้สึกอับอายไม่น้อย กับการที่ถูกเมินเฉยแต่เมื่อนึกถึงรถยนต์สุดหรูของฟู่เซียวหาน รวมถึงเสื้อผ้าบนตัวเขาที่ดูแล้วรู้ทันทีว่าราคาไม่ธรรมดา เธอก็รวบรวมความกล้าเดินเข้าไปหา “คุณกับซังหนี่เป็นอะไรกันเหรอ? เพื่อนกันใช่มั้ย?”“แต่ว่าตอนนี้เธอคงไม่มีเวลามารับโทรศัพท์ของคุณหรอกนะ ดึกขนาดนี้ยังไม่กลับบ้าน แสดงว่าต้องไปนัดเจอผู้ชายอยู่แน่ ๆ ”“ฉันบอกคุณเลยนะ เธอไม่ได้เรียบร้อยเหมือนที่คุณเห็นหรอก เบื้องหลังน่ะเธอออกจะสุดเหวี่ยงใช่เล่น เมื่อเช้าฉันยังเห็นเธอ...”ยังไม่ทันที่คำพูดของหญิงสาวจะจบ สายตาของฟู่เซียวหานหันมาจ้องเธอทันทีสายตาเย็นเยียบคมกริบดั่งมือที่มองไม่เห็น บีบเข้าที่ลำคอของเธอ ทำให้คำพูดที่ยังไม่ทันหลุดออกมาถูกกลืนกลับลงไปในทันทีหญิงสาวก็มั่นใจว่า

  • ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก   บทที่ 98

    ฟ้ามืดลงแล้วแสงไฟจากด้านนอกเริ่มส่องสว่าง หลอดไฟนีออนหลากสีผสานเข้ากับแสงสีแดงจากการจราจรยามค่ำคืน ทำให้เกิดภาพด้านหนึ่งที่สะท้อนถึงความเจริญรุ่งเรืองและความเย็นชาของเมืองแห่งนี้อย่างเด่นชัดตึกจื้อเหอตั้งตระหง่านอยู่ใจกลางเมือง หน้าต่างบานใหญ่สูงจรดพื้นดูราวกับกรอบรูปขนาดยักษ์บานหนึ่ง กักเก็บภาพทั้งหมดนี้ไว้ ให้คนได้ชื่นชมฟู่เซียวหานยืนอยู่ตรงนั้น มองดูทุกอย่างด้วยสีหน้าเรียบนิ่งเขาถือไฟแช็กไว้ในมือ กดสวิตช์เปิดปิดซ้ำไปซ้ำมา เปลวไฟสีน้ำเงินพุ่งขึ้นมาวูบหนึ่ง ก่อนจะดับวูบไปในพริบตาครั้งแล้วครั้งเล่าเกี่ยวกับความทรงจำของพ่อ ฟู่เซียวหานแทบจะจำอะไรไม่ได้แล้วสิ่งเดียวที่นึกออก คงเป็นใบหน้าที่เคร่งขรึมและไม่เคยยิ้มง่าย ๆ มีมาตรฐานที่เข้มงวดสำหรับเขา และท้ายที่สุดคือภาพพ่อที่นอนป่วยอยู่บนเตียงคนป่วยจนไม่สามารถดูแลตัวเองได้พ่อจากไปตอนที่ฟู่เซียวหานอายุเพียง 12 ปีแม้ความสัมพันธ์พ่อลูกจะไม่ได้แน่นแฟ้นมากนัก แต่ในความทรงจำของเขา พ่อก็ยังเป็น "พ่อ" ที่ธรรมดาคนหนึ่งระหว่างเขากับแม่ บางทีก็ดูเหมือนว่าเคยรักกันไม่อย่างนั้น เธอจะเฝ้ารอเขามาตลอดหลายปีเพื่ออะไร?ตอนแรกที่บังคับใ

  • ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก   บทที่ 97

    น้ำตาของเธอไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่“ไอ้สารเลว” เธอกัดฟันพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นคลอนชายที่เดิมทีกำลังจะก้มกัดที่ต้นคอของเธอ เมื่อได้ยินคำพูดนั้นกลับชะงักไปพักหนึ่งจากนั้น เขาเงยหน้าขึ้นมองตาเธอลิปสติกของซังหนี่เลอะเทอะไปหมด อายไลเนอร์ก็เลือนรางเพราะน้ำตาที่ไหลออกมา เส้นผมยุ่งเหยิง ทั้งตัวของเธอดูทุลักทุเลอย่างเห็นได้ชัดแต่เมื่อฟู่เซียวหานเห็นหยดน้ำตาที่เกาะอยู่บนขนตาของเธอ หัวใจของเขากลับเต้นแรงไปชั่วขณะจากนั้น เขาค่อย ๆ ชะลอการกระทำลง ก่อนจะโอบท้ายทอยของเธออีกครั้งและจูบลงไปทันทีจูบนี้อ่อนโยนและละมุนยิ่งกว่าเดิม ซังหนี่เองก็ดูเหมือนจะไม่ขัดขืนเหมือนในตอนนั้นที่จริงแล้วการที่เธอรู้สึกเจ็บปวด ฟู่เซียวหานเองก็ไม่ได้รู้สึกดีเมื่อเห็นว่าเธอเริ่มผ่อนคลายลง ฟู่เซียวหานก็สงบสติอารมณ์ลงเช่นกันแต่ในจังหวะที่ฟู่เซียวหานกำลังจะพูดกับเธอดี ๆ ซังหนี่กลับอ้าปาก กัดไปที่ริมฝีปากของเขาอย่างแรง! ……“ประธานฟู่”ผ่านไปแล้วหนึ่งวัน ตอนที่สวีเหยียนกำลังพูดกับเขาอยู่ สายตากลับอดไม่ได้ที่มองริมฝีปากของฟู่เซียวหานแน่นอนว่า รอยฝ่ามือบนแก้มของฟู่เซียวหานนั้นโดดเด่นสะดุดตาไม่น้อย แต่เ

  • ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก   บทที่ 96

    “นี่คุณจะทำอะไร?”ซังหนี่นิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนเริ่มขัดขืน “ปล่อยฉันนะ! ฟู่เซียวหาน คุณปล่อยฉันเดี๋ยวนี้!”เท้าของเธอพยายามถีบตัวออกมา จนรองเท้าส้นสูงกระเด็นหลุดไปข้างหนึ่งทางเดินยาวของโรงแรมปูด้วยพรมหนานุ่ม เมื่อรองเท้ากระเด็นหล่นลงไป กลับไม่มีเสียงใดเล็ดลอดออกมาเลยเมื่อเข้ามาในลิฟต์ เขาถึงได้ยอมปล่อยเธอลงแต่ซังหนี่กลับถูกเขาดันไปติดมุมลิฟต์ พอเธอกำลังจะก้าวหนี เขาก็จับคางเธอไว้แล้วจูบลงมาทันทีเขาไม่เปิดโอกาสให้เธอลังเลหรือขัดขืนเลย เพียงแค่จูบลงไปลิ้นของเขาก็เข้าผ่านริมฝีปากของเธอโดยตรงการรุกล้ำที่เต็มไปด้วยความกระหายทำให้ซังหนี่เหมือนกำลังจะขาดอากาศหายใจในทันทีแต่สองมือของเธอถูกเขากดไว้แน่น เวลานี้แม้แต่จะผลักเขาออกไปยังทำไม่ได้เข่าของฟู่เซียวหานยกขึ้นมาอย่างรวดเร็ว สอดเข้าไปในใต้กระโปรงของเธอเขารู้จักร่างกายของเธอเป็นอย่างดี การกระทำที่ดุดันและรุนแรงในตอนนี้ ทำให้ซังหนี่รู้สึกเหมือนตัวเองกลายเป็นปลาตัวที่ถูกตรึงไว้บนเขียงตัวหนึ่งเธอทำได้เพียงเฝ้ามองใบมีดที่กำลังจะตกลงมากรีดผิวและกระดูกตัวเองสิ่งที่ทำให้เธอรู้สึกอับอายยิ่งกว่าคือ ร่างกายของเธอกลับตอบสนองต่อสิ่งที

  • ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก   บทที่ 95

    ซังหนี่พึ่งจะรู้สึกตัว จึงค่อย ๆ ลดเท้าที่ตั้งใจจะเตะอีกลงอย่างช้า ๆหน้ากากของเขายังคงสวมไว้อย่างเรียบร้อย แต่ดวงตาคู่นั้นเย็นชาอย่างที่สุด ราวกับต้องการฉีกซังหนี่ทั้งตัวออกเป็นชิ้น ๆ“คุณ...คุณพาฉันมาที่นี่ทำไม?”ซังหนี่สบตากับเขาอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยถามในที่สุด“ทำไม? หรือว่าไม่พอใจที่ผมขัดขวางเรื่องดี ๆ ของคุณ?”สีหน้าของฟู่เซียวหานยิ่งตึงเครียดขึ้นเรื่อย ๆ มือของเขาบีบปลายคางของซังหนี่แน่นขึ้นกว่าเดิมความโกรธจากการถูกปฏิเสธคำชวนเต้นและการเตะเมื่อครู่นี้ ดูเหมือนจะถูกเขาจดจำไว้ทั้งหมด แรงบีบในตอนนี้ราวกับจะบดขยี้กระดูกของซังหนี่ให้แหลกละเอียดซังหนี่ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว กำลังจะปัดมือของเขาออก แต่ฟู่เซียวหานกลับคว้าข้อมือทั้งสองข้างของเธอไว้แน่น จากนั้นยกเข่าขึ้นมาแทรกระหว่างขาของเธอทันที“คุณหนูซังนี่ได้รับความนิยมไม่น้อยเลยนะ”เขามองเธอพร้อมพูดขึ้นว่า “ทำไมผมถึงไม่รู้มาก่อนว่าคุณมีแววจะเป็นดาวเด่นในวงสังคมได้?”——เธอในเมื่อก่อนมักจะเงียบขรึมและเรียบง่ายจนน่าเบื่อ มีเพียงบางช่วงเวลาเท่านั้นที่เธอจะเผยเสน่ห์เย้ายวนออกมาฟู่เซียวหานเคยคิดว่า ด้านนี้ของเธอมีเพียงเขาเท่

  • ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก   บทที่ 94

    การพูดคุยระหว่างซังหนี่และคุณชายเย่ดำเนินไปอย่างราบรื่นหลังจากเพลงแรกจบลง พวกเขาก็ยังไม่ได้ลงจากฟลอร์ แต่กลับเริ่มเต้นรำเพลงที่สองต่อทันที“ยังไม่รู้เลยว่าคุณชื่ออะไร?”คุณชายเย่อดไม่ได้ที่จะถามเธอซังหนี่ยักคิ้วเล็กน้อย “นี่มันงานเต้นรำหน้ากากนะคะ การบอกชื่อกันไม่จำเป็นหรอก”“แต่คุณก็รู้จักตัวผมนี่ ดูเหมือนไม่ยุติธรรมสำหรับผมเลยนะ? ““คนที่นี่ก็รู้จักคุณเยอะมาก คุณดังขนาดนี้ ฉันจะทำอะไรได้ล่ะ”น้ำเสียงของซังหนี่แฝงด้วยความจนใจคุณชายเย่กลับไม่ได้โกรธเลยแม้แต่น้อย เพียงพูดขึ้นว่า “งั้นแปลว่าหลังคืนนี้ ผมคงไม่มีโอกาสชวนคุณออกไปกินข้าวแล้วสินะ?”“อืม มีโอกาสค่ะ” ซังหนี่พยักหน้าอย่างจริงจัง “ถึงตอนนั้น คุณพาคุณพ่อมาด้วย ส่วนฉันก็มากับประธานฉิน ทานข้าวด้วยกันแบบนี้ไม่ดีหรือคะ?”สรุปแล้ว คุณเป็นลูกน้องของฉินเหยา? เลขา? ผู้ช่วย? หรือว่าเป็นนักแสดงในสังกัดบริษัทของเขากันล่ะ?”คุณชายเย่เดาไปทีละอย่าง แต่ซังหนี่กลับไม่ตอบอะไร แค่ย้อนถามว่า “เรื่องทานข้าว คุณตกลงหรือเปล่า?”“ถ้าคุณไป ผมก็ต้องตกลงอยู่แล้วล่ะ”“ตกลงค่ะ”ซังหนี่ตอบรับอย่างไม่ลังเลคุณชายเย่จ้องมองเธอสักพักก่อนพูดว่า

  • ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก   บทที่ 93

    “นี่คุณ ไม่ทราบหรือว่าอะไรคือการมาก่อนมาหลัง?”คุณชายเย่หันกลับมา ยิ้มบาง ๆ พลางเอ่ยถามเขาฟู่เซียวหานตอบด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง “ทราบดี แต่ผมคิดว่าสิทธิ์ในการเลือกควรเป็นของสุภาพสตรีท่านนี้มากกว่า”คำพูดของเขาทำเอาคนฟังไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไรดีฟู่เซียวหานไม่ได้มองคุณชายเย่อีก แต่สายตาจับจ้องไปที่ซังหนี่เพียงคนเดียวเท่านั้นดวงตาที่มักจะสงบนิ่งดั่งผืนน้ำ ในตอนนี้เหมือนกำลังพยายามอดกลั้นบางสิ่งไว้ คล้ายกับกระแสใต้ผิวน้ำที่กำลังจะไหลเชี่ยวมือของซังหนี่ที่อยู่ข้างตัวกำแน่นขึ้นโดยไม่รู้ตัวผ่านไปครู่หนึ่ง เธอยิ้มบาง ๆ ก่อนจะวางมือบนฝ่ามือของคุณชายเย่——เป็นการตอบรับคำเชิญของเขาประกายในแววตาของฟู่เซียวหานพลันจางหายไปทันทีมือที่แบออกก็กำแน่นขึ้นในทันทีเขาอยากมองซังหนี่อีกครั้ง แต่เธอหันหลังเดินตามอีกฝ่ายไปอย่างไม่ลังเลฟู่เซียวหานมองตามแผ่นหลังของพวกเขา ฟันของเขาค่อย ๆ ขบกันจนแน่นในตอนนั้นเอง ฉินเหยาก็เดินเข้ามาหา “ประธานฟู่”ฟู่เซียวหานมองเขาด้วยสีหน้าเรียบเฉย“ไม่นึกเลยว่าคุณจะมาร่วมงานคืนนี้” ฉินเหยาพูดพร้อมรอยยิ้ม “ยังไม่ได้แสดงความยินดีเลย ได้ยินมาว่าคุณปิดการเจรจาที่ประเทศ

  • ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก   บทที่ 92

    “ทางทิศหกนาฬิกา มองเห็นคนที่ยืนอยู่ตรงนั้นไหม?”ฉินเหยาถามเพราะท่าการเต้น ทำให้ตอนนี้ร่างกายของทั้งสองใกล้ชิดกันมาก ซังหนี่ไม่ได้สนุกแบบนี้มานานแล้ว จนลมหายใจของเธอตอนนี้เริ่มไม่เป็นจังหวะ และปลายจมูกภายใต้หน้ากากก็มีเหงื่อซึมออกมาเล็กน้อยหลังจากที่ฉินเหยาถามแบบนี้ เธอก็หันไปมองทันที“อืม แล้วไงล่ะ?”“นั่นคือลูกชายของประธานเย่แห่งไห่เฉากรุ๊ป เขามองคุณมาสักพักแล้ว เดี๋ยวผมจะแนะนำพวกคุณให้รู้จักกัน คุณช่วยเต้นรำกับเขาสักเพลงได้ไหม?”ซังหนี่หัวเราะเบา ๆ “ทำไมฉันต้องทำด้วยล่ะ?”“ช่วงนี้ผมกำลังเตรียมร่วมงามกับพ่อของเขา”ฉินเหยาไม่ได้ปิดบังซังหนี่ พูดตรง ๆ ว่า “ถ้าคุณช่วยผมได้ครั้งนี้ เรื่องลิขสิทธิ์ผมจะให้คุณร่วมลงทุนในการผลิตทันที ถ้าละครดังขึ้นมา คุณจะได้ส่วนแบ่งไม่น้อยแน่นอน”ซังหนี่ยังหัวเราะเหมือนเดิม ดูเหมือนไม่ได้สนใจกับสิ่งที่ฉินเหยาพูดเท่าไหร่ฉินเหยาไม่แปลกใจกับปฏิกิริยาของเธอ เพียงพูดต่อว่า “แน่นอน เงินอาจไม่ได้ดึงดูดใจคุณมาก แต่สิ่งนี้คือความมั่นใจที่คุณสร้างให้ตัวเองใช่ไหมล่ะ?”ซังหนี่ไม่ได้โต้แย้งคำพูดของฉินเหยาอีกหลังจากครุ่นคิดอยู่ไม่กี่วินาที เธอถามว่า “การช่

DMCA.com Protection Status