ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก의 모든 챕터: 챕터 191 - 챕터 200

ตอนที่ฟู่เซียวหานเพิ่งได้ยินสวีเหยียนบอกว่าซังหนี่ถูกจับ เขายังไม่เชื่อเท่าไรเขาถึงกับรู้สึกว่า...มันช่างไร้สาระมากในความทรงจำของเขา ซังหนี่เป็นคนมีเหตุผลมากกว่าคนทั่วไปเสมอยิ่งไปกว่านั้น คำว่าใช้มีดทำร้ายคนเมื่อนำมาเกี่ยวข้องกับเธอ ไม่ว่าจะคิดดูยังไง ก็ดูเหลวไหลสิ้นดีแต่พอขึ้นรถ เขากลับเห็นรายงานข่าวอย่างชัดเจนบนแท็บเล็ต——จวงโหย่วเหวยเมื่อเห็นชื่อของผู้บาดเจ็บ ฟู่เซียวหานกลับไม่รู้สึก... แปลกใจเลยแม้แต่น้อยยิ่งไปกว่านั้นตำรวจตรวจสอบกล้องวงจรปิดพบว่า จวงโหย่วเหวยเป็นฝ่ายสะกดรอยตามซังหนี่ก่อน ในมือเขายังมีอาวุธอีกชิ้นที่ตำรวจพบในที่เกิดเหตุต่อมา ตำรวจยังพบรอยถูกบีบคอบนตัวซังหนี่ ตอนที่เธอเข้ามอบตัว เสื้อผ้าและทรงผมของเธอยุ่งเหยิงไปหมดหลักฐานทั้งหมดบ่งชี้ว่า เธอทำร้ายคนเพื่อป้องกันตัวแต่ถึงอย่างนั้น ตอนนี้จวงโหย่วเหวยก็ยังหมดสติจากการเสียเลือดมาก ซึ่งเธอก็มีส่วนทำให้เกิดเรื่องนี้ขึ้นและข่าวนี้ยังขุดคุ้ยอดีตระหว่างซังหนี่กับจวงโหย่วเหวยขึ้นมาอีกด้วยถูกลักพาตัวไปขายให้กับหมู่บ้านห่างไกล ถูกพ่อบุญธรรมล่วงละเมิดจนเกือบถูกข่มขืน แม่บุญธรรมต้องกลายเป็นเจ้าหญิงนิทราเพราะ

“ไม่ว่ายังไง คุณก็ควรคิดถึงแม่บุญธรรมที่ยังรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาลด้วย”นี่คือคำพูดสุดท้ายที่ฟู่เซียวหานทิ้งไว้ให้ซังหนี่ก่อนจากไปซังหนี่รู้สึกว่าเขาคงเข้าใจอะไรผิดไปอาจเป็นเพราะเธอดูสงบเกินไป เขาเลยคิดว่าเธอได้ทำใจยอมรับสิ่งที่เลวร้ายที่สุดแล้ว?หรือแม้แต่คิดว่าเธออาจฆ่าตัวตาย?ถ้าเป็นแบบนั้นเขาคงคิดมากไปหน่อยซังหนี่ในตอนนี้แค่สงบจริง ๆ และ... มีสติก็เท่านั้นและถ้าเธอฆ่าตัวตายจริง ๆ ก็คงสมใจซังฉิงอย่างแท้จริง เพราะสิ่งที่เขาต้องการ ก็แค่ให้เธอตายไม่ใช่เหรอ?แค่คิดถึงสิ่งสกปรก...หรือแม้แต่เรื่องน่าสะพรึงกลัวเหล่านั้นที่พวกเขาทำ ซังหนี่ก็อดไม่ได้ที่จะตัวสั่นขึ้นมาเธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า คนที่อยากให้เธอตายมากที่สุดในวันหนึ่ง จะเป็นกลายเป็น...พ่อแม่แท้ ๆ ของเธอเองซังหนี่นั่งอยู่บนเตียง หลับตาแน่น——ข้างในมันเหือดแห้งไปหมดแล้ว ไม่มีหยดใดไหลออกมาอีกซังหนี่บอกทนายเกี่ยวกับข้อตกลงระหว่างซังฉิงกับจวงโหย่วเหวย แต่เมื่อทนายไปตรวจสอบกลับไม่พบหลักฐานใด ๆ อีกทั้งตอนนี้จวงโหย่วเหวยยังคงหมดสติ ดังนั้นจึงไม่มีพยานแม้แต่คนเดียวซังหนี่เองก็ไม่มีอะไรจะพูดอีกแล้วเวลาค่อย ๆ ผ่านไ

วันที่แปดของปีใหม่จีน เป็นวันแรกของการกลับมาทำงานอย่างเป็นทางการฟู่เซียวหานจำได้อย่างชัดเจน วันนี้เดิมทีควรเป็นวันที่คดีของซังหนี่ถูกนำขึ้นพิจารณาคดีครั้งแรกแต่ไม่นาน ก็มีข่าวส่งมาถึงเขา บอกว่าการพิจารณาคดีถูกยกเลิกแล้วและระหว่างซังหนี่กับจวงโหย่วเหวย ได้ลงนามในเอกสารข้อตกลงประนีประนอมกันเป็นที่เรียบร้อยแล้วฟู่เซียวหานเองไม่เชื่อความเสียหายที่จวงโหย่วเหวยก่อขึ้นกับซังหนี่ ไม่ได้มีแค่การบุกรุกพร้อมอาวุธในครั้งนี้ แต่ยังมีเงามืดที่ฝังลึกในวัยเด็กมากมายนับไม่ถ้วนฟู่เซียวหานคิดด้วยซ้ำว่า ถ้าตอนนั้นเขาอยู่ที่เกิดเหตุ บางทีเขาอาจฆ่าจวงโหย่วเหวยไปแล้ว——แม้ว่าโดยปกติแล้วเขาจะเป็นคนที่มีเหตุผลแค่ไหนก็ตามดังนั้นการตอบโต้ของซังหนี่ เขาคิดว่ามันไม่ได้รุนแรงเกินไปแม้แต่น้อยคนแบบนั้น...สมควรตกนรกไปเสียแต่ตอนนี้พวกเขากลับมาบอกว่า ซังหนี่ยอมไกล่เกลี่ยกับเขาแล้วงั้นเหรอ?ฟู่เซียวหานไม่เชื่อแม้แต่น้อย ความคิดแรกที่แล่นเข้ามาในหัวคือ ซังหลินต้องเอาอะไรมาขู่บังคับเธอแน่แต่เธอ...ยังมีจุดอ่อนอะไรเหลืออีกล่ะ?ฟู่เซียวหานนึกไม่ออก ในเมื่อแม่บุญธรรมของเธอ...ตอนนี้ก็ยังอยู่ดีในโรงพยาบาล“

ในคืนวันที่สองหลังจากที่ฟู่เซียวหานมาเยี่ยมซังหนี่ เธอได้ยินเสียงความวุ่นวายดังขึ้นจากห้องข้าง ๆ อย่างกะทันหันพอเธอลุกขึ้นจากเตียงถึงได้รู้ว่า เป็นคุณนายซังที่เกิดเรื่องขึ้นตั้งแต่ช่วงค่ำ อาการของเธอขึ้น ๆ ลง ๆ มาโดยตลอด จนกระทั่งตอนนี้...ทรุดหนักอย่างกะทันหันซังหลินมาถึงแล้วแต่ซังฉิงกลับไม่เห็นอยู่ที่นี่พอเห็นซังหนี่นั่งอยู่หน้าประตูห้องฉุกเฉิน เขาก็รีบพุ่งเข้ามาจับไหล่เธอทันที “เป็นยังไงบ้าง!?”ซังหนี่ส่ายหน้า “หมอยังคงช่วยชีวิตอยู่”“ทำไมถึงเป็นแบบนี้ล่ะ!? ตอนที่ฉันไปเธอยังดีอยู่เลย! หรือว่าแกไปพูดอะไรจนทำให้เธอสะเทือนใจ!?”ซังหลินไม่รู้จะระบายอารมณ์ยังไง โดยสัญชาตญาณจึงมองหาคนที่เขาจะระบายความโกรธได้ซังหนี่มองเขาด้วยความเยือกเย็น “ในห้องผู้ป่วยมีกล้องวงจรปิดไม่ใช่เหรอ? คุณไปดูเองได้”คำโต้เถียงอย่างสงบนิ่งนี้ทำให้ซังหลินพูดอะไรไม่ออกไม่นานนัก ประตูห้องฉุกเฉินก็ถูกเปิดออกซังหลินรีบพุ่งเข้าไปทันที!“อาการของผู้ป่วย...พวกเราทำเต็มที่แล้ว” หมอกล่าวสีหน้าของซังหลินหายวับไปในทันที!“หมายความว่าไง...นี่มันหมายความว่ายังไง!? ไม่ใช่บอกว่าสามารถทำการปลูกถ่ายอวัยวะได้

งานแต่งครั้งนี้แม้ว่าจะจัดขึ้นอย่างเร่งรีบ แต่คนที่ควรเชิญก็ยังถูกเชิญมาครบถ้วนซังหนี่ในฐานะญาติ ยืนอยู่ที่หน้าประตูพร้อมกับซังหลินวันนี้เธอสวมชุดเดรสยาวสีแชมเปญ เกล้าผมยาวขึ้นเผยให้เห็นลำคอขาวเรียว พร้อมแต่งหน้าอ่อน ๆ ทำให้ทั้งตัวเธอดูงดงามและมีเสน่ห์การแต่งตัวของเธอวันนี้ถือว่าเรียบง่ายพอสมควร แต่เพราะเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้า รอบข้างยังคงมีเสียงซุบซิบอยู่ไม่น้อยพวกเขาไม่พูดอะไรต่อหน้าซังหนี่อยู่แล้ว แต่สายตาแปลก ๆ เหล่านั้นที่จ้องมองก็เหมือนคมดาบ ที่แทงทะลุฝูงชนมาหยุดที่ตัวเธอโดยตรงแต่ซังหนี่คิดไว้ตั้งแต่ก่อนมาถึงแล้วว่าต้องเจอแบบนี้ เธอจึงไม่แสดงปฏิกิริยาใด ๆ ยังคงยิ้มทักทายทุกคนตามปกติในตอนนั้นเหยวนโหรวก็ปรากฏตัวขึ้นวันนี้เธอแต่งตัวหรูหราเต็มที่ สวมชุดราตรีสีขาวอ่อน โดยไม่สนเลยว่าจะไปซ้ำกับเจ้าสาวหรือเปล่า แต่งหน้าเข้มจัดจนคนในงานยังไม่ทันได้เห็นเจ้าสาว แต่กลับถูกเธอดึงดูดสายตาไปก่อนแล้วซังหนี่ปฏิบัติกับทุกคนอย่างเท่าเทียม ยิ้มทักทายเธออย่างสุภาพ“เธอยังกล้ามาที่นี่อีกเหรอ?” หยวนโหรวหัวเราะเยาะ “พวกคุณก็ไม่ถือเรื่องโชคร้ายเลยนะ ถึงกับให้ฆาตกรมายืนรับแขกได้?”คำพ