All Chapters of เล่ห์รักท่านประธาน: Chapter 1 - Chapter 10

ปัง! เสียงปิดประตูรถเองจ้า รุนแรงตามอารมณ์ปุดๆของฉันตอนนี้ ร่างระหงสวมชุดนักศึกษาพอดีตัวพร้อมรองเท้าผ้าใบคอนเวิร์สคู่ใจ กำลังเร่งฝีเท้าตัวเองให้มาทันเวลาอาหารมื้อสำคัญของชีวิต ไม่สิ! อาจจะทั้งชีวิตของฉันนับจากนี้1 ชั่วโมงก่อน~คุมแม่ อิอิ calling~" ฮาเหลลลล พึ่งเลิกคลาสค่ะแม่ " ฉันรีบกดรับสายเพราะว่าแม่โทรจิกเป็นสิบสายแล้ว"ออกมาคุยธุระกับแม่หน่อย สำคัญมาก" น้ำเสียงดูจริงจัง ไม่ต่างกับตอนหาเลขเด็ด!"มีเรื่องอะไรรึป่าวคะ ""ค่อยคุยตอนมาถึงแล้วกัน เดี๋ยวส่งโลเคชั่นให้ มาให้ถึงก่อน 18:30 นะคะลูกรัก" ติ๊ด! เดี๋ยว!! ฉันรีบกดดูนาฬิกาข้อมือตอนนี้มัน 17:30 !!! แล้วร้านอยู่มุมไหนของโลกก็ไม่รู้เพราะรู้จักแต่ร้านกะเพรารสเด็ดปากซอย แถมตอนเย็นรถติดโคตรๆ แม่นะแม่!! นัดล่วงหน้าก็ไม่ได้...พอลงจากรถมาได้ ฉันรีบวิ่ง4*100 ด้วยขาสั้นๆของฉันไปยืนหอบพร้อมปาดเหงื่ออยู่หน้าเคาน์เตอร์ พนักงานมองหน้ากันงงๆ แล้วก็มองหน้าฉัน ดูจากสภาพฉันตอนนี้ คงคิดว่า ควายมึงรึหายไง?" สวัสดีค่ะคุณลูกค้า มีอะไรให้ช่วยไหมคะ " ฟู่ววว~ ร่างบางในชุดนักศึกษากระแอมเล็กน้อยเพราะคอแห้ง และยิ้มตอบกลับพนักงานต้อนรับสาว" จองไว้ในน

สรุป!? ระหว่างที่ฉันเรียน ฉันต้องแบ่งเวลาเข้าบริษัทเพื่อศึกษางานของแม่ทั้งหมด! ย้ำว่าทั้งหมด!? ก็เริ่มเรียนรู้งานกับคุณอคิณหน้านิ่งนั่นแหละ เอาว่ะ! ถือซะว่าฝึกงานก่อนกำหนดละกัน แค่เรื่องเรียนก็เหนื่อยจะแย่อยู่แล้ว นักศึกษาสาวสวยอย่างฉันต้องเอาเวลาว่างทำงานไปด้วย เริ่ดจริง! ตอนนี้เข้าใจเพื่อนในห้องแล้วว่า เรียนไปทำงานไปมันเหนื่อยขนาดไหน! แค่คิดภาพตามก็เหนื่อยล้าววววว!!! " มะลิจะไหวไหม แม่กลัวเราเหนื่อยเกินไป " เสียงที่ถามฉันนั้นมีแต่ความห่วงใย ฉันรับรู้ได้ แค่นี้ก็หายเหนื่อยแล้ว... " ไหวสิแม่ หนูอึดจะตายแม่ก็รู้ แค่นี้จิ๊บๆ " ฉันตอบด้วยน้ำเสียงสดใสพร้อมรอยยิ้มพิมพ์ใจให้คนข้างๆ" โอเคตามนี้ ค่อยๆเรียนรู้ไปกับพี่อคิณนะครับหลาน " คุณลุงพูดไปยิ้มไป แต่! ช่วยดูหน้าลูกชายด้วยเถอะ!? ช่วยกันสนทนาพาทีกันหน่อยเฮ้! ฉันแอบเห็นแม่สบตากับคุณลุงแล้วยิ้มให้กัน แต่ไม่ใช่เชิงชู้สาวแน่ๆ มันต้องมีอะไรสักอย่าง นี่กูต้องเป็นโคนันอีกแล้วเหรอ? ถามแม่ตรงๆคงไม่ได้คำตอบงั้นคนข้างๆฉันนี่แหละ แม่งต้องรู้อะไรบ้างล่ะ?!" พี่อคิณคะ เราไปเดินเล่นกันหน่อยไหมคะ ข้างนอกบรรยากาศดีมากเลย " ฉันจ้องตาคมเค้าเพื่อสื่อว

ร่างเล็กในชุดนักศึกษาเดินเข้ามาในห้องทำงานใหญ่ สาวเท้าก้าวไปยังโซฟามุมที่มีมารดา กับอคิณนั่งอยู่ ถัดไปข้างหลังของทั้งสองมีอีกสองคนที่ยืนเฉียงๆ ดูจากชุดยูนิฟอร์มเป็นเลขาของมารดา และผู้ชายตัวสูงๆคือเลขาพร้อมมือขวาคนสนิทของอคิณ เธอหยุดเดินและยกมือไหว้ทุกคนพร้อมเดินไปนั่งลงข้างๆมารดา หลังจากแนะนำตัวกันเรียบร้อย คุณรำไพเลขาที่ดูอายุไล่เลี่ยกับแม่ของคนตัวเล็กก็สรุปประชุมพร้อมอธิบายเนื้อหาของช่วงเช้าให้เจ้าตัวฟัง วันนี้คุณมะลิวัลย์ในฐานะประธานบริษัท FW group(เป็นบริษัทจำหน่ายและส่งออกชาดอกไม้) ได้แนะนำอคิณ ให้ทุกฝ่ายได้รู้จัก และรวมถึงการเปลี่ยนแปลงการทำงานบางส่วนของบริษัทที่ต้องปรับปรุงแก้ไขและทุกเรื่องขึ้นกับอคิณโดยตรง เธอจะอยู่เบื้องหลังคอยตอบรับและอนุญาตในเรื่องสำคัญเท่านั้น และไม่ลืมเรื่องที่มะลิลาต้องเข้ามาเรียนรู้งานภายในบริษัทซึ่งอยู่ภายใต้ในการดูแลของอคิณ บางคนพยักหน้ารับทราบและแสดงออกทางแววตาว่าบริษัทกำลังมีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่และเป็นไปในทางที่ดีขึ้นกว่าเดิม ฉันนั่งฟังเลขาของแม่และปัญหาภายในคือดีลกับบางบริษัทไม่ลงตัวและยังเป็นพวกเสี่ยที่มีอำนาจอีก ตอนนี้ฉันเข้าใจในสิ่งที่แม่ก

ผมดับเครื่องยนต์เมื่อมาถึงชั้นจอดรถหน้าเพ้นท์เฮ้าส์ตัวเอง เมื่อหันไปดูคนตัวเล็กที่นั่งหลับอยู่เบาะข้างๆก็พลันนึกถึงเสียงใสๆของเธอที่ครวญครางตอนตกอยู่ภายใต้นิ้วยาวของผม เธอเสร็จ..ได้น่ารักมาก น่ารักซะจนต้องข่มอารมณ์ดิบตัวเองไม่ให้กระแทกเธอคาเบาะนั่น ขายาวก้าวลงจากรถหรูเดินอ้อมอีกฝั่งเพื่อค่อยๆช้อนตัวคนที่กำลังหลับพริ้มขึ้นมาแนบอกเดินเข้าห้องหรูของตัวเอง ผมค่อยๆวางเธอลงบนเตียงขนาดใหญ่ ในใจก็เกิดคำถามกับตัวเองว่าจะเอายังไงกับแม่เมรีมะลิลานี่ยังไงดี 'หรือเอาท่ามาตรฐานไปก่อน' สมองกับสายตาตอนนี้คิดออกอยู่เรื่องเดียวเมื่อจ้องดูชุดที่เธอส่วมใส่ 'ชุดบ้าอะไรว่ะนั่น' พลันมือหนาย้ายลงไปลูบน้องชายของตัวเองที่แข็งขันตั้งแต่ล้วงเธอตอนอยู่บนรถ ตอนนี้มันแข็งจนปวดหนึบไปหมด อีกทั้งยังผงกหัว งึกๆ อยากจะออกมารับอากาศภายนอกจะแย่ แต่ดูยัยเด็กนี่สิ! เสร็จแล้วก็ชิ่งหลับเฉย 'อาาาา ใจเย็นลูกพ่อ จะได้เข้าไปสำรวจในโพรงมะลิคับแคบนั่นแน่นอน แต่ไม่ใช่วันนี้' เอาว่ะ! ปล่อยเธอไปก่อน เค้

ฉันลากสังขารตัวเองเดินลงบันไดมา เพื่อมาส่งเค้าถึงประตูรถ! คนตัวโตหยุดเดินแล้วก้มดูชุดนอนที่ฉันใส่ เป็นชุดนอนกระโปรงผ้าซาตินรูปคัพเค้กตะมุตะมิสีม่วงสดใส เค้าเอามือสอดกระเป๋ากางเกงแล้วก้มลงมากระซิบที่ข้างหู" ฉันกินข้าวแล้ว แต่ยังไม่ได้กินของหวานเลย " แล้วไงย่ะ! เกี่ยวอะไรกับฉัน เลี้ยงหมาในปากไว้เยอะล่ะสิ!? หิวบ่อยเชียว" ระวังจะเป็นเบาหวานตายนะคะ " ฉันยิ้มหวานตอบกลับ แต่มีหรือที่คนตัวโตจะสะทกสะท้าน " หึ ระวังปากเล็กๆของเธอไว้ให้ดีละกัน " ฉันเบะปากตอบ แล้วเค้าก็หมุนตัวเข้าไปนั่งในรถขับออกไปหน้าตาเฉย กวนตีน! ตื่นเช้ามาแม่ก็มายืนหน้าห้องพร้อมหอบชุดราตรงราตรีหางยาว แถมกล่องเครื่องประดับเต็มมือ ฉันเลือกชุดเองส่วนเครื่องประดับก็เอาที่คิดว่ามันเ