Lahat ng Kabanata ng เล่ห์รักท่านประธาน: Kabanata 41 - Kabanata 50

ตึกๆๆๆๆขาเรียวยาวทิ้งทุกอย่างรอบตัว รีบวิ่งเข้าไปหาร่างหนึ่งที่นอนนิ่งอยู่กลางถนน" ฮึก ฮือออ พะ..พี่คิณคะ พี่คะ..คิณคะ ฮึกกกก ได้ยินมะลิมั้ย ฮืออออ" ร่างบางนั่งคุกเข่า มือสั่นๆที่ไม่กล้าจับ กลัวเค้าจะบาดเจ็บไปมากกว่าเดิมฝนที่เริ่มเทกันลงมาเพิ่มขึ้น ไม่สามารถล้างน้ำตาของหญิงสาวที่กำลังนั่งร้องไห้จนตัวโยนโอบแขนน้อยๆกอดร่างผู้ชายที่แน่นิ่งไร้สติ" ฮืออออ ใครก็ได้ ช่วยด้วยค่ะ ช่วยเรียกรถพยาบาลที ฮึกกก พี่คิณคะ... ได้ยินมะลิมั้ย ฮือออ อย่าเป็นอะไรนะคะ มะลิอยู่นี่แล้ว " เธอกอดร่างของแฟนหนุ่มแน่น จนเลือดเปรอะเปื้อนไปตามใบหน้าและเสื้อผ้าของเธอเป็นวงกว้าง แต่หญิงหาได้สนใจไม่!ไม่นานเสียงไซเรนก็ดังแว่วมาแต่ไกล โดยคนที่เห็นเหตุการณ์ดังกล่าวรีบโทรแจ้ง พอรถจอดปุ๊บ เจ้าหน้าที่รีบกางรถเข็นและช่วยกันยกผู้บาดเจ็บขึ้นรถด้วยความชำนาญและรวดเร็วหล่อนวิ่งตามเจ้าหน้าที่ขึ้นรถไป เธอยังอยู่ในอาการช๊อค แต่ร่างกายก็ขยับตามที่หัวใจสั่งไม่ให้ตนนั้นห่างจากชายผู้เป็นที่รัก เธอพยายามกลั้นเสียงสะอื้นเพื่อไม่ให้รบกวนเจ้าหน้าที่ ที่ตอนนี้กำลังวุ่นปั๊มหัวใจของคนบนเตียงเหตุการณ์ทุกอย่างบนรถฉุกเฉินอยู่ในสายตาที่พล่าม

หลังจากกลับจากโกดังเมื่อวานตอนเย็น เราก็แยกย้ายกัน พี่ลมบอกว่าจะจัดการเรื่องนี้ต่อเองไม่ต้องเป็นห่วง ก็ดูจากผลงานเมื่อวานคนที่น่าเป็นห่วงคือไอ่เวรเสี่ยนกเสี่ยกาอะไรนั่นมากกว่าก๊อก ก๊อก ก๊อก" เก็บของเสร็จรึยังลูกสาว แม่เตรียมกับข้าวให้เสร็จแล้วน้าาา"" เสร็จแล้วค่าแม่ " ฉันลากกระเป๋าใบขนาดกลางออกมาจากห้องนอน ก็เห็นแม่ยืนรออยู่หน้าห้องแล้วมือสวยๆที่เริ่มมีรอยย่นตามสภาพอายุ ยื่นมาจับมือลูกสาวตรงหน้า เธอจ้องใบหน้าของลูกสาวที่เปรียบเสมือนแก้วตาดวงใจของผู้เป็นแม่" หนูเก่งมากเลยนะมะลิที่มาถึงจุดนี้ แม่เชื่อว่าถ้าคุณพ่อยังอยู่ พ่อจะต้องภูมิใจในตัวลูกสาวคนนี้แน่นอน " ฉันยิ้มตอบแม่ด้วยแววตาที่คลอไปด้วยม่านน้ำใสๆ" และแม่ก็เชื่อว่าความรักที่หนูมีให้กับคิณ ไม่ช้าก็เร็วเค้าจะต้องรับรู้และตื่นขึ้นมาเพื่อกลับมาหาหนูนะ" แม่สวมกอดและลูบหัวฉัน ขอบตาที่ร้อนผ่าวปล่อยให้น้ำตาไหลอาบแก้ม สะอื้นเบาๆอยู่ในอ้อมกอดที่แสนอบอุ่นของแม่แม่จูงมือฉันเดินมาส่งที่รถ ให้กำลังใจเพิ่มอีกเป็นโหลกว่าจะออกรถได้ ตอนนี้รู้สึกเหมือนใจฟู ได้รับพลังงานเต็มเปี่ยม รู้สึกเหมือนกำลังจะมีเรื่องดีๆเกิดขึ้นครืด ครืด ครืด" ว่าไงมึ

" เช้านี้มะลิจะเข้าบริษัทไปดูแม่สักหน่อยนะคะ เดี๋ยวตอนบ่ายมาหา " มือเรียวเลื่อนถาดอาหารเช้ามายังตรงหน้าผู้ป่วยชายหนุ่มแลมองข้าวต้มกุ้งร้อนๆ ครุกรุ่นไปด้วยควันหอมๆในถ้วยแล้วก็ถอนหายใจออกมา บงบอกว่าเบื่อรสชาติอาหารของโรงพยาบาลเต็มทน" ทานหน่อยนะคะ จะได้ทานยา มามะ มะลิป้อน " หล่อนหย่อนก้นบนขอบเตียง ตักกุ้งตัวอวบชึ้นมาเป่าให้หายร้อน ยื่นไปจ่อปากแฟนหนุ่ม " อ้ำ....." เธอทำเหมือนเค้าเป็นเด็กน้อยที่ไม่ยอมกินข้าว แต่คนป่วยก็อ้าปากงับอาหารเช้าเข้าไปเธอป้อนอาหารคนป่วยจนมันพร่องไปครึ่งหนึ่ง จากนั้นก็ให้ทานยาตามที่แพทย์สั่ง" นอนพักผ่อนนะคะ เดี๋ยวกลางวันมะลิจะมาทานข้าวด้วย " คนป่วยมองเธอตาละห้อย สื่อเป็นนัยๆว่าไม่อยากให้เธอไปไหนเลย แต่เค้าไม่ใช่เด็กเอาแต่ใจ และเธอก็มีงานที่ต้องทำมือหนาจับมือพยาบาลตัวน้อยไว้ สูดหายใจเข้าเฮือกใหญ่ เงยหน้ามองหญิงสาว " รีบกลับมานะครับ " ให้ตายเถอะ เค้าน่ารักน่าเอ็นดูชะมัดเธอจึงให้รางวัลโดยการจุ๊บไปที่หน้าผากเกลี้ยง ไม่ลืมหอมแก้มสากเด็กโตบนเตียงแล้วผละออก แต่ช้ากว่ามือหนาที่ล็อกท้ายทอยแล้วมอบจูบแผ่วเบาแต่ให้ความรู้สึกซ่าบซ่าน เอาจนใจหญิงสาวเต้นระรัว" อื้มมม ต้องไป

ตลอดระยะเวลาหนึ่งเดือนตั้งแต่อคิณออกจากโรงพยาบาล ก็มีพยาบาลพิเศษข้างกายไม่ห่างตัว ไม่ว่าจะเป็นช่วงหลังตื่นนอนก็มีเธอค่อยอำนวยความสะดวกให้ เวลากินข้าวก็จะมีเธอเป็นคนป้อน ยังดีที่ไม่ถึงกับเคี้ยวข้าวให้ อีกนิดก็เหมือนคนป่วยติดเตียงแล้ว นี่ยังดีที่เค้ายังมีการมีงานที่ต้องทำ ยังใช้มือข้างที่ถนัดได้สะดวก ทุกๆอย่างกลายเป็นกิจวัตรประจำวันของคนทั้งคู่ อ้อ! ไม่ลืมสวีทหวานกินจุ๊บจิ๊บบ้างบางเวลา ตามประสาคนขาดเธอไม่ได้ จะบ้าตาย" พี่คุยกับไอ่ลมเมื่อวาน เรื่องจัดการไอ่เสี่ยนั่น ตอนนี้คนของมันกำลังรวบรวมหลักฐานที่ทันทำผิดกฎหมายอยู่ แต่ก่อนจะส่งมันให้ตำรวจ เราจะพิพากษามันก่อนนิดหน่อย ให้พอสนุก" อืมหือ กูพอคิดภาพออก" ดีค่ะ มะลิอยากเห็นมันโดนกระทืบ "" แล้วเย็นนี้อยากทานอะไรคะ "" พี่อยากกินร้านประจำของเราครับ"" ร้านกะเพรารสเด็ดปากซอยเหรอคะ"" เฮ้อ~ " เอ้า! ถอนหายใจทำไมอะ!? ถ้าร้านประจำกูก็กะเพราอะ ร้านที่นางบอกว่ากลิ่นมันแรงนั่นแหละกว่าจะสนทนาพาทีกันรู้เรื่อง กูอยากจะจิกหัวผู้ป่วยชายข้างๆมาก ถ้าไม่ติดว่าสงสารเพราะแขนเข้าเฝือกอยู่อะนะรถหรูสีดำเงาแล่นเข้ามาจอดหน้าร้านอาหารสุดหรู ช่วงกลางวันก็ดูร่มรื

ชายร่างหนาอวบอ้วนใส่แค่กางเกงในตัวเดียวแถมยังโดนมัดมือไขว้หลังถูกนำมาทิ้งไว้หน้าโรงพักตั้งแต่แปดโมงเช้าในสภาพที่นอนงอตัว เจ็บปวดทั้งร่างกายและจิตใจ ตามมาด้วยกลุ่มนักข่าวขนาดใหญ่ ที่กรู่วิ่งเข้ามารัวชัตเตอร์เพื่อเก็บภาพไปเป็นข่าวเด็ดประจำวัน กว่าตำรวจจะเคลียร์พื้นที่ได้ ชายดังกล่าวก็ไม่เหลืออะไรแล้วแม้แต่ศักดิ์ศรีที่ครั้งหนึ่งเคยหยิ่งผยอง ทำตัวกร่างและทำร้ายผู้อื่นไปทั่วคำถามมากมายจากนักข่าว ที่วิ่งตามเจ้าหน้าที่ที่กำลังหิ้วปีกผู้ต้องหาเข้าสู่กระบวนการถัดไป ณ ช่วงเวลานี้ไม่มีใครไม่รู้จักเสี่ยนกปีกหัก ทั้งข่าวทั้งคลิปถูกปล่อยออกมาไล่เลี่ยกัน จนเจ้าตัวไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อ ถึงแม้ว่าอยากตายหนีความอับอายแค่ไหนก็ไม่มีสิทธิ์นั้น ตราบใดที่ถูกจับตามองตลอด 24 ชั่วโมง และเค้าจะต้องอยู่ในนรกบนดินนี้จนสิ้นอายุขัย" พี่คิณเห็นข่าวรึยังคะ "" เห็นแล้ว ไอ่ลมบอกพี่แล้ว " ชายหนุ่มเพียงแค่ตอบรับแต่ไม่ได้เงยหน้าจากกองเอกสาร" แล้วได้ดูคลิปยัง " เค้าส่ายหน้าเบาๆ แต่ฉันดูแล้วนะแต่ดูไม่จบ โหดร้ายมาก แต่ก็สมแล้วกับสิ่งที่เคยทำไว้กับคนอื่น" ช่างหัวมันเถอะ ตอนนี้มันไม่มีโอกาสได้ออกมาแล้ว เส้นใหญ่แค่ไหนก็แพ้ไ