บททั้งหมดของ (กรง) รัก BAD GUY : บทที่ 31 - บทที่ 40

ไม่ว่าจะถามอะไรไปก็ไม่ได้คำตอบกลับมาฉันจึงเงียบจนกระทั่งพี่ติณเช็ดตัวให้ฉันเสร็จ เขาลุกออกจากห้องไปพร้อมกับกะละมัง ส่วนฉันก็ได้แต่ถอดหายใจออกมาครั้งแล้วครั้งเล่า ปวดหัวมากแค่ไหนในเวลานี้มันกลับนอนไม่หลับ สมองของฉันมันคิดถึงแต่เรื่องงี่เง่าที่เพิ่งขอร้องพี่ติณไป พี่ติณหายไปครู่ใหญ่ ในขณะที่ฉันกำลังคิดฟุ้งซ่านอยู่พี่ติณก็เดินกลับเข้ามาในห้องอีกครั้งเขาถือชามมาด้วย ฉันเองก็ไม่รู้ว่าชามอะไรเพราะจมูกมันไม่รับรู้กลิ่น จนกระทั่งพี่ติณเอาชามที่ตัวเองถือมาวางลงบนโต๊ะข้างๆ เตียงฉันถึงได้รู้ว่ามันคือข้าวต้ม“กินซะ จะได้กินยา” “เป็นห่วงหนูหรอคะ” ฉันมองหน้าพี่ติณเพื่อรอคำตอบแต่เขากลับหันหน้าหนี “พี่ติณออกไปข้างนอกเถอะค่ะ เดี๋ยวจะติดไข้หนู” ก่อนหน้านี้ฉันอารมณ์ร้ายพูดประชดประชัน แต่พอเห็นว่าพี่ติณเช็ดตัวให้ เอาข้าวต้มมาให้ ฉันที่เคยปากร้ายก็พูดดีกับเขาอย่างง่ายดาย ต่างจากพี่ติณทั้งที่ไม่พูดดีๆ กับฉันเลย ถึงแม้ว่าฉันจะป่วย“ฉันจะออกไปจากห้องก็ต่อเมื่อเธอกินข้าวหมดแล้วกินยา” คำพูดของพี่ติณมันทำให้ฉันคิดถึงเรื่องราวในอดีต ตอนนั้นฉันป่วยทั้งเฮียแล้วก็พี่ติณต่างก็เป็นห่วงมากๆ แต่จะมีแค่พี่ติณที่ชอบ

มันจุกในอกเมื่อได้ยินคำตอบของพี่ติณ ในเมื่อเขาเรียกผู้หญิงคนอื่นมาแล้วจะให้ฉันมาด้วยทำไม “ถะ ถ้าอย่างนั้นหนูขอกลับไปรอที่บ้าน…” พี่ติณจ้องหน้าฉันเขม็งแล้วรีบพูดขัด “ไม่ได้!! กลับไปนั่งที่เดิมซะ” ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะพยักหน้าแทนคำตอบแล้วเดินมานั่งบนโซฟาเงียบๆ ผู้หญิงที่เข้ามาใหม่เธอหยิบเหล้าแล้วเดินไปหาพี่ติณ พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงที่แสนจะเอาอกเอาใจ “ดื่มเหล้าไหมคะเดี๋ยวพลอยจะชงให้” “อืม” พี่ติณพยักหน้าตอบ ทีกับผู้หญิงคนนี้พี่ติณกลับตอบตกลงง่ายดาย แต่กับฉันเขาทำท่าทางแข็งกร้าวใส่ ทุกอย่างที่ฉันทำให้เขาก็มักจะต่อต้าน“เรียกพลอยมาหา แต่มีผู้หญิงคนอื่นอยู่ด้วยแบบนี้พลอยน้อยใจนะคะ” เธอพูดบอกพี่ติณเสียงเล็กเสียงน้อยแล้วหย่อนก้นนั่งลงบนตักของเขาแถมยังหันมามองฉันแล้วแสยะยิ้มให้ ผู้หญิงคนนี้นิสัยไม่ดีเอาซะเลยที่ตรงนั้นฉันก็นั่งมาก่อน พี่ติณชำเรืองตามามองฉันโดยที่ไม่ได้ตอบอะไรผู้หญิงคนนั้น “สูบบุหรี่ไหมคะเดี๋ยวพลอยจุดให้” “อืม ก็ดี” เธอลุกออกจากตักของพี่ติณแล้วคุกเข่าลงตรงหน้าของเขา มันทำให้ฉันตกใจมากเพราะคิดว่าเธอจะทำอะไรที่มันน่าเกลียด แต่ทว่าเธอก็แค่ล้วงมือไปหยิบซองบุหรี่ออ

“มึงหวงคนใช้ ? กูว่าคงมีอะไรพิเศษมากกว่านั้นแล้วมั้ง” ตึกตัก ตึกตัก! หัวใจดวงน้อยของฉันมันเต้นรัวกับคำพูดของพี่เมฆ คำพูดนั้นมันทำให้ฉันรู้สึกว่าพี่ติณกำลังหวงฉันอยู่จริงๆ ส่วนผู้หญิงคนนั้นก็เอาแต่จ้องฉันเขม็ง “ไปห้องน้ำ” พี่ติณยื่นหน้ามากระซิบบอกข้างๆ กับหูของฉัน “ไปทำไมคะ” ไม่ตอบอะไรแต่พี่ติณกลับลุกขึ้นยืน แถมยังดึงให้ฉันลุกขึ้นยืนตามตัวเองด้วย “พะ พี่ติณหนูไม่ไป” “ไอ้ติณมึงจะทำอะไรวะ” พี่เมฆท้วงเมื่อเห็นพี่ติณกระชากฉันให้ลุกขึ้น “เดี๋ยวกูมา” พูดจบพี่ติณก็หยิบขวดเหล้าขึ้นมากระดก เขาดื่มมันราวกับน้ำเปล่า ปัก! เสียงพี่ติณวางขวดเหล้ากระแทกลงบนโต๊ะแรงๆ จากนั้นเขาก็ลากให้ฉันเดินตามตัวเองมาทางห้องน้ำ ซึ่งห้องน้ำมันก็อยู่ภายในห้องทำงานของพี่ติณ แค่เดินแยกออกมาไกลนิดหน่อย พี่ติณจับตัวฉันยัดเข้ามาภายในห้องน้ำจากนั้นก็แทรกตัวเข้ามาแล้วจัดการล็อกประตู ฝ่ามือใหญ่รวบแขนของฉันขึ้นเหนือศีรษะแล้วกดให้ตัวฉันแนบชิดติดขอบผนังห้องน้ำ ก่อนที่พี่ติณจะยื่นหน้ามาใกล้ๆ ลมหายใจร้อนผ่าวของเขากระทบลงมาบนใบหน้าของฉัน และลมหายใจนั้นก็มีแต่กลิ่นแอลกอฮอล์ ดูจากท่าทางตอนนี้พี่ติณคงเริ่มจะเมาแล้วแน่ๆ มันก็

พี่ติณยังไม่ได้พูดอะไรพี่เมฆก็เดินกลับมาพอดี “ไอ้ติณกูต้องกลับแล้วนะมีธุระด่วนว่ะ” “อืม” พี่ติณพยักหน้าตอบ “พี่กลับแล้วนะครับคนสวย ^_^” ก่อนจะเดินออกไปพี่เมฆหันมายิ้มหวานให้ฉัน พอได้นั่งอยู่กับพี่ติณสองคนบรรยากาศมันก็ชวนให้อึดอัด ก๊อกๆ เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นมาทำลายความเงียบ “เข้ามา” สิ้นสุดคำสั่งของพี่ติณประตูห้องก็ถูกเปิดออก ลูกน้องของพี่ติณยื่นถุงบางอย่างมาให้เขา แล้วพูด “ของที่นายสั่งได้แล้วครับ” “อืม จะไปไหนก็ไป” “ครับ” “ของเธอ” พี่ติณยื่นถุงในมือตัวเองมาให้ฉัน“อะไรหรอคะ” “ยาคุมฉุกเฉิน” พอได้ยินแบบนั้นฉันก็รีบคว้ามือไปรับถุงจากพี่ติณมาทันที นึกว่าเขาจะไม่ใส่ใจแล้วซะอีก “รีบๆ ไปกินซะ” “…ค่ะ” ฉันลุกขึ้นเดินมาหาขวดน้ำแล้วแกะยากินหนึ่งเม็ด เพราะอ่านที่ฉลากเขาบอกให้กินหนึ่งเม็ดก่อน หลังจากที่กินยาคุมฉุกเฉินแล้วมันก็ทำให้ฉันสบายใจขึ้นมากๆ ส่วนพี่ติณก็นั่งดื่มคนเดียว อยากจะรู้จังว่าเมื่อกี้พี่ติณจะตอบว่าอะไร แต่ก็ไม่กล้าถามอีกครั้ง “เหม่ออะไร ?” เสียงท้วงของพี่ติณทำให้ฉันหลุดออกจากภวังค์ความคิดของตัวเอง เมื่อได้สติหัวใจดวงน้อยมันก็เต้นรัวๆ เพราะตอนนี้พี่ติณขยับหน้าเ

ฉันกำผ้าปูที่นอนแน่น ก่อนจะพูดกับพี่ติณ “ถะ ถ้าอย่างนั้นพี่ติณก็ไปทำกับคนอื่นเถอะค่ะ” “ต้องการแบบนั้นจริงๆ ?” พี่ติณถามย้ำ ไม่รู้ว่าจะถามย้ำเพื่ออะไร คิดว่าฉันอยากจะมีอะไรกับเขามากเลยหรือไง “…หนูไม่อยากมีอะไรกับพี่ติณ” ดวงตาแข็งกร้าวจ้องมองใบหน้าฉันครู่หนึ่งก่อนที่พี่ติณจะลุกขึ้นจากตัวฉัน“ออกไป” พี่ติณบอกเสียงเย็น เขาไม่แม้แต่จะมองหน้าฉันเลยด้วยซ้ำ“…ค่ะ” ฉันรีบลุกขึ้นออกไปจากห้องโดยไม่ถามว่าแผลที่หัวของพี่ติณเขาจะให้ทำแผลต่อหรือเปล่า #ภานในห้องนอนตอนนี้ถึงแม้ว่าฉันจะพยายามข่มตาตัวเองให้นอนหลับเท่าไหร่มันก็ไม่สามารถหลับลงได้ ทั้งที่เลือกให้พี่ติณไปทำแบบนั้นกับผู้หญิงคนอื่นเองแท้ๆ แต่ฉันกลับหวงเขา ก็เพราะว่าฉันชอบพี่ติณนี่ ถึงแม้ว่าตอนนี้เขาจะร้ายกาจไม่ได้อบอุ่นเหมือนเมื่อก่อนฉันก็ยังชอบเขาอยู่ดี “เฮ้อ! หยุดคิดอะไรบ้าๆ สักทีน้ำมนต์” ฉันบ่นตัวเองที่เอาที่คิดฟุ้งซ่าน แบบนี้เมื่อไหร่จะนอนหลับสีกที ป่านนี้พี่ติณคงทำอะไรต่อมิอะไรกับผู้หญิงคนอื่นอยู่….เฮ้อ!! ฉันคิดอะไรบ้าๆ อีกแล้ว วันต่อมาหลังจากทำงานบ้านให้พี่ติณเสร็จแล้วฉันก็มามหาวิทยาลัย โดยมีลูกน้องของพี่ติณขับรถมาส่ง กริ้ง~