All Chapters of ภรรยาในนาม: Chapter 201 - Chapter 210

"เดี๋ยวข้าวจะไปส่งค่ะแม่""หนูไม่ต้องไปส่งแม่หรอกลูก""แม่ทนอีกหน่อยนะคะ ถ้าข้าวเรียนจบ ทุกอย่างมันคงจะดีขึ้นกว่านี้""หนูไม่ต้องเป็นห่วงแม่หรอกนะ อยู่ที่นั้นแม่ก็ปลูกผักทำสวนผลไม้ไปส่งที่ตลาด ไม่ได้ลำบากอะไรเลย" แต่ถึงแม้นางจะไม่ลำบาก ก็ไม่เหลือพอที่จะส่งลูกเรียน ถ้าจะไปหาเงินที่อื่นก็เป็นห่วงลูกสาวที่อยู่กับคุณยายที่จริงเกียร์จะให้แม่ของเธอมาอยู่ที่นี่ด้วย แต่นางไม่มา นางให้เหตุผลว่าที่นั่นคือบ้านของแม่..ยายแท้ๆ ของข้าวฟ่าง นางไม่อยากจะทิ้งที่นั่นมาและที่แม่ของข้าวฟ่างไม่ให้ไปส่ง เพราะกลัวยายจะเห็น ก็เลยเลือกที่จะนั่งแท็กซี่กลับ เพราะเวลาออกมาส่งผักผลไม้ที่ตลาด นางก็นั่งแท็กซี่ประจำ ก็เลยจะไม่ผิดสังเกต"อย่าคิดมากนะ เราจะไปเยี่ยมท่านทุกวันหยุด" เขาทำได้แค่พูดปลอบใจเธอข้าวฟ่างพยักหน้าตอบเขา แต่สายตาก็ยังคงมองตามหลังแท็กซี่ไปกว่าทุกอย่างจะเสร็จก็ปาเข้าไปเกือบเที่ยง วันนี้เกียร์ก็เลยต้องได้ลาอีกหนึ่งวัน แต่เขาก็คุยกับอาจารย์ไว้แล้วแหละ ว่าจะทำกิจกรรมทดแทนเวลาเรียนที่เสียไปวันไหนที่หลานชายอยู่บ้าน ปู่กับย่าก็จะสบายหน่อยไม่ต้องเฝ้าร้านเอง และวันนี้ก็เป็นอีกวันที่ปู่กับย่าทิ้งร้านให้

"เกียร์นอนได้ไหมล่ะลูก""นอนได้ครับแม่"ที่แม่ของเธอถาม เพราะที่นี่ไม่มีห้องแอร์ แถมยังต้องนอนกางมุ้ง และวันนี้อากาศร้อนก็เลยต้องได้มากางอยู่ห้องโถงของบ้าน"คุณแม่ไม่อยากเปลี่ยนแปลงที่นี่ค่ะ" ข้าวฟ่างเล่าให้เขาฟังว่าแม่ของเธออยากจะเก็บที่นี่ไว้ให้คงเดิมมากที่สุด ที่จริงข้าวฟ่างคิดจะทำบ้านหลังใหม่ให้แม่ แต่เพราะแม่อยากรำลึกถึงคุณยาย ก็เลยขออยู่แบบนี้ถึงแม้เกียร์จะสงสารแม่ของเธอมาก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะท่านต้องการแบบนี้ และดูท่านจะมีความสุขที่ได้อยู่แบบนี้ด้วย"อือ เกียร์" หญิงสาวสะดุ้งเมื่อมือสามีไม่อยู่นิ่ง เพราะแม่ของเธอก็กางมุ้งนอนข้างๆ กันนี่เอง"นิดเดียวเอง" ชายหนุ่มกระซิบพูดใกล้ๆ หู"ไม่ได้ค่ะ!" เพราะถ้าเธอยอมให้เขาจับ เขาก็คงไม่หยุดอยู่แค่นี้แน่เช้าวันต่อมา.."ผมจะพาข้าวมาค้างที่นี่ด้วยบ่อยๆ นะครับ""ขอบใจเกียร์มากนะ ฝากดูแลข้าวด้วย" เมื่อคืนนี้พอรู้เรื่องที่ลูกสาวท้องจันทิมาก็ดีใจมาก และพูดให้กำลังใจลูกสาวว่าห้ามท้อ โชคดีเท่าไรแล้วที่เกียร์ไม่ได้เป็นเหมือนพ่อของเธอ[ร้านขายของชำ]เกียร์พาเธอกลับมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อจะไปเรียน และวันนี้เขาก็อยากจะคุยกับอาจารย์เรื่องที่เ

"ข่าวดีที่ว่า..ก็คือลูกสะใภ้ของดิฉันกำลังตั้งท้องทายาทรุ่นต่อไปของตระกูล.." พูดมาถึงตรงนี้กัลยาถึงกับพูดต่อไม่ได้เพราะตื้นตันใจมาก ทำไมเธอจะไม่ดีใจ เพราะเด็กที่กำลังจะเกิดมาก็คือเลือดเนื้อเชื้อไขของเธอเอง และกัลยาก็ดีใจ ที่ลูกชายไม่ได้มีลูกยากเหมือนแม่"แม่ครับ" เกียร์เป็นอีกคนที่ดีใจไม่แพ้กัน เพราะเขากลัวว่าแม่จะไม่ยอมรับลูกของเขา"เรื่องที่น่ายินดีขนาดนี้ ทำไมถึงคิดว่าแม่กับยายจะไม่ยินดีด้วยล่ะลูก" พูดเรื่องตื่นเต้น กัลยาและอัญชัญตื่นเต้นยิ่งกว่าพ่อกับแม่ของเด็กเสียอีก พอกลับมาถึงบ้าน แม่และยายต่างก็ช่วยกันค้นหารายชื่อของแขกที่จะเชิญมาร่วมงาน"ขอบพระคุณคุณแม่กับคุณยายมากเลยนะครับ" เกียร์ยกมือขึ้นไหว้พวกท่านตรงนั้น และข้าวฟ่างก็ไหว้ตามเพื่อขอบคุณสื่อตีแผ่ข่าวออกไปว่าทายาทรุ่นที่สี่ของตระกูลได้กำเนิดแล้ว ลูกของเกียร์และข้าวฟ่างถือว่าเป็นทายาทคนแรกของรุ่นนี้เลยทุกคนต่างก็พูดคุยกันว่าเด็กทำบุญมาด้วยอะไร ยังไม่ทันได้ลืมตาออกมาดูโลก ราศีอภิมหาเศรษฐีก็จับแล้ว"อยากมีแบบนี้บ้าง" รชตทำได้แค่พูดตัดพ้อกับภรรยา เพราะดูเหมือนทุกคนจะยินดีกับเกียร์มาก"อีกแค่ 5 ปีเองค่ะ""อะไร 5 ปี ?""อีก 5 ปีเ

"เกาะไว้ดีๆ นะลูก" จังหวะที่เกียร์กำลังจะสอดใส่เข้าไป ก็ได้คุยกับลูกที่อยู่ในท้อง "อ้าา ขอยกขานิดหนึ่งนะครับ" ว่าแล้วชายหนุ่มก็ช้อนมือลงไปยกขาเรียวของเธอขึ้นมาเล็กน้อย เพื่อที่จะได้ส่งเจ้าอนาคอนด้าเข้าไปให้ถนัดหน่อย"แทนที่จะไปเตียงดีๆ เดี๋ยวก็ล้มหรอก""ใครจะปล่อยให้ล้มได้ หวงขนาดนี้" ถึงแม้มือข้างหนึ่งจะใช้มันช้อนขาเธอขึ้นมาแต่อีกข้างเขาก็โอบร่างของเธอไว้แน่น"อื้อ.. เบาๆ หน่อยนะเกียร์""ครับสัญญาว่าจะทำเบาๆ" ขณะที่พูดความเป็นชายก็ค่อยๆ ขยับเข้าออกแบบช้าๆ เขาพยายามไม่ให้เข้าลึกมาก กลัวว่าจะมีผลกระทบต่อลูก"เกียร์ อื้อ" จากที่เกาะแขนเขาอยู่ เธอก็ได้เปลี่ยนเป็นโอบต้นคอ"เสียวแล้วเหรอ""เสียวที่ไหนล่ะขาเป็นตะคริว" เธอไม่เคยเล่นจ้ำจี้กับเขาด้วยท่ายืน แถมยังได้รับน้ำหนักตัวเองด้วยขาเพียงข้างเดียวชายหนุ่มก็เลยเปลี่ยนท่าใหม่โดยการจับเธอโก่งโค้ง แล้วส่งความเป็นชายเข้าไปใหม่อีกครั้ง"อ๊อย" ท่านี้ถึงแม้เขาจะไม่ได้ส่งเข้ามาทั้งแท่ง แต่มันก็จุกแน่นมาก จนหญิงสาวอดที่จะโอดครวญไม่ได้"ชอบจัง อ้าาาซี๊ดดดด""นายไม่ชอบตอนไหนบ้าง" เวลาเขาทำแบบนี้กับเธอทีไรชอบพูดว่าชอบจัง มันคงเป็นความคิดที่ออกมาเป็นคำ

"ผมจะเป็นคนจัดการกับเจ้าลูกชายหัวดื้อคนนี้เองครับ""เรื่องแค่นี้ ทำไมต้องทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่โตด้วยล่ะครับคุณพ่อ""คชาหยุดพูดเดี๋ยวนี้เลยนะลูก" รรรรรรรีบคว้ามือลูกชายให้เดินตามมาเพื่อที่จะบอกความจริงกับเขาเรื่องรถคันนั้น..บนห้องนอน.."ผมก็นึกว่าเรื่องอะไร ถ้าไม่อยากได้คันใหม่ก็แค่ซ่อมให้เหมือนเดิม เดี๋ยวนี้ช่างเก่งจะตาย" ถึงแม้เขาจะรู้ความจริง แต่ก็ไม่ได้สำนึกอะไรเลย เพราะถ้าซ่อมดีๆ มันก็ยังคงกลับมาสภาพเดิมได้"คุณไม่ต้องไปพูดอะไรกับมันแล้ว พูดไปมันก็ไม่สำนึกหรอก" คฑาตามขึ้นมาทันได้ยินประโยคที่ลูกชายพูด และมันก็ทำให้ผู้เป็นพ่อโมโหมาก"ผมจะไปนอนต่อแล้ว""แกไม่ต้องไป""ทำไมอีกล่ะครับ""เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเข้าบริษัทกับพ่อ""เข้าไปทำไม""เข้าไปทำงาน""ผมยังเรียนไม่จบเลย จะรีบให้ทำงานไปไหน""ถึงให้เรียนต่อแกก็เรียนไม่จบอยู่ดี ถ้างั้นก็ไม่ต้องเรียน" คฑารู้ดีว่าที่ลูกกลับมาประเทศแบบนี้ ที่นั่นคงไม่รับเขาเข้าเรียนอีกแล้ว"ดีเหมือนกัน ก็คิดอยู่ว่าไม่อยากเรียนแล้ว" แอบพูดประชดพ่อเล็กน้อย แต่ก็ไม่อยากจะเรียนจริงๆ นั่นแหละ"คุณจะให้ลูกทำงานอะไรคะ" รรรรรรคิดว่าสามีต้องมีอะไรสักอย่างแน่ ขนาดรชตเ