LOGINShare
บทที่ 80
Last Updated:
2025-01-15 12:09:54
Related chapters
ภรรยาในนาม บทที่ 81
เช้าวันต่อมา "ลุงเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า" สายตาคมมองดูรถที่จอดอยู่ตรงหน้า แล้วก็หันไปพูดกับลุงคนขับรถประจำตัวพ่อของเขา"ไม่ผิดหรอกครับคุณคชา รถคันนี้เป็นรถที่คุณคฑาให้ผมนำมาให้คุณใช้งานครับ""แล้วตอนนี้พ่ออยู่ไหน""คุณท่านออกไปบริษัทแล้วครับ"คชาไม่ยอมรับกุญแจรถ เขาเดินกลับเข้ามาในบ้านเพื่อที่จะเอารถคันใหม่ไปใช้"คุณคฑาสั่งไว้ว่า ถ้าคุณไม่ใช้รถคันนี้ ก็ให้เก็บของออกจากบ้านไป""เดี๋ยวผมจะไปคุยกับพ่อเอง""แล้วแต่ครับ แต่ว่าถ้าคุณไม่ออกจากบ้านตอนนี้ก็จะเข้างานไม่ทันนะครับ""อะไรนักหนาวะ ใครจะไปขับรถแบบนี้"เวลาผ่านไป.. รถกระบะตอนเดียวเก่าๆ ก็ได้เคลื่อนตัวเข้ามาในบริษัท"เดี๋ยวก่อนนะไอ้น้อง ตรงนี้ที่จอดรถของผู้บริหาร เอ็งเอาไปจอดลานด้านนอกเลย" ลุงมีเห็นว่ารปภ.คนใหม่ขับรถเข้ามาจอดที่สำหรับผู้บริหารก็รีบเดินเข้ามาบอก"ทำไมจะจอดตรงนี้ไม่ได้ ก็ผม.." ก่อนที่จะพูดอะไรออกไป คำพูดของพ่อลอยเข้ามาในโสตประสาททันที คชากระชากเกียร์แบบกระปุกเพื่อถอยหลัง แต่ดันใส่เกียร์ผิดเป็นเดินหน้าโครม!"เฮ้ย!!" ลุงมีตกใจรีบเดินมาดูด้านหน้า แต่ไม่ได้ดูรถนะ ดูที่จอดว่ามีรอยไหม โชคดีที่ชนไม่แรงคชาก็เลยเข้าเกียร์ถอยหล
Last Updated : 2025-01-15ภรรยาในนาม บทที่ 82
ไม่มีใครรู้จักคชาเท่ากับรชตอีกแล้ว เขารู้ดีว่าน้องชายคนนี้ชอบเรียกร้องความสนใจ ยิ่งทุกคนโอ๋ คชาก็ยิ่งแยกถูกผิดไม่ออก ตัวเองทำให้คนอื่นเดือดร้อน แต่คนที่เดือดร้อนต้องขอโทษตัวเอง เป็นแบบนี้แต่ไหนแต่ไรตั้งแต่เรียนอนุบาล ประถม แม้แต่มัธยม พี่ชายซึ่งเรียนอยู่โรงเรียนเดียวกันมาตลอดรู้ดี เพราะอายุห่างกันแค่สองปีก๊อก ก๊อก "คชาเปิดประตูให้ย่าหน่อยลูก""คชา..เปิด!" พ่อเห็นลูกชายเงียบก็ยิ่งตกใจ"คชาเปิดให้แม่หน่อย" ..ทุกคนต่างก็ผลัดกันเรียก"ผมไม่ได้เป็นอะไรหรอก แค่ง่วงนอน""ง่วงนอนเหรอลูก ไปหาหมอดีกว่า" ถ้าคนได้รับการกระทบกระเทือนถึงสมองแล้วบอกว่าง่วงนอน มันยิ่งน่าตกใจไปใหญ่"ก็บอกแล้วไงว่าผมไม่เป็นอะไร" ว่าแล้วคชาก็ดึงหมอนมาปิดหูไว้ผ่านไปสักพักลูกชายก็ไม่ตอบ คฑาก็เลยให้คนไปเอากุญแจสำรองมาเปิด"ลูกแม่" รรรรรรน้ำตาไหลพรากลงมา ขณะที่เดินเข้าไปหาลูกชาย และขาก็สั่นแทบจะก้าวไม่ออก"ย่าว่าเรียกรถพยาบาลดีกว่า""ไม่ต้องหรอกครับ" รชตได้ยินเสียงทุกคนเป็นกังวลก็เลยขึ้นมา ชายหนุ่มเดินตรงไปหาน้องชายที่นอนอยู่บนเตียง แล้วก็ดึงผ้าพันแผลนั้นออก.."ทำอะไรของพี่!" คชารีบลุกขึ้น เมื่อถูกดึงผ้าพันแผล"???" พอทุ
Last Updated : 2025-01-15ภรรยาในนาม บทที่ 83
"มาขอพบใครนะคะ?" ไม่ใช่วดีเลขาหน้าห้องของญาณินจะไม่รู้ ว่าเดี๋ยวมีคนมาทำตำแหน่งผู้ช่วย แต่ชุดที่ผู้ชายคนนี้ใส่มา เหมือนจะมาหาเรื่องมากกว่า"ผมชื่อคชาคร้าบ มีคนให้มาหาผู้จัดการญาณิน" เขาใช้น้ำเสียงที่อ่อนหวาน มือหนายื่นไปกำลังจะเชยคางเลขาที่นั่งอยู่ จนวดีต้องขยับใบหน้าออกแบบตกใจ"ขอโทษครับ ผมชินกับการทักทายคนสวยๆ แบบนี้""เออ..ค่ะ" ถึงแม้จะรูปหล่อราวเทพบุตร แต่ถ้ามาไม้นี้ใครจะไม่ตกใจล่ะ วดีรีบลุกขึ้นแล้วเดินไปเคาะประตูห้องของผู้จัดการญาณิน "คนที่ผู้จัดการบอกไว้มาแล้วค่ะ""ให้เข้ามาเลยจ้า" ญาณินที่กำลังนั่งทำงานอยู่ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมองเลยด้วยซ้ำ เพราะเธอต้องได้รีบเตรียมเอกสารในการประชุม"เชิญเข้าไปได้เลยค่ะ" พอคชาเข้าไปแล้ววดีไม่กล้าปิดประตูห้องเลยด้วยซ้ำ เพราะผู้ชายคนนี้แปลกๆ กลัวว่าจะทำอะไรผู้จัดการเข้า"คุณเห็นโต๊ะที่อยู่ข้างนอกไหมคะ ส่วนงาน....???" หญิงสาวพูดในขณะที่กำลังเงยหน้าขึ้นมา แต่พอมองจนชัดเจนแล้วว่าเป็นใคร เครื่องหมายคำถามถึงกับผุดขึ้นมามากมาย"เห็นครับ""เดี๋ยวฉันจะให้เลขาเป็นคนสอนงานคุณแล้วกัน" ถึงแม้จะสงสัยมากแต่ญาณินก็ไม่ได้ถามอะไรออกมา เพราะเธอจำได้แม่นว่าเขาคือรปภ.ที่
Last Updated : 2025-01-15ภรรยาในนาม บทที่ 84
"ผมคิดว่าถ้าเราไปด้วยกันสองคนมันก็น่าสนุกดีนะ ทำไมต้องไปบอกท่านประธานให้ยกเลิกด้วยล่ะ""มันไม่สนุกแบบที่คุณคิดหรอกค่ะ เพราะงานมีปัญหาฉันถึงต้องได้เดินทางไปเอง""คุณก็เลยคิดว่าผมจะไปสร้างปัญหาให้คุณเพิ่มอย่างนั้นเหรอ?""แล้วแต่จะคิดสิคะ""คุณต้องพูดว่า ฉันไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นค่ะ ไม่ใช่หรือครับ" คชาไม่มีทางที่จะจอด ถึงแม้รู้ดีว่าเธอคิดจะเบรคก็ตามที"นี่คุณฉันไม่มีเวลามา..." หญิงสาวยังพูดไม่จบเลยด้วยซ้ำชายหนุ่มก็ลุกขึ้นก่อน"ผมก็ไม่มีเวลาเหมือนกัน" ว่าแล้วคชาก็เดินตรงไปที่ประตู "เอาเป็นว่าผมจะเก็บผ้าใส่กระเป๋าไว้รอแล้วกันนะครับ""ขอไม่ไปได้ไหมเนี่ย" ญาณินทำได้แค่คิด..แต่ดูเหมือนพ่ออยากจะให้เธอเป็นคนเดินทางไปเองมาก หญิงสาวก็เลยต้องได้เตรียมเอกสารที่ต้องใช้พอคิดอะไรได้ เธอก็โทรออกมาหาเลขาหน้าห้อง บอกให้ผู้ช่วยเตรียมพาสปอร์ตไว้ด้วย ..ใจหนึ่งอยากจะให้เขาไม่มีพาสปอร์ต แต่คงเป็นไปไม่ได้เพราะวันนั้นที่มีเรื่องกันเจอเขาที่สนามบิน แต่ก็ยังอยากให้เขาไม่มีพาสปอร์ตอยู่ดี เพราะจะเดินทางในวันมะรืนนี้แล้วคงเตรียมไม่ทันแน่"คุณคชาคะ""คร้าบผม" ชายหนุ่มที่เพิ่งจะนั่งลง รีบลุกขึ้นแล้วเดินมาหาเลขาคนสว
Last Updated : 2025-01-15ภรรยาในนาม บทที่ 85
พรุ่งนี้จะเดินทางแล้ว วันนี้คชาก็เลยต้องได้กลับมาค้างที่บ้าน เพราะถ้านอนที่ห้องเช่ามีหวังไม่ได้นอนทั้งคืนแน่"ทำไมเมื่อคืนนี้ลูกไม่กลับบ้าน" รรรรรรรีบตรงเข้ามาหาลูกชาย ถึงแม้สามีจะบอกเหตุผลไว้แล้ว ว่าลูกต้องรีบเคลียร์งานอาจจะกลับดึกหน่อยหรือไม่ก็คงไม่กลับ เพราะเขาจะได้เดินทางไปต่างประเทศเพื่อดูงาน"ตามที่พ่อพูดนั่นแหละครับ ผมเหนื่อยขอขึ้นไปนอนก่อนนะ" เขาคิดว่าพ่อคงต้องบอกแม่ไปแล้ว แต่ไม่รู้ว่าพ่อจะโกหกแม่ยังไง ถ้าพูดไปกลัวไม่เหมือนกัน ชายหนุ่มก็เลยรีบขึ้นบนห้องไปส่วนผู้เป็นแม่รีบเข้าไปในครัว หาอาหารขึ้นไปให้ลูกทานก่อนที่จะนอน เพราะกลัวว่าดึกๆ เขาจะหิว"โถ่แม่จะอะไรนักหนา ถ้าหิวเดี๋ยวลงไปหากินเอง""แม่วางไว้หน้าห้องนะ" เมื่อลูกไม่ยอมเปิดประตู เธอก็เลยต้องได้วางไว้ที่โต๊ะหน้าห้องนอน รรรรรรกลัวลูกจะน้อยใจที่ถูกส่งไปอยู่ต่างบ้านต่างเมือง ก็เลยต้องทำให้ลูกเห็นว่าทางนี้ก็เป็นห่วงดึกๆ ของคืนเดียวกันคชาต้องได้เปิดประตูออกมาเอาอาหารที่หน้าห้องเข้ามากิน เพราะตอนเที่ยงก็ไม่ได้ทานข้าวขณะที่ทานข้าวอยู่ก็คิดถึงหน้าเธอคนนั้น อายุของเธอคงไม่ต่างจากเขา หรืออาจจะน้อยกว่า เพราะหน้าตาอ่อนเยาว์ขนาดนั้
Last Updated : 2025-01-15ภรรยาในนาม บทที่ 86
"กรี๊ดดด อืมมม!!!""จะร้องทำไมนักหนา เราไม่ได้อยู่ประเทศไทยนะ"ที่ดัง'อืม'คือถูกมือของเขาปิดปากไว้ เพราะคชากลัวว่าเสียงร้องจะดังเล็ดลอดออกไปนอกห้อง"อืมมม!!" หญิงสาวพยายามดิ้นรน มือเรียวยื่นขึ้นมาทุบตีลำตัวเพื่อให้เขาปล่อย แต่แรงน้อยนิดหรือจะสู้เขาได้งับ!!"โอ๊ย" มือหนาถูกชักออกมาแล้วก็สะบัดเพราะถูกกัดตุ๊บ!!"อึก..โอ๊ยยยยย" แต่ครั้งที่สองสิ่งที่กระทบร่างคนตัวโตก็คือเข่าเรียว คชาทรุดลงไปนอนชักดิ้นชักงอร้องโอดโอยอยู่ที่พื้น เพราะจุดที่ใกล้เข่าของเธอมากที่สุดก็คือ... "เธอออ.." แม้แต่มือจะมาชี้หน้าอีกฝ่ายก็ยังไม่ว่าง เพราะต้องได้กุมกล่องดวงใจไว้ ร่างหนาเริ่มขดงอเข้า ใบหน้าค่อยๆ เปลี่ยนสี"สมน้ำหน้า ถ้านายทำรุ่มร่ามกับฉันอีก นายได้เจอดีแน่!!" ว่าแล้วญาณินก็จับหมอนขว้างลงไปเพื่อให้เขานอนที่พื้นนั่นแหละ"อย่าเผลอแล้วกัน พ่อจะดูดยันเล็บตีนเลย..โอ๊ยยยยย""ไอ้โรคจิต คอยดูนะกลับไปฉันจะฟ้องคุณลุงให้ไล่นายออก!" จะออกไปข้างนอกก็ไม่ได้ ถึงแม้ที่นี่จะเป็นประเทศที่เจริญแล้ว แต่ที่นี่ก็มีข่าวลือออกมาบ่อยครั้งเรื่องความไม่ปลอดภัยของผู้หญิงเวลาผ่านไป.. ยิ่งดึกอากาศยิ่งหนาว ชายหนุ่มที่นอนอยู่พื้นก็ค่อยๆ
Last Updated : 2025-01-15ภรรยาในนาม บทที่ 87
แล้วเราจะอยู่ยังไงอีกตั้งสองวัน ..พอคิดอะไรได้หญิงสาวรีบออกมาข้างนอก เพื่อจะถามเจ้าของโรงแรมดูว่าวันนี้มีห้องว่างหรือยัง แต่คำตอบที่ได้ก็คือยังไม่ว่างเหมือนเดิม และในละแวกนี้ก็ไม่มีโรงแรมด้วยกลับเข้ามาในห้องก็อดที่จะมองดูเขาไม่ได้ เพราะดูจะชิวมากเพราะคชายังคงนั่งมองวิวด้านนอกหน้าต่าง แถมยังฮัมเพลงแบบมีความสุข ไม่ทุกข์ร้อนอะไรเลยที่ไม่ได้เดินทางกลับหญิงสาวเดินไปนั่งลงที่เตียง อยากจะพูดตกลงกับเขา เรื่องที่ต้องอยู่ร่วมกันอีกสองวัน แต่ถ้าพูดไปมันคงเหมือนชี้โพรงให้กระรอก เธอก็เลยเลือกที่จะไม่พูดดีกว่า คอยระวังตัวดีๆ เอา แต่จะระวังยังไงล่ะแค่นี้ก็ง่วงนอนแล้ว เพราะเมื่อคืนนี้แทบจะไม่ได้นอนเลยด้วยซ้ำใบหน้าหล่อของชายหนุ่มที่นั่งอยู่ริมหน้าต่าง ค่อยๆ หันกลับมาเมื่อสังเกตว่าคนที่อยู่บนเตียงเงียบแค่มองดูก็รู้แล้วว่าเธอคงจะหลับ คชาเดินเข้าไปดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวให้ ในใจก็แอบคิดว่าพ่อกำลังจะทำอะไร และเขาก็คิดตั้งแต่ที่ถูกส่งให้มากับเธอคนนี้แล้ว ..และเป็นไปไม่ได้ที่จะเลื่อนไฟท์บินไม่ได้ มันต้องเป็นฝีมือของพ่อเขาแน่ดึกดื่นของคืนเดียวกันนั้น.. อากาศที่นี่ยิ่งดึกก็ยิ่งหนาว ฮีตเตอร์ในห้องก็เสีย แ
Last Updated : 2025-01-15ภรรยาในนาม บทที่ 88
พอได้ของฝากทั้งสองก็เดินเล่นกันต่อหมับ! อึบ! "กรี๊ดด" หญิงสาวตกใจอยู่ดีๆ ก็ถูกเขาคว้าเข้ามากอด "นายทำบ้าอะไร" กำปั้นเล็กทุบอกชายหนุ่มเบาๆ และดันออกเพื่อให้เขาปล่อย"อยู่นิ่งๆ""อะไร?""เดินตามมา" มือหนาโอบเอวเธอแล้วพาเดินผ่านกลุ่มผู้ชายที่จ้องมองเธออยู่"ปล่อยได้แล้ว""ไม่กลัวว่ามันจะตามมาหรือไง""คงไม่กล้าตามมาแล้ว" แต่พอคชากำลังจะปล่อยมือออก ญาณินก็รีบคว้ามือเขากลับมาไว้ที่เดิม "เรากลับกันเถอะ" ที่เธอยังให้โอบอยู่แบบนี้ เพราะมองไปดูกระจกตรงบ้านเรือนแถวนั้นเห็นเงาของพวกมันเดินตามมานักเลงหัวไม้แถวนี้ชอบนักถ้าเห็นนักท่องเที่ยวทั้งสองก็เลยรีบพากันกลับมาที่โรงแรม"จนกว่าจะเดินทางกลับไม่ต้องออกจากห้องนี้เข้าใจไหม""ถึงนายไม่บอกฉันก็ไม่กล้าไปอยู่แล้ว""ก็นึกว่าจะเก่ง"หญิงสาวไม่พูดต่อ ถึงแม้ว่าจะคันปากยิกๆไม่รู้ว่าข้างนอกกับข้างในตรงไหนจะอันตรายกว่ากัน เพราะตอนนี้ถึงแม้ไม่มองไปก็รู้ดีว่าเขากำลังมองมาที่เธอ จะแกล้งนอนหลับก็ไม่ได้มันยิ่งจะเหมือนเป็นการเปิดทางไม่อยากให้ถึงค่ำเลย เพราะถ้าค่ำอากาศก็เริ่มหนาว แต่ถ้าไม่ค่ำก็คงไม่ถึงพรุ่งนี้ หญิงสาวนอนคิดอะไรเพลินๆ อยู่จนเผลอหลับไปแบบไม่ต้องแ
Last Updated : 2025-01-15
Latest chapter
ภรรยาในนาม บทที่ 122 ตอนจบ
เช้าวันต่อมา.."ขอบพระคุณคุณปู่คุณย่ามากนะคะ""ถ้าอยากมาค้างที่นี่ก็มาได้ตลอดเวลาเลยนะ ปู่กับย่ายินดีต้อนรับเสมอ""ขอบคุณมากเลยนะครับ ส่วนเรื่องประตู เดี๋ยวผมจะให้ช่างมาดูให้""ไม่เป็นไรหรอก แค่เปลี่ยนลูกบิดเฉยๆ ก็ใช้งานได้เหมือนเดิมแล้ว""ให้ช่างมาดูดีกว่าค่ะคุณปู่" รักนรินทร์เกรงใจ มาขออาศัยอยู่บ้านท่านแท้ๆ ยังมาทำของท่านเสียหายอีก"ถ้างั้นก็เอาที่พวกเราสบายใจเลยแล้วกัน เดินทางปลอดภัยนะลูก""ขอบคุณอีกครั้งนะคะ" ทั้งสองไหว้ร่ำลาพวกท่านแล้วก็ออกมา[บ้านภูมิฐาน]ชายหนุ่มพาเธอกลับมาที่บ้านก่อน เพื่อจะมาเปลี่ยนเสื้อผ้าพอมาถึงก็เจอพ่อกับแม่ของเขาอยู่ที่บ้านพอดี"คุณพ่อจะออกไปไหนหรือครับ" เดินเข้ามาก็เห็นผู้เป็นพ่อกำลังจะออกจากบ้าน"ก็เข้าบริษัทน่ะสิ ที่บริษัทโทรมาบอกว่าตามตัวผู้บริหารไม่เจอ""ขอโทษครับ เดี๋ยวผมเข้าไปเอง แต่ขอขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะครับ" เขามัวแต่ยุ่งตามหาเธออยู่ ก็เลยปล่อยปละละเลยเรื่องบริษัทไป"ฉันรออยู่ข้างล่างได้ค่ะ" หญิงสาวชักมือออกเมื่อเขายื่นมาจะจูงเธอขึ้นไปด้วย"จะรออยู่ข้างล่างทำไม..ไม่อาบน้ำก่อนหรือไง""คุณก็ไปอาบเองสิ""ไปด้วยกัน แล้วก็เข้าบริษัทด้วยกัน""ฉ
ภรรยาในนาม บทที่ 121
"ใครเขาจะให้คุณนอนด้วย" หญิงสาวรีบเก็บของบนโต๊ะอาหาร พอเก็บเสร็จก็เดินไปที่ประตูบ้าน "คุณกลับไปเลยนะ ฉันจะล็อกบ้านแล้ว""บอกแล้วไงว่าจะนอนที่นี่ด้วย""แต่นี่มันไม่ใช่บ้านฉันนะ""งั้นก็กลับบ้านสิ""ไม่"จากที่ยืนกอดอกพิงผนังอยู่ชายหนุ่มก็ก้าวเดินไปที่บันได"นี่คุณ!" รักนรินทร์รีบหันไปล็อกบ้านไว้แล้วก็เดินตามเขาขึ้นมา"คุณพักอยู่ห้องไหน""ไม่บอก"ไม่บอกก็ไม่เห็นจะยาก เพราะชั้นบนมีห้องนอนแค่สองห้อง ภูมิฐานเดินไปหน้าห้องนอนหนึ่งในสองนั้น"คุณภูมิหยุดเดี๋ยวนี้นะ!" รักนรินทร์รีบเดินเข้าไปรั้งตัวเขาไว้ก่อนที่จะเปิดประตูห้องนั้น "นี่มันห้องของคุณปู่คุณย่า""คุณก็ไม่บอกแต่ทีแรก" ว่าแล้วชายหนุ่มก็เอื้อมไปเปิดอีกห้องที่อยู่ข้างกัน หญิงสาวก็เลยรีบตามเข้าไป"ก็ได้แต่ฉันให้คุณค้างแค่คืนนี้คืนเดียวนะ"เขาไม่ตอบ..ให้พ้นคืนนี้ไปก่อนแล้วกัน ถ้ายังรับไหวอยู่ภูมิฐานเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วก็เข้าห้องน้ำ ทำเหมือนบ้านของตัวเองยังไงยังงั้นรักนรินทร์ได้แต่ยืนทำหน้าบูดบึ้งใส่ แต่หัวใจกลับเต้นแรงสวนทางกับสิ่งที่แสดงออกมาเพียงไม่นานภูมิฐานก็ออกมาจากห้องน้ำ เธอก็เลยเข้าไปใช้ต่อพรึบ! "กรี๊ดด" หญิงสาวที่กำลังอา
ภรรยาในนาม บทที่ 120
[คอนโด]เพียงไม่นานรถของภูมิฐานก็มาถึงคอนโด ชายหนุ่มลงจากรถได้ก็รีบตรงขึ้นไปก๊อก ก๊อกแกร็ก! แกร็ก!! เขาไม่มีคีย์การ์ดของห้องนี้ ก็เลยต้องได้เคาะประตูแล้วลองเปิด แต่ข้างในก็ยังเงียบอยู่"รักนรินทร์..คุณมาถึงหรือยังเปิดประตูให้ผมหน่อย" ขณะที่เรียกเขาก็ยังคงเคาะประตู แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับใดๆชายหนุ่มเอาโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาเธอ หลายต่อหลายครั้ง แต่ก็ยังคงเหมือนเดิม[ร้านขายของชำ]"ผมก็ได้ยินคุณแม่บอกว่า ได้ฤกษ์ยามแล้วไม่ใช่หรือครับพี่" เมื่อเกียร์เห็นพี่สาวมาหา ด้วยใบหน้าที่เศร้าหมอง ก็เลยถามเอาความจริง"สงสัยเขาจะยังไม่พร้อม""พี่จะไปสนใจอะไร" เกียร์ของขึ้นทันทีเมื่อได้ยินว่าฝ่ายชายไม่พร้อมที่จะแต่งงานกับพี่สาว"เรื่องนี้เราอย่าไปพูดให้ใครฟังนะ" ที่รักนรินทร์ต้องเล่าให้เกียร์ฟังก็เพราะอยากจะมาขออาศัยอยู่ที่นี่ก่อน ในระหว่างที่รอให้เขาตัดสินใจ พอคิดแล้วดูเหมือนไม่มีค่า ต้องให้ผู้ชายตัดสินใจว่าอยากจะแต่งงานด้วยไหม"ถ้างั้นพี่ก็ค้างที่ห้องผมเลยแล้วกัน..เพราะผมต้องกลับไปค้างที่บ้านของคุณแม่" ข้าวฟ่างไม่ได้มาด้วย เกียร์แค่แวะมาดูร้านช่วยปู่กับย่า"แล้วคุณปู่คุณย่าของเกียร์จะไม่ว่าพี่เหรอ""
ภรรยาในนาม บทที่ 119
"ปล่อยค่ะนี่มันห้องทำงานนะ" พอเป็นอิสระหญิงสาวก็รีบห้ามปรามกลัวว่าเขาจะเลยเถิด"คุณทำเสน่ห์ใส่ผมหรือเปล่าเนี่ย" ยอมรับว่าไม่เป็นอันทำการทำงานเลย เพราะตั้งแต่ได้สัมผัสร่างกายของเธอมา เขาก็โหยหาเธอโดยตลอด"ทำเสน่ห์? อะไรคือทำเสน่ห์คะ" อย่างที่รู้กันอยู่ว่าเธอเติบโตที่ต่างประเทศ เรื่องแบบนี้ที่นั่นเขาไม่เชื่อกันอยู่แล้ว และไม่มีใครพูดถึง แม้แต่พ่อและแม่ สื่อโซเชียลก็ไม่ใช่ว่าเธอจะไม่สนใจ แต่ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี"ผมแค่ล้อเล่น มันเป็นเสน่ห์จากตัวคุณเอง""คุณรักฉันจริงเหรอ" รักนรินทร์ถามอีกครั้ง เพราะคิดว่าเขาคงอยากจะพูดแค่ต่อหน้าผู้ใหญ่"รักสิ ผมรักคุณ ว่าแต่คุณคิดยังไงกับผม""คิดยังไง?" ใช่แล้วเราคิดยังไงกับเขากันแน่ แต่พอได้ยินเขาบอกรักทำไมถึงดีใจมาก ดีใจจนห้ามน้ำตาของตัวเองไม่ได้"ผมไม่ได้บังคับให้คุณพูดหรอก เรื่องแบบนี้ต้องพูดออกมาจากใจ เหมือนที่ผมบอกคุณไง""คุณพูดจากใจจริงหรือคะ" ก็มันยากที่จะเชื่อนี่ วันนั้นยังทำเหมือนไม่ชอบหน้าเธออยู่เลย"ถ้าพูดแล้วคุณยังไม่เชื่อ งั้นผมทำให้คุณเชื่อเลยแล้วกัน""ทำอะไรคะ"คนตัวโตเดินมาที่ประตู แล้วก็จัดการล็อกมันไว้ แถมไม่ได้ล็อกแค่ลูกบิด เขายังล็อกก
ภรรยาในนาม บทที่ 118
"กระดาษอะไรแปะอยู่ด้านหลัง" รรินธรที่ยืนอยู่ห่างหน่อยมองไปเห็นตอนที่สามียกแพทเทิร์นขึ้นมาดูหมั่บ รักนรินทร์รีบดึงมันออกมา แล้วก็ขยำไว้ในมือ "ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ก็แค่เจ้านายเขียนโน้ตแก้งานไว้ค่ะ"ภูมิฐานมองที่มือของเธอแบบยิ้มๆ "คุณพ่อกับคุณแม่ทานข้าวมาหรือยังครับ" แล้วเขาก็หันมาชวนพวกท่านคุย"ยังไม่ได้ทานเลย ก็นัดทานข้าวกับพ่อเรานั่นแหละ ไม่รู้ป่านนี้มาหรือยัง""อ้าวหรือครับ พอดีเลยผมกำลังหิว ขอไปร่วมทานด้วยคนนะครับ"ในขณะนั้นโทรศัพท์ของคริสก็ได้ดังขึ้น และคนที่โทรมาก็คือภูสิษฐ์รับโทรศัพท์อยู่ครู่หนึ่งคริสก็หันมาหาภูมิฐาน"ถ้าจะไปทานด้วยกันก็ป่ะ ตอนนี้พ่อกับแม่เราอยู่ข้างล่างแล้ว" ว่าแล้วคริสก็เอื้อมไปจูงแขนภรรยาให้เดินตามมา ส่วนภูมิฐานก็รีบเดินนำหน้าไป เพื่อเปิดประตูห้องให้"แล้วเราไม่ไปเหรอลูก" รรินธรเห็นว่าลูกสาวไม่เดินตาม"ไม่หรอกค่ะ เดี๋ยวรักหาอะไรทานแถวโรงอาหารนี้ก็ได้"ภูมิฐานถึงกับหันกลับมามอง เพราะเขาเดินนำพวกท่านจะออกนอกห้องอยู่แล้ว..หน้าประตูลิฟต์.."ผมเพิ่งนึกขึ้นได้ว่ามีงานด่วน คงไปร่วมทานข้าวด้วยไม่ได้ เอาไว้โอกาสหน้านะครับคุณพ่อคุณแม่" เขาพูดในขณะที่ประตูลิฟต์กำลังเปิดอ
ภรรยาในนาม บทที่ 117
แกร็ก! แกร็ก!!"ทำไมประตูเปิดไม่ได้ล่ะคะคุณ หรือคีย์การ์ดใช้ไม่ได้แล้ว" คีย์การ์ดเคยเป็นของรรินธรสมัยที่พักอยู่ที่คอนโดนี้ ตอนนั้นเธอไม่ได้คืนให้กับคฑา แต่ก็ไม่ได้ทิ้งยังคงเก็บไว้เป็นอย่างดี"ก็เปิดได้อยู่นะ..แต่เหมือนถูกปิด" คริสใช้คีย์การ์ดเปิดอีกครั้งลองดู"ใครคะ" เสียงคนที่อยู่ด้านในดังออกมา เมื่อได้ยินว่าคนข้างนอกจะเปิดลองดูอีกครั้ง"อ้าวหนูยังไม่นอนเหรอลูก เปิดประตูให้พ่อกับแม่หน่อย" ที่ไม่เคาะเรียกเพราะกลัวจะรบกวนลูกสาว"แป๊บหนึ่งนะคะพ่อ"ที่คริสเปิดประตูเข้ามาไม่ได้ ก็เพราะตอนนั้นภูมิฐานอุ้มรักนรินทร์ยืนอยู่ใกล้ประตู พอได้ยินเสียงแกร๊กเท่านั้นแหละเขาก็รีบใช้มือดันประตูปิดไว้เหมือนเดิม ด้านในมันก็เลยล็อกอีกที ..และตอนนี้ทั้งสองกำลังมัววุ่นใส่เสื้อผ้ากันอยู่แกร็ก~"อ้าวนี่หนูยังไม่อาบน้ำเลยเหรอลูก แม่นึกว่าหนูหลับไปแล้วเสียอีก""ยังค่ะมัวเคลียร์งานอยู่" โกหกแม่จะบาปไหมเรา"ถ้างั้นหนูก็ไปทำงานต่อเถอะลูก ไม่ต้องห่วงพ่อกับแม่หรอก""คุณพ่อจะทำอะไรคะ" รักนรินทร์เห็นพ่อกำลังจะเดินไปเปิดประตูห้องนอน"หนูจะให้พ่อกับแม่นอนห้องไหนล่ะ" คริสถึงกับตกใจแล้วหันกลับมาถามลูกสาว"อีกห้องค่ะพ่อ"
ภรรยาในนาม บทที่ 116
[ร้านอาหารหรู]"ว่าไงเสือ""ใครเสือ เรียกให้ถูกหน่อยสิ" ดวงตาภูสิษฐ์ กรอกมองไปดูภรรยาที่นั่งอยู่ข้างๆ ถ้าจำกันได้สมัยก่อนภูสิษฐ์ก็ไม่ใช่เบาๆ และคนที่กล้าเรียกเขาว่าเสือก็คือ.. "นายก็ไม่เบาเหมือนกันแหละไอ้คุณคริส"ใช่แล้วคนที่คริสมาทานข้าวด้วยก็คือภูสิษฐ์ ทั้งสองรู้จักกันที่ต่างประเทศ หลายสิบปีผ่านมาแล้ว"อุ๊ย" เมื่อได้ยินเพื่อนเอาคืนคริสก็ได้มองมาที่ภรรยาบ้าง พอเห็นสายตาพิฆาตแล้วถึงกับเสียวสันหลังวูบ"แล้วเมื่อไรเด็กๆ จะมากันเนี่ย" สามีทั้งสองยกนาฬิกาขึ้นมาและพูดพร้อมกันโดยที่ไม่ได้นัดหมาย"ไม่มีพิรุธเลยนะคะ""แหะๆ เมียจ๋าา อย่าไปเชื่อไอ้ภูมันเลย""นั่นไงมาแล้ว" เหมือนกรรมการตีระฆังเพื่อพักยก เมื่อเห็นภูมิฐานเดินเข้ามาพอมองเห็นแล้วว่าพ่อกับแม่นั่งอยู่โต๊ะไหนภูมิฐานก็เดินตรงเข้ามา สายตาคมมองดูชายหญิงวัยกลางคนคู่หนึ่งที่นั่งอยู่โต๊ะเดียวกัน"สวัสดีครับ" เขายังไม่รู้หรอกว่าทั้งสองท่านเป็นใครแต่ด้วยมารยาทพอมาถึงก็ยกมือไหว้"หล่อกว่าพ่อเยอะเลยนะเนี่ย" คริสพูดพร้อมกับรับไหว้"ขอบคุณครับ" ชายหนุ่มมองไปที่พ่อ เพื่ออยากจะถามว่าเพื่อนของท่านทำไมเขาถึงไม่รู้จัก"เพื่อนพ่อเพิ่งเดินทางมาจากต่างปร
ภรรยาในนาม บทที่ 115
ภูมิฐานรีบตามออกมา คิดว่าที่เธอรีบออกไปคงเพราะเรื่องดินสอแท่งนั้นแน่แกร็ก! ประตูห้องประชุมถูกเปิดเข้าไปแบบถือวิสาสะ รักนรินทร์คิดว่าไอรยาคงยังอยู่ในห้องประชุมเพราะต้องได้คุยเรื่องแบบต่อทุกคนที่ยังอยู่ในห้องประชุมต่างก็หันมองมาที่ประตู"ฉันได้ยินท่านประธานบอกว่าคุณได้ดินสอด้ามนี้ที่ถังขยะ" รักนรินทร์เดินตรงเข้าไปแล้ววางดินสอลงตรงหน้าของไอรยา"ค่ะ" ไอรยาตอบรับเมื่อเห็นว่าภูมิฐานเดินตามเข้ามาด้วย"ถังไหนคะ""เออ..ถัง? ถังไหนแล้วทำไมคะ""มันวางอยู่บนโต๊ะทำงานของฉันแล้วมันจะไปอยู่ข้างถังขยะได้ยังไง ฉันก็เลยอยากรู้ว่าถังไหน""ถังหน้าห้อง" ถ้าจะบอกว่าถังขยะที่ไกลกว่านั้น กลัวจะไม่น่าเชื่อถือ"คุณเจอตอนไหน""นี่คุณ ฉันไม่มีเวลามานั่งจำเวลาหรอกนะ""ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวฉันจะให้คนตรวจสอบกล้องวงจรปิดเองแล้วกัน""??" ไอรยาลืมคิดเรื่องนี้ไปเลยคนที่อยู่ในห้องประชุมได้แค่นั่งฟัง เพราะไม่รู้ว่าทั้งสองมีเรื่องอะไรกัน"ออกไปก่อนครับ" ภูมิฐานเป็นคนสั่ง เพราะเห็นแล้วว่าศึกครั้งนี้คงไม่สงบง่าย"ไม่ต้องหรอกค่ะ อยู่ฟังด้วยกันนี่แหละ"คนที่กำลังเก็บของจะลุกขึ้นต่างก็นั่งลงที่เดิม เมื่อได้ยินรักนรินทร์สั่งอี
ภรรยาในนาม บทที่ 114
แกร็ก~ "??" พอรู้ว่าใครมาเคาะประตูเท่านั้นแหละ รักนรินทร์ก็รีบปิด..แต่ก็ไม่ทัน"คุณออกจากห้องฉันไปเดี๋ยวนี้เลยนะ"แต่ดูเหมือนว่าภูมิฐานจะไม่สนใจที่เธอไล่ เขายังคงดันประตูแล้วก็แทรกตัวเข้ามา"คุณดื่มเหล้ามาเหรอ?""ขอค้างด้วยหน่อยสิ""คุณเห็นฉันเป็นอะไร""ผมยังไม่รู้ เราคบกันดูก่อนไหม" มันเป็นสิ่งที่เขาคิดไว้ ในระหว่างที่เขายังไม่รู้ใจตัวเองอยากจะอยู่ใกล้เธอให้มากที่สุด"อะไรนะ?""ในระหว่างนี้เราก็คบกันไปก่อน""ฟังดูดีนะ คนเห็นแก่ตัว" ถ้าเขาขอเป็นแฟนเธออาจจะรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง แต่นี่แค่มาขอคบ แถมยังคบกันดูก่อนอีก"แล้วคุณต้องการแบบไหนก็บอกมาสิ""ต้องการให้คุณออกไปจากห้องนี้""คำก็ไล่สองคำก็ไล่ คุณจะให้ผมคิดยังไง""คิดว่าฉันไม่สนใจคุณไง ถ้าสนใจคุณแล้วฉันจะไล่เหรอ""ถ้างั้นแสดงว่าผมคิดกับคุณอยู่ฝ่ายเดียวหรอกหรือ"หญิงสาวทำได้แค่กลืนน้ำลายลงคอ เขาไม่คิดเหรอว่าเธอต้องเล่นตัวไว้บ้าง ถ้ารีบตกลงไป ก็จะดูเหมือนไม่มีค่าไม่มีราคาอะไรเลย"อืม?!" ในขณะที่กำลังใช้ความคิดอยู่นั้นก็ถูกอีกฝ่ายจู่โจมโดยการจูบมือเรียวแนบลงที่แผ่นอกกว้าง นี่เธอโหยหาจูบจากเขาขนาดนี้เลยเหรอ เพราะแรงจะผลักออกก็ยังไม่มีเมื่
