All Chapters of ภรรยาในนาม: Chapter 181 - Chapter 190

ติ๊ก~ เสียงข้อความไลน์ดังขึ้นที่เครื่องของรชต ในขณะที่กำลังนั่งทานข้าวเที่ยงอยู่น้ำหนาวพยายามที่จะไม่สนใจแล้ว แต่ก็อดไม่ได้เพราะเห็นเขาพิมพ์อะไรส่งกลับด้วยใบหน้าที่ดูจะปลื้มปริ่มมีความสุขเหลือเกิน ทั้งรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ"หนาวอิ่มแล้วค่ะ" หญิงสาววางช้อนลงแล้วก็เดินออกจากโรงอาหารไปแบบไม่รอ เพราะเขาดูจะไม่สนใจเธอเท่าไร"อ้าว?" รชตรีบเก็บโทรศัพท์แล้วเดินตามออกมา "อิ่มได้ยังไงยังไม่ได้ทานเลย""สงสัยจะอิ่มรอยยิ้มของรุ่นพี่มั้งคะ คนที่ไลน์มาคงจะสำคัญมากเลยสินะ ถึงทำให้อารมณ์ดีได้ขนาดนั้น""พี่คุยไลน์กลุ่มกับเพื่อน ไม่เชื่อก็เปิดดูสิ" เขายื่นโทรศัพท์ให้เธอเช็คดู แต่ใครจะกล้าไปเช็คโทรศัพท์ของเขาล่ะ"คุยกับเพื่อนต้องอารมณ์ดีขนาดนั้นเลยหรือคะ""อย่าบอกนะว่าเราคิดว่าพี่คุยกับใคร""ก็คงคุยกับคนที่ ให้พี่เมมเบอร์ให้มั้งคะ" เธอยังจำตอนที่เดินออกมาจากห้องเรียนได้ดี"พี่ไม่ได้ให้เบอร์พี่สักหน่อย""??""พี่อยากให้เรารู้ไว้ ว่า เหตุการณ์นี้จะไม่เกิดขึ้นแค่ครั้งนี้ครั้งเดียว" เพราะเขาเป็นหนุ่มฮอตในรั้วมหาวิทยาลัยนี้ และไม่ใช่ว่าเพิ่งเคยมีคนมาขอเบอร์ขอไลน์"ค่ะ!" หญิงสาวพูดกระแทกเสียงแล้วก็เดินจากไปอ

วันนี้เป็นวันหยุด จะแก้ตัวว่าไปเรียนก็ไม่ได้ชายหนุ่มก็เลยต้องพาเธอขับรถมาที่โรงแรม ..แต่พอมาถึงก็เห็นโรงแรมกำลังจัดงานกันให้วุ่น สงสัยเป็นงานที่พ่อกับแม่เธอมาร่วมแน่เลยแต่ถึงกระนั้นความผิดของเขาก็ยังไม่หมดไป ต้องได้พาเธอเข้าไปหาพ่อก่อน"คุณพ่อครับ" รชตจูงมือน้ำหนาวเข้าไปในห้องจัดเลี้ยง ที่ดูเหมือนว่ากำลังเตรียมงานอะไรสักอย่างกันอยู่"มาแล้วเหรอลูก" กัลยาซึ่งอยู่ที่นั่นด้วยก็รีบเข้ามาหา"ครับ" รชตยังคงยืนอยู่ต่อหน้าพ่อของเธอเพื่อรอรับคำตำหนิ"งานเลี้ยงคืนนี้แต่งตัวสวยๆ หล่อๆ นะ" คนที่พูดก็ยังคงเป็นป้ากัลยาอยู่"งานเลี้ยงหรือครับ?""ใช่จ้า" กัลยาไม่ได้บอกว่างานเลี้ยงอะไร และทุกคนก็ไม่มีใครบอกเช่นกัน"ผมอยากจะคุยกับคุณพ่อเรื่องเมื่อคืนนี้" แต่รชตก็ไม่ได้สนใจด้วยว่างานเลี้ยงนี้ถูกจัดขึ้นเพื่ออะไร เขายังคงห่วงความรู้สึกของเธอ เรื่องที่หายไปด้วยกันทั้งคืน"คุณพ่อคะ" น้ำหนาวเอื้อมมือไปจับมือพ่อไว้ เห็นพ่อทำเป็นไม่สนใจแบบนี้ แต่เธอรู้ดีว่าพ่อกำลังคิดอะไรอยู่ "เอ่อคือว่าหนาว..""ทำตามที่คุณป้าบอกนั่นแหละ แต่งตัวสวยๆ รอมาร่วมงานตอนเย็น" อิฐเอื้อมไปลูบใบหน้าเรียวของลูกสาวแบบอ่อนโยน เขาต้องยอมร

น้ำหนาวโทรลงมาบอกรชตให้ขยับรถไปรอด้านหลังคณะ แน่นอนว่านักข่าวไม่หลงกลง่ายๆ แน่ แต่พวกเพื่อนๆ ในห้องหลายคนต่างก็ช่วยกันเบี่ยงเบนความสนใจนักข่าว จนล่อนักข่าวให้ไปอีกด้านหนึ่งได้สำเร็จ[ร้านขายของชำ]ถึงแม้สันติจะบอกให้พ่อกับแม่เลิกขายของได้แล้ว แต่ทั้งสองไม่รู้ว่าเลิกขายไปแล้วจะทำอะไร ถ้าให้นั่งอยู่นอนกินสงสัยต้องเป็นง่อยแน่ สันติก็เลยจ้างเด็กแถวนี้เพื่อมาช่วยดูร้านค้า และบางวันถ้าเกียร์ว่างก็จะขายของช่วยปู่กับย่าอย่างเช่นวันนี้เขากลับมาถึง ก็มานั่งเฝ้าหน้าร้านให้ปู่และย่า เพราะพวกท่านออกไปซื้อของมาเข้าร้าน"ถ้าจัดของเสร็จแล้วก็กลับบ้านไปเลยนะนิด ดูท่าแล้วฝนคงใกล้จะตก""ไม่เป็นไรค่ะถ้าฝนตกนิดก็รอให้ฝนหยุดก่อนก็ได้" นิดก็คือเด็กที่อยู่ในหมู่บ้านนี้"ตามใจแล้วกัน" ขณะที่เกียร์กำลังพูดกับลูกจ้างอยู่นั้น ก็ได้มีรถสปอร์ตคันหรูวิ่งเข้ามาจอด แค่มองดูก็รู้แล้วว่าเป็นรถของใคร "มาทำไม" เขาแค่พูดเบาๆ คนเดียว"จะรับอะไรดีคะ" นิดไม่รู้ว่าคนที่มาก็คือญาติเจ้าของร้าน"เกียร์" น้ำหนาวเห็นว่าเกียร์นั่งแบบไม่สนใจก็เลยเรียก"ยกขบวนกันมาทำไมเยอะแยะ" จริงๆ แล้วเกียร์ก็ไม่ค่อยใช้คำพูดแบบนี้กับน้ำหนาวหรอก แต

"อย่าบอกนะว่าเธอจะขับเองจริง??" ทีแรกคิดว่าเธอแค่แกล้งพูดเพื่อให้เขาหยุดรถ"นายขับแบบนี้เมื่อไรจะถึง" ว่าแล้วหญิงสาวก็เบียดขึ้นรถตรงตำแหน่งคนขับ จนเกียร์ที่ยังนั่งอยู่บนรถได้ขยับให้เธอนั่งข้างหน้า"เอาจริงหรือวะ?" พ่อกับแม่ยิ่งมีลูกชายคนเดียวอยู่ เขาจะกล้าเสี่ยงนั่งกับเธอไปไหมเนี่ย แต่เอาวะ เกิดเป็นลูกผู้ชายทั้งที ถ้าถอย เดี๋ยวก็ถูกเธอหัวเราะอีกมือหนาจับสะโพกเรียวไว้ โดยที่ไม่ได้แตะตัวเธอมากไปกว่านั้น เขาคิดว่าปล่อยให้เธอขับเองลองดู แค่ผู้หญิงจะขับได้เร็วเท่าไรเชียวแง๊น แง๊นน แง๊นนนนนนน"เฮ๊ยย!!" จากที่ทำแค่จับสะโพก เขาเปลี่ยนเป็นกอดเอวบางไว้แน่น "ใจเย็นหน่อยน้องสาว" กอดเฉยๆ คงไม่ได้แล้ว ใบหน้าคมซบลงไหล่ของคนตัวเล็ก ความเร็วเกียร์ไม่ได้กลัวเลย แต่กลัวว่าเธอจะเบรกไม่ทันเมื่อมีรถออกจากซอยมาเอี๊ยดดดด แง๊นนนนน รถออกจากซอย ข้าวฟ่างก็แค่สะบัดหลบเล็กน้อย แล้วก็ไปต่อโดยที่ไม่ได้เบรกหรือหยุดใดๆ ทั้งสิ้นมาถึงตรงที่เป็นไฟแดง ซึ่งตรงนี้รถติดยาวมากในแต่ละวัน หญิงสาวค่อยๆ เบียดเข้ามาปรี๊ดด!! คนที่กอดเอวอยู่ถึงกับสะดุ้ง แต่ที่เธอบีบแตรเพราะมีรถหลบออกมาในซอกของรถอีกคันเธอก็บีบแตรส่งสัญญาณไว้ก่อน

"ทำไมผู้หญิงถึงยังไม่กลับอีกล่ะปู่" ปู่กับย่ากลับมาจากตลาดก็ยังเห็นรถของผู้หญิงคนที่มากับหลานชายจอดอยู่ที่เดิม"สงสัยจะค้างที่นี่อีก""พ่อแม่ไม่เป็นห่วงแย่แล้วเหรอ" จะพูดมากไปกว่านั้นก็ไม่ได้ เดี๋ยวเด็กจะมาถอนหงอกเอา"วัยนี้กำลังเรียนรู้ ปล่อยหลานไปเถอะย่า"ผู้เป็นย่าได้แต่ลอบถอนหายใจก่อนจะลงจากรถเกียร์เดินมาช่วยขนของที่ปู่กับย่าไปจ่ายตลาดลงมาจากรถให้"เกียร์""ย่า!" ปู่ห้ามปรามย่าไว้ เพราะรู้ดีว่าภรรยาจะพูดเรื่องอะไรกับหลาน เรื่องแบบนี้ยิ่งพูดเด็กก็ยิ่งจะเตลิด"ไม่มีอะไรหรอกครับย่า" แต่ทำไมเกียร์จะไม่รู้ว่าย่ากำลังเป็นกังวลเรื่องอะไรอยู่ ที่เขายังไม่อยากให้เธอกลับไป เพราะคนที่ทำร้ายเธอต้องอยู่ที่บ้านของเธอแน่ ถ้าเป็นคนอื่นทำร้าย เธอคงไม่ช่วยปิดบังแบบนี้ นอกเสียจากคนที่ทำร้ายนั้นจะเป็นคนที่เธอรัก และเขาต้องรู้ให้ได้ว่าเป็นใครพอทำงานช่วยปู่กับย่าเสร็จแล้วเขาก็กลับขึ้นมาบนห้องนอนแกร็ก~"ทำอะไรของเธอ" เปิดประตูเข้ามาก็เห็นเธอกำลังรีบดึงเสื้อลงมาคลุมร่างไว้"ทายา""ทาถึงหรือไง เอามาเดี๋ยวจะทาให้" ชายหนุ่มเดินไปหยิบหลอดยาที่หมอให้มา แล้วเปิดฝายาออก"ไม่ต้องหรอกฉันทาเสร็จแล้ว""อย่าบอกนะ