Semua Bab ภรรยาในนาม: Bab 171 - Bab 180

[สนามบิน] ตอนที่คิดจะมาเซอร์ไพรส์ลูกสาว ทั้งสองนั่งเครื่องบินมา ขากลับก็ได้นั่งเครื่องกลับ คิดว่าจะมาเซอร์ไพรส์แต่ดันถูกเซอร์ไพรส์กลับแบบหนักหน่วง [โรงแรมกัลยาสาขาเสม็ด] ถึงแม้อิฐจะเป็นผู้บริหารใหญ่ที่นี่ และทุกอย่างก็ขึ้นอยู่กับเขา แต่อิฐไม่ลืมผู้มีพระคุณ โรงแรมนี้ก็เลยยังชื่อโรงแรมกัลยาอยู่ "หนาวขอตัวนะคะ" หญิงสาวตามพ่อกับแม่มาโดยที่ไม่ได้กลับไปเก็บของที่คอนโด น้ำใจได้แต่มองตามหลังลูกสาวไป อยากจะคุยกับสามี แต่ดูเหมือนว่าอารมณ์ของเขาจะยังไม่ปกติ ตอนที่อยู่กับพ่อและแม่ เธอไม่กล้าเช็คดูโทรศัพท์ แต่พอกลับเข้าห้อง..น้ำหนาวรีบเปิดดูว่าเขาส่งข้อความอะไรมาไหม แต่ก็ไม่มีเลย เขาโกรธที่เราเลือกพ่อกับแม่เหรอ? เป็นใครก็ต้องโกรธ เขานั่งคุกเข่าขอร้องอ้อนวอนขนาดนั้น แต่เธอตอบว่าจะกลับมากับพ่อโดยไม่แม้แต่จะใช้เวลาคิดเลย หญิงสาวร่างระหงยืนมองทอดสายตาออกไปดูท้องทะเลอันกว้างใหญ่ ตอนที่มองแม่น้ำเจ้าพระยายังคิดถึงท้องทะเลนี้อยู่เลย แต่พอได้มายืนมองมันจริงๆ แล้ว ทำไมเธอถึงคิดถึงแม่น้ำเจ้าพระยาล่ะ หรือเราคิดถึงคนที่อยู่ที่นั่น.. หญิงสาวรีบสลัดอารมณ์นี้ออกไป เพราะกลัวว่าพ่อจะเห็นว่าเธออ่อนแอ น้ำห

ภรรยาในนาม Ss2 รชต Ep45 "???" น้ำหนาวคิดว่าตัวเองคิดถึงเขามากเกินไปหรือเปล่า ทำไมมองเห็นเกียร์เป็นหน้าของรชตไปได้ "รุ่นพี่?" "ไม่ได้เจอกันหลายวัน สวยขึ้นเยอะเลยนะ" ซึ่งการแต่งตัวของเธอในตอนนี้แตกต่างจากเขามาก "รุ่นพี่มาได้ยังไงคะ" "ทำไม คิดว่าเป็นห้องไอ้เกียร์มันเหรอ" เพราะฟังจากคำถามของเธอแล้ว เธอคงยังไม่รู้ว่าเขาตามเกียร์มาด้วย "ค่ะ" หญิงสาวตอบออกไปตามความจริง เพราะเธอก็คิดแบบนั้นอยู่แล้ว "มันอยู่ห้องถัดไป" ว่าแล้วรชตก็หันกลับไปมองคลื่นทะเล พร้อมกับเช็ดผมต่อ แต่จริงๆแล้วเขาอยากจะมองเธอผ่านกระจก น้ำหนาวหันหลังเดินกลับไปที่ประตู ซึ่งรชตก็ยังคงมองตามในกระจก "รุ่นพี่มาที่นี่แค่เรื่องงานใช่ไหม" ก่อนจะออกจากห้องเธออยากถามให้แน่ใจ ว่าเขาคิดถึงเธอเหมือนกับที่เธอคิดถึงเขาไหม "เปล่า..มาตามหาหัวใจ" น้ำหนาวไม่รออะไรอีกแล้ว รีบหันกลับไปทางที่เขายืนอยู่ แล้วก้าวเดินเข้าไปสวมกอดเขาจากทางด้านหลัง ชายหนุ่มค่อยๆ หันหน้ากลับมาแบบช้าๆ "ร้องไห้ทำไม แต่งหน้ามาสวยๆ เดี๋ยวเครื่องสำอางก็ลบหมด" มือหนาเลื่อนไปซับน้ำตาให้กับเธอ แต่ดูเหมือนว่ายิ่งปลอบ เธอก็ยิ่งร้องไห้จนมีเสียงสะอื้น "คิดถึงพี่

ภรรยาในนาม Ss2 รชต Ep47 //18+ "ถามเหมือนกับว่าเราจะทำให้ย่ากินอย่างนั้นแหละ" "ผมทำไม่เป็นหรอกครับ" "เอ้าา" ทุกคนต่างก็นึกขำ และคิดว่าเขาคงจะดีใจที่ได้คนรักมาอยู่ข้างกาย จนเผลอพูดไปเรื่อยเปื่อย "ถึงแม้ผมจะทำไม่เป็น แต่ผมมีตัวแทนนะครับ" "ยังไง" ย่าถามหลานชายกลับ "วันนั้นได้ยินคุณย่ากับคุณแม่พูดใช่ไหมครับ ว่าอยากจะเจอคนที่ทำแหนมเนือง" พอทุกคนได้ยินแบบนั้นต่างก็มองมาที่ทั้งสองพร้อมกัน "รอทานได้เลยนะครับ" ว่าแล้วรชตก็เอื้อมไปคว้ามือของเธอให้เดินตามเข้ามาในครัว "จะทำอะไรกัน" ย่าเห็นหลานชายมีความสุขก็พลอยมีความสุขกับหลานไปด้วย เครื่องครัวและของสดที่นี่มีครบอยู่แล้ว เพราะแม่ครัวต้องได้เตรียมไว้วันต่อวัน "พวกท่านบอกอยากทานอีกเหรอคะ" อยู่ข้างนอกน้ำหนาวไม่กล้าถาม "ครับ..พวกท่านต้องหลงรักหนาวเหมือนที่พี่รัก" จริงๆ แล้ว ใบหน้าของเธอก็สะดุดตาตั้งแต่แรกเห็นอยู่แล้ว ..ถ้าเธอไม่สะดุดตาคนบ้าที่ไหนจะยอมถูกผูกมัดโดยที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน แต่นั่นมันก็แค่สะดุดตา แต่ที่รชตสนใจเธอมากขึ้นก็ตอนที่ได้กินอาหารฝีมือเธอครั้งแรกตอนลงแข่ง เขายอมรับว่าพอได้ทานอาหารที่เธอแข่งขันในวันนั้น จากที่เคยมีอค

ภรรยาในนาม Ss2 รชต Ep49 "ผมขอตัวนะครับ" เปิดออกมาแล้วเจอแบบนี้จะให้พูดอะไรได้ล่ะ "แม่ว่าเราไปที่โต๊ะอาหารกันดีกว่า" อัญชัญหันไปชวนลูกสะใภ้และลูกชายออกจากตรงนี้ไปก่อน เพราะดูท่าแล้วหลานชายคงจะเขิน "ครับ" คฑาเดินตามแม่ไป ส่วนรรรรรรเลือกที่จะเข้ามาคุยกับลูกชายในห้อง แกร็ก! "อุ๊ย..แม่! ผมตกใจหมดเลย" จังหวะที่ผู้เป็นแม่เปิดประตูเข้ามาลูกชายกำลังถอดผ้าจะไปอาบน้ำพอดี "เราจะทำอะไรก็ให้ระวังหน่อย" "แม่ต่างหากไม่ระวัง เข้ามาก็ไม่เคาะห้องก่อน" "แม่ไม่ได้หมายถึงเรื่องนี้" "ถ้าแม่หมายถึงเรื่องนั้นก็ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกครับ ผมโตแล้วนะ" เขารู้ได้ในทันทีว่าแม่พูดเรื่องอะไรอยู่ "แม่รู้ว่าเราโตแล้ว แต่จะทำอะไรก็คิดให้ดีก่อน" รรรรรรกลัวว่าลูกชายจะทำผู้หญิงท้องก่อน เพราะอยากจะให้น้ำหนาวได้เรียนให้จบพร้อมเพื่อนในวัยเดียวกัน แบบที่พ่อกับแม่ของเด็กฝากฝังมา "ผมรู้แล้วครับ ผมจะไม่ทำให้ คุณแม่กับคุณย่าต้องเสียคำพูดหรอกครับ" ว่าแล้วชายหนุ่มก็เดินเข้ามากอดแม่ "ไปอาบน้ำ" "รักแม่นะครับ" รชตโน้มตัวลงหอมแก้มแม่ฟอดใหญ่ แล้วก็เดินเข้าห้องน้ำไป [มหาวิทยาลัย] "เดี๋ยวพี่พาไป" เขาหมายถึงจะพาเธอเข้าไปพบอาจารย

เย็นวันเดียวกัน..ออกจากมหาวิทยาลัยทั้งสองก็ตรงกลับมาที่บ้านกลับมาถึงน้ำหนาวก็ขอตัวเข้าครัว เธอตื่นเต้นมากที่คนบ้านนี้ชอบฝีมือทำอาหารของเธอ และได้ยินเขาบอกว่าอยากจะทานข้าวเกรียบปากหม้อด้วยหญิงสาวเริ่มลงมือเตรียมเครื่อง เพราะมันต้องได้ทำหลายอย่าง จากคนที่ไม่เคยอยู่ติดบ้าน พอมีเธอเข้ามา เขาก็ไม่ได้ไปเหลวไหลที่ไหนอีก รถมอเตอร์ไซค์ที่อยากได้นักอยากได้หนา ตอนนี้ยังจอดทิ้งอยู่ที่คอนโด"ยังไม่ตั้งโต๊ะอีกเหรอครับ" คฑาแบกท้องกลับมาจากบริษัท เพื่อจะมาทานข้าวเย็นร่วมกับแม่และภรรยา แต่พอมาถึงทุกคนก็ยังนั่งอยู่ในห้องรับรองซึ่งเป็นห้องดูทีวีร่วมกัน"ยังหรอกค่ะ คุณหิวแล้วหรือคะ" รรรรรรถามผู้เป็นสามีพร้อมกับรับของที่เขาถือเข้ามาด้วยเพื่อจะเอาขึ้นไปเก็บไว้ข้างบนให้และเพียงไม่นานกัลยาก็เดินตามน้องชายเข้ามา "เสร็จหรือยังคะแม่""อ้าวเรามาด้วยเหรอ ไหนบอกมีงานเลี้ยงที่โรงแรมไง" อัญชัญโทรไปชวนลูกสาว บอกว่าวันนี้หลานสะใภ้จะทำข้าวเกรียบปากหม้อ แต่กัลยาบอกว่าวันนี้มีงานเลี้ยงที่โรงแรม"เรื่องแบบนี้ใครจะพลาดคะ กัลให้คุณสันติดูงานแทนค่ะ""มีอะไรกันหรือครับ" คฑาถามพี่สาวและแม่แบบงงๆ"ก็ลูกสะใภ้เราน่ะสิ วันนี้จ