All Chapters of ภรรยาในนาม: Chapter 171 - Chapter 180

[สนามบิน] ตอนที่คิดจะมาเซอร์ไพรส์ลูกสาว ทั้งสองนั่งเครื่องบินมา ขากลับก็ได้นั่งเครื่องกลับ คิดว่าจะมาเซอร์ไพรส์แต่ดันถูกเซอร์ไพรส์กลับแบบหนักหน่วง[โรงแรมกัลยาสาขาเสม็ด] ถึงแม้อิฐจะเป็นผู้บริหารใหญ่ที่นี่ และทุกอย่างก็ขึ้นอยู่กับเขา แต่อิฐไม่ลืมผู้มีพระคุณ โรงแรมนี้ก็เลยยังชื่อโรงแรมกัลยาอยู่"หนาวขอตัวนะคะ" หญิงสาวตามพ่อกับแม่มาโดยที่ไม่ได้กลับไปเก็บของที่คอนโดน้ำใจได้แต่มองตามหลังลูกสาวไป อยากจะคุยกับสามี แต่ดูเหมือนว่าอารมณ์ของเขาจะยังไม่ปกติตอนที่อยู่กับพ่อและแม่ เธอไม่กล้าเช็คดูโทรศัพท์ แต่พอกลับเข้าห้อง..น้ำหนาวรีบเปิดดูว่าเขาส่งข้อความอะไรมาไหม แต่ก็ไม่มีเลย เขาโกรธที่เราเลือกพ่อกับแม่เหรอ?เป็นใครก็ต้องโกรธ เขานั่งคุกเข่าขอร้องอ้อนวอนขนาดนั้น แต่เธอตอบว่าจะกลับมากับพ่อโดยไม่แม้แต่จะใช้เวลาคิดเลยหญิงสาวร่างระหงยืนมองทอดสายตาออกไปดูท้องทะเลอันกว้างใหญ่ ตอนที่มองแม่น้ำเจ้าพระยายังคิดถึงท้องทะเลนี้อยู่เลย แต่พอได้มายืนมองมันจริงๆ แล้ว ทำไมเธอถึงคิดถึงแม่น้ำเจ้าพระยาล่ะหรือเราคิดถึงคนที่อยู่ที่นั่น.. หญิงสาวรีบสลัดอารมณ์นี้ออกไป เพราะกลัวว่าพ่อจะเห็นว่าเธออ่อนแอน้ำหนาวเปลี่ย

"???" น้ำหนาวคิดว่าตัวเองคิดถึงเขามากเกินไปหรือเปล่า ทำไมมองเห็นเกียร์เป็นหน้าของรชตไปได้ "รุ่นพี่?""ไม่ได้เจอกันหลายวัน สวยขึ้นเยอะเลยนะ" ซึ่งการแต่งตัวของเธอในตอนนี้แตกต่างจากเขามาก "รุ่นพี่มาได้ยังไงคะ""ทำไม คิดว่าเป็นห้องไอ้เกียร์มันเหรอ" เพราะฟังจากคำถามของเธอแล้ว เธอคงยังไม่รู้ว่าเขาตามเกียร์มาด้วย"ค่ะ" หญิงสาวตอบออกไปตามความจริง เพราะเธอก็คิดแบบนั้นอยู่แล้ว"มันอยู่ห้องถัดไป" ว่าแล้วรชตก็หันกลับไปมองคลื่นทะเล พร้อมกับเช็ดผมต่อ แต่จริงๆแล้วเขาอยากจะมองเธอผ่านกระจกน้ำหนาวหันหลังเดินกลับไปที่ประตู ซึ่งรชตก็ยังคงมองตามในกระจก"รุ่นพี่มาที่นี่แค่เรื่องงานใช่ไหม" ก่อนจะออกจากห้องเธออยากถามให้แน่ใจ ว่าเขาคิดถึงเธอเหมือนกับที่เธอคิดถึงเขาไหม"เปล่า..มาตามหาหัวใจ"น้ำหนาวไม่รออะไรอีกแล้ว รีบหันกลับไปทางที่เขายืนอยู่ แล้วก้าวเดินเข้าไปสวมกอดเขาจากทางด้านหลังชายหนุ่มค่อยๆ หันหน้ากลับมาแบบช้าๆ"ร้องไห้ทำไม แต่งหน้ามาสวยๆ เดี๋ยวเครื่องสำอางก็ลบหมด" มือหนาเลื่อนไปซับน้ำตาให้กับเธอแต่ดูเหมือนว่ายิ่งปลอบ เธอก็ยิ่งร้องไห้จนมีเสียงสะอื้น"คิดถึงพี่ไหม" มือหนาทั้งสองข้างลูบคลำใบหน้างาม พร้

"ถามเหมือนกับว่าเราจะทำให้ย่ากินอย่างนั้นแหละ" "ผมทำไม่เป็นหรอกครับ""เอ้าา" ทุกคนต่างก็นึกขำ และคิดว่าเขาคงจะดีใจที่ได้คนรักมาอยู่ข้างกาย จนเผลอพูดไปเรื่อยเปื่อย"ถึงแม้ผมจะทำไม่เป็น แต่ผมมีตัวแทนนะครับ""ยังไง" ย่าถามหลานชายกลับ"วันนั้นได้ยินคุณย่ากับคุณแม่พูดใช่ไหมครับ ว่าอยากจะเจอคนที่ทำแหนมเนือง"พอทุกคนได้ยินแบบนั้นต่างก็มองมาที่ทั้งสองพร้อมกัน"รอทานได้เลยนะครับ" ว่าแล้วรชตก็เอื้อมไปคว้ามือของเธอให้เดินตามเข้ามาในครัว"จะทำอะไรกัน" ย่าเห็นหลานชายมีความสุขก็พลอยมีความสุขกับหลานไปด้วยเครื่องครัวและของสดที่นี่มีครบอยู่แล้ว เพราะแม่ครัวต้องได้เตรียมไว้วันต่อวัน"พวกท่านบอกอยากทานอีกเหรอคะ" อยู่ข้างนอกน้ำหนาวไม่กล้าถาม"ครับ..พวกท่านต้องหลงรักหนาวเหมือนที่พี่รัก" จริงๆ แล้ว ใบหน้าของเธอก็สะดุดตาตั้งแต่แรกเห็นอยู่แล้ว ..ถ้าเธอไม่สะดุดตาคนบ้าที่ไหนจะยอมถูกผูกมัดโดยที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน แต่นั่นมันก็แค่สะดุดตา แต่ที่รชตสนใจเธอมากขึ้นก็ตอนที่ได้กินอาหารฝีมือเธอครั้งแรกตอนลงแข่งเขายอมรับว่าพอได้ทานอาหารที่เธอแข่งขันในวันนั้น จากที่เคยมีอคติอยู่บ้าง มันได้หายไปหมดสิ้น จนเขาอยากรู้จั

"ผมขอตัวนะครับ" เปิดออกมาแล้วเจอแบบนี้จะให้พูดอะไรได้ล่ะ"แม่ว่าเราไปที่โต๊ะอาหารกันดีกว่า" อัญชัญหันไปชวนลูกสะใภ้และลูกชายออกจากตรงนี้ไปก่อน เพราะดูท่าแล้วหลานชายคงจะเขิน"ครับ" คฑาเดินตามแม่ไป ส่วนรรรรรรเลือกที่จะเข้ามาคุยกับลูกชายในห้องแกร็ก!"อุ๊ย..แม่! ผมตกใจหมดเลย" จังหวะที่ผู้เป็นแม่เปิดประตูเข้ามาลูกชายกำลังถอดผ้าจะไปอาบน้ำพอดี"เราจะทำอะไรก็ให้ระวังหน่อย""แม่ต่างหากไม่ระวัง เข้ามาก็ไม่เคาะห้องก่อน""แม่ไม่ได้หมายถึงเรื่องนี้""ถ้าแม่หมายถึงเรื่องนั้นก็ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกครับ ผมโตแล้วนะ" เขารู้ได้ในทันทีว่าแม่พูดเรื่องอะไรอยู่"แม่รู้ว่าเราโตแล้ว แต่จะทำอะไรก็คิดให้ดีก่อน" รรรรรรกลัวว่าลูกชายจะทำผู้หญิงท้องก่อน เพราะอยากจะให้น้ำหนาวได้เรียนให้จบพร้อมเพื่อนในวัยเดียวกัน แบบที่พ่อกับแม่ของเด็กฝากฝังมา"ผมรู้แล้วครับ ผมจะไม่ทำให้ คุณแม่กับคุณย่าต้องเสียคำพูดหรอกครับ" ว่าแล้วชายหนุ่มก็เดินเข้ามากอดแม่"ไปอาบน้ำ""รักแม่นะครับ" รชตโน้มตัวลงหอมแก้มแม่ฟอดใหญ่ แล้วก็เดินเข้าห้องน้ำไป[มหาวิทยาลัย]"เดี๋ยวพี่พาไป" เขาหมายถึงจะพาเธอเข้าไปพบอาจารย์ เพราะหยุดเรียนมาร่วมสัปดาห์ ต้องได้เข

เย็นวันเดียวกัน..ออกจากมหาวิทยาลัยทั้งสองก็ตรงกลับมาที่บ้านกลับมาถึงน้ำหนาวก็ขอตัวเข้าครัว เธอตื่นเต้นมากที่คนบ้านนี้ชอบฝีมือทำอาหารของเธอ และได้ยินเขาบอกว่าอยากจะทานข้าวเกรียบปากหม้อด้วยหญิงสาวเริ่มลงมือเตรียมเครื่อง เพราะมันต้องได้ทำหลายอย่าง จากคนที่ไม่เคยอยู่ติดบ้าน พอมีเธอเข้ามา เขาก็ไม่ได้ไปเหลวไหลที่ไหนอีก รถมอเตอร์ไซค์ที่อยากได้นักอยากได้หนา ตอนนี้ยังจอดทิ้งอยู่ที่คอนโด"ยังไม่ตั้งโต๊ะอีกเหรอครับ" คฑาแบกท้องกลับมาจากบริษัท เพื่อจะมาทานข้าวเย็นร่วมกับแม่และภรรยา แต่พอมาถึงทุกคนก็ยังนั่งอยู่ในห้องรับรองซึ่งเป็นห้องดูทีวีร่วมกัน"ยังหรอกค่ะ คุณหิวแล้วหรือคะ" รรรรรรถามผู้เป็นสามีพร้อมกับรับของที่เขาถือเข้ามาด้วยเพื่อจะเอาขึ้นไปเก็บไว้ข้างบนให้และเพียงไม่นานกัลยาก็เดินตามน้องชายเข้ามา "เสร็จหรือยังคะแม่""อ้าวเรามาด้วยเหรอ ไหนบอกมีงานเลี้ยงที่โรงแรมไง" อัญชัญโทรไปชวนลูกสาว บอกว่าวันนี้หลานสะใภ้จะทำข้าวเกรียบปากหม้อ แต่กัลยาบอกว่าวันนี้มีงานเลี้ยงที่โรงแรม"เรื่องแบบนี้ใครจะพลาดคะ กัลให้คุณสันติดูงานแทนค่ะ""มีอะไรกันหรือครับ" คฑาถามพี่สาวและแม่แบบงงๆ"ก็ลูกสะใภ้เราน่ะสิ วันนี้จ