All Chapters of ภรรยาในนาม: Chapter 211 - Chapter 220

"มาขอพบใครนะคะ?" ไม่ใช่วดีเลขาหน้าห้องของญาณินจะไม่รู้ ว่าเดี๋ยวมีคนมาทำตำแหน่งผู้ช่วย แต่ชุดที่ผู้ชายคนนี้ใส่มา เหมือนจะมาหาเรื่องมากกว่า"ผมชื่อคชาคร้าบ มีคนให้มาหาผู้จัดการญาณิน" เขาใช้น้ำเสียงที่อ่อนหวาน มือหนายื่นไปกำลังจะเชยคางเลขาที่นั่งอยู่ จนวดีต้องขยับใบหน้าออกแบบตกใจ"ขอโทษครับ ผมชินกับการทักทายคนสวยๆ แบบนี้""เออ..ค่ะ" ถึงแม้จะรูปหล่อราวเทพบุตร แต่ถ้ามาไม้นี้ใครจะไม่ตกใจล่ะ วดีรีบลุกขึ้นแล้วเดินไปเคาะประตูห้องของผู้จัดการญาณิน "คนที่ผู้จัดการบอกไว้มาแล้วค่ะ""ให้เข้ามาเลยจ้า" ญาณินที่กำลังนั่งทำงานอยู่ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมองเลยด้วยซ้ำ เพราะเธอต้องได้รีบเตรียมเอกสารในการประชุม"เชิญเข้าไปได้เลยค่ะ" พอคชาเข้าไปแล้ววดีไม่กล้าปิดประตูห้องเลยด้วยซ้ำ เพราะผู้ชายคนนี้แปลกๆ กลัวว่าจะทำอะไรผู้จัดการเข้า"คุณเห็นโต๊ะที่อยู่ข้างนอกไหมคะ ส่วนงาน....???" หญิงสาวพูดในขณะที่กำลังเงยหน้าขึ้นมา แต่พอมองจนชัดเจนแล้วว่าเป็นใคร เครื่องหมายคำถามถึงกับผุดขึ้นมามากมาย"เห็นครับ""เดี๋ยวฉันจะให้เลขาเป็นคนสอนงานคุณแล้วกัน" ถึงแม้จะสงสัยมากแต่ญาณินก็ไม่ได้ถามอะไรออกมา เพราะเธอจำได้แม่นว่าเขาคือรปภ.ที่

พรุ่งนี้จะเดินทางแล้ว วันนี้คชาก็เลยต้องได้กลับมาค้างที่บ้าน เพราะถ้านอนที่ห้องเช่ามีหวังไม่ได้นอนทั้งคืนแน่"ทำไมเมื่อคืนนี้ลูกไม่กลับบ้าน" รรรรรรรีบตรงเข้ามาหาลูกชาย ถึงแม้สามีจะบอกเหตุผลไว้แล้ว ว่าลูกต้องรีบเคลียร์งานอาจจะกลับดึกหน่อยหรือไม่ก็คงไม่กลับ เพราะเขาจะได้เดินทางไปต่างประเทศเพื่อดูงาน"ตามที่พ่อพูดนั่นแหละครับ ผมเหนื่อยขอขึ้นไปนอนก่อนนะ" เขาคิดว่าพ่อคงต้องบอกแม่ไปแล้ว แต่ไม่รู้ว่าพ่อจะโกหกแม่ยังไง ถ้าพูดไปกลัวไม่เหมือนกัน ชายหนุ่มก็เลยรีบขึ้นบนห้องไปส่วนผู้เป็นแม่รีบเข้าไปในครัว หาอาหารขึ้นไปให้ลูกทานก่อนที่จะนอน เพราะกลัวว่าดึกๆ เขาจะหิว"โถ่แม่จะอะไรนักหนา ถ้าหิวเดี๋ยวลงไปหากินเอง""แม่วางไว้หน้าห้องนะ" เมื่อลูกไม่ยอมเปิดประตู เธอก็เลยต้องได้วางไว้ที่โต๊ะหน้าห้องนอน รรรรรรกลัวลูกจะน้อยใจที่ถูกส่งไปอยู่ต่างบ้านต่างเมือง ก็เลยต้องทำให้ลูกเห็นว่าทางนี้ก็เป็นห่วงดึกๆ ของคืนเดียวกันคชาต้องได้เปิดประตูออกมาเอาอาหารที่หน้าห้องเข้ามากิน เพราะตอนเที่ยงก็ไม่ได้ทานข้าวขณะที่ทานข้าวอยู่ก็คิดถึงหน้าเธอคนนั้น อายุของเธอคงไม่ต่างจากเขา หรืออาจจะน้อยกว่า เพราะหน้าตาอ่อนเยาว์ขนาดนั้

แล้วเราจะอยู่ยังไงอีกตั้งสองวัน ..พอคิดอะไรได้หญิงสาวรีบออกมาข้างนอก เพื่อจะถามเจ้าของโรงแรมดูว่าวันนี้มีห้องว่างหรือยัง แต่คำตอบที่ได้ก็คือยังไม่ว่างเหมือนเดิม และในละแวกนี้ก็ไม่มีโรงแรมด้วยกลับเข้ามาในห้องก็อดที่จะมองดูเขาไม่ได้ เพราะดูจะชิวมากเพราะคชายังคงนั่งมองวิวด้านนอกหน้าต่าง แถมยังฮัมเพลงแบบมีความสุข ไม่ทุกข์ร้อนอะไรเลยที่ไม่ได้เดินทางกลับหญิงสาวเดินไปนั่งลงที่เตียง อยากจะพูดตกลงกับเขา เรื่องที่ต้องอยู่ร่วมกันอีกสองวัน แต่ถ้าพูดไปมันคงเหมือนชี้โพรงให้กระรอก เธอก็เลยเลือกที่จะไม่พูดดีกว่า คอยระวังตัวดีๆ เอา แต่จะระวังยังไงล่ะแค่นี้ก็ง่วงนอนแล้ว เพราะเมื่อคืนนี้แทบจะไม่ได้นอนเลยด้วยซ้ำใบหน้าหล่อของชายหนุ่มที่นั่งอยู่ริมหน้าต่าง ค่อยๆ หันกลับมาเมื่อสังเกตว่าคนที่อยู่บนเตียงเงียบแค่มองดูก็รู้แล้วว่าเธอคงจะหลับ คชาเดินเข้าไปดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวให้ ในใจก็แอบคิดว่าพ่อกำลังจะทำอะไร และเขาก็คิดตั้งแต่ที่ถูกส่งให้มากับเธอคนนี้แล้ว ..และเป็นไปไม่ได้ที่จะเลื่อนไฟท์บินไม่ได้ มันต้องเป็นฝีมือของพ่อเขาแน่ดึกดื่นของคืนเดียวกันนั้น.. อากาศที่นี่ยิ่งดึกก็ยิ่งหนาว ฮีตเตอร์ในห้องก็เสีย แ

เช้าวันต่อมา..หญิงสาวร่างระหงที่ยังอยู่ในอ้อมกอดชายหนุ่ม ก็ค่อยๆ ขยับกายแบบหมดเรี่ยวแรง ..จริงๆ แล้วเมื่อคืนนี้ ทั้งสองไม่ได้ถึงขั้นที่จะต้องใช้อาวุธลับของผู้ชาย แต่เขาก็ช่วยเธอจนสำเร็จ แล้วก็ไปช่วยตัวเองต่อในห้องน้ำ"สายแล้วนี่?!" ได้ยินเสียงหวานพูดขึ้น คนที่กำลังหลับอยู่ถึงกับสะดุ้งตื่นคชาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเลื่อนดู "ตายห่าแล้ว" ถึงแม้จะรีบออกไปแค่ไหนก็ไม่ทันไฟท์บินจริงๆ แล้วเมื่อคืนนี้ตอนที่กำลังวุ่นวายกับร่างกายของเธออยู่นั้น เขาก็คิดอยู่ว่าถ้าเสร็จแล้วก็จะตั้งนาฬิกาปลุกไว้ เพราะกลัวตื่นไม่ทัน แต่ก็ผิดแผน เพราะกว่าทุกอย่างจะผ่านพ้นไปก็หมดสภาพแบบที่เห็นนี่แหละ"ทำไมนายถึง..""ถึงอะไร?"ทั้งสองคุยกันในขณะที่กำลังรีบเก็บข้าวของที่ยังเก็บไม่หมด"ไม่ต้องมาพูดกับฉัน!""เอ้าตัวเองเป็นคนพูดขึ้นมาก่อน""ไม่ต้องเถียงสักเรื่องได้ไหม!" หญิงสาวตะคอกไปเสียงดัง ..และเขาก็เงียบตั้งแต่ตอนที่ถูกตะคอก จนเธอผิดสังเกตหันมองกลับไปดู "นายเงียบทำไม""ก็ไหนบอกไม่ให้เถียงไง""ไม่ให้เถียงแต่ก็ไม่ได้บอกให้เงียบนี่""จะเอายังไงกับเธอดีเนี่ย รีบเก็บของเถอะน่าาพูดมากอยู่ได้"ตุ๊บ! "โอ๊ย!! ดีแต่ใช้กำลัง อย่าใ

ญาณินนอนตัวแข็งทื่อไม่รู้จะแข็งยังไงแล้ว ไม่ใช่ว่ากลัวเขาจะทำอะไร เธอต่างหากที่ต้องพยายามห้ามความรู้สึกของตัวเอง เพราะแค่ได้ยินเสียงข้างห้องคราง หัวใจก็หวิวๆ แล้ว"ถ้าร้อนก็ไปอาบน้ำได้นะ"หญิงสาวสะดุ้ง เพราะอยู่ดีๆ เขาก็พูดขึ้นมา "นายมาเช่าห้องอยู่ที่นี่นานแล้วเหรอ" ไม่ใช่อะไรนะที่ถาม เพราะเขาต้องนอนฟังเสียงแบบนี้ทุกคืนหรือเปล่า"ก็ตั้งแต่กลับมาจากต่างประเทศ" คชาคิดว่าเธอต้องสงสัยเรื่องที่เจอเขาที่สนามบินแน่ แถมภาษาที่ใช้ ต้องเป็นคนที่เคยผ่านเมืองนอกเมืองนามา "ฉันยังไม่ได้ถามเลยว่านายไปทำอะไร แล้วทำไมนายถึงกลับมาทำงานเป็นรปภ." จริงๆ แล้วก็ไม่ใช่เวลาที่ต้องมาถามอะไรแบบนี้หรอก แค่ถามไปเพื่อกลบเสียงครางของข้างห้อง"มีเหตุสุดวิสัยนิดหน่อย ถ้าอยากจะรู้ก็จะเล่าให้ฟัง" ใบหน้าคมเงยขึ้นมองคนที่นอนอยู่ข้างๆ เรื่องนี้เขาไม่คิดจะโกหกเธอเลย เพียงแค่พ่อไม่ให้คนอื่นรู้ แต่ถ้าเธออยากรู้เขาก็จะบอก"ใครจะอยากรู้ล่ะ" หญิงสาวรีบนอนหันหลังให้ เพราะถ้ายังขืนคุยกับเขาต่อ มีหวังคืนนี้..."อื้อออซี๊ดดดดดอ้าาาาแรงกว่านี้" เห็นเงียบไปคิดว่าจบเกมไปแล้ว หรืออาจจะเริ่มเกมใหม่ อันนี้ก็ไม่รู้ได้ แต่ที่รู้คือตอนนี