บทที่ 72

"เดี๋ยวข้าวจะไปส่งค่ะแม่"

"หนูไม่ต้องไปส่งแม่หรอกลูก"

"แม่ทนอีกหน่อยนะคะ ถ้าข้าวเรียนจบ ทุกอย่างมันคงจะดีขึ้นกว่านี้"

"หนูไม่ต้องเป็นห่วงแม่หรอกนะ อยู่ที่นั้นแม่ก็ปลูกผักทำสวนผลไม้ไปส่งที่ตลาด ไม่ได้ลำบากอะไรเลย" แต่ถึงแม้นางจะไม่ลำบาก ก็ไม่เหลือพอที่จะส่งลูกเรียน ถ้าจะไปหาเงินที่อื่นก็เป็นห่วงลูกสาวที่อยู่กับคุณยาย

ที่จริงเกียร์จะให้แม่ของเธอมาอยู่ที่นี่ด้วย แต่นางไม่มา นางให้เหตุผลว่าที่นั่นคือบ้านของแม่..ยายแท้ๆ ของข้าวฟ่าง นางไม่อยากจะทิ้งที่นั่นมา

และที่แม่ของข้าวฟ่างไม่ให้ไปส่ง เพราะกลัวยายจะเห็น ก็เลยเลือกที่จะนั่งแท็กซี่กลับ เพราะเวลาออกมาส่งผักผลไม้ที่ตลาด นางก็นั่งแท็กซี่ประจำ ก็เลยจะไม่ผิดสังเกต

"อย่าคิดมากนะ เราจะไปเยี่ยมท่านทุกวันหยุด" เขาทำได้แค่พูดปลอบใจเธอ

ข้าวฟ่างพยักหน้าตอบเขา แต่สายตาก็ยังคงมองตามหลังแท็กซี่ไป

กว่าทุกอย่างจะเสร็จก็ปาเข้าไปเกือบเที่ยง วันนี้เกียร์ก็เลยต้องได้ลาอีกหนึ่งวัน แต่เขาก็คุยกับอาจารย์ไว้แล้วแหละ ว่าจะทำกิจกรรมทดแทนเวลาเรียนที่เสียไป

วันไหนที่หลานชายอยู่บ้าน ปู่กับย่าก็จะสบายหน่อยไม่ต้องเฝ้าร้านเอง และวันนี้ก็เป็นอีกวันที่ปู่กับย่าทิ้งร้านให้