All Chapters of Mr. Saltzman Rejected Wife: Chapter 51 - Chapter 60

Mahigpit na pinigil ni Viviane ang panginginig ng kanyang mga kamay habang mariing nakatiklop ang kanyang mga palad sa ilalim ng mesa. Sa simula pa lang, alam na niyang delikado ang pakikitungo kay Francine, ngunit hindi niya inasahang magiging ganito kabangis ang babae.“Baliw ka,” mariing bulong niya, nanginginig ang kanyang boses sa pagpipigil ng galit at takot. Nasa isang pampublikong cafe sila, at hindi niya kayang ipagsapalaran ang anumang kapahamakan. “Alam mong hindi niya pwedeng malaman na kasama mo ako rito,” giit niya....Ngunit ngumiti lamang si Francine, para bang naaaliw sa kanyang takot. Nakapatong ang kanyang baba sa kanyang kamay habang puno ng pang-uuyam ang tingin niya kay Viviane.“Oh, Viviane, naaaliw ako sa takot mo. May asawa ka na at anak, sa pinsan pa ni Jeremy pero despereda ka pa rin kay Jeremy? Kung hindi ka naman kasi kalahating tanga at bobo, bakit ka lumandi sa iba?” Mas lalong natawa si Francine na para bang kaligayan niya ang sitwasyon ni Viviane. “But

Natapos na ang problema sa factor sa Laguna maliban na lang sa paghahanap ng may sala. Hindi pa rin nahahanap ni Jeremy si Francine, kahit tinanong niya na ito sa iba niyang kamag-anak sa mga Saltzman. At nang malaman ng mga Saltzman ang nangyari, nabahala sila. Hindi nila inasahan na hahantong si Francine sa ganito kahit ilang taon na rin itong nawala. “Anong plano mo ngayon, Kuya?” tanong ni Jenlor kay Jeremy. Nasa mansyon sila ng mga Saltzman, sa loob ng study room ng kanilang ama. Maliban sa bunso nilang kapatid na si Jaira ay umalis ito kanina-kanina lang saktong pagkarating ni Jeremy sa mansyon. “Kailangan kong ilayo sina Diana at Jeremy, nadadamay sila sa kung ano mang plano ni Francine,” sagot ni Jeremy. Natahimik naman ang pamilya niya, maya-maya ay nagsalita si Juliana. “Jeremy, son. Hindi ba ang usapan natin ay si Justin lang? Bakit napapansin namin na nalalapit ka kay Diana? May dapat ba kaming malaman?” puno nang panghuhusga ang tono na iyon. Hindi agad nakaimik si Je

"Sir, hindi na po kailangan. Maraming salamat po talaga.""Gusto mo bang mangyari na naman sa iyo ang nangyari kanina? Sige, bahala ka—""Teka po..." Napahawak agad ako sa kamay niya nang akma itong tatalikod, nakatingin siya sa aking mukha at labis na hiya ang naramdaman ko nang bumaba ang tingin nito sa kamay ko. Doon ko lang napagtanto na dahil sa kamay kong nakahawak sa kanya, agad akong bumitaw at umatras nang bahagya. "Sorry po, uhm nakakahiya man pero pwede po bang pahatid?" Mahina kong saad. I heard him tsk, I bit my lower lip hoping that he will say yes. Tutal siya naman nag-aya una na ihatid ko. "Bilisan mo..." Ngumiti ako nang malawak habang papasok sa kotse niya, "Uh-uhm diretso lang po i-iyong bahat ko," nahihiya kong saad. Hindi rin naman siya nagsalita pa at sinimulan na ang pagmamaneho.Ang tahimik, malayo pa naman 'yong bahay ko rito. Akala ko kasi kanina ay may dadaanh bus. Nakalimutan kong kapag Biyernes ng gabi ay wala masyadong dadaan. Mahina akong bumuntong hin

Tomorrow morning, we went to the office. Sa bahay ko na rin pinatulog si Alessandra at doon ko na rin siya papatirahin. Since she knew my plans but not everything, I needed to be careful. Ayaw ko rin silang madamay dito kung ano man ang mangyayari. Sa kompanya, kung saan ako kilala bilang Lucille Damian. Mataas ang tingin at takot sa akin ang iilan. Ilang buwan ko ring pinag-aralan kung paano maging si Lucille Damian at ilang taon akong naging Lucille Santos. Simula nang dumating si attorney sa buhay ko, pinakilala niya sa akin kung sino at ano ba talaga ako. I am the heir of Damian but no one knows I am alive. After all, kilala naman ako ng media bilang Lucille na walang mukha. Pinagbawalan ko lahat ng empleyado kong ilabas kung ano ang hitsura ko bilang Lucille Damian. Hindi nila dapat ako ipahamak."Everything is settle, maaari ka nang bumalik bilang Lucille Santos ulit." Pumasok si Alessandra sa opisina ko para ibalita iyon. I stood up and went to my small cabinet. I grabbed a fo

Kinabukasan, maaga akong nagising dahil sa ingay ni Lucky. Mukhang nilibot yata nito ang buong bahay kakaingay niya. Bumangon na lamang ako at saka ginawa ang morning routine, hindi ako papasok ngayon sa opisina at makikipagkita lamang sa iilang tao na inutos ko kay Alessandra. Dito na rin naman nakatira iyon at sigurado akong naiinis iyon sa ingay ng kapatid ko. Pagkababa ko, laking pagtataka ko nang makita ang iilang katulong ay sumasayaw habang naglilinis, sakop din ng buong bahay ang malakas na tugtog. “What is happening?” tanong ko kay Mama nang lumapit ako sa kanya habang naghahanda ng pagkain.“Ang kapatid mo, nabagot kaagad pagkagising kaya iyan nagpatugtog at dinamay pa ang ibang katulong.” Natatawang sabi niya. Napailing na lang din ako sa kabaliwan ng kapatid ko. Bumaling ako sa babaeng mukhang naiinis na nga umagang-umaga. “Anong nangyayari sa’yo?” tanong ko kay Alessandra. Tiningnan niya ako nang nakasimangot pa rin.“May ganyang kapatid ka ba talaga? Hindi yata alam na