“Where have you been?” Umupo muna ako sa swivel chair ko bago tignan si Sandra.“How’s the company? Hindi naman siguro nagka-problema na wala ako?” tanong ko, lumapit naman siya sa akin at may inabot na folder. Taka ko siyang tiningnan pero hindi siya nagsalita pa mula. “Make sure lang na hindi ito problema, Sandra.”“Hindi naman, sa isang linggo kang nawala maayos naman ang lahat and by the tumawag si Atty. Chu may pag-uusapan daw kayo.” Tumango ako at pinalabas na siya sa opisina.Sandra is my secretary, si Atty. mismo ang kumuha sa kanya dahil mapagkatiwalaan hindi rin naman ako nagkamali na tanggapin, ramdam ko rin naman na mapagkatiwalaan siya. Kinuha ko ang cellphone ko and I dialed Atty’s number, agad din naman niyang sinagot.“Gosh, thank God nagparamdam ka. Akala ko nawala ka na naman.” Napailing ako at natawa. Isang linggo lang naman akong nawala.“What is it Atty?” I asked, hindi naman siya tatawag kung walang problema.“I saw you.” Napatigil ako sa sinabi niya, nakita niya
"It's you again?" Madiin ngunit mahinang tanong niya sa akin. "Are you following me? Or perhaps, are you a stalker?" Napangiwi ako sa kanya.Mukha ba akong stalker? "Sir, hindi ho kita sinusundan, okay? I am working here kasi po pinaalis ako sa dati kong trabaho." Umigting ang kanyang panga sa sinabi ko, totoo naman.I have a new work in a restaurant as a waitress, at sa sinuswerte ka nga naman. Nakita ko na naman ang taong ito. Amazing, isn't? Ako lang naman nag-se-serve ng pagkain niya. And I didn't expect na magkikita ulit kami."Where's your Manager?" Ito na naman siya, I am not doing anything tapos papaalisin niya na naman ako. So arrogant!"Sir, I am just serving a food here and I didn't touch you. Ilang buwan po akong walang trabaho dahil sa ginawa ninyo." "Ginawa ko? Excuse me? Baka nakaka—""Enjoy the food, Sir. Have a nice day!" Nginitian ko siya at tinalikuran na, baka ipagsigawan niya pa na hinubaran ko siya. Akala mo naman talaga maganda ang katawan— okay fine, he's hot.
"Sir, hindi na po kailangan. Maraming salamat po talaga.""Gusto mo bang mangyari na naman sa iyo ang nangyari kanina? Sige, bahala ka—""Teka po..." Napahawak agad ako sa kamay niya nang akma itong tatalikod, nakatingin siya sa aking mukha at labis na hiya ang naramdaman ko nang bumaba ang tingin nito sa kamay ko. Doon ko lang napagtanto na dahil sa kamay kong nakahawak sa kanya, agad akong bumitaw at umatras nang bahagya. "Sorry po, uhm nakakahiya man pero pwede po bang pahatid?" Mahina kong saad. I heard him tsk, I bit my lower lip hoping that he will say yes. Tutal siya naman nag-aya una na ihatid ko. "Bilisan mo..." Ngumiti ako nang malawak habang papasok sa kotse niya, "Uh-uhm diretso lang po i-iyong bahat ko," nahihiya kong saad. Hindi rin naman siya nagsalita pa at sinimulan na ang pagmamaneho.Ang tahimik, malayo pa naman 'yong bahay ko rito. Akala ko kasi kanina ay may dadaanh bus. Nakalimutan kong kapag Biyernes ng gabi ay wala masyadong dadaan. Mahina akong bumuntong hin
Tomorrow morning, we went to the office. Sa bahay ko na rin pinatulog si Alessandra at doon ko na rin siya papatirahin. Since she knew my plans but not everything, I needed to be careful. Ayaw ko rin silang madamay dito kung ano man ang mangyayari. Sa kompanya, kung saan ako kilala bilang Lucille Damian. Mataas ang tingin at takot sa akin ang iilan. Ilang buwan ko ring pinag-aralan kung paano maging si Lucille Damian at ilang taon akong naging Lucille Santos. Simula nang dumating si attorney sa buhay ko, pinakilala niya sa akin kung sino at ano ba talaga ako. I am the heir of Damian but no one knows I am alive. After all, kilala naman ako ng media bilang Lucille na walang mukha. Pinagbawalan ko lahat ng empleyado kong ilabas kung ano ang hitsura ko bilang Lucille Damian. Hindi nila dapat ako ipahamak."Everything is settle, maaari ka nang bumalik bilang Lucille Santos ulit." Pumasok si Alessandra sa opisina ko para ibalita iyon. I stood up and went to my small cabinet. I grabbed a fo
Tomorrow morning, we went to the office. Sa bahay ko na rin pinatulog si Alessandra at doon ko na rin siya papatirahin. Since she knew my plans but not everything, I needed to be careful. Ayaw ko rin silang madamay dito kung ano man ang mangyayari. Sa kompanya, kung saan ako kilala bilang Lucille Damian. Mataas ang tingin at takot sa akin ang iilan. Ilang buwan ko ring pinag-aralan kung paano maging si Lucille Damian at ilang taon akong naging Lucille Santos. Simula nang dumating si attorney sa buhay ko, pinakilala niya sa akin kung sino at ano ba talaga ako. I am the heir of Damian but no one knows I am alive. After all, kilala naman ako ng media bilang Lucille na walang mukha. Pinagbawalan ko lahat ng empleyado kong ilabas kung ano ang hitsura ko bilang Lucille Damian. Hindi nila dapat ako ipahamak."Everything is settle, maaari ka nang bumalik bilang Lucille Santos ulit." Pumasok si Alessandra sa opisina ko para ibalita iyon. I stood up and went to my small cabinet. I grabbed a fo
Nang makababa kaming lahat sa kotse kasabay si Judeil, nagulat ako nang pumunta si Lucky sa harap ni Judiel. Nakatayo siya sa harap nito. Halos magkasingtangkad lang silang dalawa pero mas nangingibabaw ang tangkad ni Judiel. Hinila ko siya palayo pero hindi talaga nagpapatinag.“Lucky…” Hinila ko siya palayo pero pareho silang hindi tumitigil kakatingin sa isa’t isa. “Hoy, ano bang problema mo?” bulong ko sa kapatid ko.Lagi itong ganito sa tuwing may kasama akong lalaki at pinakilala ko sa kanila, iniintriga niya kaya iyong mga dating gusto sana manligaw sa akin ay umaatras dahil tinatakot ng kapatid ko. “Hindi ako naniniwalang hindi ka niya nililigawan at saka ang mukha niya ay hindi mapagkakatiwalaan. Lumayo ka sa kanya,” sabi niya na para bang Tatay ko. Napasapo na lamang ako sa aking noo at umiling dahil sa inasta ng kapatid ko, lumingon ako kay Nanay na kibitbalikat lang din ang tinugon sa akin. “Kapatid mo iyan,” sabi niya.Kapatid kong sobrang protected, kaya nga ayaw ko ri
Kinabukasan, maaga akong nagising dahil sa ingay ni Lucky. Mukhang nilibot yata nito ang buong bahay kakaingay niya. Bumangon na lamang ako at saka ginawa ang morning routine, hindi ako papasok ngayon sa opisina at makikipagkita lamang sa iilang tao na inutos ko kay Alessandra. Dito na rin naman nakatira iyon at sigurado akong naiinis iyon sa ingay ng kapatid ko. Pagkababa ko, laking pagtataka ko nang makita ang iilang katulong ay sumasayaw habang naglilinis, sakop din ng buong bahay ang malakas na tugtog. “What is happening?” tanong ko kay Mama nang lumapit ako sa kanya habang naghahanda ng pagkain.“Ang kapatid mo, nabagot kaagad pagkagising kaya iyan nagpatugtog at dinamay pa ang ibang katulong.” Natatawang sabi niya. Napailing na lang din ako sa kabaliwan ng kapatid ko. Bumaling ako sa babaeng mukhang naiinis na nga umagang-umaga. “Anong nangyayari sa’yo?” tanong ko kay Alessandra. Tiningnan niya ako nang nakasimangot pa rin.“May ganyang kapatid ka ba talaga? Hindi yata alam na
Natapos ang isang linggo paghahanda namin ni Ales at ngayon mismo ang araw na pupunta ako kay Judie. He texted me the address and I did not bother to respond to his text messages so he called me that night, nagging about why I did not text back. I just told him that I am busy but I received his text and will go there today. Galit na galit dahil hindi lang talaga ako nag-reply.Nang makarating ako sa harap ng malaking building, inayos ko ang aking suot na damit. Huminga ako nang malalim at pumasok na, lumapit ako sa information desk. “Good day, I have an appointment with Mr. Judiel Marco Sanrazo,”I said and smiled to him. He looked at me head to toe, na para bang kinikilala ako. “You must be, Lucille Santos he mentioned?” he asked and I nodded with a smile. “This way, Ma’am.” He pointed the right way patungko sa elevator. “Thank you, kaya ko na ito.” Tanggi ko sa kanya dahil balak pa yata akong ihatid hanggang sa opisina ni Judiel. He nodded and bid a goodbye.Ako lang mag-isa sa ele
Nang oras na para sa conference meeting, kasama ni Jeremy si Diana. At ngayon sa harap nila, nagsasalita si Viviane. Puno ng paghanga ang mga naroon, na tila ba perpektong asawa ng isang Saltzman dahil alam niya lahat ng mga sinasabi niya. At habang pinagmasdan ni Diana ang slides sa presentation, may napansin siya. Walang nagbago mula sa siya ang gumawa ng slides. Pero naalala niya na nabanggit ni Viviane ay marami siyang binago dahil mali-mali ang mga ito. Sa nakikita niya ngayon, mukhang sinabi naman ni Viviane ang lahat ng siya mismo ang gumawa. Napangiti siya sa kanyang isipan. Hindi niya inasahan na may ganito pa lang kayang gawin si Viviane, ang angkinin pati ang mga bagay na hindi siya ang gumawa. “Wow, Viviane. Hindi talaga nagkakamali na isa ka sa napiling mapapangasawa ng isang Saltzman. Ang husay ng presentation mo, walang labis walang kulang,” sabi ng isang executive na naroon. Nakikinig lang si Diana sa mga komento nila tungkol kay Viviane, si Viviane naman ay tuwang-
Third Person’s Point of View:Napatigil si Diana sa narinig. Nagulat, hindi inaasahan na iyon ang dahilan ng matanda kung bakit ito umalis ng bansa. Pero gumaan ang pakiramdam niya na nagpapagamot lang ito sa ibang bansa, ibig sabihin may pag-asa pa siyang makita ito at makilala si Justin. “Huwag kang magalit kay Jeremy, Diana. Hindi lang din namin inasahan na iyon ang magiging reaction ng lolo niya,” sabi ni Viviane. Tumingin si Diana sa kanya, at sa isip nito. Oo, hindi lang dapat si Jeremy ang dapat sisisihin kung bakit umalis ang matanda, kasama si Viviane sa dapat na sisihin. “Hindi ko naman iniisip iyon. Ang mahalaga ngayon, nasa maayos siya.” Tumingin siya kay Jeremy ulit. “You can call him and tell him to come back. I’m already here, gusto ko rin na makilala siya ni Justin,” dagdag ni Diana.Nagulat naman silang tatlo, lalo na si Viviane. Palihim niyang ikinuyom ang kanyang mga palad habang nakatingin kay Diana. Naiinis siya. Sino ba naman ang hindi maiinis kung walang iba
DIANA’s POINT OF VIEW:Sinimulan nilang ikwento sa akin lahat, nauna si Viviane pero hindi niya alam bago pa niya ikwento ang tungkol sa kanila ni Jacob, nalaman ko na ang lahat. At alam ko puro kasinungalinga ang lumalabas sa bibig niya dahil si Jacob mismo ang nagsabi sa akin. Pinakinggan ko lang siya sa mga kasinungalingan niya, malayo sa mga kinwento ni Jacob sa akin. Ang laman ng kwento ni Viviane ay puro paghanga at pagbanggit sa pangalan ni Jacob. Pero ako, alam ko; hindi si Jacob ang ibig niyang sabihin, ginamit niya lang ang pangalan ni Jacob para pagtakpan ang desire niya. Si Jeremy pa rin hanggang ngayon. Kasi hindi naman masyadong magaling sa negosyo si Jacob, kaya paano niya nasabi na si Jacob ang nagtaas ng buong Saltzman?It was Jeremy. She can’t fool me. But still, I’m in the act. Dapat akong umakto na naniwala sa kaniya.“Wow, grabe. Ang dami ko na pala talagang hindi alam. Pero honestly, masaya ako na nahanap mo na iyong taong para sa’yo, Vi. After all, Saltzman pa
Sa inis, tinulak ni Viviane si Jacob at tinignan ito nang masama. “Ano bang akala mo sa akin, ha? Tanga para gumawa ng katangahan?” gigil nitong sabi. Ngumisi naman si Jacob. “Alam kong hindi ka pa rin nagbabago, Viviane. Huwag mo na talagang subukan dahil sa oras na may gawin ka, hinding-hindi mo na makikita si Vanessa. Ilalayo ko siya sa’yo. Ayaw kong magalit ang buong pamilya ko sa akin dahil hinayaan kitang gumawa ng kabobohan…ayaw kong madamay ang anak ko.” Pagkatapos sabihin ni Jacob iyon, tumalikod siya para umalis. Naiwan si Viviane na nakakuyom ang mga palat dahil sa galit. Pumikit siya nang mariin. Iniisip ang mga araw pagkatapos mawala ni Diana. FLASHBACK***“Vi, anong nangyari, ah? Ayos ka lang ba?” Nag-aalalang tanong ni Jeremy nang makarating siya sa condo unit ni Viviane. Iniwan niya si Diana dahil tumawag si Viviane na kailangan siya nito. Pagkarating niya, mataas ang lagnat ni Viviane hanggang sa nahimatay ito kaya agad siyang sinugod sa ospital. Pagkarating sa
Masaya si Justin habang naliligo sa dagat kasama ang kanyang magulang—noon pa man ay gusto niya na ito. Bata pa lang, wala siyang ibang ninanais kundi makasama sina Diana at Jeremy. Halos isang oras silang naliligo hanggang sa nagpaalam si Jeremy dahil may tumawag sa kanya bigla. Nakipag-usap siya rito hindi kalayuan kina Justin at Diana. Samantala, nang sila nalang ni Diana at Justin sa dagat, ngumiti si Diana sa anak at nagtanong. “Are you happy, son?” Masaya namang tumango si Justin. “Yes, Mommy! Sana palaging ganito, palagi ko kayong kasama ni Daddy!” Hinimas ni Diana ang ulo ni Justin at ngumiti. Hindi niya alam kung ano ang itutugon sa sinabi ng anak niya dhail hindi siya sigurado kung mangyayari ba iyon. Natapos na rin silang maligo kaya pumunta sila sa cottage nila, naroon si Jeremy naghahanda ng pagkain. “Oh, saan na ang kausap mo?” tanong ni Diana nang makitang si Jeremy na lang mag-isa. “Pumunta na sa suite niya. By the way, ayos lang ba sasama sina Viviane at Vaness
Pagkatapos maligo at magbihis nina Diana at Justin, lumabas na sila ng suite nila at dumiretso sa dining hall. Pagkaraing nila roon, nakita nila si Jeremy may kasama—si Viviane at ang anak nitong si Vanessa.“Wala ba ang daddy ni Vanessa?” tanong niya sana iyon sa sarili niya pero si Justin ang sumagot na ikinagulat niya.“Vanessa said he won’t come.”Hindi na nagsalita si Diana, hindi niya inasahan na anak niya talaga ang sumagot no’n. Hinawakan niya na lang ang kamay ni Justin at saka sila sabay na naglakad.Nang makarating sila lamesa kung nasaan ang tatlo, agad na tumayo si Jeremy para paupuin sila. Magkatabi sina Vanessa at Justin, kaharap naman ni Diana si Jeremy at katabi ni Jeremy si Viviane. Nasa gitna nila ni Vanessa si Justin. Biglang nakaramdam ng pag-alinlangan si Diana. “Umorder na ako ng pagkain, ayos lang ba?” tanong ni Jeremy kay Diana. “Oo, ayos lang. Pasensya na kung natagalan kami,” sabi naman ni Diana. Sasagot pa sana si Jeremy sa kanya nang maunahan ito ni Vi
Halos limang oras bago magising si Justin, naroon lang si Diana sa kanyang tabi sa loob ng limang oras na iyon. Habang si Jeremy ay nasa loob lang din ng kwarto, doon niya ginagawa ang iba niyang trabaho na connected sa magiging partnership niya sa business trip na ito. At nang magising si Justin, tinawag niya si Diana. “Anak…gising ka na. May masakit ba sa’yo? How are you?” Mabilis na tanong ni Diana. Nang marinig din ni Jeremy ang boses nilang dalawa, tumayo siya at lumapit sa kama ni Justin.“Dadd, you’re here too…” mahinang sabi ng bata sabay ngiti. “Yes, son. I’m here. How are you?” mahinahon namang tanong ni Jeremy habang hinawakan nito ang noo ng anak. “I am good now. You guys are here, I can tell my new friends that I have a mommy and a daddy….”Dahil sa narinig, sumikip bigla ang dibdib ni Diana. Hindi niya inasahan na iyon ang sasabihin ng anak matapos ang insidente niya sa dinner party. Umiwas siya ng tingin, ngunit hindi nakatakas kay Jeremy ang sakit sa kanyang mga m
Hindi sumagot si Diana kay Jeremy, nahihirapan siyang ibigkas ang mga salitang gusto niyang sabihin sa lalaki. Matagal nang may sakit si Justin, ang pagta-takwondo niya ay isa lang sa paraan para umayos ang pakiramdam niya, ang health niya kapag nasanay sa mga nakakapagod na gawain. Lagi din naman itong nagdadala ng gamot at inantabayan din ng coach nito. Pero kahit na ganoon, hindi pa rin maiiwasan ang mga posibilidad na babalik ito. Si Jeremy na hindi mapakali, hindi niya alam kung ano ang gagawin dahil hindi siya sinasagot ni Diana. Mas lalo siyang nainis na tahimik lang ito, nakatulala sa pintuan ng emergency room.Hanggang sa lumabas ang doctor, agad na lumapit si Jeremy dito, at si Diana na nanghihina. “Doc, how’s my son? Is everything alright? Ano?” Sunod-sunod na tanong ni Jeremy. Tinignan naman ng doctor ang dalawa. “He’s fine now. Kailangan niya lang muna magpahinga. Daldalhin na namin siya sa ward niya—”“Doc, please make sure it’s a private room. Kailangan comfortable
Baliw ka na talaga, Lucille. Hindi ko alam na kasama sa plano mo ang maging baliw, bakit mo susugatan ang sarili mo?” mahabang tanong ni Ales kay Lucille. Siguro nga ay nagtataka na siya sa kaibigan ngunit wala naman siyang magagawa dahil iyon ang gusto niya.“Just do it, Ales. Trust me.” Bumuntonghininga si Ales at inilibas ang kutsilyong dala niya, hinawakan niya ang kanan na kamay ni Lucille at agad na sinugatan, palihim na nasaktan si Lucille pero pinigilan ang sarili na sumigaw dahil ayaw niyang marinig nila Judiel.“Dito pa?” gulat na tanong ni Ales nang ipakita ni Lucille ang kaliwang tiyan. “Nahihibang ka na ba talaga? Magkaka-peklat ka, Lucille. Wala bang ibang paraan para ipakita ang kabaliwan mo?” Halata kay Alessandra na naiinis na siya sa kaibigan.“Wala, Ales. Sige na para makaalis ka na agad.” Pilit niyang sinabi kay Ales, walang nagawa ang kaibigan niya kundi sugatan din ang bewang ni Lucille at naglabas ito ng matinding pagdugo. “You are totally insane,” Ales said.