All Chapters of โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น: Chapter 221 - Chapter 230

ราวกับทุกอย่างจะเกี่ยวข้องกับหรงจือจือ แต่ขณะเดียวกัน เรื่องต่างๆ ก็สาวมาถึงตัวหรงจือจือไม่ได้ขณะที่กำลังไตร่ตรองก็มีเหงื่อเย็นซึมทั่วร่าง ท้องเริ่มบิดปวดเพราะความกังวล “ข้าไม่สบายท้อง ประคองข้ากลับไปพัก…”ซี่อวี่ “เจ้าค่ะ!”หรงจือจือหันกลับไปมองเงาหลังของอวี้ม่านหวาปราดหนึ่ง แววตาเย็นยะเยียบ กลัวแล้วหรือ? กลัวแล้วก็ดี!กลัวแล้วจะได้ร้อนใจ และเมื่อร้อนใจก็จะได้ก้าวพลาดเข้าไปยังหลุมพรางที่ท่านราชเลขาธิการเตรียมไว้เพื่อนางกับผู้เหลือรอดจากแคว้นเจา!คนอื่นๆ ในสกุลฉีแยกย้ายกันไปเช่นกันแต่จะปล่อยให้นางถานนอนบนพื้นอยู่แบบนี้ก็คงไม่ใช่ ฉีอวิ่นสั่งว่า “ลากนางกลับไปที่เรือนตัวเอง ปล่อยให้รอความตายอยู่ที่เรือนของนางเองนั่นแหละ!”“เมื่อก่อนนี้หญิงรับใช้เฉินภักดีต่อนางที่สุดมิใช่หรือ? บอกให้หญิงรับใช้เฉินมาดูแลนางในวาระสุดท้าย! ถือเป็นความเมตตาที่ข้าเห็นแก่ความเป็นสามีภรรยาตลอดยี่สิบกว่าปีมานี้!”หรงจือจือเกือบหัวเราะออกมา ไม่ว่าจะฉีอวิ่นหรือนางถานก็ไม่มีทางคาดคิดแน่ว่าตอนนี้หญิงรับใช้เฉินเกลียดชังนางถานเข้ากระดูกดำ วาระสุดท้ายของนางถานไม่มีทางเป็นสุขแน่!บัดนี้แววตาของนางถานว่างเปล่า น

“ของเสียพวกนั้นเป็นของที่นางเพิ่งขับออกมา ท่านรออยู่นอกฉากกั้นก่อน ด้านในนี้ค่อนข้างเหม็น บ่าวจะทำความสะอาดให้ก่อน เสร็จแล้วท่านค่อยพบนางนะเจ้าคะ!”ความจริงแล้วของเสียถูกทิ้งไว้มาสองวันแล้ว ไม่ได้เพิ่งขับออกมาแต่อย่างใด หญิงรับใช้เฉินกำลังโกหกหรงจือจือเข้าใจเรื่องนี้ดี แต่นางจะสนใจหรือ? นางพยักหน้ายิ้มว่า “ลำบากเจ้าแล้ว!”ไม่นานหญิงรับใช้เฉินก็ทำความสะอาดอย่างลวกๆ แล้วพูดกับหรงจือจือด้วยความเคารพ “ฮูหยินน้อย คิดว่าท่านจะมีเรื่องอยากคุยกับนังแก่นี่ เช่นนั้นบ่าวจะถอยออกไปก่อนนะเจ้าคะ?”หรงจือจือ “รู้ใช่หรือไม่ว่าตัวเองควรไปที่ใด?”หญิงรับใช้เฉินฟังดังนี้ก็เข้าใจโดยพลัน “บ่าวทราบเจ้าค่ะ!”นางเดินถอยออกไปที่ประตูเรือนแทนที่จะยืนรออยู่ที่ประตูห้อง เช่นนี้จะไม่ได้ยินที่หรงจือจือคุยกับนางถานแม้แต่น้อยเจาซีถอยออกไปเฝ้าหน้าประตูเช่นกัน ไม่อนุญาตให้ผู้ใดเข้าใกล้หรงจือจือยืนอยู่ข้างเตียง มองไปยังแม่สามีที่ใช้คำว่ากตัญญูมากดขี่ทรมานนางตลอดสามปีหัวเราะเบาๆ ว่า “ท่านแม่ ท่านรู้สึกเศร้าใจบ้างหรือไม่? ทั้งบ้านนี้มีเพียงข้าที่มาเยี่ยมท่าน!”นางถานเริ่มน้ำตาไหลและส่งเสียงร้อง “อ้าๆๆ” พยา

“หากเจ้ารู้สึกว่ามีจุดใดที่ไม่สมบูรณ์แบบก็ไปรอข้าที่ปรโลกก่อนนะ อีกร้อยปีข้าจะตามไปสอนให้ใหม่!”นางถานตัวสั่น นางไม่รู้ว่าควรเกลียดชังหรงจือจือและแสดงออกว่าต่อให้ตายเป็นผีก็จะไม่ยอมปล่อยอีกฝ่ายไปดี หรือว่าควรจะหวาดกลัวและหวังว่าตัวเองจะไม่ต้องพบเจอปีศาจร้ายเช่นนี้ในดินแดนปรโลกอีกดี!ภายใต้ความโกรธแค้นและตื่นตระหนกลนลาน นางกุมทรวงอกตัวเอง รู้สึกหายใจไม่ออกมากขึ้นเรื่อยๆหรงจือจือพูดเสียงเบา “จุดจบของเจ้าใกล้เข้ามาแล้ว! ลูกๆ ของเจ้าเกลียดเจ้ามากขนาดนี้ คิดว่าพวกเขาคงจะไม่จัดงานศพให้ดีนักหรอก”“หลังจากที่เจ้าตาย ญาติของเจ้าจะเผากระดาษเงินให้หรือไม่ก็ยังไม่รู้ นางถาน เจ้านี่ช่างน่าสงสารจริงๆ เห็นด้วยหรือไม่?”นางหัวเราะเยาะนางถาน แต่ขณะเดียวกันก็กำลังหัวเราะเยาะตัวเองบัดนี้ไม่มีท่านย่าอีกต่อไปแล้ว ใต้หล้านางยังเหลือครอบครัวที่แท้จริงอีกที่ใดกัน? ผู้ใดจะเผากระดาษเงินให้นางได้?นางถานรู้ดีว่าตัวเองใกล้จะไม่ไหวแล้วนางทั้งยอมรับไม่ได้ ทั้งเคียดแค้นชิงชังในฐานะหมอ หรงจือจือรู้ดีว่าในยามที่คนเรากำลังจะตาย อวัยวะต่างๆ ในร่างกายจะส่งพลังทั้งหมดมาไว้ที่เสียงเพื่อให้คนๆ ได้สั่งเสียหลัง

เซี่ยอวี่ “…บ่าวสมควรทำอยู่แล้วเจ้าค่ะ”ฮูหยินน้อยมีบุญคุณต่อนาง ทั้งยังไม่ใช่แค่หนึ่งครั้ง ทว่าตัวนางกลับไม่กล้าเป็นพยานให้ฮูหยินน้อย นี่เป็นเรื่องที่นางรู้สึกผิดต่อฮูหยินน้อยมาโดยตลอดแต่ดูจากท่าทีของฮูหยินน้อยแล้วเหมือนจะไม่ถือโทษนางหรงจือจือไม่ถือโทษนางก็จริง แต่ก็จะไม่วางแผนอนาคตเพื่อนางเช่นกัน พวกนางทั้งสองไม่มีอะไรติดค้างกันอีก วันหน้าเซี่ยอวี่จะเป็นอย่างไรก็ล้วนแล้วแต่ขึ้นอยู่กับตัวเซี่ยอวี่แทนทั้งสิ้นหลังจากที่เซี่ยอวี่จากไป เจาซีก็พูดด้วยความโมโหว่า “คุณหนู บ่าวรู้สึกว่าผู้สมรู้ร่วมคิดต้องเป็นอวี้ม่านหวาแน่นอน! แม้ว่ายามที่นางถานวางแผน อวี้ม่านหวาจะยังไม่แต่งเข้ามาในจวน แต่ไม่แน่ว่าจะหาทางติดต่อกันไว้ก่อนแล้วก็เป็นได้!”นางมองว่าอวี้ม่านหวาเป็นผู้ที่ทำร้ายคุณหนูอย่างสาหัสที่สุด ด้วยเหตุนี้จึงคิดเชื่อมโยงไปถึงอวี้ม่านหวาแววตาของหรงจือจือหม่นลงเล็กน้อย “ผู้ใดจะรู้กัน! แท้จริงแล้วผู้สมรู้ร่วมคิดอาจจะไม่ได้อยู่ในสกุลฉีก็ได้ เจ้าลืมไปแล้วหรือ? สาวใช้ที่หลุดปากพูดในสิ่งที่ไม่ควรพูดจากสกุลหรงเมื่อตอนนั้นตายอย่างง่ายดายเพียงใด!”เจาซีตกใจกลัว “ท่านหมายถึงว่า…อาจจะเป็นฝีมือข

สีหน้าของฉี่จื่อฟู่ซีดเซียวอวี่เหวินจ้านพูดต่อ “หากไม่ใช่เพราะเจ้าสร้างความดีความชอบชั้นหนึ่งในบรรดาสายลับทั้งหมดในภารกิจทำลายแคว้นเจา ประกอบกับก่อนหน้านี้พวกข้ารู้ว่าเจ้าถูกอวี้ม่านหวาหลอก ผู้ที่จะถูกคุมตัวไปสืบสวนด้วยการทัณฑ์ทรมานตอนนี้คงเป็นทั้งครอบครัวของเจ้าไปแล้ว!”“กระนั้น การที่เจ้าทำแผนที่แนวป้องกันเมืองหลวงสูญหาย การที่ให้อวี้ม่านหวาอยู่ข้างกายและพาซี่อวี่กลับสกุลฉี ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นความผิดร้ายแรง ฝ่าบาทจะไม่ทรงให้อภัยอย่างง่ายดายแน่นอน!”ฉีจื่อฟู่คิดแล้วให้ชิวยี่ประคองตัวเองให้เดินเข้าไปคว้าแขนหรงจือจือ “จือจือ เร็วเข้า! ไปพบท่านราชเลขาธิการกับข้า!”“เจ้ามีบุญคุณกับท่านราชเลขาธิการ เจ้าช่วยพูดให้ท่านราชเลขาธิการยอมเมตตาที ไม่ว่าอย่างไรก็ห้ามให้ม่านหวาถูกพาตัวเข้าคุกเด็ดขาด! นางเป็นหญิงที่กำลังตั้งครรภ์ จะมีชีวิตรอดจากในคุกได้อย่างไร?”“เจ้าก็รู้ว่าหากไม่ใช่เพราะม่านหวา ข้าคงตายอยู่ที่แคว้นเจาไปนานแล้ว แม้ข้าไม่รักนาง แต่นางก็เป็นคนช่วยชีวิตข้าไว้…”หรงจือจือออกแรงดึงแขนตัวเองออกบัดนี้ฉีจื่อฟู่อ่อนแอถึงขีดสุด ทำให้นางดึงแขนออกได้อย่างง่ายดายนางถอยห่างออกมาหนึ่งก้า