All Chapters of เมื่อฉันหลุดหลงเข้าไปในนิยายของตัวเอง: Chapter 11 - Chapter 20

35 Chapters

หือ

“ในโถงกว้างอาหารเลิศรสมากมาย วรากรตื่นตาตื่นใจกลับ ของกินที่หลากหลาย ทำไมมันเยอะขนาดนี้กินไม่กี่คนเองสะลัดมือไท่จื่อออก ดึงมืออิงหลิวไปหาของกินด้วยกัน อิงหลิวสงวนท่าทีในตอนแรกต่อมาก็ไม่ต่างจากวรากร อิ่มแปร้“แม่นางชินอี้ สุราเลิศรสนี้ข้าดื่มให้แม่นาง” ไทจื่อ ส่งจอกสุราให้วรากรเหลือบมองหลวนคุนที่พยักหน้าให้รับไว้ วรากรรับมาดื่มรวดเดียวหมด 555หอมหวานที่ซู๊ดดเลย เหล้าอะไรจะอร่อยขนาดนั้น“อร่อยจัง”“อีกจอกเป็นไง” ไทจื่อให้ขันทีรินให้อีกจอก วรากรรับมาดื่มอย่างว่าง่าย“อิงหลิว เจ้าดำเนินแผนการไปถึงไหน” ฮองเฮาที่มีใบหน้างดงาม ไม่ต่างจากสาวๆ ทั้งที่หากรวมอายุแล้วไม่น้อยกว่าพันปี“ท่านแม่ลูกๆๆๆ กำลัง หาทางเข้าใกล้องค์รัชทายาท”“ดี มาก เจ้าทำได้ดีตำแหน่งราชินี ของเผ่าจิ้งจอกเราเป็นเจ้าที่ได้สืบทอด หากเจ้าจะให้ข้ามั่นใจมอบมันให้เจ้าเจ้าต้องได้ตำแหน่งไทจื่อเฟย เช่นนั้นถึงจะมั่นคง”“ท่านแม่องค์รัชทายาท มีชายาหลายคนอยู่แล้ว อิงหลิวจะมีทางทำให้ตัวเองได้เป็นไทจื่อเฟยได้อย่างไร”“ทุกอย่างที่พร่ำสอนอย่างไรละอิงหลิว ต้องทุกอย่างรวมมันเข้าด้วยกันจะสามารถทำสำเร็จได้”“ท่านแม่อิงหลิว”“หากลังเล เจ้าก็จะทำใ
last updateLast Updated : 2024-12-16
Read more

หลวนคุน

“แม่นางชินอี้ไท่จือตั้งใจมอบให้แม่นางรับไว้เถอะ”หลิ่งจือ สำทับ วรากรหยิบเอาของที่เล็กที่สุดในนั้นตุ้มหูมุกสีขาว มากำไว้ไท่จือมองวรากรด้วยสายตาชื่นชม“แม่นางชินอี้รสนิยมการเลือกของของแม่นางไม่ธรรมดาสิ่งนั้นคือไข่มุกน้ำจืดที่หายาก กว่าจะเติบโตต้องใช้เวลายาวนานจึงทรงคุณค่า” วรากรเบิกตาโพลงโห พลาดอีกแล้วคนที่ชอบทำอะไรก็ใช่“ไท่จืออิงหลิว อยากได้สักชิ้นไท่จือเลือกให้อิงหลิว” ไม่อยากพูดว่าอิงหลิว แต่ก็นะอะไรทำให้อิงหลิวเปลี่ยนไปขนาดนี้ ไท่จื่อเลือกหยิบสร้อยลูกปัดหินสีสวยงามส่งให้อิงหลิว อิงหลิวรับมา ทำท่าจะสวมทันทีไท่จื่อจึงต้องสวมให้อิงหลิวด้วยความเป็นสุภาพบุรุษวรากรเดินหลบออกมา เฮ้อเริ่มไม่อยากอยู่ที่นี่ละ กลัวเหลือเกินกลัวใจตัวเองจะ อิจฉาอิงหลิวอิจฉาอะไรอิจฉาความกล้าของอิงหลิวรู้สึกมึนหัว นิดหน่อยลุกขึ้นยืนก็ดันจะล้ม หลิ่งจืออยู่ใกล้คว้าตัวไว้ทันเผลอสบตาที่จริงใจนั้น นี่ก็อีกคนทำใจไหวยวบสายตาบ่งบอกอะไรบางอย่างทำเอาใจสาวไหวเอนเหมือนจะนึกได้ว่ามันทำให้ใจสั่น ทำท่าจะปล่อยวรากรให้ไปกองกับพื้นวรากรเกาะแขนไว้แน่น หลิ่งจือยิ้มหล่อฉุดแขนวรกรขึ้นมา“แม่นางชิ้นอี้ คงจะเริ่มเมาแล้ว ข้าอนุญาตให้แ
last updateLast Updated : 2024-12-18
Read more

หือออ

“บอกข้าสิชินอี้ทำไมจึงผลักไสข้าให้อิงหลิว” จะบอกอย่างไรว่าตัวเองเป็นแค่นักเขียนแล้วเรื่องนี้ถูกกำหนดตัวพระเอกนางเอกไว้แล้ว หลวนคุนก้มลงหมายจะจูบวรากรอีกครั้ง“หลวนคุนท่านได้โปรดปล่อยข้า” ดันอกกว้างออกแต่ก็ไม่ได้มีแรงมากมายขนาดนั้น หมดเรี่ยวหมดแรง“ปล่อยก็ต่อเมื่อเจ้าพูดความจริง มิใช่แสร้งทำตลกไปวันๆ ให้ คนอื่นสนุกแต่บางอย่างในใจเจ้าข้ามองไม่ออกจริงๆ”“นั้นอย่างไรละท่านคิดมากไปเอง” ดึงร่างของวรากรมาเผชิญหน้าแววตาอ้อนวอน“ชินอี้ ข้าไม่เคยเป็นเช่นนี้”“รู้แล้วง่า ท่านเมาคนเราเวลาเมาจะ..งอแงแล้วก็อารมณ์อ่อนไหว” วรากร พยายามหาทางออก แต่หลวนคุนกลับกอดแน่น จูบวาบหวามที่เขาบรรจงแสดงให้วรากรเข้าใจ หัวใจของเขา ถอนริมฝีปากออกยากเย็นวรากรเซแซ่ดๆ อย่างนี้เองเวลาอ่านเจอในนิยายเข้าใจแล้วว่าทำไมถึงเซ เซเพราะฤทธิ์พิศวาสมันจุกอก ตัวชา เสียวซ่านทำให้หมดเรี่ยวแรงขัดขืน“ทำไมเจ้าต้องเสแสร้ง ในเมื่อแววตาของเจ้าบอกว่าคิดเหมือนกันกับข้า” ฮ้า...นายคิดเหมือนฉันไหมบีหนึ่ง ขำไม่ออกคนเมาไม่พูดพล่ามซ้อนร่างบางของวรากรไว้ในอ้อมแขนกำลังจะอุ้มเข้าไปในห้อง วรากรดิ้นรนแต่จะสู้แรงชายได้หรือ หวยมาออกที่เธอแทนที่จะเป็นอิง
last updateLast Updated : 2024-12-18
Read more

แย่แล้ว

“ไม่ต้องมากพิธีข้าร้อนใจ”“เรื่องการตายของเหยื่อที่ถูกควักหัวใจเมื่อคืน”“เปล่าเรื่องนั้นคนตายไปแล้วยังคงต้องสืบกันต่อไป แต่ที่ชินอี้ลืม ตุ้มหูมุกไว้นางไม่ให้ความสำคัญกับของที่ข้ามอบให้นาง พวกเจ้าคิดเช่นไรนางไม่มีใจให้ข้าเช่นนั้นหรือ หรือว่ารังเกียจข้า” @_@...๑_๑ สองงง“หลวนคุนท่านอาสาถามนางให้ไท่จื่อสิ” หลิ่งจือโยนเผือกร้อนให้หลวนคุนที่ทำหน้าตาปูเลี่ยนๆ“ไม่ต้องไม่ต้องข้ากลัวคำตอบ ที่ได้จะไม่เป็นดั่งใจหวังวันนี้เลยตั้งใจขอเสด็จพ่อและฮองเฮามาที่บ้านเจ้า เจรจากับนางดูท่าทีนาง และปรึกษากับพวกเจ้าเรื่องเหยื่อที่ถูกควักหัวใจไปด้วย” หลวนคุนทำสีหน้าแปลกไปเจ็บแปลบขึ้นมาทันทีอกหักใช่ไหมแบบนี้“องค์รัชทายาทให้ข้าเชิญแม่นางชินอี้จะดีไหม” หลิ่งจือดึงชายเสื้อหลวนคุนไว้เหมือนจะบอกว่าอย่าเชียวนะของแบบนี้ใครดีใครได้ ไท่จือก็ไท่จือเถอะอิงหลิวยกน้ำชามาเสิร์ฟวันนี้นางแต่งกายด้วยสี ชมพูขาวสวยอ่อนหวานแต่ก็เงิบในเมื่อสามหนุ่ม มัวแต่หารือกันเรื่อง เหยื่อเคราะห์ร้ายวรากร นั่งริมศาลามองใบหลิวที่ร่วงลงสู่ผิวน้ำ เหมือนกับว่าไม่เคยเห็นมาก่อน ความจริงมันก็สวยไปอีกแบบอิงหลิวนั่งลงข้างๆ“พี่สาว คิดอะไรอยู่ไม่ทร
last updateLast Updated : 2024-12-18
Read more

ไท่จือ

“เช่นนั้น….ขออย่างอื่นแทน” สายตากรุ้มกริ่มทำเอาใจสั่น มองหน้าตาเขม็ง“เจ้าบังอาจเกินไปแล้ว ประเมินข้าสูงเอ๊ยข้าต่ำไป ข้ารู้จักกับหัวหน้ามือปราบของวังหลวง”“5555ใครเชื่อ อย่างเจ้าหน้าตาสะสวยแบบนี้คงเป็นนางคณิกาในห้องนางโลมที่ไหนสักแห่ง” @_@ ใช้มือเชยคางมนให้สบตา วรากรสะบัดหน้าหนีดิ้นรนแต่คนตัวใหญ่ แข็งแรงกว่าเยอะ ผู้หญิงตัวเล็กสูงแค่ร้อยหกสิบ จะสู้คนตัวโตได้อย่างไร เอวถูกตึง ก้มลงช้าๆ เหมือนจะประทับริมฝีปาก“อย่านะข้าร้องให้คนช่วย” ! _! อมยิ้มแต่วรากรไม่เห็นเพราะมีผ้าปิดปากจมูกไว้“ยิ่งร้องข้ายิ่งชอบนิยมขืนใจหญิงงาม” ! _!จะใจดีสู้เสือ“ข้าๆๆ” บีบน้ำตาร้องไห้เสียเลย“ข้า..ข้ากำลังอยากกลับบ้าน กำลังหลงทางท่านก็มาจับข้าไว้” ไท่จื่อใจเสียเมื่อเห็นน้ำตาผู้หญิง ยกมือขึ้นเช็ดน้ำตา อยากจะจูบซับน้ำตาให้ด้วยซ้ำไปแต่กลัวว่าความจะแตก“ปล่อยข้าไปเถอะนะนะนะ” กำลังอยากร้องไห้พอดี ไท่จื่อดึงร่างมากอดแนบแน่น“อย่าร้องเลยคนดี ข้าไม่แกล้งแล้ว” ปล่อยร่างบางออกลืมดัดเสียงวรากร ฉุกคิดขึ้นมาได้เหล่ตา“ไท่จื่อ” สะดุ้งเบาๆ“ข้าเอง” ดึงผ้าปิดปากจมูกออก ๑_๑ ผละออกจากอกของไท่จื่อ“555พอเห็นหน้ารีบถอยเลยหรือไร”“
last updateLast Updated : 2024-12-20
Read more

จิ้งจอก

“ท่านไม่ได้ถาม ไท่จื่อหรืออย่างไร” ย้อนมีย้อนหลวนคุนถอนหายใจ“ไปไหนก็ได้ข้าไม่ไดห้ามหากเจ้าพอใจแต่ตามมารยาทควรบอกข้าก่อนมิใช่หรือ” จริงของเขา มาอยู่บ้านเขาแต่ทำเหมือนเขาเป็นหัวหลักหัวตอ อิงหลิวมองหน้าคนนู้นที่คนนี้ที“ขอโทษ”กล่าวคำขอดทษอย่างขอไปทีหลวนคุน ชั่งใจ“ฝ่าบาท ฝ่านหลิวได้ข่าวเรื่อง ไท่จื่อให้ความสนิทสนมกับ สาวใช้ที่อาศัยอยู่ในบ้านของ มือปราบหลวนคุน” ฮ่องเต้เงยหน้าขึ้นจากกองฎีกา“มีเรื่องเช่นนี้ด้วยหรือ” นวยนาดเข้าไปบีบเคล้นหลังไหล่“มีเสียงร่ำลือว่าไท่จื่อมอบของกำนัลแก่นางหลายชิ้น แล้วยัง แอบหนีออกไปเที่ยวเตร่ ที่หอนางโลมกับนาง” ฮ่องเต้ขมวคคิ้ว“นางเป็นใครมาจากไหน”“เป็นเพียงหญิงงามเร่ร่อน แซ่จาง”“ฐานะนางคงไม่ธรรมดา เพราะแซ่เดียวกับใต้เท้าจาง ขุนนางในราชสำนักผู้ดูแลทหารราชองครักษ์”“ฝ่าบาทนางไม่มีที่มาที่ไป ยิ่งระหว่างนี้มีคดีฆ่าคนควักหัวใจไม่แน่ว่าอาจเป็นนาง”“ฮองเฮาเจ้าหมายถึงนางเป็นจิ้งจอกเก้าหาง” ฮองเฮายิ้มหวาน“ฝ่าบาท การที่คิดอะไรรอบคอบดีกว่าเผอเรอและเสียใจภายหลังไท่จื่อเป็นดั่งดวงใจของฝ่าบาท หากเป็นอะไรไป ฝ่านหลิวเกรงว่าฝ่าบาทจะใจสลาย”“ขันทีเรียกไท่จื่อมาพบข้า” ไม่น
last updateLast Updated : 2024-12-20
Read more

พรหมลิขิต

“ชินอี้เจ้าอย่าไปอันตราย” แม้จะไม่ได้สติ ตัวเองเจ็บปางตายยังห่วงวรากรนั่งลงข้างๆ จะไปหาน้ำที่ไหนมาเช็ดหน้าเช็ดตาให้ วรากรค่อยๆ ย่องออกไปมองเห็นยอดหลิวไม่ไกลนักต้นหลิวมักขึ้นอยู่ริมน้ำ เดินไปตามทาง ลำธารใสสะอาด ไหลอ้อยอิ่งน้ำใสไหลเย็น วรากรเอามือฉีกเสื้อของตัวเองชุบน้ำไปเช็ดหน้าให้หลิ่งจือ ที่นอนไม่รู้สึกตัวเพราะเสียเลือดไปมาก วรากรเริ่มมองหาวิธีเอาตัวรอดจะไม่ให้หาได้อย่างไรก็ในเมื่อตอนนี้รอบตัวเหมือนกำลังจะมืดแล้ว เวรแล้วหาเศษไม้มาก่อกองไฟจะก่อได้อย่างไรไม่มีไฟแช็กเอาไม้มาสุมๆ“ชินอี้ ชินอี้ ข้าจะ พาเจ้าหนีให้ได้ หลิ่งจื่อเพ้อวรากรจับศีรษะดูจึงรู้ว่ามีไข้สูง ตัวร้อนจี้วรากรเช็ดตัวให้ซ้ำๆไม่ได้การละ ปลดสายรัดเอว เปิดออกเสื้อออก อกเปล่าเปลือยมีมัดกล้ามแน่นถ้าเป็นเวลาปกตสยิววรากรคิด คงต้องมีแกล้งเมินกันบ้างละแก้เขิน แต่ตอนนี้มองได้เต็มตาเอาผ้าชุบน้ำเช็ดออก เปลือยเปล่าให้อากาศหนาวทว่าหลิ่งจือกับตัวร้อนจัด กำลังจะเอามืออกหลิ่งจือใช้มือแข็งแรงปานคีมเหล็กคว้ามือวรากร จนเซถลาซบลงบนอกเปลือยเปล่าที่ ร้อนผะผ่าวนั้นยกแขนอีกข้างขึ้นกอดวรากรไว้แน่นกลายเป็นนอนอยู่บนตัวเขา“อย่าไปไหน ชินอี้อันตราย”
last updateLast Updated : 2024-12-20
Read more

อกอุ่น

“พอพอพอ คือเอาอย่างนี้ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว เรา ...สามคนนอนมันที่นี่แหละพรุ่งนี้ค่อยหาทางกลับกัน จะทิ้งหลิ่งจือไว้ เขาก็บาดเจ็บอาจโดนจิ้งจอกนั่นมาทำร้ายได้ ฉะนั้นข้าของสั่งท่านทั้งสองสงบศึกหาทางก่อไฟไล่หนาว แล้วนอนกันได้แลัวถือเสียว่ามาปิกนิค” วรากรถอนหายใจยาว เหนื่อยจริงๆ รับมือกับคนเกเรถึงสองคนไม่ยอมลงให้กันหลวนคุน ก่อกองไปลุกโชติช่วง วรากรถูมือไปมาข้างกองไฟราตรีที่ยาวนานผ่านไปเสียทีฟ้าสว่างไม่นาน ก็มีคนออกตามหาหลิ่งจือหลวนคุนส่งวรากรขึ้นบนหลังมา หลิ่งจือมองตามหลวนคุนกระโดดขึ้นคร่อมบนหลังม้าตัวเดียวกับวรากรโอบแขนกอดรัดรอบเอวบางไม่สนใจสายตาหลิ่งจือหรือไม่สนใจว่าวรากรจะว่าอย่างไรใจเต้นตึกตักกระตุกบังเหียนให้ม้าเยาะย่าง วรากรตัวเกร็งก็จะไม่ให้เกร็งอย่างไรเล่าก็ใกล้ขนาดนั้น ใบหน้าคมชิดติดแก้มนวล“อายเขา ทำไมต้องนั่งตัวเดียวกัน”“ข้าไม่อาย” กระซิบข้างๆ หูวรากรหน้าแดง“เจ้าถือตัวกับข้าแต่กับหลิ่งจือ” น้ำเสียงตัดพ้อ“ก็...ก็ข้า” หอมแก้มเสียฟอดใหญ่@_@วรากรจับแก้มตัวเอง“ข้าทำโทษที่ หาคำตอบให้ข้าไม่ได้”โอ้มายก๊อดเราสองแม้จะแตกต่างแต่ชะตาปลายทางยังให้เรามาเจอชีวิตฉันแม้มันจะไม่ได้เลิศเ
last updateLast Updated : 2024-12-23
Read more

อกอุ่น2

ไท่จือเพียงแต่เหลือบตามอง ไม่ได้ลุกขึ้นถวายพระพรอย่างที่ควรจะเป็นวรากรก็ทำท่าจะลุกขึ้นแต่ไท่จือกลับ ยกมือห้ามให้นอนอยู่อย่างนั้น“ไท่จือ แม่ได้ยินเรื่อง ไท่จือนำหญิงสาวนอกวังเข้ามาถึงในห้องบรรทม”“ฮองเฮาไม่ต้องทรงเป็นกังวล หม่อมฉันอย่างไรเสียต้องแต่งนาง เข้าวังในไม่ช้าเพื่อกันข้อครหา” วรากรทำตาปริบๆ“ฝ่าบาทส่งราชทูตถึงแคว้นเว่ยเจรจาเรื่องงานเสกสมรสของไท่จือในไม่ช้านี้” ยิ้มเยาะหยัน“นกก็ยังเป็นไม้ ไม้มีหรือไม่อาจเป็นนก เรื่องใดที่ฮองเฮาทูลเสด็จพ่อมักจะเห็นดีด้วยเสมอ ข้าแม้เป็นถึงไท่จือคำพูดของข้าก็ไม่มีความหมาย”“นางเองใช่ไหมชินอี้หน้าตานางสะสวย ไม่เบาต่างจากหญิงงามทั่วไป เช่นนี้เองไท่จือจึงลุ่มหลงนาง” วรากรงงสวยตรงไหนแกล้งชมไหมนั่น ไท่จือยังกุมมือวรากรอยู่อย่างนั้น“ไม่ได้ลุ่มหลงหากแต่ นางเป็นเพียงผู้เดียวที่ข้าอยาก อยู่ด้วยตลอดไป” จะปลื้มดีไหม ฮองเฮายิ้ม“แม่ไม่กวนเจ้าแล้วไท่จือ”“เชิญ” ความหมางเมินห่างเหินนั่นคืออะไรไท่จือกุมมือวรากร“เจ้าอย่าสบตานาง”“ทำไม”“หากสบตานางใจเจ้าจะละลายยอมเป็นทาสนาง” วรากรอดขำไม่ได้“ฮองเฮานี่ไม่ใช่แม่ไท่จื่อหรือ”“ไม่ใช่ แม่ข้าหายสาบสูญตั้งแต่ข้ายังเ
last updateLast Updated : 2024-12-23
Read more

อกอุ่น3

“องค์ไท่จื่อ ท่านกำลังจะเสกสมรสกับองค์หญิงแคว้นเว่ย อย่างนี้ไม่เท่ากับเอานางมาทรมานหากวันใดแต่งองค์หญิงแคว้นเว่ยมา”“ข้ามีวิธีจัดการ คนอย่างข้าแม้ตายก็ไม่ร่วมหอกับคนที่ไม่รัก”หลวคุนแม้จะหงุดหงิดเพียงใด ก็ได้แต่ยอมจำนน ต่อไปจะพบปะวรากรคงต้องพยายามอย่างยิ่งเดือนเต็มสว่างจ้าราวกับกลางคืน เสียงหมาป่าเห่าหอนชวนให้ขนลุก แต่สำหรับหลวนคุนทำให้เหงาหงอย อิงหลิวก็เพิ่งมาขอเข้าไปอยู่ในตำหนักไท่จือกับวรากร สุราในมือถูกรินจนล้นทะลักออกจากจอก ไม่หน่ำใจยกไหสุราขึ้นดื่มจนหมดไหปาไหสุราเสียงดังสนั่น ใครบางคนวางไหสุราไหใหม่ลงบนโต๊ะ“ดื่มเพื่อลืมนางด้วยกัน” หลิ่งจือนั่นเองแขนถูกพันรั้งไว้เพราะบาดเจ็บแต่ยังมีกะใจถือไหสุรามา“ไม่ใช่ท่านคนเดียวหลวนคุน”“จะ ลงแข่งกับไท่จือ นั้นนับว่ายาก” หลวนคุนออกความเห็น“ทำไมต้องเป็นนาง ...แล้วทำไมเราสามคนต้องมามีใจให้นางด้วย” หลิ่งจือกระดกไหสุราบ้าง“นางแตกต่างนาง ช่างใสซื่อ” @_@วรากรได้ยินขำฟันหักแน่“ข้าว่า นาง ไม่เหมือนหญิงในแคว้นเราไม่แม้แต่อิงหลิวนางสดใส และช่างพูด” หลิ่งจือเหม่อมองไปไกล“เจ้าว่านาง เหมือนลูกสุนัขไหม” หลวนคุนถาม“ท่านว่านางเป็นหมา”“ไม่เพียงแต่ ครั
last updateLast Updated : 2024-12-23
Read more
PREV
1234
Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status