All Chapters of หลินหลินกับระบบมิติผันผวน: Chapter 21 - Chapter 30

ทันใดนั้น เสียงแจ้งเตือนจากระบบก็ดังขึ้น "พรสัมฤทธิ์ผล"ภาพความทรงจำเก่าๆ พรั่งพรูเข้ามาในห้วงคำนึงหลินหลินเห็นภาพของครอบครัวที่อบอุ่น ภาพของพวกเขารักและดูแลนางเหมือนไข่ในหิน แต่แล้วความสุขก็พังทลายลง เมื่อนางทำผิดพลาดครั้งใหญ่หลวง นางหลงเชื่อคนรักจนนำภัยมาสู่ครอบครัว สุดท้าย พวกเขาก็ต้องตายอย่างน่าอนาถแต่แม้ถึงวาระสุดท้าย พวกเขาก็ไม่เคยกล่าวโทษนางเลยสักคำ มีเพียงความรักและความปรารถนาดีที่จะปกป้องนางจนลมหายใจสุดท้ายความเจ็บปวดจากอดีตชาติแล่นริ้วเข้ามาในหัวใจราวกับคมมีดกรีดลึก ความรู้สึกผิด ท่วมท้นจนนางแทบหายใจไม่ออก ราวกับมีมือที่มองไม่เห็น บีบคั้นหัวใจของนางเสียงหัวเราะแห่งความสุขยังคงดังต่อเนื่อง ท่ามกลางบรรยากาศที่อบอุ่นและเบิกบานราวกับฟ้าหลังฝน นายท่านเจียงและฮูหยินเจียงโอบกอดกัน มองภาพเจียงเหวินที่กำลังอุ้มหลินหลินหมุนไปมาด้วยแววตาเปี่ยมสุข"ฮือ...ฮือ ไม่เอาแล้วนะเจ้าคะ ถ้าทำอีกข้าโกรธจริงๆ ด้วย " น้ำตาของหลินหลินไหลอาบแก้ม ไม่ใช่เพราะความกลัว แต่เป็นเพราะความเสียใจจากภาพความทรงจำอันเจ็บปวดในอดีตชาตินางเกิดมาพร้อมกับความรักความอบอุ่นของพวกเขา เป็นความรู้สึกที่นางโหยหามาตลอ

"นายกองลี่ เข้ามา"ไม่ถึง 2 ลมหายใจก็มีบุรุษอีกคนเข้ามาภายในห้อง เขาคือหนึ่งในผู้คุ้มกันฝีมือดี"หากเจ้าหนีเขาได้ภายใน 1 จิบชา ข้าจะให้เจ้าร่วมขบวน"1 จิบชา เขาดูถูกนางเกินไปแล้ว.....บรรยากาศในห้องตึงเครียดขึ้นทันที "ท่านแม่ทัพ!"เจียงเหวินที่กำลังจะกล่าวบางอย่าง...ต้องเงียบเสียงลงด้วยเสียงของน้องสาว "พี่ใหญ่ไม่เชื่อใจข้าหรือเจ้าคะ"ลี่เฟยได้ยินคำสั่งผู้เป็นนายก็คิดจะลงมือทันที แต่เขาขยับตัวไม่ได้ เหมือนมีลมมายึดตัวเขาไว้ ลมในห้องพลันหมุนวนรอบตัวเขา ราวกับกรงขังที่มองไม่เห็น"แม่นาง เจ้าทำอะไร ทำไมข้าขยับตัวไม่ได้...""ข้าแค่ใช้เวทลมเล็กน้อยเจ้าค่ะ" รอยยิ้มหวานกล่าว..แต่แววตากลับเฉียบคมไม่มีแววล้อเล่นแม้แต่น้อยหลินหลินมองไปที่ผู้สั่งการ เห็นเขาค่อยละเมียดจิบชาช้าๆ ก็นึกหมั่นไส้ เขาไม่ยอมให้นางใช้วิธีนี้... ถ้านางไม่ทำอะไรสักอย่างเขาคงไม่ให้นางไปสินะหลินหลินถอนหายใจ เรียกดาบที่ห้องใต้ดินออกมา ดาบเล่มนั้นปรากฏขึ้นในมือ นางปลดเวทลมให้นายกองลี่ แล้วกระโดดออกจากทางหน้าต่าง ร่างของนางพุ่งทะยานออกไปดุจพญาเหยี่ยวนายกองลี่ไม่รอช้า เขาเรียกดาบยาวออกมา และตามนางออกไปทันที เสียงฝีเท้าหนัก

และแล้ววันเดินทางก็มาถึงที่หน้าจวนตระกูลเจียง ขบวนของท่านแม่ทัพหยางเทียนชุนมาถึงแล้วหลินหลินรู้สึกตกใจเล็กน้อย ที่เห็นขบวนของเขายิ่งใหญ่อลังการกว่าที่คิด ธงทิวสีดำปักลายพยัคฆ์คำรามสีทองโบกสะบัดท้าทายสายลม ทหารองครักษ์กว่าสามสิบนายอยู่ในชุดเกราะสีดำขลับ พวกเขาขี่ม้าศึกสง่าผ่าเผย อาวุธและเครื่องแบบล้วนประณีต บ่งบอกถึงยศศักดิ์หลินหลินรู้ดีว่า หยางเทียนชุนต้องการประกาศให้ทุกคนรู้ว่านางเป็นคู่หมั้นของเขา แม้จะมีข่าวลือออกไปบ้างแล้ว แต่การปรากฏตัวพร้อมขบวนที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้ ยิ่งตอกย้ำความสัมพันธ์ให้ชัดเจนยิ่งขึ้น นางก็อดคิดไม่ได้ว่า .... ท่านแม่ทัพทำเรื่องใหญ่โตเกินไปแล้วหัวใจของหลินหลินเต้นแรง ด้วยความตื่นเต้นและประหม่านี่เป็นครั้งแรกที่นางจะได้ออกเดินทางไกลในโลกใบนี้ชาวบ้านต่างพากันมามุงดู ส่งเสียงฮือฮาเมื่อเห็นขบวนของท่านแม่ทัพ วันนี้หลินหลินเลือกสวมชุดสีดำ ที่ดูทะมัดทะแมงคล้ายกับชุดของเหล่ายอดฝีมือ ผมยาวของนางถูกรวบเป็นหางม้าง่ายๆ ท่านแม่ทัพไม่ได้ให้นางปลอมตัวเป็นบุรุษเพราะยังไม่มีเครื่องรางหรือของวิเศษใดๆ ที่สามารถเปลี่ยนจากสตรีเป็นบุรุษได้ เขาบอก

"ติ๋ง! ภารกิจช่วยเหลือสัตว์อสูร ท่านมีเวลา 5 นาทีในการทำภารกิจนี้ให้สำเร็จ รางวัลคือ อัพเกรดมิติเป็นระดับ 6 ปลดล็อคพื้นที่ขนาดเท่าภูเขา 1 ลูก"หลินหลินรีบกดรับภารกิจทันที โดยไม่ต้องรอฟังจนจบ โอกาสทองในการอัพเกรดมิติหาได้ยากยิ่ง แม้มีเหรียญทองมากมายก็ไม่อาจอัพได้"ท่านแม่ทัพ ข้าต้องไปช่วยสัตว์อสูร ข้าขอล่วงหน้าไปก่อน ท่านไม่ต้องเป็นห่วง"หลินหลินกล่าวจบ ก็ร่ายเวทลมพุ่งตัวออกไปยังจุดหมายเทียนชุนเห็นดังนั้นก็รีบตามไปทันทีด้วยความเป็นห่วง เขาหันไปสั่งลูกน้องคนอื่นๆ ให้รออยู่ที่นี่ก่อน พยักหน้าให้เจียงเหวินที่กำลังจะตามหลินหลินไปเจียงเหวินและเทียนชุนรีบตามหลินหลินไป แต่เมื่อมาถึงกลับไม่พบนาง หรือสัตว์อสูร มีเพียงรอยเลือดจำนวนมาก เทียนชุนขมวดคิ้วเกิดอะไรขึ้น เขาสั่งให้เจียงเหวินสำรวจรอบๆ ส่วนตัวเขายังคงอยู่ที่เดิม เขายังได้กลิ่นหอมอ่อนๆ ของหลินหลินอยู่ แต่หลินหลินหายไปไหน?ทางด้านหลินหลิน หลังจากบอกเทียนชุนแล้ว นางก็รีบมุ่งหน้าไปยังจุดหมายทันที นางเร่งฝีเท้าทั้งตื่นเต้นและกังวล ต้องทันเวลา ในที่สุด นางก็มาถึง เบื้องหน้าเป็นลานกว้าง มีต้นไม้ใหญ่ และพุ่มไม้หนาทึบ บรรยากาศเงียบสงัด มีเพียง

เมื่อผ่านจุดอับมาขบวนก็ถูกแปรเปลี่ยนอีกครั้ง หลินหลินรู้ว่าผ่านจุดซุ่มโจมตีมาแล้ว นางพลิกตัวหันหน้ากลับไปทางข้างหน้าปล่อยตัวนั่งลงพิงกับอกแกร่ง เก็บอาวุธเข้ามิติ"ครั้งนี้ฝั่งเราไม่เสียใครไป ต้องขอบใจเจ้า" เทียนชุนเอ่ยด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ แฝงไปด้วยความรู้สึกขอบคุณ เขาไม่เคยคิดว่านางจะช่วยลูกน้องของเขาด้วย"พวกเขาปกป้องเรา...คุ้มกันเราด้วยชีวิต ข้าไม่ชอบให้ใครมาตายเพราะข้าเจ้าค่ะ" หลินหลินตอบ "คนพวกนั้นหมายมาสังหารข้า ท่านพอรู้ไหมเจ้าคะว่าเป็นพวกไหน?”"ไม่ใช่แค่เจ้า หลินเอ๋อร์" เทียนชุนมองลึกลงไปในดวงตาคู่สวย " แต่พวกมันต้องการกำจัดพี่และพี่ชายของเจ้าด้วย""คนแคว้นอื่นหรือเจ้าคะ?" หลินหลินคาดเดาจากความสำคัญของทั้งสอง จึงสรุปได้ว่าน่าจะเป็นพวกต่างแคว้น"ไม่ใช่แค่พวกต่างแคว้นอย่างเดียว" เทียนชุนส่ายหน้า "แต่เป็นคนในแคว้นที่ให้ความร่วมมือกับพวกมัน เพื่อหวังกำจัดพี่ด้วย""งั้นพวกนี้ก็เป็นพวกเดียวกันกับที่ขโมยเสบียงใช่ไหมเจ้าคะ""ใช่...เจ้าฉลาดมาก" เทียนชุนน้อมตัวลงจูบที่กระหม่อมของนางอย่างอ่อนโยนตอนที่โดนซุ่มโจมตีเป็นครั้งแรกที่ใจเขาสั่นไหวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เขากลั