LOGINShare
บทที่30
Last Updated:
2024-12-30 18:19:59
Related chapters
หลินหลินกับระบบมิติผันผวน บทที่31
หลินหลินหลับไปถึง 2 วัน นางเข้ามาในมิติ 22 วันแล้ว เมื่อนางตื่นสิ่งแรกที่นางอยากทำคือ ทดลองพลังเวทในตัวนางมองพื้นที่ทำสวนในมิติ มีมากกว่า 500 ไร่ นางลองวาดมือตามที่เข้าใจ มีอักษรสีทองคำว่า น้ำ ปรากฏบนท้องฟ้า ก่อนที่เมฆฝนขนาดย่อมจะก่อตัว แล้วตกลงมาอย่างไม่ขาดสาย หลินหลินมองน้ำที่ไหลลงมาอย่างต่อเนื่อง หากนางไม่สั่งให้ฝนหยุด ฝนก็คงจะตกไม่หยุดกระมัง? หลินหลินโบกมือ 1 ครั้ง เมฆฝนก็สลายหายไป หลินหลินเข้าใจหลักการของพลังเวทมากขึ้น นางต้องรีบหยุดฝนก่อนที่พืชผลของนางจะเสียหาย เพราะน้ำที่ตกลงมามากเกินไป "ฮ่าๆๆ นี่ถ้านางไม่หยุด น้ำจะท่วมมิติไหมเนี่ย? "นางลองเรียกเวทไฟ ก็ปรากฏดวงไฟขึ้นที่ฝ่ามือ นางบังคับให้มันใหญ่ขึ้น ใหญ่ขึ้น จนในตอนนี้ไฟในมือของนางมีขนาดเท่าลูกบาสเกตบอลแล้ว "ระบบ พลังเวทของข้าอยู่ระดับใด เหตุใดมันจึงมหาศาลเช่นนี้?" "ขุมพลังเวทของท่านอยู่ที่ระดับ 7 แต่ท่านไม่มีพื้นฐานพลังเวทเลย ท่านควรรีบศึกษาการใช้พลังเวทระดับต้น เพราะอีกเพียง3ระดับ ก็จะเป็นระดับสูงสุดของมิติแห่งนี้แล้วขอรับ" หลินหลินถึงกับตะลึง วันนี้พลังเวทของนางกลับพุ่งพรวดไปที่ระดับ7! "ถึงว่า
Last Updated : 2024-12-30หลินหลินกับระบบมิติผันผวน บทที่32
หลินหลินพักหายใจ....เหนื่อยหอบอยู่บนเนินนาน นางเหนื่อย!แต่ขนาดเหนื่อยขนาดนี้ สมองก็ยังคิดถึงบุรุษที่ทำให้นางสับสน เวลา20กว่าวันนี้ในมิติทำให้นางเข้าใจหัวใจตนเอง นางตัดสินใจที่จะเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง...จะไม่กลัวการผิดหวังหรือการเสียใจ รักมันให้สุดหากจะเจ็บตอนนั้นค่อยว่ากันอีกทีตอนนี้พลังเวทของนางอยู่ระดับ 7 และ 8 ทุกเวทแล้ว นางศึกษาทุกเวทอย่างไม่หยุดพัก ในนี้...มีเวทมากมายที่นางอยากศึกษา นางเห็นเวทรักษา เวทลบร่องรอย เวทลบความทรงจำ เวทพันธะสัญญาระบบเคยแจ้งไว้ว่านางสามารถพาคนของนางมาที่นี่ได้ หากพวกเขาเต็มใจทำพันธะสัญญาและไม่ทรยศนาง ซึ่งนางชอบเวทนี้มาก นางจึงศึกษามันอย่างละเอียด "ผู้ถูกเลือกหลินหลิน""ระบบแนะนำให้ท่านหยุดพักก่อน อีก 1 วันในมิติ จะถึงยามเหม่าของโลกภายนอก ท่านควรพักผ่อนร่างกายก่อนขอรับ" หลินหลินเมื่อได้ยินระบบแจ้งเตือน นางก็โบกมือเก็บลูกไฟที่นางสร้างขึ้นมา ลูกไฟหลายสิบลูกหายไปกับตา หลินหลินลุกขึ้นยืน มองอักขระสีทองบนผนัง ก่อนก้มหัวย่อตัวคารวะ"ขอบคุณที่สั่งสอนข้าเจ้าค่ะ" หลินหลินเดินออกไปและใช้วิชาตัวเบาขึ้นไปด้านบนจึงไม่ทันได้เ
Last Updated : 2025-01-06หลินหลินกับระบบมิติผันผวน บทที่33
เทียนชุนกำหมัดแน่น ดวงตาคมกริบจ้องมองไปยังหินผาเบื้องหน้า สถานการณ์ตอนนี้ย่ำแย่ขั้นสุด พวกเขาเหมือนตกอยู่ในกรงเล็บมัจจุราช รอวันถูกปลิดชีพ หากพวกเขาใช้เวทน้ำและดินทำลายหินภูเขาขนาดใหญ่ย่อมต้องใช้เวลา "ท่านแม่ทัพ หากพวกมันจุดไฟลงมาในตอนนี้ เกรงว่าพวกเราจะไม่รอด" นายทหารคนหนึ่งเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเคร่งเครียด ทหารทุกนายพยายามมองหาทางออก แต่หินก้อนใหญ่ทับซ้อนกันลงมาหลายชั้น ราวกับกำแพงที่สูงเกินกว่าที่ม้าศึกของพวกเขาจะปีนป่ายขึ้นไปได้ "ข้าจะเปิดทางให้เอง" เทียนชุนตัดสินใจ แม้รู้ว่าร่างกายยังบาดเจ็บ แต่เวลานี้ไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว "ท่านแม่ทัพ!"เจียงเหวินร้องห้าม "โปรดใช้เวทเป็นทางเลือกสุดท้ายด้วยขอรับ เทียนชุนหันมองลูกน้องคนสนิท แววตาแน่วแน่ "แล้วเจ้ามีทางอื่นที่ดีกว่านี้หรือ?"เจียงเหวินนิ่งงัน เขาเข้าใจดีว่าสถานการณ์บีบคั้นเพียงใด แต่ก็อดเป็นห่วงท่านแม่ทัพไม่ได้ "เราต้องทิ้งม้าไว้ขอรับ" หลินหลินใจหายวาบ หากพวกมันจุดธนูไฟลงมา ม้าศึกคู่ใจคงต้องถูกเผาทั้งเป็น... นางมองดวงตาใสซื่อของม้าศึกแต่ละตัว แล้วก็ทำใจไม่ได้ "ด้วยเวลาที่จำกัด หากพวกเราไม่ทิ้งม้าและใช้วิชาตัวเ
Last Updated : 2025-01-06หลินหลินกับระบบมิติผันผวน บทที่34
หลังจากผ่านจุดนั้นมา การเดินทางก็ไม่มีการต่อสู้กันอีก บัดนี้ยามเว่ย (13.00 น.) นางได้ผ่านป่าของแดนเหนือเข้ามาแล้ว ที่นี่มีแต่ต้นไม้ใหญ่ ไม่มีพันธุ์ไม้เล็กให้เห็นเลยสักต้น อาจเป็นเพราะอากาศที่หนาวเย็นของที่นี่กระมัง ตอนนี้อากาศน่าจะประมาณ 20-23 องศาเห็นจะได้ แต่สำหรับนางแล้ว นางชอบอากาศหนาวเป็นที่สุดหลินหลินเอนศีรษะพิงไหล่กว้างหลับตาลง ทิ้งน้ำหนักพิงเขาปล่อยให้เขาเมื่อยไปเลย จะได้ยอมปล่อยนางไปขี่ม้าของตนเองบ้างแต่ก็ได้รับเสียง"หึ" กลับมาเทียนชุนกระชับอ้อมกอด แขนแกร่งรัดร่างบางไว้แน่น ซุกใบหน้าลงกับกลุ่มผมนุ่ม สูดดมกลิ่นหอมอ่อนๆพอนางหันไปมองก็ได้รับรอยยิ้มเจิดจรัสตอบกลับมาเมื่อเห็นกำแพงเมืองเหนืออยู่ไกลๆ หลินหลินก็รู้สึกได้ถึงอากาศที่หนาวเย็นยะเยือก แม้จะยังไม่มีหิมะตก"เหตุใดพื้นที่ตรงนี้จึงหนาวกว่าในป่าเจ้าคะ? ตามหลักแล้วในป่าต้องหนาวเย็นกว่าถึงจะถูกมิใช่หรือเจ้าคะ?""เป็นเช่นนี้มาตั้งแต่โบราณแล้วหลินเอ๋อร์ ดินแดนนี้จึงได้ชื่อว่าดินแดนต้องคำสาป""ดินแดนต้องคำสาป? เพราะเหตุใดผู้คนจึงเรียกขานกันเช่นนั้นเจ้าคะ?""เพราะที่นี่มีอากาศหนาวเย็นตลอดปี มีเพียงฤดูฝนและฤดูห
Last Updated : 2025-01-06หลินหลินกับระบบมิติผันผวน บทที่35
"มาถึงแล้ว"เสียงแม่ทัพตอบอย่างเรียบง่าย ไร้ความรู้สึก"ห๊ะ!! มาถึงแล้ว"นายกองตวนเผลอตะโกนออกมา ทำให้ทุกสายตาหันไปมองเขา "เอ่อ...ข้าแค่ดีใจที่พวกเราจะมีอาหารกินแล้วขอรับ""เรียนท่านแม่ทัพ เรื่องเสบียงที่หายไป..."เสียงทหารนายหนึ่งดังขึ้น แต่ถูกท่านแม่ทัพตัดบทเสียก่อน"เรื่องนั้นไว้ทีหลัง ตอนนี้ไปเรียกทหารให้มารวมตัวกัน เพื่อรับอาหารก่อน"หลินหลินหันไปมองท่านแม่ทัพ นางเข้าใจความต้องการของเขา จึงพยักหน้าให้เล็กน้อย "รองแม่ทัพเจียง พาคู่หมั้นข้าไปรอที่กระโจมของข้าก่อน"สิ้นคำสั่ง ทุกคนก็หยุดหายใจ หลินหลินสบตากับเทียนชุน นางเชื่อใจเขา จึงลุกขึ้นจากเก้าอี้ เดินไปหาเจียงเหวิน เจียงเหวินลังเล เขากลัวว่าใครจะมองน้องสาวเขาไม่ดี แต่คำสั่งก็คือคำสั่ง ไม่อาจขัดได้เจียงเหวินโค้งตัว ก่อนจะพาน้องสาวออกมา เขาเดินนำหน้านางไปยังกระโจมของท่านแม่ทัพด้วยหัวใจหนักอึ้ง เมื่อมาถึง เขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกเพราะมีกระโจมหลังใหม่ตั้งอยู่ติดกับกระโจมของท่านแม่ทัพ คงถูกสร้างขึ้นเพื่อให้นางโดยเฉพาะทหารเฝ้ากระโจมไม่ใช่ทหารระดับล่าง แต่เป็นหนึ่งในผู้ร่วมขบวนคุ้มกันนางมาแดนเหนือ เจียงเหวินมองเห็นความใส่ใจที่ท
Last Updated : 2025-01-06หลินหลินกับระบบมิติผันผวน บทที่36
หลินหลินคำนวณในใจ ข้าวต้มหนึ่งหม้อสามารถตักแบ่งได้มากถึงหนึ่งร้อยถ้วย นางต้องนำออกมาอีกห้าสิบหม้อจึงจะเพียงพอกับเหล่าทหารทั้งหมดนางจึงตัดสินใจให้ท่านรองแม่ทัพ ผู้เป็นพี่ชายของนาง เป็นคนเติมอาหารให้ทหารแทนนาง นางเก็บหม้อข้าวต้มทั้งหมดไว้ในถุงมิติที่เชื่อมต่อกับครอบครัว และไม่ลืมเขียนข้อความแจ้งบิดามารดาของนางว่าข้าวต้มนี้เป็นของท่านแม่ทัพมอบให้แก่ทหาร เพื่อที่พวกท่านจะได้ไม่นำออกไปที่ต้องทำเช่นนี้ก็เพราะท่านแม่ทัพไม่อนุญาตให้นางอยู่ในโรงอาหารในช่วงเวลาที่ทหารทยอยกันเข้ามารับอาหาร นางจึงไม่สามารถเติมข้าวต้มได้ ซึ่งนางก็เข้าใจเขาดีในฐานะสตรี นางไม่ควรก่อความวุ่นวายในค่ายทหารแม้ว่านางจะไม่ได้มีความผิดอันใด เพียงแต่เกิดมามีรูปโฉมงดงามก็เท่านั้นหลินหลินกลับไปรอที่กระโจมก่อนนางมีเวลาเหลือเฟือ คืนนี้ท่านแม่ทัพจะพานางไปเติมเสบียงที่หายไป ภารกิจของนางก็จะเสร็จสิ้น กว่าจะถึงเวลานั้น นางต้องการจะสำรวจสถานที่แห่งนี้ จากที่ท่านแม่ทัพเล่าให้ฟังว่า ที่นี่ไม่สามารถปลูกพืชผักได้ นางคิดว่านอกจากสภาพอากาศแล้ว ปัญหาอาจเกิดจากสภาพดิน แต่จะให้เดินสำรวจในค่ายทหารในเวลากลางวันก็คงไม่เหมาะ
Last Updated : 2025-01-06หลินหลินกับระบบมิติผันผวน บทที่37
เวลานี้ท่านแม่ทัพพานางมายังคลังเก็บเสบียงของกองทัพ หลินหลินสำรวจดูแล้ว เห็นว่าที่นี่มีการคุ้มกันอย่างแน่นหนา ผู้ที่ลักลอบขโมยเสบียงคงต้องวางแผน เริ่มลงมือตั้งแต่การขนย้ายระหว่างเดินทาง เพราะหากเป็นของจำนวนมาก คงไม่มีทางที่ผู้ใดจะล่วงรู้เห็น ดูท่าแล้ว คนร้ายน่าจะมีพวกพ้องอยู่ไม่น้อย และที่สำคัญ พวกมันต้องมีถุงมิติ จึงจะสามารถขนย้ายของจำนวนมาก โดยที่ทหารคนอื่นๆ ไม่รู้เห็นนางมองไปยังโรงเก็บเสบียง ซึ่งในตอนนี้ว่างเปล่า ราวกับไม่เคยมีสิ่งใดอยู่ มีเพียงกองมันเทศกองหนึ่งเท่านั้น"ข้าจะนำเสบียงมาเติมให้ รบกวนพวกท่านรออยู่ด้านนอกก่อนนะเจ้าคะ"เทียนชุนพยักหน้า ส่งสัญญาณให้ทหารคนอื่นๆ ออกไป แต่ตัวเขากลับไม่ขยับเขยื้อน หลินหลินไม่ได้ใส่ใจ นางเพียงแค่ไม่อยากให้ผู้อื่นเห็น ในขณะที่นางนำสิ่งของออกมาจากมิติเท่านั้นหลินหลินเริ่มต้นด้วยการนำข้าวสารออกมา 1,000 กระสอบ ตามด้วยของแห้ง เช่น เกี่ยมฉ่าย หัวไชโป๊ว ผักกาดดอง เปรี้ยวซึงฉ่าย อย่างละ 200 กระสอบ ไข่เค็ม 1,000 แผง เนื้อตากแห้ง หมูรมควันสำเร็จรูป อย่างละ 1,000 ห่อใหญ่ และผักดองอีก 1,000 ไห ส่วนของสด เช่น ไข่ไก่ ผ
Last Updated : 2025-01-06หลินหลินกับระบบมิติผันผวน บทที่38
"เอ่อ... ไม่เป็นไรเจ้าค่ะ ท่านแม่ทัพสอนข้าแล้ว เพียงแต่แค่อยากมาชมฝีมือคนอื่นดูบ้างเท่านั้น" สีหน้าประหม่าของหลินหลินยิ่งทำให้นายกองตวนชอบใจยิ่งนักนายกองตวนส่งสัญญาณให้ลูกน้องทางสายตา และพยายามเดินเข้าใกล้หลินหลิน หลินหลินที่รู้จุดประสงค์ของเขาดีอยู่แล้ว จึงส่งสัญญาณให้ผู้คุ้มกันไม่ต้องทำอะไร"คุณหนูเชิญที่สนามนี้ขอรับ"แม้นายกองตวนจะพยายามเดินเข้าใกล้หลินหลิน แต่ก็ติดผู้คุ้มกันเข้ามาขวางตลอด ทำให้เขาเริ่มหงุดหงิดใจ"ข้าได้ยินมาว่าคุณหนูบริจาคอาหารมากมายมาเติมเสบียงที่หายไป..."เขาจงใจเว้นระยะเพื่อจับสังเกตสีหน้าของหลินหลิน แต่ก็พบเพียงความเขินอายของสตรีทั่วไป"ใช่เจ้าค่ะ พี่ชายข้ากำลังตกที่นั่งลำบาก เงินทองที่บิดามารดาข้าทิ้งไว้ให้ก็มีมากมายจนไม่รู้ว่าชาตินี้จะใช้หมดหรือไม่ ไหนๆ เก็บไว้ก็ใช้ไม่หมด จึงอยากทำอะไรให้เกิดประโยชน์บ้างเจ้าค่ะ""อ๊ะ... ตรงนั้นมีคนฝึกธนูกันอยู่ ไปกันเถอะ"หลินหลินพูดกับผู้คุ้มกันของตนเมื่อหลินหลินเดินมาถึง ทหารหลายนายก็หยุดการฝึกซ้อม นางจึงรีบกล่าว"พวกท่านฝึกซ้อมต่อได้เลยเจ้าค่ะ"หลินหลินนั่งลงบนเก้าอี้สำหรับผู้คุม นายกองตวนไม่รอช้า รีบสาวเท้าเข้ามานั่งข
Last Updated : 2025-01-06
Latest chapter
หลินหลินกับระบบมิติผันผวน บทพิเศษ
บทพิเศษเสี่ยวเฮย และ เสี่ยวหมี(หมีหิมะ)ภายในมิติ ทันทีที่หลินหลินจากไป เสี่ยวเฮยทรุดตัวลงกับพื้น น้ำตาไหลอาบแก้ม"ฮือๆ นายหญิง... ทำไม... ทำไมถึงทิ้งข้า"เสี่ยวเฮยคร่ำครวญด้วยความเสียใจเสี่ยวหมีเดินเข้ามาใกล้ "เสี่ยวเฮย เจ้าอย่าเสียใจไปเลย นายหญิงคงมีเหตุผลของนาง""เหตุผลอะไรกัน ข้าไม่เข้าใจ!" เสี่ยวเฮยร้องไห้โฮ "ข้ารักนายหญิง ข้าอยากอยู่กับนายหญิงตลอดไป"เสี่ยวหมีมองเสี่ยวเฮยด้วยความสงสาร "เสี่ยวเฮย... " เสี่ยวหมีลังเล "ข้า.. ข้าอ่านตำราโบราณออก""แล้วอย่าไร" เสี่ยวเฮยเงยหน้ามองเสี่ยวหมี"ตำราโบราณกล่าวไว้ว่า หากต้องกำจัดอสูรหิมะ ต้องระเบิดพลังจากภายในด้วยพลังระดับ 8 สองสาย และระดับ 9 หนึ่งสาย"เสี่ยวหมีอธิบายเสี่ยวเฮยขมวดคิ้ว "แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนายหญิง""นายหญิงเป็นมนุษย์ นางมีพลังระดับ 9 ที่นายหญิงยกเลิกพันธะสัญญา ก็เพราะ... นางต้องการปกป้องเจ้า"เสี่ยวเฮยนิ่งอึ้ง "ปกป้องข้า?""ใช่ นางรู้ว่า หากเจ้ายังมีพันธะสัญญาอยู่ หากนางระเบิดพลังเจ้าจะตายไปด้วย "เสี่ยวหมีพูดด้วยน้ำเสียงเศร้า "นางรักเจ้ามาก เสี่ยวเฮย"เสี่ยวเฮยเบิกตากว้าง หัวใจของมันรู้สึกอบอุ่น ใน
หลินหลินกับระบบมิติผันผวน บทที่90
ภายในจวนท่านแม่ทัพ บรรยากาศเต็มไปด้วยความตึงเครียดและความคาดหวัง เสียงร้องโอดโอยของหลินหลินดังเล็ดลอดออกมาจากห้องคลอดเป็นระยะๆ ทำให้เทียนชุนที่ยืนรออยู่ด้านนอกร้อนใจเป็นอย่างยิ่ง เขากำมือแน่น พยายามสะกดกลั้นความกังวลเอาไว้ แต่ก็ไม่อาจหยุดความคิดที่วนเวียนอยู่ในหัวได้"หลินเอ๋อร์ เจ้าต้องปลอดภัยนะ"เขาพึมพำกับตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่าบิดามารดาของทั้งสองฝ่ายก็อยู่ในอาการไม่ต่างกัน พวกเขานั่งรออยู่ที่ห้องโถงใหญ่ ใบหน้าเต็มไปด้วยความวิตกกังวล เสียงร้องของหลินหลินแต่ละครั้งทำให้หัวใจของพวกเขาแทบจะหยุดเต้น"ลูกต้องปลอดภัยนะ"มารดาของหลินหลินพึมพำภาวนา ทันใดนั้นเสียงร้องของทารกก็ดังขึ้น ทำลายความเงียบสงัดในจวน ทุกคนต่างเงยหน้าขึ้นมองประตูห้องคลอดด้วยความตื่นเต้นไม่นาน หมอตำแยก็เปิดประตูออกมาพร้อมกับรอยยิ้มกว้าง "ยินดีด้วยเจ้าค่ะ ฮูหยินคลอดลูกแฝดชายหญิง เป็นเด็กที่แข็งแรงมาก"เทียนชุนรีบพุ่งเข้าไปในห้องคลอดทันที เขาเห็นหลินหลินนอนอยู่บนเตียง ใบหน้าซีดเซียวแต่ก็เปื้อนไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข ข้างกายนางมีทารกน้อยสองคนนอนอยู่เทียนชุนทรุดตัวลงข้างเตียง จับมือภรรยาไว้แน่น"หลินเอ๋อร์ เจ้าเก่งมาก"
หลินหลินกับระบบมิติผันผวน บทที่89
หลินหลินค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมา พบว่าตัวเองอยู่ในอ้อมกอดที่คุ้นเคยของเทียนชุน ทันทีที่สติกลับคืนมา ภาพเหตุการณ์สุดท้ายก่อนหมดสติก็ฉายชัดขึ้นในห้วงความคิด เสียงระเบิดดังสนั่น ภาพดวงตาที่ทั้งสองมองมาที่นาง…น้ำตาไหลอาบแก้มหลินหลินอีกครั้ง ความเจ็บปวดของความสูญเสียกัดกินหัวใจของนางอย่างรุนแรง นางพยายามสะกดกลั้นเสียงสะอื้น แต่ก็ไม่สามารถหยุดยั้งมันได้"เสี่ยวเฮย... เสี่ยวหมี..."นางพึมพำชื่อของพวกมันซ้ำๆ ราวกับต้องการเรียกพวกเขากลับมาเทียนชุนตื่นขึ้นมาเมื่อรู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนจากร่างกายของภรรยา เขามองหลินหลินที่กำลังร้องไห้อย่างหนัก หัวใจของเขาเจ็บปวดไม่ต่างกัน เขาโอบกอดนางไว้แน่น พยายามปลอบโยน" หลินเอ๋อร์"เขาพูดเสียงแผ่วเบา "ทุกอย่างจบแล้ว"หลินหลินเงยหน้ามองสามี น้ำตาไหลอาบแก้ม "ข้า... ข้าทำไม่สำเร็จ"นางพูดเสียงสั่นเครือ "ข้าไม่สามารถปกป้องพวกเขาได้"เทียนชุนส่ายหน้า "ไม่ใช่ความผิดของเจ้า พวกเขาเลือกที่จะเสียสละตัวเองเช่นเจ้าเลือกที่จะสละตัวเองเพื่อพวกเรา""แต่..."หลินหลินยังคงร้องไห้ไม่หยุดเทียนชุนเช็ดน้ำตาให้ภรรยาอย่างอ่อนโยน "เสี่ยวเฮยและเสี่ยวหมีคงภูมิใจในตัวเอง ที่พวกเขา
หลินหลินกับระบบมิติผันผวน บทที่88
หลินหลินรีบร้อนเข้าสู่มิติเพื่อเตรียมตัวรับมือกับภัยคุกคามครั้งใหญ่ แม้จะมีเวลาจำกัดเพียงสองชั่วยาม (สี่ชั่วโมง) แต่นางก็ไม่รอช้า มุ่งตรงไปยังหอตำราเวททันทีภายในหอตำรา บรรยากาศเงียบสงบและเคร่งขรึม อักษรโบราณสีทองเรียงรายอยู่บนผนังถ้ำสูงตระหง่าน หลินหลิน ค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับอสูรหิมะ สัตว์ในตำนานที่กำลังคุกคามพวกเขา ครั้งนี้อักษรไม่ได้พุงเข้ามาที่ตัวของนางแต่ปรากฏหนังสือโบราณเก่าแก่อสูรหิมะ... สัตว์ในตำนานที่ถือกำเนิดจากพายุหิมะอันรุนแรง ดูดกลืนพลังจากความหนาวเย็นจนกลายเป็นอสูรร้ายทรงพลัง มันออกตามล่านักเวทระดับ 9 เพื่อดูดกลืนพลังขั้นสุดท้ายของพวกเขาหลินหลินสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ตัวอักษรในตำราเต้นระริกราวกับจะตอกย้ำความจริงที่ว่า มีเพียงนางและสามีเท่านั้นที่อยู่ในระดับ 9 มือของนางเริ่มสั่นไหว ความกลัวกัดกินหัวใจนางพลิกหน้าตำราต่อไปอย่างรวดเร็ว ค้นหาวิธีที่จะหยุดยั้งอสูรตนนี้มีเพียงสายฟ้าฟาดลงกลางหัวใจ 9 ครั้งเท่านั้นที่จะสังหารมันได้ หรือ... การระเบิดพลังจากภายใน ต้องใช้พลังเวทระดับ9 หนึ่งขุม หรือระดับ 8 สองขุม ถึงจะจัดการกับอสูรหิมะตนนี้ได้หลินหลินหน้าซีดเผือด มือบางสั่นเทาจนเสี่ยวเ
หลินหลินกับระบบมิติผันผวน บทที่87
"เราจะพักที่นี่เอาแรงก่อน" หลินหลินหันไปบอกกับทั้งสามคน ก่อนจะมอบน้ำทิพย์ให้พวกเขาคนละกระบอกนางใช้เวลาพูดคุยกับครอบครัวอีกหนึ่งเค่อ (30 นาที) ก่อนจะขอตัวกลับไปทำภารกิจต่อระบบแจ้งเตือนว่ายังมีผู้รอดชีวิตอีก 2 คน แต่ดวงตาตรวจสอบของนางกลับใช้การไม่ได้ในพายุหิมะที่รุนแรงเช่นนี้ นางต้องพึ่งดวงล้วนๆในการค้นหาพวกเขาหลินหลินและเหล่าทหารกลับมายังจวนแม่ทัพอีกครั้งครั้งนี้นางร่ายโล่เวทขึ้นมาเพื่อต้านทานพายุ นางจะเป็นผู้นำทัพหน้า ส่วนหลิวเคออยู่ซ้าย โหลกังอยู่ขวา และอิงหานคอยระวังหลัง ทุกคนต่างดึงพลังเวทของตนเองออกมาใช้อย่างเต็มที่เพื่อต่อสู้กับพายุที่โหมกระหน่ำพวกเขาเดินฝ่าพายุหิมะไปอย่างยากลำบาก หิมะหนาแน่นจนแทบมองไม่เห็นทางข้างหน้า ลมพัดกระหน่ำจนแทบจะปลิวไปตามลม หลายครั้งที่พวกเขาเกือบจะล้มลง แต่ก็ยังคงประคองกันและกันไว้ได้ตอนนี้พวกเขาพบกับภาพที่น่าสลดใจที่สุด...เท่าที่เคยพบเจอ สองตายายนอนกอดกัน ร่างกายของพวกเขาถูกปกคลุมไปด้วยหิมะหนา ราวกับกำลังหลับใหลอย่างสงบ แต่หลินหลินรู้ดีว่าพวกเขาจากไปแล้วหลินหลินทรุดตัวลงข้างๆ ร่างของสองตายาย น้ำตาไหลอาบแก้มของนางอย่างไม่อาจควบคุมได้ น
หลินหลินกับระบบมิติผันผวน บทที่86
เวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้า เทียนชุนยังคงโอบกอดหลินหลินไว้แนบอก ความรู้สึกภายในของเขาลึกล้ำเกินกว่าจะบรรยายออกมาเป็นคำพูดในฐานะสามี เขาอยากปกป้องภรรยาสุดที่รักจากอันตรายข้างนอก แต่ในฐานะแม่ทัพ เขาก็ไม่อาจละทิ้งประชาชนในแดนเหนือได้เช่นกัน เขาติดอยู่ในวังวนของความขัดแย้งภายในใจ ปล่อยนางไปก็ห่วง กักตัวนางไว้ก็ผิดต่อหน้าที่หลินหลินที่จมอยู่ในห้วงความคิดของตนเอง เริ่มตั้งสติและรวบรวมความกล้า นางไม่ใช่คนที่จะยอมแพ้อะไรง่ายๆ และการเดิมพันครั้งนี้ถือว่าคุ้มค่าที่จะเสี่ยงเพื่อคนที่นางรักหลินหลินค่อยๆ ผละออกจากอ้อมกอดที่อบอุ่นของสามี เงยหน้าขึ้นสบตาเขาอย่างแน่วแน่"ท่านพี่" นางเอ่ยเสียงหนักแน่น"สำหรับข้า ท่านคือโลกทั้งใบ ดังนั้นข้าจะทำภารกิจนี้ให้สำเร็จ กลับมาเคียงข้างท่านให้ได้ ข้าสัญญา"แววตาของหลินหลินเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นและความรักที่ล้นปรี่ เทียนชุนมองลึกลงไปในดวงตาคู่นั้น เขาเห็นถึงความแข็งแกร่งและความเสียสละที่ซ่อนอยู่ภายใน แม้ใจจะแหลกสลายที่ต้องปล่อยนางไป แต่เขาก็รู้ดีว่าไม่มีสิ่งใดหยุดยั้งภรรยาของเขาได้เขาพยักหน้ารับอย่างเชื่องช้า รู้สึกถึงก้อนสะอื้นที่จุกอยู่ในลำคอ "พี่จะรอเจ้า...
หลินหลินกับระบบมิติผันผวน บทที่85
ยามจื่อ (00.00 น.) ความมืดมิดปกคลุมราตรีไร้เสียง มองเห็นเพียงแสงเทียนริบหรี่จากบ้านเรือนบางหลัง ทว่าในเงามืดนั้น มีกลุ่มเงาเคลื่อนไหวอย่างว่องไวและเงียบเชียบ นำโดยหลิวเคอ และทหารฝีมือดีของหลินหลินอีกหลายสิบนาย ด้วยวรยุทธ์และพลังเวทที่สูงส่งถึงระดับ 7 พวกเขาเคลื่อนไหวราวกับภูตพราย ไร้ร่องรอย ไม่มีใครแม้แต่จะรู้สึกถึงการมีอยู่ของพวกเขา แต่ละคนล้วนมีถุงมิติขนาดเล็กที่หลินหลินกว้านซื้อมาจากระบบมากถึง 500 ใบบ้านเรือนทุกหลังในเมืองถูกเยี่ยมเยือนโดยกลุ่มเงาเหล่านี้ พวกเขาเข้าออกอย่างรวดเร็วและเงียบเชียบ ของมีค่าทุกชิ้นถูกกวาดลงถุงมิติอย่างรวดเร็วและแม่นยำ ไม่ว่าจะเป็นทองคำ เงิน เครื่องประดับ หรือของสำคัญอื่นๆ ล้วนถูกเก็บลงถุงมิติข้างตัวยามหยิน (03.00น.)ไม่มีบ้านเรือนหลังไหนที่พวกเขาไม่ไปเยือน ทุกอย่างดำเนินไปอย่างเป็นระบบและรวดเร็ว ราวกับปฏิบัติการลับที่ได้รับการวางแผนมาอย่างดีรุ่งเช้าวันใหม่มาเยือนพร้อมกับความโกลาหล เมื่อชาวเมืองทุกหลังคาเรือนตื่นขึ้นมาพบว่าของมีค่าภายในบ้านหายไปอย่างไร้ร่องรอย! แม้แต่โต๊ะรับแขกไม้เนื้อดีก็ยังอันตรธานไป สร้างความตื่นตระหนกและหวาดกลัวไปทั่วหลินหลินคาดกา
หลินหลินกับระบบมิติผันผวน บทที่84
ขณะที่หลินหลินกำลังมุ่งหน้าไปยังถ้ำแห่งต่อไป นางก็สำลักเลือดออกมาจนเปรอะเปื้อนอาภรณ์ ทหารที่เห็นเหตุการณ์ต่างตกใจ"นายหญิง!!"หลินหลินยกมือขึ้นเช็ดคราบเลือดอย่างไม่ใส่ใจ "ไม่เป็นไร ข้าไม่เป็นอะไร"นางฝืนยิ้มให้พวกเขา แต่ในใจกลับรู้สึกหนักอึ้ง พลังเวทในตัวนางเหลือน้อยเต็มที การสร้างปราการครั้งใหญ่เมื่อครู่นี้ดูดพลังของนางไปมากมาย หลินหลินกัดฟันข่มความเจ็บปวดที่แล่นขึ้นมาในอก พยายามรักษาท่าทีให้นิ่งสงบที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่นางรู้ดีว่าร่างกายของนางกำลังส่งสัญญาณเตือน"ไม่เป็นไรหลินหลิน เจ้าจะไม่เป็นอะไร"หลินหลินพูดเสียงแผ่วเบา เพื่อส่งกำลังใจให้ตัวเองข้าจะต้องเข้มแข็ง ข้าต้องทำได้ นางบอกตัวเองในใจภาพความฝันที่สองเมื่อคืนยังคงตามหลอกหลอนนาง ความรู้สึกผิดที่ไม่อาจปกป้องทุกคนได้ยังคงกัดกินหัวใจของนาง นางไม่อาจปล่อยให้เหตุการณ์เช่นนั้นเกิดขึ้นอีกในความฝันนั้น นางเห็นตัวเองเลือกสร้างปราการคุ้มกันเมืองแดนเหนือเอาไว้ เพราะคิดว่าเพียงแค่พายุผ่านไปทุกอย่างจะกลับมาเป็นปกติ ค่ายทหารถูกพายุถล่มจนพังพินาศ และเมื่อพายุสงบลง กองกำลังศัตรูก็บุกเข้าโจมตีทันที แม้ว่าในท้ายที่สุด นางแล
หลินหลินกับระบบมิติผันผวน บทที่83
เทียนชุนแทบไม่ได้ฟังที่หลินหลินพูด เขาจดจ้องอยู่แต่กับเรือนร่างตรงหน้า เทียนชุนประกบจูบหญิงสาวอย่างโหยหา หลายวันมานี้เขาคิดถึงนางแทบขาดใจ เมื่อคืนที่เห็นนางเหนื่อยจึงไม่อยากรบกวนนาง อยากให้นางได้พักผ่อน แต่ไม่คิดว่าเช้ามาเขาจะได้อาหารเช้าที่แสนวิเศษ "ท่านพี่...อ้า.. "นิ้วสากลูบไล้เนื้ออวบอูมอย่างช่ำชอง นิ้วหนาชำแหละกลีบชมพูเข้าไปในช่องทางรักอย่างโหยหา..เขาชักนิ้วเข้าออกระรัวจนร่างบางหวีดร้อง....."อะๆๆๆ..อ้า! " ร่างบางบิดเร้าด้วยความเสียว เทียนชุนดึงนิ้วที่เปียกย้อมด้วยน้ำรักของสตรีตรงหน้าออกมา เขาชูให้นางดูก่อนใช้ลิ้นเลียนิ้วหนา หลินหลินมองภาพนั้นด้วยหัวใจที่สั่นไหว เขาดูเซ็กซี่ขยี้ใจนางมาก..."อ้า... "ร่างกายเริ่มร้อนรุ่มหนัก เทียนชุนควักท่อนเอ็นที่พองโตออกมาชักรูดสองสามทีก่อนเสียบอัดเข้าไปจนมิดด้าม"อ้า..หลินเอ๋อร์... "ร่างหนาครางต่ำ..."อืมมมม!!! "พั่บ..พั่บ..พั่บ..พั่บ..เสียงเนื้อกระทบกันดังกึกก้องห้องนอน หลินหลินตัวโยกไปตามแรงกระแทกของสามี"อ๊ะ!อ๊ะ!อ๊ะ!อ๊ะ! งื้อ... ""ใหญ่มากท่านพี่ของท่านใหญ่มาก..." เทียนชุนที่ได้ยินภรรยา
