เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่27
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-23 15:58:28บทที่เกี่ยวข้อง
หลินหลินกับระบบมิติผันผวน บทที่28
เจ้าหมีเป็นอสูรระดับ 4 ยังไม่สามารถสื่อสารกับมนุษย์ได้ แต่ความออดอ้อนเกินร้อย ใจนางแทบละลายเลย หลินหลินสังเกตเห็นเจ้าหมีน้อยมีขนสีดำปกคลุมทั่วทั้งร่าง แต่หากสังเกตดีๆ จะพบว่าตรงหลังคอจะมีขนสีขาววงกลมเล็กๆ แซมขึ้นมา นางอนุญาตให้ทั้งสองใช้ทรัพยากรจากมิติได้ และนางกำลังมุ่งหน้าไปค่ายทหารแดนเหนือซึ่งอยู่ติดกับป่าที่ครอบครัวของไป๋หูอยู่พอดี ไป๋หูถามเจ้าหมีว่ามันมีครอบครัวไหม เจ้าหมีบอกครอบครัวมันตายหมดแล้ว นั่นยิ่งทำให้นางกอดรัดมันมากขึ้นนางอยู่ในมิติมา 4 วันแล้ว ข้างนอกมิติคงหลายชั่วยามแล้ว นางเลยตัดสินใจออกจากมิติหลินหลินลืมตาขึ้นมาบนเตียงในห้องพัก พรึ่บ! ทันใดนั้นนางก็ถูกดึงเข้าไปในอ้อมกอดของใครบางคน ใบหน้าของเขาซุกอยู่ที่ซอกคอของนาง หลินหลินตกใจเล็กน้อย แต่ก็รู้ได้ทันทีว่าเป็นใครที่กล้าทำแบบนี้"นี่ท่าน มานอนรอข้าที่ห้องหรือเจ้าคะ" หลินหลินเคยบอกหลายครั้งแล้วว่าการกระทำเช่นนี้ไม่เหมาะสม แต่เขาก็ตอบกลับมาทุกครั้งว่า"มีอะไรไม่เหมาะสม ในเมื่อเราเป็นคู่หมั้นกัน"เขาบอกว่าเขาคือสามีของนาง และนางคือภรรยา การทำเช่นนี้จะช่วยให้นางปรับตัวได้เร็วขึ้น เพราะหลังจากแต่งงานก็ต้องเป็นเช่นนี้ทุก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-30หลินหลินกับระบบมิติผันผวน บทที่29
เมื่อผ่านจุดอับมาขบวนก็ถูกแปรเปลี่ยนอีกครั้ง หลินหลินรู้ว่าผ่านจุดซุ่มโจมตีมาแล้ว นางพลิกตัวหันหน้ากลับไปทางข้างหน้าปล่อยตัวนั่งลงพิงกับอกแกร่ง เก็บอาวุธเข้ามิติ"ครั้งนี้ฝั่งเราไม่เสียใครไป ต้องขอบใจเจ้า" เทียนชุนเอ่ยด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ แฝงไปด้วยความรู้สึกขอบคุณ เขาไม่เคยคิดว่านางจะช่วยลูกน้องของเขาด้วย"พวกเขาปกป้องเรา...คุ้มกันเราด้วยชีวิต ข้าไม่ชอบให้ใครมาตายเพราะข้าเจ้าค่ะ" หลินหลินตอบ "คนพวกนั้นหมายมาสังหารข้า ท่านพอรู้ไหมเจ้าคะว่าเป็นพวกไหน?”"ไม่ใช่แค่เจ้า หลินเอ๋อร์" เทียนชุนมองลึกลงไปในดวงตาคู่สวย " แต่พวกมันต้องการกำจัดพี่และพี่ชายของเจ้าด้วย""คนแคว้นอื่นหรือเจ้าคะ?" หลินหลินคาดเดาจากความสำคัญของทั้งสอง จึงสรุปได้ว่าน่าจะเป็นพวกต่างแคว้น"ไม่ใช่แค่พวกต่างแคว้นอย่างเดียว" เทียนชุนส่ายหน้า "แต่เป็นคนในแคว้นที่ให้ความร่วมมือกับพวกมัน เพื่อหวังกำจัดพี่ด้วย""งั้นพวกนี้ก็เป็นพวกเดียวกันกับที่ขโมยเสบียงใช่ไหมเจ้าคะ""ใช่...เจ้าฉลาดมาก" เทียนชุนน้อมตัวลงจูบที่กระหม่อมของนางอย่างอ่อนโยนตอนที่โดนซุ่มโจมตีเป็นครั้งแรกที่ใจเขาสั่นไหวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เขากลั
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-30หลินหลินกับระบบมิติผันผวน บทที่30
"เอาล่ะหลินหลิน เธอมีเวลา 28 วันในนี้ เรามาฝึกเวททั้ง 4 กัน สู้ๆ..." หลินหลินรวบรวมสมาธิ ก่อนที่จะเริ่มดูดซับพลังเวทนางนั่งขัดสมาธิ เตรียมหินเวททั้ง 4 แยกประเภทไว้เป็นกองๆ ตั้งใจว่าเมื่อหมดกองนี้แล้ว จะได้เริ่มเวทถัดไปได้เลย ไม่ต้องเสียเวลาหยิบออกมาหลินหลินหลับตาลง สงบจิตใจ เริ่มจมดิ่งสู่ห้วงฌานลมหายใจของนางเริ่มมั่นคง ทันใดนั้นหินเวทมากมายก็เรืองแสงขึ้นพร้อมกันจากหินที่กองอยู่บนพื้น บัดนี้เริ่มลอยขึ้นกลางอากาศ พร้อมเปล่งประกายแสงเจิดจ้า ร่างกายของนางเริ่มดูดซับพลังจากหินเวทเข้าไปพร้อมกันสัญลักษณ์กลางหน้าผากเปล่งแสงเรืองรอง ร่างกายของนางถูกหุ้มด้วยแสงสีทองอร่าม ประกายแสงพลิ้วไหวราวกับเปลวเพลิงศักดิ์สิทธิ์หลินหลินมิได้รู้สึกถึงสิ่งใดรอบกาย นางรับรู้เพียงความสงบภายในจิตใจ ในสมาธิตอนแรกนั้นมืดสนิท แต่นางยังคงกำหนดลมหายใจต่อไป ในความมืดมิดนั้น จู่ๆ ก็มีแสงสีทองจุดเล็กๆ ค่อยๆ เข้ามาใกล้จนแสงนั้นมาหยุดตรงหน้านาง นางเห็นหิ่งห้อยตัวน้อย มันกำลังล่อลวงให้นางติดตามไป หลินหลินจึงตามเจ้าตัวน้อยที่ลอยนำทางไป จนกระทั่งนางเห็นแสงสว่างจากที่ไกลๆนางเข้าใจจุดประสงค์ของมัน หลินหลินมองแสงสว่าง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-30หลินหลินกับระบบมิติผันผวน บทที่31
หลินหลินหลับไปถึง 2 วัน นางเข้ามาในมิติ 22 วันแล้ว เมื่อนางตื่นสิ่งแรกที่นางอยากทำคือ ทดลองพลังเวทในตัวนางมองพื้นที่ทำสวนในมิติ มีมากกว่า 500 ไร่ นางลองวาดมือตามที่เข้าใจ มีอักษรสีทองคำว่า น้ำ ปรากฏบนท้องฟ้า ก่อนที่เมฆฝนขนาดย่อมจะก่อตัว แล้วตกลงมาอย่างไม่ขาดสาย หลินหลินมองน้ำที่ไหลลงมาอย่างต่อเนื่อง หากนางไม่สั่งให้ฝนหยุด ฝนก็คงจะตกไม่หยุดกระมัง? หลินหลินโบกมือ 1 ครั้ง เมฆฝนก็สลายหายไป หลินหลินเข้าใจหลักการของพลังเวทมากขึ้น นางต้องรีบหยุดฝนก่อนที่พืชผลของนางจะเสียหาย เพราะน้ำที่ตกลงมามากเกินไป "ฮ่าๆๆ นี่ถ้านางไม่หยุด น้ำจะท่วมมิติไหมเนี่ย? "นางลองเรียกเวทไฟ ก็ปรากฏดวงไฟขึ้นที่ฝ่ามือ นางบังคับให้มันใหญ่ขึ้น ใหญ่ขึ้น จนในตอนนี้ไฟในมือของนางมีขนาดเท่าลูกบาสเกตบอลแล้ว "ระบบ พลังเวทของข้าอยู่ระดับใด เหตุใดมันจึงมหาศาลเช่นนี้?" "ขุมพลังเวทของท่านอยู่ที่ระดับ 7 แต่ท่านไม่มีพื้นฐานพลังเวทเลย ท่านควรรีบศึกษาการใช้พลังเวทระดับต้น เพราะอีกเพียง3ระดับ ก็จะเป็นระดับสูงสุดของมิติแห่งนี้แล้วขอรับ" หลินหลินถึงกับตะลึง วันนี้พลังเวทของนางกลับพุ่งพรวดไปที่ระดับ7! "ถึงว่า
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-30หลินหลินกับระบบมิติผันผวน บทที่1
บทที่1ระบบ : ตี๊ด ติ๊ด ติ๊ดระบบกำลังเชื่อมข้อมูลกับผู้ถูกเลือกผู้ถูกเลือกนาม: หลินหลิน (หลินลดา ยศวาติเมศ)เพศ: หญิง อายุ: 72 ปีหมายเลข 9551 7489 5156 454ระบบจะพร้อมใช้ใน 9 8 7 6 5 4 3 2 1 ติ๊ด ๆๆๆระบบเสร็จสมบูรณ์หลินหลินรู้สึกมึนงง เธอตายแล้วไม่ใช่หรอ? เธอมั่นใจว่าเธอตายแล้วแน่นอน แล้วเสียงนี้คือเสียงอะไร?### ย้อนกลับไปก่อนหน้านี้ณ สวนป่าไผ่ที่กินอาณาเขตนับ 100 ไร่ ได้แอบซ่อนเรือนไม้หลังเล็กไว้ใจกลางธรรมชาติหญิงชราผมสีดอกเลากำลังหลับตานั่งบนเก้าอี้ไม้ม้าโยกเนื้อดี ที่มีเบาะหนานุ่มเป็นเบาะรองนั่งแบบสั่งทำขึ้นมาพิเศษ เก้าอี้โยกนี้ถูกวางไว้ที่ชานระเบียงไม้หน้าเรือนหลังเล็ก มันถูกติดตั้งระบบโยกอัตโนมัติไว้ให้ผู้นั่งได้ผ่อนคลายเบื้องหน้าของเธอคือสวนป่าไผ่อันกว้างใหญ่ที่โอบล้อมบ้านหลังเล็กเอาไว้ บรรยากาศที่นี่จึงสงบร่มเย็นเสียง วู้ดวู้ด ของลมที่ลู่ไปกับใบไผ่ มาพร้อมกับสายลมที่เย็นสบายที่ทำให้ผู้ที่สัมผัสปล่อยวางทุกสิ่งทุกอย่างไว้เบื้องหลัง"คุณนายหลินคะ อิฉันวางชาดอกไม้ไว้ด้านข้างนะคะ" ไม่มีเสียงตอบรับจากหญิงชรา มีเพียงเสียงไม้โยก เอี๊ยด เอี๊ยด อันแผ่วเบาเท่านั้นคนสนิทอย่างเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-11หลินหลินกับระบบมิติผันผวน บทที่2
"เฮือก"...หลินลดา รับรู้ได้ถึงการหายใจของร่างกายอีกครั้ง...หายใจ เธอต้องหายใจ...... หลินลดา รู้แค่เธอต้องหายใจโกยเข้าไปอีก โกยเข้าไปอีก.... เสียงในหัวมันดังแบบนั้นอยู่เนิ่นนานหลายนาที สายตาที่พร่าเบลอก็ถูกปรับให้มองได้ชัดเจนขึ้น หลินลดากวาดสายตาสำรวจรอบตัวโดยสัญชาตญาณ สิ่งที่เธอมองเห็นอยู่เบื้องหน้าตอนนี้คือ..ป่า! ใช่ ป่า ต้นไม้ที่มีลำต้นสูงใหญ่เป็นอย่างมาก ถ้าเทียบจากโลกที่นางจากมา คงเป็นป่าลึก"โอ้ย!".... "ฮึก" ความทรงจำมากมายหลั่งไหลเข้ามาในหัวไม่หยุด หลินลดาต้องเอามือขึ้นมากุมหัว ความเจ็บนี้ทำให้เธอเผลอกัดปากจนเลือดโดยไม่รู้ตัว ภาพต่างๆ ความรู้สึกต่างๆ ของร่างนี้ทยอยเข้ามาในหัวไม่หยุดหลินลดาได้แต่ทนรับข้อมูลต่างๆ จนในที่สุดความเจ็บก็เบาบางลงไป ความทรงจำทุกอย่างของร่างนี้เธอได้รับมาหมดแล้ว เธอสะบัดหัวไล่ความมึนงงออกไป หลินลดาทบทวนความจำที่ได้มา "ฉัน..ไม่สิต้องพูดว่า""ข้า ข้าย้อนมาเป็นเด็กสาว 15 ปี ไม่ๆ .. ต้องบอกว่า 15 หนาว" ยุคจีนโบราณ หน้าตาน่าเอ็นดู ใบหน้ารูปไข่ ดวงตากลมโต ปากนิดจมูกหน่อย แต่เพราะผิวที่คล้ำแดด แตกแห้ง และผอมกะหร่อง ทำให้ความงามลดหายไปในทันตาจากความทรงจำ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-11หลินหลินกับระบบมิติผันผวน บทที่3
ระบบ: "ตอนนี้ไม่มีภารกิจ แต่มีสารขอความช่วยเหลือจากผู้ถูกเลือกหมายเลข 8798451444765 ท่านต้องการเปิดดูหรือไม่""ข้าต้องการ"พรึบ! นี่มัน.....เด็กที่เธอเคยอุปถัมภ์นี่ เธอจำชื่อนี้ได้เพราะเด็กคนนี้เป็นลูกครึ่ง แม่นำมาทิ้งที่สถานเด็กกำพร้าตั้งแต่เกิด เด็กไม่มีใบแจ้งเกิด เธอจึงให้สถานเลี้ยงเด็กกำพร้ารับของเด็กคนนี้ และรับรองการแจ้งเกิดให้.....ชื่อนี้เธอเป็นคนตั้งให้เอง ส่วนนามสกุลใช้เป็นของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า สุรกิจพลสารขอความช่วยเหลือ: เร่งด่วนจากผู้ถูกเลือกหมายเลข 8798451444765 อเล็กซ์ สุรกิจพลต้องการแลกเปลี่ยน: ทองคำ (จำนวนมาก)ของตอบแทน: หินเวททุกธาตุ (กรุณาระบุธาตุที่ต้องการรับมาด้วย)อัตราแลกเปลี่ยน: 1:1เวลาคงเหลือของสาร: 1:35:02 วินาที"ระบบ ทองคำที่ข้ามีในตู้เซฟสามารถแลกเปลี่ยนไปได้ไหม และข้าสามารถติดต่อกับผู้ถูกเลือกคนนี้ได้ไหม""ท่านสามารถทำได้ เพียงแค่ตั้งจิตนึกถึงสิ่งนั้น และระบุจำนวนที่จะแลกเปลี่ยน สิ่งนั้นจะถูกนำเข้าระบบแลกเปลี่ยนทันที ส่วนการติดต่อ ท่านสามารถส่งสารไปทางกล่องข้อความได้ขอรับ"หลินหลินมองหน้าจอที่ มีกล่องสี่เหลี่ยมให้เราระบุข้อความไป คล้ายกา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-12หลินหลินกับระบบมิติผันผวน บทที่4
หลินหลินหันไปมองหญิงอ้วนตรงหน้า แต่ยังไม่ทันทำอะไร ข้อมือบางก็ถูกกระชากดึงไปทันที"แกรีบมากับข้าเดี๋ยวนี้ จะให้ใครเห็นนางหลานสาวตัวซวยคนนี้ไม่ได้เด็ดขาด"หลินหลินปล่อยให้ยัยป้าของร่างเดิมนี่ดึงเข้าไปในบ้าน เพราะนี่คือสิ่งที่เธอต้องการ นึกว่าจะต้องปืนเข้ามาซะอีก หลินหลินมองสำรวจบ้านหลังนี้ ไม่ต่างจากความทรงจำของร่างเดิม บ้านหลังนี้เป็นบ้านดิน แต่ค่อนข้างคับแคบ ตัวบ้านไม่ใหญ่มาก แต่กลิ่นเหม็นที่โชยมาน่าจะมาจากห้องส้วมหลังบ้าน จากความทรงจำที่นี่ยังเป็นส้วมหลุมดิน โดยใช้หญ้าแฝกมาปิดปากหลุมคลุมไว้เท่านั้น เธอขมวดคิ้วเป็นปมแรงกดที่ข้อมือไม่น้อยเลย แต่เธอก็อยากรู้ว่ายัยป้านี่ จะทำอะไร ท่าทางรุรี้รุรน ไม่อยากให้ใครเห็นว่าเป็นเธอมันเพราะอะไรกันปึก.. ร่างของหลินหลินถูกเหวี่ยงไปตรงห้องเก็บฟืน นางชุน ย่าซิน รีบเอามือเช็ดกับกระโปรงอย่างรีบร้อนด้วยท่าทางรังเกียจ"แกกลับมาทำไม ไม่ตายไปซะ ไสหัวออกไป ที่นี่ไม่มีที่ให้แกอีกแล้ว"หลินหลินจับข้อมือมานวด นั่งก้มหน้า ไม่โต้ตอบอะไร เพราะยังไง ยัยป้านี่ก็คงบอกจุดประสงค์ของนางออกมาแน่"แก....นังตัวซวย แกได้ยินที่ข้าบอกไหม? แกน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-12
บทล่าสุด
หลินหลินกับระบบมิติผันผวน บทที่31
หลินหลินหลับไปถึง 2 วัน นางเข้ามาในมิติ 22 วันแล้ว เมื่อนางตื่นสิ่งแรกที่นางอยากทำคือ ทดลองพลังเวทในตัวนางมองพื้นที่ทำสวนในมิติ มีมากกว่า 500 ไร่ นางลองวาดมือตามที่เข้าใจ มีอักษรสีทองคำว่า น้ำ ปรากฏบนท้องฟ้า ก่อนที่เมฆฝนขนาดย่อมจะก่อตัว แล้วตกลงมาอย่างไม่ขาดสาย หลินหลินมองน้ำที่ไหลลงมาอย่างต่อเนื่อง หากนางไม่สั่งให้ฝนหยุด ฝนก็คงจะตกไม่หยุดกระมัง? หลินหลินโบกมือ 1 ครั้ง เมฆฝนก็สลายหายไป หลินหลินเข้าใจหลักการของพลังเวทมากขึ้น นางต้องรีบหยุดฝนก่อนที่พืชผลของนางจะเสียหาย เพราะน้ำที่ตกลงมามากเกินไป "ฮ่าๆๆ นี่ถ้านางไม่หยุด น้ำจะท่วมมิติไหมเนี่ย? "นางลองเรียกเวทไฟ ก็ปรากฏดวงไฟขึ้นที่ฝ่ามือ นางบังคับให้มันใหญ่ขึ้น ใหญ่ขึ้น จนในตอนนี้ไฟในมือของนางมีขนาดเท่าลูกบาสเกตบอลแล้ว "ระบบ พลังเวทของข้าอยู่ระดับใด เหตุใดมันจึงมหาศาลเช่นนี้?" "ขุมพลังเวทของท่านอยู่ที่ระดับ 7 แต่ท่านไม่มีพื้นฐานพลังเวทเลย ท่านควรรีบศึกษาการใช้พลังเวทระดับต้น เพราะอีกเพียง3ระดับ ก็จะเป็นระดับสูงสุดของมิติแห่งนี้แล้วขอรับ" หลินหลินถึงกับตะลึง วันนี้พลังเวทของนางกลับพุ่งพรวดไปที่ระดับ7! "ถึงว่า
หลินหลินกับระบบมิติผันผวน บทที่30
"เอาล่ะหลินหลิน เธอมีเวลา 28 วันในนี้ เรามาฝึกเวททั้ง 4 กัน สู้ๆ..." หลินหลินรวบรวมสมาธิ ก่อนที่จะเริ่มดูดซับพลังเวทนางนั่งขัดสมาธิ เตรียมหินเวททั้ง 4 แยกประเภทไว้เป็นกองๆ ตั้งใจว่าเมื่อหมดกองนี้แล้ว จะได้เริ่มเวทถัดไปได้เลย ไม่ต้องเสียเวลาหยิบออกมาหลินหลินหลับตาลง สงบจิตใจ เริ่มจมดิ่งสู่ห้วงฌานลมหายใจของนางเริ่มมั่นคง ทันใดนั้นหินเวทมากมายก็เรืองแสงขึ้นพร้อมกันจากหินที่กองอยู่บนพื้น บัดนี้เริ่มลอยขึ้นกลางอากาศ พร้อมเปล่งประกายแสงเจิดจ้า ร่างกายของนางเริ่มดูดซับพลังจากหินเวทเข้าไปพร้อมกันสัญลักษณ์กลางหน้าผากเปล่งแสงเรืองรอง ร่างกายของนางถูกหุ้มด้วยแสงสีทองอร่าม ประกายแสงพลิ้วไหวราวกับเปลวเพลิงศักดิ์สิทธิ์หลินหลินมิได้รู้สึกถึงสิ่งใดรอบกาย นางรับรู้เพียงความสงบภายในจิตใจ ในสมาธิตอนแรกนั้นมืดสนิท แต่นางยังคงกำหนดลมหายใจต่อไป ในความมืดมิดนั้น จู่ๆ ก็มีแสงสีทองจุดเล็กๆ ค่อยๆ เข้ามาใกล้จนแสงนั้นมาหยุดตรงหน้านาง นางเห็นหิ่งห้อยตัวน้อย มันกำลังล่อลวงให้นางติดตามไป หลินหลินจึงตามเจ้าตัวน้อยที่ลอยนำทางไป จนกระทั่งนางเห็นแสงสว่างจากที่ไกลๆนางเข้าใจจุดประสงค์ของมัน หลินหลินมองแสงสว่าง
หลินหลินกับระบบมิติผันผวน บทที่29
เมื่อผ่านจุดอับมาขบวนก็ถูกแปรเปลี่ยนอีกครั้ง หลินหลินรู้ว่าผ่านจุดซุ่มโจมตีมาแล้ว นางพลิกตัวหันหน้ากลับไปทางข้างหน้าปล่อยตัวนั่งลงพิงกับอกแกร่ง เก็บอาวุธเข้ามิติ"ครั้งนี้ฝั่งเราไม่เสียใครไป ต้องขอบใจเจ้า" เทียนชุนเอ่ยด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ แฝงไปด้วยความรู้สึกขอบคุณ เขาไม่เคยคิดว่านางจะช่วยลูกน้องของเขาด้วย"พวกเขาปกป้องเรา...คุ้มกันเราด้วยชีวิต ข้าไม่ชอบให้ใครมาตายเพราะข้าเจ้าค่ะ" หลินหลินตอบ "คนพวกนั้นหมายมาสังหารข้า ท่านพอรู้ไหมเจ้าคะว่าเป็นพวกไหน?”"ไม่ใช่แค่เจ้า หลินเอ๋อร์" เทียนชุนมองลึกลงไปในดวงตาคู่สวย " แต่พวกมันต้องการกำจัดพี่และพี่ชายของเจ้าด้วย""คนแคว้นอื่นหรือเจ้าคะ?" หลินหลินคาดเดาจากความสำคัญของทั้งสอง จึงสรุปได้ว่าน่าจะเป็นพวกต่างแคว้น"ไม่ใช่แค่พวกต่างแคว้นอย่างเดียว" เทียนชุนส่ายหน้า "แต่เป็นคนในแคว้นที่ให้ความร่วมมือกับพวกมัน เพื่อหวังกำจัดพี่ด้วย""งั้นพวกนี้ก็เป็นพวกเดียวกันกับที่ขโมยเสบียงใช่ไหมเจ้าคะ""ใช่...เจ้าฉลาดมาก" เทียนชุนน้อมตัวลงจูบที่กระหม่อมของนางอย่างอ่อนโยนตอนที่โดนซุ่มโจมตีเป็นครั้งแรกที่ใจเขาสั่นไหวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เขากลั
หลินหลินกับระบบมิติผันผวน บทที่28
เจ้าหมีเป็นอสูรระดับ 4 ยังไม่สามารถสื่อสารกับมนุษย์ได้ แต่ความออดอ้อนเกินร้อย ใจนางแทบละลายเลย หลินหลินสังเกตเห็นเจ้าหมีน้อยมีขนสีดำปกคลุมทั่วทั้งร่าง แต่หากสังเกตดีๆ จะพบว่าตรงหลังคอจะมีขนสีขาววงกลมเล็กๆ แซมขึ้นมา นางอนุญาตให้ทั้งสองใช้ทรัพยากรจากมิติได้ และนางกำลังมุ่งหน้าไปค่ายทหารแดนเหนือซึ่งอยู่ติดกับป่าที่ครอบครัวของไป๋หูอยู่พอดี ไป๋หูถามเจ้าหมีว่ามันมีครอบครัวไหม เจ้าหมีบอกครอบครัวมันตายหมดแล้ว นั่นยิ่งทำให้นางกอดรัดมันมากขึ้นนางอยู่ในมิติมา 4 วันแล้ว ข้างนอกมิติคงหลายชั่วยามแล้ว นางเลยตัดสินใจออกจากมิติหลินหลินลืมตาขึ้นมาบนเตียงในห้องพัก พรึ่บ! ทันใดนั้นนางก็ถูกดึงเข้าไปในอ้อมกอดของใครบางคน ใบหน้าของเขาซุกอยู่ที่ซอกคอของนาง หลินหลินตกใจเล็กน้อย แต่ก็รู้ได้ทันทีว่าเป็นใครที่กล้าทำแบบนี้"นี่ท่าน มานอนรอข้าที่ห้องหรือเจ้าคะ" หลินหลินเคยบอกหลายครั้งแล้วว่าการกระทำเช่นนี้ไม่เหมาะสม แต่เขาก็ตอบกลับมาทุกครั้งว่า"มีอะไรไม่เหมาะสม ในเมื่อเราเป็นคู่หมั้นกัน"เขาบอกว่าเขาคือสามีของนาง และนางคือภรรยา การทำเช่นนี้จะช่วยให้นางปรับตัวได้เร็วขึ้น เพราะหลังจากแต่งงานก็ต้องเป็นเช่นนี้ทุก
หลินหลินกับระบบมิติผันผวน บทที่27
"ติ๋ง! ภารกิจช่วยเหลือสัตว์อสูร ท่านมีเวลา 5 นาทีในการทำภารกิจนี้ให้สำเร็จ รางวัลคือ อัพเกรดมิติเป็นระดับ 6 ปลดล็อคพื้นที่ขนาดเท่าภูเขา 1 ลูก"หลินหลินรีบกดรับภารกิจทันที โดยไม่ต้องรอฟังจนจบ โอกาสทองในการอัพเกรดมิติหาได้ยากยิ่ง แม้มีเหรียญทองมากมายก็ไม่อาจอัพได้"ท่านแม่ทัพ ข้าต้องไปช่วยสัตว์อสูร ข้าขอล่วงหน้าไปก่อน ท่านไม่ต้องเป็นห่วง"หลินหลินกล่าวจบ ก็ร่ายเวทลมพุ่งตัวออกไปยังจุดหมายเทียนชุนเห็นดังนั้นก็รีบตามไปทันทีด้วยความเป็นห่วง เขาหันไปสั่งลูกน้องคนอื่นๆ ให้รออยู่ที่นี่ก่อน พยักหน้าให้เจียงเหวินที่กำลังจะตามหลินหลินไปเจียงเหวินและเทียนชุนรีบตามหลินหลินไป แต่เมื่อมาถึงกลับไม่พบนาง หรือสัตว์อสูร มีเพียงรอยเลือดจำนวนมาก เทียนชุนขมวดคิ้วเกิดอะไรขึ้น เขาสั่งให้เจียงเหวินสำรวจรอบๆ ส่วนตัวเขายังคงอยู่ที่เดิม เขายังได้กลิ่นหอมอ่อนๆ ของหลินหลินอยู่ แต่หลินหลินหายไปไหน?ทางด้านหลินหลิน หลังจากบอกเทียนชุนแล้ว นางก็รีบมุ่งหน้าไปยังจุดหมายทันที นางเร่งฝีเท้าทั้งตื่นเต้นและกังวล ต้องทันเวลา ในที่สุด นางก็มาถึง เบื้องหน้าเป็นลานกว้าง มีต้นไม้ใหญ่ และพุ่มไม้หนาทึบ บรรยากาศเงียบสงัด มีเพียง
หลินหลินกับระบบมิติผันผวน บทที่26
และแล้ววันเดินทางก็มาถึงที่หน้าจวนตระกูลเจียง ขบวนของท่านแม่ทัพหยางเทียนชุนมาถึงแล้วหลินหลินรู้สึกตกใจเล็กน้อย ที่เห็นขบวนของเขายิ่งใหญ่อลังการกว่าที่คิด ธงทิวสีดำปักลายพยัคฆ์คำรามสีทองโบกสะบัดท้าทายสายลม ทหารองครักษ์กว่าสามสิบนายอยู่ในชุดเกราะสีดำขลับ พวกเขาขี่ม้าศึกสง่าผ่าเผย อาวุธและเครื่องแบบล้วนประณีต บ่งบอกถึงยศศักดิ์หลินหลินรู้ดีว่า หยางเทียนชุนต้องการประกาศให้ทุกคนรู้ว่านางเป็นคู่หมั้นของเขา แม้จะมีข่าวลือออกไปบ้างแล้ว แต่การปรากฏตัวพร้อมขบวนที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้ ยิ่งตอกย้ำความสัมพันธ์ให้ชัดเจนยิ่งขึ้น นางก็อดคิดไม่ได้ว่า .... ท่านแม่ทัพทำเรื่องใหญ่โตเกินไปแล้วหัวใจของหลินหลินเต้นแรง ด้วยความตื่นเต้นและประหม่านี่เป็นครั้งแรกที่นางจะได้ออกเดินทางไกลในโลกใบนี้ชาวบ้านต่างพากันมามุงดู ส่งเสียงฮือฮาเมื่อเห็นขบวนของท่านแม่ทัพ วันนี้หลินหลินเลือกสวมชุดสีดำ ที่ดูทะมัดทะแมงคล้ายกับชุดของเหล่ายอดฝีมือ ผมยาวของนางถูกรวบเป็นหางม้าง่ายๆ ท่านแม่ทัพไม่ได้ให้นางปลอมตัวเป็นบุรุษเพราะยังไม่มีเครื่องรางหรือของวิเศษใดๆ ที่สามารถเปลี่ยนจากสตรีเป็นบุรุษได้ เขาบอกว่า ต่อให้ปลอมตั
หลินหลินกับระบบมิติผันผวน บทที่25
และแล้ววันเดินทางก็มาถึงที่หน้าจวนตระกูลเจียง ขบวนของท่านแม่ทัพหยางเทียนชุนมาถึงแล้วหลินหลินรู้สึกตกใจเล็กน้อย ที่เห็นขบวนของเขายิ่งใหญ่อลังการกว่าที่คิด ธงทิวสีดำปักลายพยัคฆ์คำรามสีทองโบกสะบัดท้าทายสายลม ทหารองครักษ์กว่าสามสิบนายอยู่ในชุดเกราะสีดำขลับ พวกเขาขี่ม้าศึกสง่าผ่าเผย อาวุธและเครื่องแบบล้วนประณีต บ่งบอกถึงยศศักดิ์หลินหลินรู้ดีว่า หยางเทียนชุนต้องการประกาศให้ทุกคนรู้ว่านางเป็นคู่หมั้นของเขา แม้จะมีข่าวลือออกไปบ้างแล้ว แต่การปรากฏตัวพร้อมขบวนที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้ ยิ่งตอกย้ำความสัมพันธ์ให้ชัดเจนยิ่งขึ้น นางก็อดคิดไม่ได้ว่า .... ท่านแม่ทัพทำเรื่องใหญ่โตเกินไปแล้วหัวใจของหลินหลินเต้นแรง ด้วยความตื่นเต้นและประหม่านี่เป็นครั้งแรกที่นางจะได้ออกเดินทางไกลในโลกใบนี้ชาวบ้านต่างพากันมามุงดู ส่งเสียงฮือฮาเมื่อเห็นขบวนของท่านแม่ทัพ วันนี้หลินหลินเลือกสวมชุดสีดำ ที่ดูทะมัดทะแมงคล้ายกับชุดของเหล่ายอดฝีมือ ผมยาวของนางถูกรวบเป็นหางม้าง่ายๆ ท่านแม่ทัพไม่ได้ให้นางปลอมตัวเป็นบุรุษเพราะยังไม่มีเครื่องรางหรือของวิเศษใดๆ ที่สามารถเปลี่ยนจากสตรีเป็นบุรุษได้ เขาบอก
หลินหลินกับระบบมิติผันผวน บทที่24
"ท่านแม่... ข้ากลับมาแล้วเจ้าค่ะ อ๊ะ! ท่านพ่อยังไม่ไปร้านหรือเจ้าคะ?” "พ่อเจ้าอยู่จัดการเรื่องส่งคนเร่ร่อนไปหัวเมืองต่างๆ พร้อมกับขบวนคาราวานพ่อค้าที่พ่อของเจ้ารู้จักแทนลูกน่ะสิ...นี่ก็เพิ่งจะสั่งคนของเจ้าไป พวกเขาคงไปทำตามที่พ่อเจ้าสั่งอยู่""ข้าฝากเรื่องนี้กับท่านพ่อด้วยนะเจ้าคะ"หลินหลินหันไปส่งสายตาออดอ้อน "จะกอดแค่เพียงแม่เจ้าคนเดียวพ่อก็น้อยใจแย่...""โอ๋ๆลูกผิดไปแล้วเจ้าค่ะ" หลินหลินสลับกอดท่านพ่อท่านแม่จนทั้งสองคนต้องบอกให้นางหยุดเพราะกลัวนางจะเหนื่อย... เจียงเหวินไม่อยากจะแจ้งบิดากับมารดาว่าอีกสองวันพวกเขาต้องออกเดินทางขึ้นแดนเหนือ อยากให้ท่านแม่มีความสุขมากกว่านี้อีกหน่อย แต่คงจะไม่ได้ เพราะท่านแม่ชวนหลินเอ๋อร์ออกจากจวนไปซื้อของในวันพรุ่งนี้ ยังไม่ทันที่หลินหลินจะรับปาก พี่ใหญ่ก็ขัดขึ้นมาก่อน "ท่านพ่อ ท่านแม่ขอรับ ข้ามีเรื่องต้องแจ้งขอรับ" หลินหลินกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก.....ทำไมสายตาพี่ใหญ่ถึงมองนางแบบนั้น "ข้าและน้องต้องเดินทางขึ้นแดนเหนือวันมะรืนนี้ขอรับ และท่านแม่ทัพ มีคำสั่งห้ามหลินเอ๋อร์ออกจ
หลินหลินกับระบบมิติผันผวน บทที่23
"นายกองลี่ เข้ามา"ไม่ถึง 2 ลมหายใจก็มีบุรุษอีกคนเข้ามาภายในห้อง เขาคือหนึ่งในผู้คุ้มกันฝีมือดี"หากเจ้าหนีเขาได้ภายใน 1 จิบชา ข้าจะให้เจ้าร่วมขบวน"1 จิบชา เขาดูถูกนางเกินไปแล้ว.....บรรยากาศในห้องตึงเครียดขึ้นทันที "ท่านแม่ทัพ!"เจียงเหวินที่กำลังจะกล่าวบางอย่าง...ต้องเงียบเสียงลงด้วยเสียงของน้องสาว "พี่ใหญ่ไม่เชื่อใจข้าหรือเจ้าคะ"ลี่เฟยได้ยินคำสั่งผู้เป็นนายก็คิดจะลงมือทันที แต่เขาขยับตัวไม่ได้ เหมือนมีลมมายึดตัวเขาไว้ ลมในห้องพลันหมุนวนรอบตัวเขา ราวกับกรงขังที่มองไม่เห็น"แม่นาง เจ้าทำอะไร ทำไมข้าขยับตัวไม่ได้...""ข้าแค่ใช้เวทลมเล็กน้อยเจ้าค่ะ" รอยยิ้มหวานกล่าว..แต่แววตากลับเฉียบคมไม่มีแววล้อเล่นแม้แต่น้อยหลินหลินมองไปที่ผู้สั่งการ เห็นเขาค่อยละเมียดจิบชาช้าๆ ก็นึกหมั่นไส้ เขาไม่ยอมให้นางใช้วิธีนี้... ถ้านางไม่ทำอะไรสักอย่างเขาคงไม่ให้นางไปสินะหลินหลินถอนหายใจ เรียกดาบที่ห้องใต้ดินออกมา ดาบเล่มนั้นปรากฏขึ้นในมือ นางปลดเวทลมให้นายกองลี่ แล้วกระโดดออกจากทางหน้าต่าง ร่างของนางพุ่งทะยานออกไปดุจพญาเหยี่ยวนายกองลี่ไม่รอช้า เขาเรียกดาบยาวออกมา และตามนางออกไปทันที เสียงฝีเท้าหนัก
