All Chapters of After One Wild Night With the Billionaire (Tagalog-English): Chapter 61 - Chapter 70

122 Chapters

CHAPTER 61

"Oh my goodness, Amalia..." Claire’s voice trembled with shock as she stared at her phone, her eyes wide with disbelief."What is it..." I whispered weakly, my mind already clouded with dread.Inabot niya sa akin ang telepono, nanginginig ang kamay niya, at agad kong naramdaman ang bigat sa aking dibdib. Sa screen, tumambad ang headline—"Engagement ni Dylan Cojuangco at Julianne Moore, Kumpirmado." Para akong natuyuan ng hininga, at bago pa ako makapag-isip, mabilis kong kinuha ang telepono at sinimulang basahin ang bawat salita. Nanginginig ang mga kamay ko habang lumalabo ang artikulo sa harap ko dahil sa mga luha na pumupuno sa mga mata ko.“Amalia, tama na. Hindi mo kailangang basahin 'yan...” nanginginig ang boses ni Claire, puno ng pag-aalala habang pilit akong inaawat mula sa nakakasakit na mga salita.But I couldn’t stop. I shook my head, my vision growing cloudier with each tear that fell. "I need to, Claire... I need to read this. I need to understand... I need to stop feeli
last updateLast Updated : 2024-12-27
Read more

CHAPTER 62

Kaya ko ba? Kakayanin ko bang harapin ang lahat ng ito? O tuluyan akong mababasag sa bigat ng lahat?Huminga ako nang malalim, pilit na pinapakalma ang nanginginig kong mga kamay, pero parang lalong bumibigat ang presyong nakapatong sa akin. Para akong nilulunod ng mga tanong, ng pag-aalala, ng takot na sabay-sabay na bumagsak sa akin. Ngayon lang ako nakaramdam ng ganitong kaliit, ganitong kahina, at ganitong katindi ang pangamba sa responsibilidad na paparating. Ang test na nasa mga kamay ko ay parang may dalang bigat ng buong kinabukasan ko, at sa sandaling iyon, hindi ko maiwasang itanong sa sarili ko—handa na ba ako para rito?“Amalia,” Claire’s voice broke through the chaos in my mind. Her tone was soft, but there was a strength in it that I desperately needed. She gently placed a hand on my shoulder, her touch grounding me. “You don’t have to make this decision right now. Whatever happens, we’ll figure it out. Together.”Ang mga salita ni Claire ay parang lifeline, pero hindi n
last updateLast Updated : 2024-12-27
Read more

CHAPTER 63

“Claire,” I began, my voice quieter than before but firm, “I’ve been thinking a lot. About everything. And... I don’t want to be a burden to you anymore. I know you’ve done so much for me, but I think it’s time I take a step back.”Tinutok ni Claire ang kanyang mata sa akin, puno ng alala, ngunit tinulungan ko ang aking sarili at ipinagpatuloy ang sasabihin. “May mga ipon ako mula sa trabaho, at sa tingin ko... sa tingin ko kailangan kong pumunta sa bahay ng tita ko sa probinsya. Hindi ko siya nakita ng matagal, pero baka matulungan niya ako. Hindi ko alam kung nandoon pa siya, pero parang oras na para subukan. Kailangan kong mag-isa munang mag-isip ng mga bagay-bagay.”Claire’s eyes softened, and she reached out, taking my hand gently. “Amalia, you’re not a burden to me. You’re my family now. But if this is what you feel is best for you, I’ll support you. You’re strong, and I know you can handle this.”I nodded, trying to push down the knot forming in my throat. “I know it’s going to
last updateLast Updated : 2024-12-27
Read more

CHAPTER 64

Pagdating ko sa bahay ng tita ko, ang pamilyar na paligid ay nagbigay ng parehong pakiramdam ng ginhawa at kaunting lungkot. Ang amoy ng bahay niya, ang init ng mga kasangkapang ginugol ng taon—lahat ito’y nagpapaalala sa akin ng mga panahon nang buhay pa ang mga magulang ko, ng mga araw nang buo at kumpleto ang buhay. Pero, dala ng ginhawa ay ang kirot ng kanilang pagkawala, isang paalala ng buhay ko noon. Ngunit, huminga ako ng malalim, iniiwasan ang panghihinayang, at bitin ang dibdib, nagpatuloy ako at pumasok sa bahay niya, dala ang mga bag ko. Nakaramdam ako ng ginhawa nang makita ko siyang nandoon—ang bahay niya ay mananatiling kanlungan ng kaligtasan na matagal ko nang inaalala.I gently knocked on the door, anxiety twisting my stomach."Sino yan?" Aunt Lydia’s voice called out from the other side."Auntie..." I said, my voice cracking as I spoke, tears already welling up in my eyes.The door creaked open, and there she stood—Aunt Lydia, her face a mixture of surprise and conc
last updateLast Updated : 2024-12-27
Read more

CHAPTER 65

I smiled back, my heart lighter than it had been in days. “I think I’d like that.”And for the first time in a long while, I allowed myself to believe that everything would be okay. I didn’t have all the answers yet, but I had something even more important—hope and the love of the woman who had become my anchor.Habang kami'y naglalunch sa hapon na iyon, ang init ni Tita Lydia ay bumalot sa buong silid. Ang maliit at komportableng kusina ay amoy ng lutong nilagang ulam, at ang malumanay na tunog ng kubyertos na tumatama sa ceramic na mga plato ay nagbigay ng nakakapanatag na ritmo. Sa isang sandali, para bang ang lahat ay naging... normal.Tumingin ako kay Tita Lydia habang inilalagay niya ang mangkok ng sopas sa harap ko. "Palagi kang matatag, Amalia," sabi niya, ang kanyang boses malumanay ngunit matatag. "Isa lang ito sa bahagi ng iyong paglalakbay. Hindi palaging magiging madali, pero makakayanan mo. At hindi ka magiging mag-isa. Hindi ngayon. Hindi kailanman."Ang mga salita niya
last updateLast Updated : 2024-12-27
Read more

CHAPTER 66

I felt lighter, freer, as if each step was shedding the old burdens. I didn’t know what the future held, but today, in this moment, I felt the joy of simply being alive and surrounded by love."You know," Aunt Lydia said after a long pause, "I think it’s time we start planning for the future. I’ve got a few ideas in mind for what we could do around here—something that could bring in a little extra income while allowing you to take your time. What do you think?"I smiled, the first real smile I’d had in days. "I think I’d like that. Whatever it is, I’m ready to try. With you by my side, I know I can handle anything."And for the first time since everything had started, I felt the hope that had been buried beneath the pain rise to the surface. Maybe this was the beginning of something even better than what I had imagined. Maybe, just maybe, I was finally finding my way back to happiness.We walked back home, the sound of laughter filling the air, and for the first time in a long time,
last updateLast Updated : 2024-12-27
Read more

CHAPTER 67

“Amalia, gumagaling ka na,” sabi ni Aling Nita isang hapon, habang pinapanood akong maingat na isinusunod ang makukulay na beads sa isang sinulid. “Malapit na kitang matutulungan gumawa ng mga disenyo na mas maganda pa kaysa sa akin."I shook my head, smiling. “I’m just learning from the best, Aling Nita.”She laughed heartily. “Flattery will get you everywhere, hija. But tell me, are you settling in okay? I know life here is a bit... different.”“It’s different, yes,” I admitted, “but in the best way. I feel at peace here. And everyone has been so kind.”“Kindness comes naturally when you live close to nature,” she said thoughtfully. “There’s less noise, less competition. People have time to care for one another.”Sa huli, wala akong ibang magagawa kundi tanggapin ito. Ang ginawad na tulong ay nagpasaya sa aking puso, kahit na may konting guilt dahil sa pagtanggap ko. Nangako ako sa aking sarili na balang araw, babayaran ko siya, hindi lang para sa pera, kundi para sa lahat ng ginawa
last updateLast Updated : 2024-12-27
Read more

CHAPTER 68

Ang thought na iyon ay nagdala ng ngiti sa aking labi, at sa unang pagkakataon sa mga buwan, pinayagan ko ang aking sarili na mangarap lampas sa sakit.Kinabukasan, ang araw ay nagsimulang magbigay ng gintong liwanag sa Santa Ana nang magising ako. Nang lumabas ako, pumasok sa aking mga baga ang sariwang amoy ng dagat. Nasa hardin si Aunt Lydia, humuhuni ng isang lumang awit habang inaalagaan ang mga halaman niya.“Good morning, Auntie,” I greeted, sitting on the bamboo bench near her.“Good morning, anak,” she said warmly, wiping her hands on her apron. “Did you sleep well?”I nodded. “The best I’ve slept in a long time.”She smiled knowingly. “Good. You need your rest now, for the little one.”Tumingin ako sa aking lumalaking tiyan, ramdam ang init ng mga salita ni Aunt Lydia na unti-unting tumitimo sa akin. “Tita,” simula ko nang may alinlangan, “sa tingin n’yo kaya ko ba talaga ito? Ang magpalaki ng anak nang mag-isa?”Ibinaba ni Aunt Lydia ang hawak niyang pala at lumapit sa akin
last updateLast Updated : 2024-12-27
Read more

CHAPTER 69

Niakap ng Santa Ana si Mateo nang buong pagmamahal. Si Lola Salve, itinuring siyang parang apo, laging nag-aalala at inaasikaso tuwing bibisita kami. Si Mang Berting, buong pagmamalaking ipinapakita ang kuna na ginawa niya, sinasabing ito ang pinakamaganda niyang obra. At si Tiya Lydia? Siya ang naging pinakamapagbigay na lola, laging binubuhusan si Mateo ng pagmamahal at atensyon.Isang gabi, habang ang araw ay unti-unting lumulubog sa likod ng dagat, binabalot ang paligid sa ginintuang liwanag, binuhat ko si Mateo pababa sa dalampasigan. Ang banayad na hampas ng alon ay humahaplos sa aming mga paa, at ang maalat na simoy ng hangin ay nilalaro ang aking buhok. Mahigpit ko siyang niyakap, ang maliit niyang katawan ay mainit at ligtas sa aking mga bisig.“Ito na ang tahanan natin,” mahinang sabi ko habang hinalikan ang kanyang ulo. “Dito natin bubuuin ang ating buhay.”Habang lumipas ang mga araw na naging linggo at ang mga linggo na naging buwan, napansin kong kasabay kong lumalago an
last updateLast Updated : 2024-12-27
Read more

CHAPTER 70

Mateo’s face lit up with a grin. “Then we’re both brave!”I laughed, brushing his hair back from his forehead. “Yes, we are. The bravest team in Santa Ana.”“Team Mateo and Mama!” he declared, throwing his arms in the air triumphantly.“Team Mateo and Mama,” I repeated, my heart swelling with love.We spent the rest of the afternoon playing on the beach. Mateo chased the waves, his laughter ringing out every time the water kissed his toes. I watched him with a mixture of awe and pride, marveling at the boundless energy and joy he brought into my life.When the sun began to set, painting the sky with hues of orange and pink, Mateo plopped down onto the sand beside me, his tiny hands clinging to a seashell he’d found.“Mama, can we keep this shell?” he asked, holding it up for me to see.I took it from his hand, inspecting its smooth surface and delicate swirls. “Of course, we can,” I said, tucking it into the pocket of my dress. “It’ll be our special treasure.”Mateo beamed, leaning ag
last updateLast Updated : 2024-12-28
Read more
PREV
1
...
56789
...
13
Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status