All Chapters of After One Wild Night With the Billionaire (Tagalog-English): Chapter 71 - Chapter 80

Ngayon ay nagtatrabaho na ako sa isang coffee shop tuwing umaga at sa isang karinderya sa hapon hanggang gabi. Hindi madali ang buhay, lalo na’t kailangan kong balansehin ang oras sa trabaho at sa pagiging ina. Madalas, uuwi ako ng pagod, ngunit ang ngiti ni Mateo ay sapat na upang maibsan ang lahat ng hirap. Sa tuwing yayakapin niya ako at sabihing, “I love you, Mama,” tila nawawala ang bigat ng mundo.Minsan, habang nag-aayos ako ng mesa sa coffee shop, napapatingin ako sa mga estudyanteng pumapasok doon para mag-aral. Naaalala ko ang dating pangarap ko—ang makapagtapos ng kolehiyo. Minsan sumasagi sa isip ko kung ano na kaya ang buhay ko kung natupad iyon, pero agad ko ring iniwawaksi ang ideyang iyon. Hindi ko na iyon priority ngayon. Ang mas mahalaga sa akin ay si Mateo at ang kinabukasan niya.Isang hapon, habang nasa karinderya ako, dumating si Aling Mila, isa sa mga suki namin. “Amalia, ang sipag-sipag mo talaga,” sabi niya habang iniaabot ang bayad sa ulam. “Siguradong lalaki

Tumingin si Aunt Lydia sa akin ng may pagkaintindi sa kanyang mata, at ang kanyang ekspresyon ay naging malumanay. “Alam kong hindi madali, Amalia. Malayo na ang narating mo, at marami ka nang naisakripisyo. Pero huwag mong kalimutan, anak, na mahalaga rin ang mga pangarap mo. Maswerte si Mateo na may ina siyang nagmamahal sa kanya ng ganito. At karapat-dapat ka ring magkaroon ng pagkakataon na lumago, maging pinakamahusay na bersyon ng sarili mo—hindi lang para sa kanya, kundi para sa iyo rin.”Ang mga salita niyang iyon ay tumagos sa akin ng higit pa kaysa sa aking inaasahan. Matagal ko nang iniisip kung ano ang kailangan ni Mateo, kung paano ko siya bibigyan ng buhay na akala ko’y nararapat sa kanya, at halos nakalimutan ko na ang sarili kong pangangailangan at mga pangarap. Madaling isipin na makasarili ako kapag iniisip ko ang aking hinaharap, pero ang paalala ni Aunt Lydia ay nagpapaalala sa akin na maaari kong maging isang mabuting ina at isang babae na may sariling ambisyon.“

“Maybe for a very tiny basketball game,” I teased, grinning. “But let's stick to eating apples for now, okay?”He giggled, clearly entertained by the idea of apple basketball, and then looked up at me seriously. “Mama, do you think if we bounce apples, they’ll get bigger like a balloon?”“Well, if they do, I’ll be the first to let you know,” I said with a wink. “But for now, let’s focus on making sure you’re the smartest little boy in the world, alright?”Mateo puffed out his chest and gave a little salute. “Roger that, Mama! I’ll be the smartest and the best apple-bouncing kid ever!” He burst into giggles at his own joke, and I couldn’t help but join him.“Alright, Mr. Future Genius,” I said, wiping away a tear from laughing so hard. “Let’s finish up your reading for today, and then we’ll see if we can make a ‘super-sized’ apple pie instead of a basketball.”He nodded eagerly. “Deal! And we can bounce it after!”“Sure,” I said, my voice full of mock seriousness. “But only after we ea

Mateo yawned widely, ang kanyang maliit na katawan ay dahan-dahang sumubsob sa lambot ng kanyang kumot. "Mama, pwede pa ba tayo mag-adventure bukas?" mahina niyang sabi.Pinagagaan ko ang kanyang buhok sa noo, at dahan-dahang hinalikan ito. “Oo, anak. Buka magdadala ng bagong pakikipagsapalaran para sa atin. Pero ngayon, magpahinga ka muna. Karapat-dapat ka.”Habang nanatili ako sa kanyang tabi at ang hininga ni Mateo ay naging regular, alam ko na sa maliit naming kaharian, ang lahat ay tama at nararapat.Ang mga araw ay naging linggo, at tuwing dumating ang araw ng sweldo, ginagawa ko itong tradisyon na magtabi ng kaunti para kay Mateo. Naging misyon ko na ito—isang gantimpala para sa amin pareho pagkatapos ng lahat ng hirap na pinagdaanan namin. Isa sa mga paborito naming gawin ay pumunta sa mall dito sa Santa Ana. Hindi ito magarbo, pero para kay Mateo, parang pumasok siya sa isang mahiwagang mundo na puno ng walang katapusang posibilidad.Ang saya sa kanyang mukha sa tuwing dumati

Claire pretended to faint on the screen. “Oh no, not a dinosaur dragon! That’s too powerful for me!”I playfully nudged Mateo’s shoulder. “Okay, my little dinosaur dragon, time to finish your drawing so we can get ready for bed.”“Nooo, Mama!” Mateo pouted, but his smile gave him away.Claire interjected with a grin. “Listen to your mama, Mateo. A good night’s sleep is how you grow strong enough to defeat all the boring grown-ups.”Mateo tilted his head, considering her words. “Okay, Auntie Claire. But only because you said so.”After we said our goodbyes, I tucked Mateo into bed, his small hand holding mine as his eyes began to droop."Sa tingin mo darating na si Tita Claire sa lalong madaling panahon?" bulong niya habang papikit na."Sigurado akong darating siya," mahinang sagot ko habang inaayos ang kanyang buhok. "Mahal na mahal ka niya, Mateo. Gaya ng pagmamahal ko sa'yo."Bahagya siyang ngumiti bago tuluyang nakatulog, at nanatili muna ako sandali, pinagmamasdan ang kanyang paya