All Chapters of After One Wild Night With the Billionaire (Tagalog-English): Chapter 81 - Chapter 90

“Sige, sweetheart. Tingnan natin kung kaya ng robot na sumayaw,” sabi ko, ngumingiti habang nakikisali sa kasiyahan.At habang pinagmamasdan ko ang mukha ni Mateo na nagliliwanag, napagtanto ko na baka hindi naman kailangang laging tungkol sa malalaking desisyon at malalalim na pagbabago ang buhay. Minsan, ang mga maliliit na sandali, tulad ng makita ang saya ng isang bata o makipagtawanan sa isang taong nagmamalasakit, ang siyang nagpapaganda sa lahat ng ito.Habang nagbakasyon si Claire ng isang linggo, sinulit namin ang oras na magkasama, lumilikha ng mga alaala na magtatagal nang higit pa sa kanyang maikling pagbisita. Kami tatlo—si Claire, si Mateo, at ako—ay ginugol ang bawat sandali na magkasama, tinatangkilik ang bawat pagkakataon na magkasama. Isa itong bihirang pagkakataon para makapagkwentuhan, at pinahalagahan ko ang bawat segundo nito. Nagtawanan kami habang kumakain, nagbahagi ng mga kwento mula sa nakaraan, at gumawa pa ng mga bagong inside jokes na kami lang tatlo ang

Claire and I exchanged amused glances. “Well, you’ve got a long way to go before you drink coffee, young man,” I teased.Kasama ang maliwanag na ngiti ni Mateo at ang nakakahawang tawa ni Claire, pakiramdam ko ay kumpleto na ang aming maliit na pamilya. Nagdaan kami ng mga araw sa parke, naglalakad-lakad sa bayan, at nag-uusap tungkol sa lahat at wala. May mga sandali na nakita kong nakikipag-ugnayan si Claire kay Mateo, at ang puso ko ay napuno ng pagmamalaki, alam na alam kong mahal na mahal siya ni Claire. Malinaw na kahit may distansya, ang koneksyon nila ay kasing lakas pa rin ng dati.Nagpalipas kami ng oras sa café, ang pag-uusap ay dumadaloy nang walang hirap habang si Claire at Julian ay tila mas komportable sa isa’t isa. Nakakatuwang panoorin silang mag-bonding, ang kanilang tawanan at magaan na kwentuhan ay nagpapabilis ng oras.Ngunit habang kami ay nakaupo doon, nag-eenjoy sa sandali, biglang nagsalita si Mateo ng isang inosenteng tanong.“Mama, does Tita Claire and Sir J

I nodded, feeling the conflict within me. What if this was the right time? What if I could make it work? But my heart clenched at the thought of facing the past, of all the unresolved feelings, of Dylan finding out about Mateo. That was the part that held me back.Parang iniiwasan ng oras, narinig ko ang tunog ng makina na naka-idle sa labas. Si Julian na pala ang naghihintay upang ihatid si Claire sa paliparan, ang presensya niya ay laging tahimik at matatag na kasiguruhan para sa kanya. Bago lumabas ng pinto, tumingin si Claire sa akin ng huling pagkakataon.“Amalia,” sabi niya, ang boses niya ay mababa at tapat, “malayo na ang narating mo. Huwag mong hayaang ang takot ang pumigil sa’yo sa pagkuha ng susunod na hakbang. Isang tawag lang ako, okay?”“I know,” I replied, my voice thick with emotion. “Thank you, Claire. For everything. You’ve made more of a difference in our lives than you’ll ever know.”She gave me a warm hug, and as we pulled away, I saw the same familiar twinkle in

“Anak,” nagsimula ako ng mahinahon, inaabot ang isang hibla ng buhok mula sa kanyang noo. “Gusto mo bang tumira kay Tita Claire sa Maynila?”Mateo’s eyes lit up with curiosity, pausing for a moment before answering. “Yes, Mama! Can we? Will it be fun?”Ngumiti ako, kahit na may kaunting alinlangan sa aking puso. “Magkakaroon ka ng mga bagong pakikipagsapalaran doon. Baka may bagong paaralan pa. Gusto mo bang mag-aral sa Maynila?”He thought for a moment, his small hand reaching out to hold mine. “I’m okay, Mama, as long as I’m with you. Wherever you go, I’ll go.”His words melted my heart, a reminder of how much he trusted me, depended on me. I pulled him close, pressing a kiss to his forehead. “You’re my brave little knight, you know that?”He giggled, snuggling into my side. “And you’re my queen, Mama. Always.”Sa mga sandaling iyon, hindi na ganoon kabigat ang bigat ng aking mga takot. Ang walang kapantay na pagmamahal ni Mateo ang nagbigay sa akin ng lakas, at sa unang pagkakataon

Habang kami'y papalayo na, naramdaman ko ang isang kakaibang sigla—ang mga pag-papaalam ni Claire at Julian ay nagbigay daan sa isang bagong yugto ng pagkakaibigan, at siguro, isang bagong simula na hindi lang sa pagiging magkaibigan, kundi sa higit pa.Sa isang bagong araw sa opisina, ramdam ko agad ang kakaibang enerhiya na bumabalot sa buong lugar. Parang may bagong simoy ng hangin na dumaan, at ang mga kasamahan ko ay abala sa mga usap-usapan. Maraming nag-aayos ng kanilang mga mesa, may mga naglalagay ng mga documents, at may ilan na nagsisilip sa kanilang mga relo—lahat tila may inaasahang bisita mula sa ibang kumpanya. Ang mga kwento at haka-haka ay mabilis na kumakalat, at hindi ko maiwasang mapansin ang tensyon sa hangin.Habang patuloy ang mga usapan sa paligid, hindi ko maiwasang marinig ang mga bulung-bulungan. "May mga mataas na tao raw na pupunta," sabi ni Tessa, ang isa kong katrabaho, habang abala siya sa pag-aayos ng kanyang mga gamit sa mesa. "Sana makapasa tayo sa m