All Chapters of The bonding wings เสน่หาพันธะปีศาจ (Mpreg): Chapter 41 - Chapter 46

ความคิดในหัวน้อยๆของมิวฟุ้งซ่าน ในขณะที่ด้านล่างล่อนจ้อนกำลังโดนเย้าแหย่ ที่ผ่านมาเด็กหนุ่มมักสวมบทเป็นผู้กระทำในการร่วมรัก แต่เมื่อตำแหน่งบนเตียงถูกเปลี่ยนด้วยความจำเป็น มิวค่อนข้างตื่นเต้นด้วยและกังวล ถึงจะลองดูคลิปและอ่านข้อมูลมาบ้างแล้วก็ตาม ทว่าการปฏิบัติจริงนั้นยังดูเทอะทะเก้กังอยู่มาก เอาเข้าจริงการเป็นผู้ตามยังถือว่าใหม่มากสำหรับมิว การปล่อยให้ช่วงล่างโดนกระเซ้าหยอกล้อ ปฏิเสธไม่ได้ว่ามันรู้สึกดีใช่เล่น แต่ก็ยังไม่อยากยอมรับว่าชอบเสียทีเดียว คงต้องรอให้ไปถึงยังจุดสุดท้ายของเหตุการณ์ มิวอาจรีวิวและให้ดาวดันเต้ได้ถูกต้อง ขณะมือของดันเต้ถูรู่ไปตามทุกตารางนิ้วของท่อนเนื้อขาวเนียนละเอียด กลิ่นกายจากของทั้งคู่ก็ฟุ้งกระจายออกมาในแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ความหวานซ่อนเปรี้ยวตีผสมกับความหวานซ่อนเผ็ด คลุกเคล้าจนเป็นกลิ่นที่ซึ่งมิอาจระบุได้ชัดเจน สำหรับอมนุษย์การมีกลิ่นกายซับซ้อนเช่นนี้เป็นเรื่องธรรมดา ทว่ากับมนุษย์นี่ถือเป็นเรื่องพิเศษ เพราะตามปกติสิ่งมีชีวิตอย่างมิว หากไม่ปรุงแต่งจะมีกลิ่นเรียบง่าย “จะง่ายกว่านี้ถ้า

หมอกขาวทึบอบอวลไปด้วยกลิ่นความใคร่ที่ไหลพรั่งพรูผ่านทุกต่อมในร่างกาย มันทะลักล้นไม่หยุดหลังการไต่ระดับถึงจุดสุดยอด กราฟแห่งความสุขสมยังค้างเติ่งสูงอยู่ด้านบน ไม่ตกร่วงเหมือนความรู้สึกของคนทั่วไป เหงื่อเม็ดใสเกาะเป็นหยดกลมตามลอนท้องและแผงอก มันรวมตัวเป็นก้อนกลมและไหลหล่นบนผ้าปูยามหน้าท้องกระเพื่อม เสียงหอบหนักดังมาจากมนุษย์หนุ่มเป็นหลัก ริมฝีปากกระจับสวยแดงระเรื่อจากการขบเม้ม ผิวขาวสะอาดโดนแต่งแต้มด้วยความสดใส สีแดงชาดเป็นริ้วจากพวงแก้มลามถึงใบหู ดวงตาสีเข้มถูกความเหนื่อยล้ากดทับจนหรี่เล็ก สะโพกกลมแน่พลิ้วไหวเล็กน้อยอยู่ท่ามกลางสมรภูมิน้ำกามที่เจิ่งนอง อาจเพราะสมองเลือนรางเป็นจุดเบลอ เขาโค้งใหญ่บนศีรษะของดันเต้จึงดูไม่แย่นักในสายตาของมิว มิหนำซ้ำยังทำให้ปีศาจดูดุดันอย่างที่ควรจะเป็นเสียด้วยซ้ำ ถึงจะจะบอกได้ไม่เต็มอกว่าคุ้นชินแล้วก็ตาม ตั้งแต่ดันเต้ย่างเท้าเข้ามาในชีวิตแบบไม่เต็มใจ ชายหนุ่มก็พบเจอเรื่องพิลึกกึกกือมากมาย และมีแนวโน้มจะแปลกใหม่มากขึ้นด้วยซ้ำ มิวชอบ… อย่างน้อยมันก็โหดร้ายน้อยกว่าความเหงา การมีที่อยู่แต่ไร้ซึ่งความรู้สึกถึงบ

มันไม่ได้จบแค่ครั้งเดียว! ในความฝันไร้จุดสิ้นสุดทุกอย่างดำเนินไปโดยไร้เส้นแบ่งของเวลา บนเตียง ริมระเบียงหรือดาดฟ้าล้วนไม่ต่ำกว่าสถานที่ละสองรอบ ทุกบรรยากาศเสกสรรได้ดั่งใจไม่ว่าจะกลางค่ำกลางคืน หรือกลางแสงแดดพร้อมสายลมพัดโชยอ่อน ดวงตาใสซื่อของเด็กหนุ่มเหลือกขึ้นตอนสติใกล้หลุดลอย เรี่ยวแรงโรยราตามพละกำลังที่ถูกใช้ มิวคงสลบเหมือดไปแล้วหากไม่ได้พลังในกายคอยช่วยเสริมอยู่เรื่อยๆ จนกระทั่งครั้งสุดท้ายที่เด็กหนุ่มเหมือนจะขาดหายใจกลับบ้านเก่าไปจริงๆ เขาจึงร้องขอครึ่งอสูรให้ปลดปล่อยจิตวิญญาณคืนสู่ความเป็นจริง ความเหนื่อยล้ารุมเร้ามายังร่างกายจริง มิวแทบไม่เหลือแรงจะทำอะไรนอกจากกิน กิน และก็กิน แม้ว่าจะรู้ตัวว่าขาดงานไปแล้วสองวัน ชายหนุ่มก็เลือกจะกินมันทั้งวันทั้งคืน ไซคีสีดำตรงท้องน้อยขาวเนียนจางลง กระนั้นตราปีศาจที่ดันเต้ทำพิธีไปนั้นก็ยังไม่ปรากฏให้เห็น ความร้อนใจของมิวไม่ได้ยิ่งหย่อนไปกว่าปีศาจผู้ทำพิธี เขาคอยพะเน้าพะนอเด็กหนุ่มอย่างใกล้ชิด และหาเศษหาเลยทุกครั้งที่มีโอกาส “คืนนี้ฉันให้นายแค่รอบเดียว เพราะช่ว