ตอนที่ 43 เหมือนฮันนีมูน

หมอกขาวทึบอบอวลไปด้วยกลิ่นความใคร่ที่ไหลพรั่งพรูผ่านทุกต่อมในร่างกาย มันทะลักล้นไม่หยุดหลังการไต่ระดับถึงจุดสุดยอด กราฟแห่งความสุขสมยังค้างเติ่งสูงอยู่ด้านบน ไม่ตกร่วงเหมือนความรู้สึกของคนทั่วไป

เหงื่อเม็ดใสเกาะเป็นหยดกลมตามลอนท้องและแผงอก มันรวมตัวเป็นก้อนกลมและไหลหล่นบนผ้าปูยามหน้าท้องกระเพื่อม เสียงหอบหนักดังมาจากมนุษย์หนุ่มเป็นหลัก

ริมฝีปากกระจับสวยแดงระเรื่อจากการขบเม้ม ผิวขาวสะอาดโดนแต่งแต้มด้วยความสดใส สีแดงชาดเป็นริ้วจากพวงแก้มลามถึงใบหู ดวงตาสีเข้มถูกความเหนื่อยล้ากดทับจนหรี่เล็ก สะโพกกลมแน่พลิ้วไหวเล็กน้อยอยู่ท่ามกลางสมรภูมิน้ำกามที่เจิ่งนอง

อาจเพราะสมองเลือนรางเป็นจุดเบลอ เขาโค้งใหญ่บนศีรษะของดันเต้จึงดูไม่แย่นักในสายตาของมิว มิหนำซ้ำยังทำให้ปีศาจดูดุดันอย่างที่ควรจะเป็นเสียด้วยซ้ำ ถึงจะจะบอกได้ไม่เต็มอกว่าคุ้นชินแล้วก็ตาม

ตั้งแต่ดันเต้ย่างเท้าเข้ามาในชีวิตแบบไม่เต็มใจ ชายหนุ่มก็พบเจอเรื่องพิลึกกึกกือมากมาย และมีแนวโน้มจะแปลกใหม่มากขึ้นด้วยซ้ำ

มิวชอบ… อย่างน้อยมันก็โหดร้ายน้อยกว่าความเหงา การมีที่อยู่แต่ไร้ซึ่งความรู้สึกถึงบ