Semua Bab The bonding wings เสน่หาพันธะปีศาจ (Mpreg): Bab 51 - Bab 60

นอกเหนือจากรสสัมผัสทางการมองเห็นจะน่าหลงใหล กลิ่นแก่นร่างกายของเอสันยังชวนให้มิวเคลิบเคลิ้ม จนเขาอดคิดถึงขนมเพิ่งอบใหม่ๆไปเสียไม่ได้ กลิ่นวานิลลาหอมอ่อนๆผสมกับกลิ่นละมุนของเด็กหนุ่มคละเคล้ากัน สร้างความรู้สึกอันหาสิ่งใดเปรียบเปรยไม่ได้ กามเทพหนุ่มมีรูปร่างสมส่วนราวกับปั้นแต่งโดยช่างศิลป์มือทอง ใบหน้าทั้งสองข้างสมมาตรกันพอดิบพอดีไร้ที่ติ ดวงตากลมโตแต้มสีฟ้าทอเป็นประกายงดงาม เส้นผมหยักศกเป็นลอนใหญ่ราวแสงอรุณสีเหลืองทอง ผิวพรรณก็เนียนลออเรียบลื่นไม่ต่างจากหินอ่อน กล้ามเนื้อมัดเล็กช่วยเสริมให้ร่างกายที่ไม่สูงมากนักดูแข็งแรง หากประเมินผ่านๆด้วยสายตา มิวคิดว่าเอสันน่าจะสูงสักร้อยเจ็ดสิบนิดๆ ซึ่งน่าจะเตี้ยกว่าเขาไม่เกินแปดเซนติเมตรโดยประมาณ เมื่อประกอบรวมกับใบหน้าอันอ่อนเยาว์ ทำให้ชายหนุ่มนึกสงสัยว่ากามเทพตรงหน้านั้นอายุถึงวัยทำเรื่องอย่างว่าจริงๆแล้วแน่ใช่ไหม “นายคงไม่สบายตัวแน่ถ้ายังขืนใส่กางเกงเอาไว้แบบนี้” เอสันพูดพลางเคล้นคลึงกลางเป้าที่เปียกแฉะ ยิ่งเขาสัมผัสและบีบแท่งเนื้อในร่มผ้านั้นมากเท่าไหร่ มันก็ยิ่งแสดงอาการอึดอัดมากตามเท่านั้น “ให้ฉันถอ

นิ้วมือทั้งสิบของเอสันถูกปกคลุมด้วยเมือกเหลวโดยสมบูรณ์ เมื่อการกระตุกครั้งสุดท้ายสงบนิ่ง กามเทพผู้กระหายก็ปลดปล่อยอีกร่างให้เป็นอิสระ นี่ไม่ใช่จุดสิ้นสุด… ทว่ากลับเป็นการเริ่มสู่บทใหม่ที่เร้าใจยิ่งกว่า ท่าทีกระเสือกกระสนด้วยความเสียวซ่านของมิว ปลุกชีพเทวดาน้อยตัวใหญ่ที่สิงสถิตอยู่ระหว่างขาของเอสัน ให้ชูชันพร้อมสำหรับบรรเลงท่วงทำนองการโหมโรง “ฉันถลำลึกเกินไปแล้ว” เอสันบ่นกับตัวเอง เขาทั้งรู้ตัวเองดีและขลาดเขลาไปพร้อมกัน ทุกอย่างในความนึกคิดถูกไฟแห่งความคลุมเครือแผดเผาจนเหลือแต่ตอตะโก “ฉันควรแค่นี้หรือเปล่า” “แล้วมีอะไรให้นายทำอีกหรือยังไง” มิวถามด้วยดวงตาใสซื่อ “ถ้าฉันอยากทำมากกว่านี้ล่ะ” คิวปิดฉายแววเจ้าเล่ห์ผ่านทางคำพูด พลางกดหลังของมิวให้แอ่นโค้ง และยกสะโพกให้เด้งสูง “ยังไงซะ! ก็หวังว่านายจะชอบของขวัญที่ฉันกำลังจะมอบให้นะ” สำหรับมิวของขวัญจากเทพไม่เคยเป็นเรื่องดี รวมถึงในสถานการณ์แสนหมิ่นเหม่ในครั้งนี้เช่นกัน ถึงอยากจะปฏิเสธหรือแข็งขืน แต่ผลลัพธ์คงออกมาไม่ต่างกัน ศาสตราแห่งเทพชูชันแข็งโด่อย่างเต

ยามอรุโณทัยถักทอผืนนภาเป็นโทนอุ่น ความมืดจากเบื้องบนค่อยๆถูกเส้นขอบฟ้ารุกคืบทีละเล็กทีละน้อย จนต้องถอยร่นหนีไปยังอีกฟากฝั่งด้วยความจำยอม ความร้อนไต่ผนังทีละด้านของตึก เกาะกระจกทุกบานจนเกิดไอเล็กๆ กระนั้นก็ไม่อาจแยกชายสองคนที่ท่อนบนเปลือยเปล่าให้หลุดจากการกอดก่าย เสียงจากลำโพงโทรทัศน์ดังคลอเคลียให้บรรยากาศไม่น่าเบื่อเกินไป ถึงดวงตาของชายทั้งคู่จะจับจดอยู่กับหน้าจอกะพริบที่มีภาพเคลื่อนไหวตรงหน้า ทว่าก็ไม่อาจดึงความสนใจทั้งหมดได้อย่างเบ็ดเสร็จ ไม่ถึงห้านาทีชายคนร่างสูงใหญ่กว่าก็ก้มลงไปหอมศีรษะของชายตัวเล็กกว่า ที่ซุกตัวอยู่ในอ้อมกอดราวลูกแมวตัวน้อย อีกห้านาทีต่อมาชายในอ้อมกอดก็ขบกัดหยอกล้อกับหน้าอกของชายตัวใหญ่กว่า สลับวนเวียนอยู่อย่างนี้มาเกือบชั่วโมง เสียงหัวเราะคิกคักดังสรวลขัดกับบทโศกของหนังที่เปิด “ดูไม่รู้เรื่องแล้วนะ” ชายผู้มีผิวหยาบกร้านกว่าเอ็ดด้วยเสียงอิดออด ขณะโดนมือซุกซนเทียวไล้เทียวขื่ออยู่แถวหัวนมอันอ่อนไหว “อยากโดนอีกรอบเหรอ พี่จัดให้หายอยากเอาไหม?” “ไม่เอา” ถึงจะปฏิเสธ… อาร์เต้ไม่หยุดการกระทำยั่วยวนของตัวเอง

เสียงอึกทึกครึกโครมของสถานบันเทิงดังก้องปกคลุมรอบพื้นที่ ผืนดินสั่นสะเทือนจากจังหวะดนตรีอันหนักแน่น กลิ่นในอากาศเต็มไปด้วยสิ่งมอมเมาคละคลุ้งสูงขึ้นไปเสียดฟ้า แสงนวลผ่องจากเบื้องบนสาดส่องลงมา ไม่ว่าจะพยายามมากสักเท่าไหร่ก็ไม่อาจแตะลงมาถึงพื้นดิน ความเจิดจ้าของสิ่งประดิษฐ์จากสิ่งมีชีวิตเล็กจ้อยนั้น ทรงพลานุภาพเหนือกว่าธรรมชาติจะต่อกร ภายใต้เงามืดของอาคารสูงสองชั้นปีศาจสิงฝันเฝ้ารออย่างใจจดใจจ่อ เขานิ่งเงียบอยู่ท่ามกลางสายลมอุ่นร้อนของมหานคร ข้างในนั้นว่างเปล่าและลึกจนหาจุดสิ้นสุดไม่ได้ หลายวันที่ผ่านมาสมองทึ่มทื่อของดันเต้พยายามสั่งให้เขาเลี่ยงการพบเจออาร์เต้ ด้วยรู้ว่าอีกฝ่ายมีสัญลักษณ์เหมือนยันต์กันผีติดตัวเอาไว้ การเอาตัวเข้าไปยุ่งรังแต่จะเป็นการเติมเชื้อไฟให้กองเพลิง ตัวเขาเองคงไม่เท่าไหร่… เพราะขึ้นชื่อว่ามีเวทมนตร์และพละกำลังติดตัว ห่วงก็เพียงมนุษย์ผู้บอบบาง หากเกิดอะไรขึ้น… อันตรายอาจตกอยู่กับอีกฝ่ายเสียมากกว่า ประกอบกับลูกเล่นอันแพรวพราวของเทพผู้เป็นปฏิปักษ์อย่างคิวปิด ไม่รู้ว่าจะมีกลเม็ดอื่นใดซ่อนอยู่ด้วย ข้อเสียเปรียบอีกอย่

ตามทางเดินอับชื้นซับซ้อนไร้ซึ่งแสงจากธรรมชาติสาดส่อง สิ่งเดียวที่ทำลายความมืดได้มีเพียงหลอดไฟ มที่ถูกติดอย่างห่างๆ อยู่บนเพดาน ความวังเวงเกาะติดหนึบในทุกเสียงย่ำเท้า ไม่ใช่เพราะนี่เป็นเวลาเลิกงาน แต่เป็นเพราะเส้นทางเหล่านี้เป็นเขตหวงห้าม ผู้คนส่วนใหญ่จึงถูกห้ามไม่ให้เข้ามายุ่มย่ามบริเวณนี้ หัวใจของดันเต้แน่วแน่ไม่หวั่นไหวต่อสิ่งใด แม้ความอึดอัดจะเริ่มคืบคลานไล่ตามหลังเขามาเรื่อยๆ สิ่งเดียวที่ช่วยให้เขามองข้ามความประหวั่นพรั่นพรึงได้หลายได้ คือความมุ่งมั่นต่อภารกิจ ในทุกอย่างก้าวหนักแน่นด้วยการระมัดระวัง ปีศาจคิวบัสเปิดทุกโสตประสาทให้ตื่นรู้ ดวงตาเปล่งประกายสีทองยามถูกเงามืดปกคลุม สิ่งเดียวที่เป็นเอกมีเหนือกว่าคือมันสมองอันชาญฉลาด กระนั้นแค่มนุษย์ก็ไม่อาจทำร้ายปีศาจอย่างดันเต้ได้ ด้วยพละกำลังเหนือกว่าสิบเท่า และเวทมนตร์ลี้ลับในตัว ชายเบื้องหน้าของเขาจึงไม่ถือว่าเป็นตัวอันตราย นอกเสียจากได้รับการช่วยเหลือบางอย่างจากกามเทพ ทางเข้าลับถูกเปิดออก เผยให้เห็นบันไดวนแบบปราสาทยุคกลาง ทุกอย่างข้างล่างนี้ดูแตกต่างจากคุก ทว่ามันกลับถ