สภาพของตงเหมยไม่แตกต่างอะไรจากขอทาน เสื้อผ้าคร่ำคร่าเก่าขาดไม่น่าจะป้องกันอากาศอันหนาวเหน็บได้ หน้าตาของนางสกปรกมอมแมม ไม่เหลือเค้าความจิ้มลิ้มพริ้มเพราของกาลก่อน...นางสั่นสะท้านทั้งๆ ที่ยังสลบไสล “ช่วยพยุงนางเข้าไปในเรือนก่อน” จ้าวชิงเฟิงสั่ง บ่าวสตรีร่างใหญ่สองนางตั้งท่าจะเข้าไปช่วยพยุงตงเหมย ปากก็ถามว่า “ให้พาไปห้องไหนเจ้าคะ? พระชายา” แต่เสียงที่ตอบมา กลับเป็นเสียงของชินอ๋อง “ห้องเก็บฟืน...เอาเสื้อนวมกันหนาวให้นางตัวหนึ่ง รอนางฟื้น ให้ข้าว ให้น้ำ ให้เงินขวัญถุง แล้วก็ให้นางจากไป” “เจ้าค่ะ” บ่าวสตรีทั้งสองรับคำ แล้วรีบทำตามคำสั่ง ชินอ๋องเข้ามาโอบกอดร่างในชุดคลุมเสื้อขนสุนัขจิ้งจอกเงิน แล้วรั้งตัวพาเข้าเรือนไป “นางอาจจะเจ็บป่วยอยู่ก็ได้?” จ้าวชิงเฟิงเอ่ยเสียงเบา “เดี๋ยวพวกบ่าวก็จัดการช่วยเหลือนางเอง” ชินอ๋องตอบเสียงเรียบๆ แล้วเปลี่ยนเรื่องว่า “ข้ามีของขวัญให้เจ้า ฟูเหริน” “.....” ชินอ๋องหยิบถุงสีแดงปักลายดอกไม้จากอกเสื้อใบหนึ่งให้แก่จ้าวชิงเฟิง พลางคะยั้นคะยอว่า “เปิดดูสิ” จ้
Last Updated : 2025-01-22 Read more