All Chapters of ภารกิจนางร้ายในเกมจีบหนุ่ม ทำไมมันเฮงซวยขนาดนี้: Chapter 71 - Chapter 80

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกสักหน่อยที่เธอจุมพิตกับบุรุษสักคน แต่ทว่าในใจของนาทาเลียมันมีความรู้สึกแปลกใหม่ปะปนเข้ามาอย่างห้ามไม่อยู่ เปลือกตาของเธอปิดลงในขณะที่ริมฝีปากสัมผัสกัน เขาไม่ยินยอมปล่อยมือออกจากใบหน้าของเธอเลย อาจจะเป็นเพราะว่าในความคิดของลูเซียน เขายังไม่อาจไว้วางใจในตัวของนาทาเลียได้ เพราะเธอเป็นสตรีที่ดื้อดึงมากกว่าที่เขาคิดเอาไว้ ก็แน่ล่ะ..คงไม่มีเลดี้ที่ไหนจะกัดริมฝีปากของเขาจนเลือดออกหลังจากนั้นก็วิ่งหนีเขาในทันทีแบบนี้ การกระทำเช่นนั้นคงจะมีแค่เธอเพียงผู้เดียวที่กล้าทำ..จุมพิตแสนหวานค่อยๆ ทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ ตามความปรารถนาที่คุกรุ่นขึ้นมาในใจของลูเซียน เขาดูดเม้มปลายลิ้นด้วยความนุ่มนวล ลิ้นอุ่นเซาะไปตามแนวไรฟันทำให้ร่างกายเกร็งเขม็งขึ้นมาในทันตา ยิ่งเขาเพิ่มน้ำหนักในการจูบ เธอก็ยิ่งกำแขนเสื้อของเขาเอาไว้แน่นมากกว่าเดิม ดวงตาของลูเซียนปรือขึ้นมาเล็กน้อยเพื่อลอบมองใบหน้าของนาทาเลียในระยะประชิด และยิ่งเขาเห็นท่าทางที่อ่อนลงของอีกฝ่ายมันยิ่งทำให้หัวใจของลูเซียนเต้นแรงมากยิ่งขึ้นเรื่อยๆ ด้วยความรู้สึกตื่นเต้น เขารีบผละริมฝีปากออก เพราะหากดำดิ่งลึกซึ้งมากยิ่งกว่านี้ คง

ตารางงานของแกรนด์ดยุคนั้นมันไม่มีอะไรทำมาตั้งนานมากๆ แล้ว หน้าที่การเป็นแกรนด์ดยุคของท่านอลาโนนั้นเป็นเหมือนตำแหน่งที่มีเอาไว้ครอบครองเฉยๆ เพราะว่าอาโมรีไม่มีแกรนด์ดัชชีภายใต้การปกครอง เพราะอย่างนั้นหน้าที่การเป็นแกรนด์ดยุคของท่านอลาโนมันถึงได้ว่างมากขนาดนี้ กิจวัตรประจำวันเท่าที่เขารู้และเห็นมันด้วยสายตา ท่านอลาโนไม่ชอบออกไปพบเจอผู้คน ไม่ว่าจะเมื่อใดก็ตามท่านอลาโนมักจะใช้เวลาเงียบๆ ไปกับการอ่านหนังสือในเรือนกระจก ส่วนใหญ่ช่วงเวลาที่ท่านเข้าไปด้านในนั้น ท่านจะไม่ชอบให้ผู้อื่นเข้าไปด้านในเรือนกระจกเพราะท่านค่อนข้างจะชื่นชอบช่วงเวลาที่อยู่เพียงผู้เดียวมาก และในเรือนกระจกนั้นสามารถมองเข้าไปเห็นภายในได้ตลอดเวลา เท่าที่เขายืนมองดู ท่านอลาโนไม่ได้ทำอะไรที่น่าสงสัยเลยแม้แต่น้อย ท่านนั่งอ่านหนังสือเงียบๆ คนเดียวในพื้นที่ส่วนตัว เป็นเช่นนี้ทุกวันนับตั้งแต่ที่ท่านหญิงนาทาเลียเดินทางออกไปจากคฤหาสน์อาโมรีแกสทอนพ่นลมหายใจออกมายาวเหยียด เขามองไม่เห็นความน่าสงสัยของท่านอลาโนเลยในช่วงนี้ แต่ถึงอย่างนั้นนี่มันสงบสุขมากเกินไป เขาพยายามคิดว่าในบางทีมันอาจจะเป็นเพราะว่าเขาระแวงมากเกินไป แต่ก่อนที่ในทะเ

ในขณะที่โลเวลกำลังวางแผนและสั่งการคนภายใต้การปกครองของเขา ก็มีม้าเร็ววิ่งมาที่คฤหาสน์นาเทียสเพื่อรายงานเกี่ยวกับไฟไหม้อย่างรุนแรงที่เกิดขึ้นมาในปาสคาลโลเวลถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนที่เขาจะวางกระดาษมากมายในมือลงบนโต๊ะ“..ความสามารถของท่านหญิงนั้นเป็นเรื่องที่น่าอัศจรรย์มากทีเดียวนะครับ”แกสทอนกล่าวพร้อมกับจุดยิ้มขึ้นมาด้วยความพึงพอใจ นี่ไม่ใช่เรื่องบังเอิญอย่างแน่นอน หากว่าท่านหญิงของเขานั้นต้องการให้เกิดเรื่องกับปาสคาล แล้วที่นั่นเกิดเรื่องขึ้นมาจริงๆ แสดงว่าเรื่องทั้งหมดนี้มันมาจากความต้องการของท่านหญิง..บอกตามตรงว่าในคราแรกเขาเป็นห่วงท่านหญิงอย่างมาก แต่ในยามนี้ดูเหมือนว่าที่นั่น..ที่ปาสคาลเองก็น่าจะมีคนที่คอยช่วยท่านหญิงอยู่เหมือนกันโลเวลนั่งลงตรงข้ามกับแกสทอน“ไม่รู้สึกว่า..หนทางข้างหน้าของเจ้ามีคู่แข่งบ้างงั้นเหรอ”แกสทอนเผลอเลิกคิ้วขึ้นน้อยๆ กับคำกล่าวของท่านโลเวล“ครั้งหนึ่งข้าเคยคิดครับ ในยามที่ข้ามองเห็นท่านเดินเคียงคู่มากับท่านหญิง ข้าคิดว่าตัวเองนั้นต่ำต้อยและมีหน้าที่เพียงแค่มอบความสุขในยามค่ำคืนให้ท่านหญิง ด้วยฐานะทางสังคมของข้าคงจะมีค่าเพียงเท่านั้น แต่ในสายตาของท่านหญิงไ

หมายความว่ายังไงกัน องครักษ์เงาอย่างนั้นหรือ? พี่ชายของเธอสั่งให้คนของเขาตามติดเธอตลอดเวลา ตั้งแต่ที่เธอพบเจอเหตุการณ์ไม่คาดคิดในตอนที่เดินทางออกมาจากเมืองเธอถูกโจรดักปล้น จนเกือบจะเอาชีวิตไม่รอด..หมายความว่าเขาสั่งให้คนของเขามาจับตาดูเธอไม่ให้มาให้ความช่วยเหลืออย่างนั้นสินะริมฝีปากของเธอเม้มๆคลายๆ ออกมาด้วยความชั่งใจ ความคลุมเครือเข้าปกคลุมบรรยากาศระหว่างเราทั้งสองคน ลูเซียนยื่นมือมาจับเข้าที่ปลายคางของเธอก่อนที่เขาจะดันให้เธอเงยหน้าขึ้นมามองหน้าเขาเมื่อเราสบตากัน มันก็ทำให้ลูเซียนสามารถมองเห็นหยาดน้ำตาแวววาวที่เอ่อล้นออกมาตรงหางตา“ไม่รู้ก็ไม่เป็นไร เช่นนั้นจากนี้ไปข้าจะกำจัดเงาพวกนั้นที่ติดตามตัวของเจ้าออกให้หมด บอกตามตรงว่าข้ายังไม่เคยเจอแกรนด์ ดยุคเลยสักครั้ง เพราะว่าเขาไม่ใช่คนที่ชื่นชอบออกงานสังคมสักเท่าไหร่ แต่จากที่เขาให้องครักษ์เงาตามติดเจ้าเช่นนี้ ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นคนที่เดาใจอยากอยู่เหมือนกัน”นาทาเลียลดสายตาลงมามองที่มือของตัวเองเงียบๆ เธอรู้ว่าพี่ชายของเธอนั้นทำตัวน่าสงสัยและเธอคิดว่าตัวเองพยายามระมัดระวังเขาอยู่ตลอด เพียงแต่ถึงแม้ว่าเธอจะคอยระวังตัวแต่มันก็ยังไม่เพีย

แอนโทนี่มองใบหน้าของสกาเล็ตด้วยความตกใจ เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่านางอยู่ที่นี่ อยู่ที่ปาสคาล?“เจ้ามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร แล้วรู้ได้ไงว่าข้าอยู่ที่นี่..?”เขาคิดเอาไว้แล้วว่ามันแปลก เรื่องที่ปีศาจที่เขตแดนทางเหนืออยู่ๆ ก็อาละวาดขึ้นมาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย เขาคิดเอาไว้แล้วว่ามันผิดปกติและคนที่แอนโทนี่สงสัยก็คือนักบุญหญิง แต่พอเขามองเห็นน้องสาวต่างมารดาที่กำลังยืนอยู่เบื้องหน้า ความสงสัยที่มีต่อนักบุญหญิงก็พลันจางหายไปจนหมด..เขารู้ว่าสกาเล็ตนั้นมีความตั้งใจอย่างแรงกล้าเรื่องที่นางจะต้องเป็นพระสนมขององค์รัชทายาท และล่วงรู้ว่าองค์รัชทายาทนั้นให้ความสนใจท่านหญิงนาทาเลียมากแค่ไหน เมื่อได้เริ่มเอาเรื่องราวต่างๆ มาปะติดปะต่อเรียงร้อยเข้าด้วยกัน เขาเริ่มมองเห็นเค้าลางของความเกลียดชังที่สกาเล็ตมีต่อท่านหญิงนาทาเลีย และแน่นอนว่าสกาเล็ตจะไม่มีทางยินยอมให้ท่านหญิงนาทาเลียมีความสุขอย่างแน่นอน นางจะต้องหาทางขัดขวาง..และหนทางนั้นคือการแยกเขาออกมาจากนาทาเลีย“คะ..คือว่าข้ามาหาพี่ แต่พี่ไม่อยู่ ท่านพี่ก็รู้ว่าข้าไม่มีที่ไป ข้าอยู่กับพ่อไม่ได้ พ่อคิดแต่จะขายข้าให้แก่ขุนนางเพื่อแลกเงินไม่กี่เหรียญ..ข้ามาที่นี่เพ