All Chapters of ภารกิจนางร้ายในเกมจีบหนุ่ม ทำไมมันเฮงซวยขนาดนี้: Chapter 61 - Chapter 70

งานเลี้ยงที่เต็มไปด้วยผู้คนและในงานนี้มีเหล่าสตรีมากมายตบเท้าเข้ามาในพระราชวังเยอะมากเป็นพิเศษ เพราะในบัตรเชิญกล่าวเอาไว้ด้วยข้อความสีแดงว่าในวันนี้องค์รัชทายาทโอเวนจะทรงคัดเลือกพระชายาจากสตรีที่เข้าร่วมงาน“เห็นว่าบัตรเชิญขององค์รัชทายาทไม่ได้ส่งถึงท่านหญิงอาโมรีด้วยนะ มิใช่ว่าทางพระราชวังและตระกูลของแกรนด์ดยุคได้ยกเลิกสัญญาการหมั้นหมายแล้วอย่างนั้นหรือ?”ข่าวลือเมื่อถูกพูดขึ้นมาจากลมปากของคนผู้หนึ่ง มันย่อมลุกลามราวกับทุ่งหญ้าแห้งที่ติดไฟ เหล่าบุรุษมาเข้าร่วมงานนี้เพื่อดูทิศทางอำนาจของราชวงศ์และตระกูลมหาอำนาจอย่างอาโมรี แน่นอนว่าหากท่านหญิงนาทาเลียและองค์รัชทายาททรงยกเลิกสัญญาหมั้นหมาย เช่นนั้นหมายความว่าอำนาจของจักรวรรดิจะถูกแบ่งออกเป็นสองฝ่าย แต่ถึงที่ผ่านมาจะมีสัญญาหมั้นหมายที่ประกาศออกมานานหลายสิบปี ทว่าความสัมพันธ์ขององค์รัชทายาทและท่านหญิงอาโมรีก็ไม่ได้ดีมากเท่าไหร่นัก เพราะฉะนั้นจะมีสัญญาหมั้นหมายหรือว่าไม่มีล้วนแล้วไม่แตกต่างกันเท่าไหร่ ขุนนางต่างๆ จ้องมองหน้ากัน อันที่จริงพวกเขาเองก็ไม่ได้นึกยินดีเท่าไหร่นักที่องค์จักรพรรดิองค์ปัจจุบันนั้นไม่ได้มีสายเลือดที่สูงส่งของราชวงศ์

ชนชั้นสูงในจักรวรรดิต่างแปลกใจกับท่าทางขององค์รัชทายาท เหล่าสตรีต่างหน้าเสีย ส่วนเหล่าขุนนางต่างเอือมระอา“องค์รัชทายาททรงเห็นเหล่าสตรีชนชั้นสูงเป็นของเล่นอย่างนั้นหรือพ่ะย่ะค่ะ บุตรีของกระหม่อมมาที่นี่จุดประสงค์ก็เพราะในบัตรเชิญกล่าวเอาไว้เช่นนั้น ว่าองค์รัชทายาทจะทรงหาพระชายาจากสตรีที่มาร่วมงาน แต่นี่พระองค์กลับผลักไสพวกนางราวกับว่าพระองค์ไม่เห็นใครอยู่ในสายตาเลย”แน่นอนว่าเมื่อมีชนชั้นสูงสักคนลุกขึ้นมากล่าวเช่นนั้น ย่อมมีชนชั้นสูงจำนวนมากทีเดียวที่ลูกขึ้นแล้วด่าทอองค์รัชทายาทโอเวนหันไปหาข้าหลวงเพื่อที่เขาต้องการคำปรึกษาและต้องการหลบหนีออกจากสถานการณ์เช่นนี้“ใจเย็นๆ กันก่อนครับทุกท่าน องค์รัชทายาทนั้นยังทรงเยาว์วัย อีกทั้งเหล่าสตรีตรงเข้าไปกดดันพระองค์เช่นนั้นใช้ได้ที่ไหนกัน พวกท่านทั้งหลายน่าจะให้เวลาองค์รัชทายาทได้ตัดสินใจ จะอย่างไรเสียพระชายาก็จะต้องมาจากเลดี้ของตระกูลพวกท่านอยู่แล้ว อีกไม่กี่วันจะมีงานล่าสัตว์ ให้โอกาสองค์รัชทายาทในการทำความรู้จักเหล่าบุตรีผู้แสนล้ำค่าของพวกท่านหน่อยเถิด”ข้าหลวงวัยชรากล่าวขึ้นมาพร้อมกับก้มหน้าลงเพื่อทำความเคารพชนชั้นสูงพวกนั้นที่กำลังมีอารมณ์

แก่นกายของเขามันแข็งตึงจนแทบจะทนไม่ไหว แอนโทนี่แยกขาของนาทาเลียออกอย่างช้าๆ เขาใช้ส่วนปลายหัวบวมแดงหยอกเย้าด้วยการขยับเสียดสีลงไปบนรอยแยกอย่างช้าๆ“อ่า..อื้อ แอนโทนี่”“ทำไมครับ ท่านไม่ชอบที่ข้าทำเช่นนี้อย่างนั้นหรือ ทั้งๆ ที่ส่วนนั้นของท่านมันแทบจะดูดกลืนตัวตนของข้าเข้าไปด้วยซ้ำ..”เธอจิกปลายเล็บลงบนผ้าปูเตียง นาทาเลียไม่รู้จะทำเช่นไรกับความรู้สึกวาบหวามที่เขาบรรจงส่งมอบให้ธอนอกจากแอ่นสะโพกขึ้นมารับมัน..และในวินาทีที่ส่วนที่ใหญ่โตนั้นกดแทรกเข้าไปด้านใน แอนโทนี่ก็กัดกรามแน่นด้วยความเสียดเสียว เขาไม่ได้ขยับเอวเลย ไม่ได้ดันสะโพกให้ลุกล้ำเข้าไปด้านใน มีแต่เธอต่างหากที่ยกสะโพกขึ้นมาเพื่อให้จุดที่เชื่อมต่อนั้นจมลึกเข้าไปด้านในให้มากยิ่งขึ้นเขาหมุนควงท่อนเนื้อให้ครุดไปทั่วทุกที่ด้วยความชำนาญ ส่วนนั้นของเธอโอบรัดลำท่อนแน่นราวกับสัตว์ป่าที่กำลังหิวโซ“เพราะว่าพึ่งเสร็จสมอย่างนั้นหรือครับ ความรู้สึกของท่านถึงได้ไวมากกว่าปกติ”ส่วนนั้นของเขามันคับแน่นในโพรงอ่อนนุ่มจนรู้สึกจุกที่ท้องน้อย แอนโทนี่จ้องมองใบหน้าที่กำลังทรมานของนาทาเลีย เขายื่นมือไปบดขยี้ที่ยอดอกเต่งตึงพวกนั้นอีกครั้ง“อ๊ะ..ยะ..อย่

ฉันหลบหนีออกมาจากเมืองหลวงเพราะไม่ต้องการมองเห็นภาพคู่รักที่แสนจะบาดตาและบาดใจ องค์รัชทายาทโอเวนและท่านหญิงนาทาเลียแห่งอาโมรี ทั้งสองเหมาะสมและคู่ควรกันทั้งด้านฐานะทางสังคม และ..จากใบหน้าที่ประดุจพระเจ้าทรงปั้นนั้นสกาเล็ตรู้ดีว่าตัวเองไม่อาจจะยื้อแย่งโชคชะตาแสนหวานนั้นมาเป็นของตัวเองได้ ถึงแม้ว่าองค์รัชทายาทจะทรงให้คำมั่นว่าจะไม่มีวันทอดทิ้งเธอ แต่ถึงอย่างนั้นครั้งล่าสุดที่เราออกงานด้วยกัน เหมือนกับว่าความสนใจทั้งหมดของพระองค์มันจะฉายชัดออกมาจากแววตาว่าพระองค์ทรงสนใจท่านหญิงแห่งอาโมรีผู้นั้น..ดวงตาคู่นั้นขององค์รัชทายาทไม่ได้มองที่เธออีกต่อไป และนั่นคือเหตุผลที่ทำให้สกาเล็ตต้องเดินทางออกมาจากเมืองหลวงเพื่อไปยังแกรนด์ดัชชีการปกครองที่ทั้งเล็กและกันดารอย่างปาสคาลในความโชคร้ายก็ยังมีความโชคดีเมื่อองค์รัชทายาททรงให้เงินเธอเอาไว้เป็นจำนวนมาก ทั้งเงิน ทอง เครื่องประดับและทรัพย์สินมากมายเหล่านั้นทำให้เธออยู่ที่เมืองเล็กๆ แห่งนี้ได้อย่างไม่ลำบากเท่าไหร่นัก และในวันที่สกาเล็ตคิดว่าตัวเองเริ่มจะปรับตัวได้ เธอก็พบเจอกับใบหน้าที่แสนคุ้นตาของท่านหญิงอาโมรี..ที่ย่านการค้าของปาสคาล ท่านหญิงไม่ได้แ

เธอกลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคอ บรรยากาศภายในห้องนี้มันอึดอัดมากเสียจนไม่รู้จะเอาตาไปวางไว้ตรงไหนดีเขารู้ได้อย่างไรกัน รู้ได้อย่างไรถึงจุดมุ่งหมายของเธอ ทั้งๆ ที่คนรอบตัวของเธอนั้นไม่มีใครล่วงรู้ถึงแผนการนี้ลูเซียน แห่งกูเรียนคือใครกันแน่ เขาเป็นใครกัน?“ดูจากแววตาที่วูบไหวของเจ้า แสดงว่าข้าเดาถูกสินะ ให้ตายเถอะเรื่องราวที่น่าเศร้าเช่นนี้เมื่อไหร่จะจบลงเสียที..นาทาเลียเมื่อไหร่เจ้าจะหลุดพ้นจากคำสาปร้ายพวกนั้น”เธออ่านความรู้สึกอีกฝ่ายไม่ออก เพราะเขาไม่ได้แสดงอารมณ์และความรู้สึกออกมาทางใบหน้าเลยแม้แต่นิดเดียว เธอเดินถอยหลังในขณะที่เขาเองก็เดินตามมาติดๆ ฝ่ามือที่ไล้อยู่บนกรอบหน้าในคราแรกเป็นอย่างไร ในครานี้ก็เป็นเช่นนั้น เขาไม่ยอมให้เธออยู่ห่างจากเขา และเช่นเดียวกัน..เขาไม่ยอมให้เธอหลุดมือไปได้อย่างแน่นอน“เจ้าอาจจะกำลังสับสนมึนงงและสงสัยว่าข้ารู้ได้อย่างไรใช่ไหม นาทาเลีย หนึ่งจุมพิตสำหรับหนึ่งคำตอบดีหรือไม่”นี่เขาเห็นเธอเป็นอะไรกัน นาทาเลียยกมือขึ้นมาเพื่อฟาดลงไปบนใบหน้านั้น แต่ทว่าลูเซียนกลับจับมือของเธอเอาไว้อย่างแน่นหนา“ที่นี่เราไม่ใช้กำลังคุยกันนะนาทาเลีย เพราะเมื่อใดก็ตามที่มีสตรี