All Chapters of คลั่ง(รัก)เมียเด็ก: Chapter 31 - Chapter 40

“อ้อใช่! พรุ่งนี้เราต้องไปงานประมูลแทนคุณแม่นะ” ภาคินัยบอกกล่าวคนตัวเล็กทันทีที่นึกขึ้นได้ เนื่องจากมารดาส่งข้อความมาบอกเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนเรื่องการไปงานประมูลในวันพรุ่งนี้ดารินกำลังนั่งเช็ดผมเปียกหมาดของตนเอง หลังจากอาบน้ำใส่ชุดนอนอยู่บนเก้าอี้หน้าโต๊ะเครื่องแป้งภายในห้อง ดวงตากลมโตมองร่างสูงที่นอนอยู่บนเตียงผ่านกระจกใสบานเล็กแล้วเอ่ยถามขึ้นด้วยความสงสัย“ท่านกลับไปเชียงรายแล้วเหรอคะ”“เปล่าหรอก พวกท่านแค่ติดธุระนะ เราเลยต้องไปแทน”“งานใหญ่รึเปล่าคะ แล้วเรื่องชุด...” คนที่กำลังจะได้ออกงานแบบนี้ครั้งแรกดูจะตื่นเต้นจนเก็บอาการไม่อยู่รีบยิงคำถามใส่รัวๆ ทำให้เขาต้องรีบบอกรายละเอียดต่างๆ เพื่อให้เธอได้เตรียมตัว“งานไม่ใหญ่มาก ส่วนเรื่องชุดกับช่างแต่งหน้าทำผม คุณแม่ติดต่อไว้ให้คุณแล้ว”“ดูน่าตื่นเต้นจังค่ะ ฉันยังไม่เคยไปงานแบบนั้นเลย”“เดี๋ยวพอไป อาจจะเปลี่ยนความคิดก็ได้ งานพวกนั้นน่าเบื่อจะตาย”เขาออกความคิดเห็นโดยไล่สายตามองไปยังโปสเตอร์นักแสดงคนโปรดที่ติดอยู่ตามผนังห้องของเธอ 'ก็ว่าอยู่ ทำไมคุยกับแม่ของเขาถูกคอนัก ชอบนักแสดงคนเดียวกันนี่เอง'อีกอย่างที่เขาพึ่งรับรู้มาว่า วันนั้นเธอไ

เช้าวันใหม่ดารินตื่นขึ้นมาด้วยสภาพร่างกายอิดโรยเนื่องจากเมื่อคืนเธอแทบไม่ได้นอนเพราะมีความคิดมากมายวนเวียนอยู่ในหัว อีกทั้งยังต้องเตรียมตัวสำหรับการพรีเซนต์งานในวันนี้ด้วย หลังจากจัดการตัวเองเสร็จเธอก็ลงมาเรียกแท็กซี่เพื่อมุ่งหน้าไปยังมหาวิทยาลัยซึ่งปกติแล้วภาคินัยจะเป็นคนมาส่งเอง แต่ด้วยเรื่องเมื่อคืนที่ชายหนุ่มยังคงไม่ยอมปริปากพูดอะไรออกมาทำให้เธอแยกมานอนอีกห้องพร้อมกับอารมณ์กรุ่นโกรธที่ก่อตัวขึ้นในใจทีละน้อย จึงเลือกที่จะไม่สนใจเขาบ้างครั้นมาถึงมหาวิทยาลัยร่างเล็กก็รีบเดินไปใต้ตึกคณะเพื่อไปยังโต๊ะตัวเดิมที่เธอกับเพื่อนสาวคนสนิทมักจะนัดเจอกัน ซึ่งเห็นว่าทอฝันมานั่งรออยู่ก่อนแล้ว ในมือของเธอถือซาลาเปาลูกใหญ่พร้อมกับกัดกินมันอย่างเอร็ดอร่อยคนที่กำลังมีความสุขอยู่กับซาลาเปานุ่มๆเอ่ยทักทายคนตัวเล็กทันที เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายนั่งลงตรงข้าม แล้วไม่ลืมที่จะเอ่ยชวนเพราะมีซาลาเปาอีกลูกที่ซื้อมาเผื่อหญิงสาว ทว่าพอเห็นอีกฝ่ายเงียบไม่ยอมตอบอะไร ทอฝันจึงเงยหน้าขึ้นมองก็ต้องตกใจกับสภาพของเพื่อนจนต้องถามออกมา“ทำไมหน้าตาแกเป็นแบบนั้นอะ”“เมื่อคืนนอนไม่หลับนะสิ” ดารินเอ่ยตอบเบาๆ แล้วยกแขนมาวางบนโต๊

ภายในรถสปอร์ตคันหรูมีแต่ความเงียบเข้ามาปกคลุม จนแทบจะได้ยินเสียงลมหายใจของกันและกัน หลังออกมาจากโรงพยาบาลต่างฝ่ายต่างก็ตกอยู่ในความคิดของตัวเอง จะมีก็แต่ชายหนุ่มที่คอยหันไปมองคนข้างกายซึ่งเธอเอาแต่ก้มหน้าก้มตาตลอดเส้นทาง กระทั่งมาถึงเพนต์เฮาส์ ดารินรีบก้าวฉับๆเข้าไปในห้องนอนของตัวเองพร้อมกับล็อกประตู ร่างสูงมองไปที่ประตูบานนั้นด้วยความรู้สึกหลากหลาย ถึงแม้จะตกใจในตอนแรก แต่กลับมีความดีใจอยู่ลึกๆ อย่างบอกไม่ถูก แต่ถึงมันจะเป็นเรื่องที่น่ายินดีแต่เขาก็ไม่ลืมว่า ดารินยังเรียนไม่จบและตอนนี้เธอก็คงกำลังคิดมากกับเรื่องที่เกิดขึ้นอย่างแน่นอนชายหนุ่มเลือกที่จะยกเลิกงานทุกอย่างในวันนี้แล้วอยู่ดูแลเธอแทน คิดได้ดังนั้นเขาก็รีบเดินเข้าไปในห้องครัวเพื่อเตรียมอาหารให้เธอ ก่อนหน้านี้เขาไม่ค่อยได้ทำอาหารเองเพราะไม่ถนัดเท่าทำงานนอกบ้าน แต่ถึงอย่างนั้นรสชาติก็ไม่เป็นสองรองใครอย่างแน่นอนภาคินัยเลือกทำเมนูโปรดของเธออย่างเอาใจ นั่นก็คือปลาหมึกชุบแป้งทอด ทุกขั้นตอนล้วนเต็มไปด้วยความพิถีพิถันและตั้งใจ ซึ่งกว่าเมนูนี้จะเสร็จก็เล่นเอาแขนของเขาเต็มไปด้วยรอยแดงจากน้ำมันร้อนๆที่กระเด็นใส่จนรู้สึกปวดแสบปวดร้อน

คนถูกถามเงียบงันไปชั่วขณะ เหมือนกำลังประมวลความคิดที่วกวนอยู่ในหัว หรืออีกนัยหนึ่งคือเธอกำลังสับสนกับอะไรบางอย่าง“ฉัน...”ดารินมีท่าทีอึกอักเล็กน้อยในตอนแรก สักพักก็ตัดสินใจเอ่ยออกมา เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มกำลังรอฟังสิ่งที่เธอกำลังจะพูดอย่างใจจดใจจ่อ“ฉันขอเวลาคิดอีกหน่อยได้มั้ยคะ ตอนนี้ทุกอย่างมันดูรวบรัดไปหมด จนตั้งตัวไม่ทันเลยจริงๆ”ตอนนี้ความรู้สึกของเธอกำลังสับสนอย่างที่ว่าจึงตัดสินใจบอกให้อีกฝ่ายได้รับรู้ สิ่งที่สำคัญกว่านั้นก็คือเธออยากรอดูพฤติกรรมของเขาอีกสักพัก เพราะคำพูดใครๆก็พูดได้ แต่การกระทำมันย่อมเด่นชัดมากกว่า“เป็นเพราะเรื่องราวในอดีตของผมหรือเปล่า”“ไม่ใช่อย่างนั้นค่ะ ฉันไม่ได้สนใจอดีตพวกนั้นเลยนะ ขอแค่คุณรับปากว่าจะเลิกยุ่งกับผู้หญิงคนนั้นแบบเด็ดขาดก็พอ”“อืม ผมรับปาก และผมจะให้เวลาคุณคิดทบทวนอีกหน่อย แต่อย่านานนักละ”เขามองอีกฝ่ายอย่างเข้าใจในความต้องการนั้น“แล้วเรื่องสัญญาฉบับนั้นก็ให้มันดำเนินต่อไป เผื่อระหว่างนี้คุณเกิดทำอะไรผิด ฉันจะได้เรียกค่าปลอบใจให้หมดตัวเลย และเรื่องก่อนหน้าที่ฉันพูดไว้ก็ไม่ได้ขู่นะคะ เพราะฉันทำจริง” เธอบอกเขาด้วยสีหน้าจริงจัง ไม่มีน้ำเสียงล้

สัปดาห์ต่อมา...“จะลงไปด้วยหรือเปล่า แต่ฉันไปไม่นานหรอกนะ” ทอฝันหันไปถามเพื่อนสาวที่นั่งอยู่เบาะข้างคนขับทันที หลังจากรถมินิคูเปอร์ของเธอมาหยุดอยู่บริเวณลานจอดชั้นใต้ดินของโรงแรมห้าดาวแห่งหนึ่งในช่วงบ่ายของวัน ซึ่งทอฝันแวะมารับเอกสารจากพี่ชายที่มีนัดคุยงาน ณ สถานที่แห่งนี้“ฉันลงไปด้วยดีกว่า พอดีอยากเข้าห้องน้ำนะ” ดารินเอ่ยบอกเพื่อนสาวด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยสดใสนักเพราะวันนี้เธอตื่นขึ้นมาในตอนเช้าด้วยอาการพะอืดพะอมที่มากกว่าปกติจึงตัดสินใจลองใช้เครื่องทดสอบการตั้งครรภ์ตรวจดูอีกครั้ง ผลที่ได้ปรากฏว่าขึ้นสองขีดทั้งสามอัน!!เมื่อผลตรวจออกมาชัดเจนแบบนี้แล้วทำให้เธอมั่นใจและยอมรับความจริงมากขึ้นว่าตัวเองกำลังจะเป็นว่าที่คุณแม่แล้วจริงๆ แต่ก็มีบางสิ่งที่เธอค่อนข้างเป็นกังวลใจคืออาการปวดหน่วงในช่องท้องที่มักจะเป็นๆ หายๆ อยู่บ่อยครั้ง วันนี้เธอจึงนัดกับเพื่อนสาวคนสนิทเพื่อไปตรวจเช็คร่างกายที่โรงพยาบาลอีกครั้ง หลังปล่อยปละละเลยมาเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์เต็มสองสาวเพื่อนสนิทเดินไปยังบริเวณล็อบบี้ของโรงแรมแล้วแยกย้ายกันไปทำธุระของตัวเอง ร่างเล็กเดินมาหยุดอยู่หน้าห้องน้ำก็เห็นว่ามันมีการซ่อมแซมปิดปรับปรุ