Tous les chapitres de : Chapitre 51 - Chapitre 60

"อื้อ..."เสียงทุ้มต่ำครางขึ้นในลำคอ พร้อมกับยกมือขึ้นมานวดขยับ และค่อยๆ ลืมตาเพื่อมองไปรอบๆ ห้องด้วยท่าทีที่หนักอึ้ง แต่ที่ห้องนี้กลับไม่คุ้นเลยสักนิด ที่นี่ที่ไหนกัน?"...ตะ...ตื่นแล้วหรอคะซัน?"เสียงหวานแหลมเอ่ยขึ้นตะกุกตะกักอยู่ข้างๆ เขา แถมเธอยังเปลือยเปล่าจนเขาตกใจที่เห็นเธออยู่ในสภาพนี้ ก่อนจะหันมามองร่างของตัวเองที่ก็ล่อนจ้อนไม่ต่างกัน"เชี้ย...เกิดไรขึ้นวะเนี้ย...ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?"เสียงทุ้มเอ่ยถามเสียงแข็ง"ก็อย่างที่เห็น...ฉัตรคงไม่ต้องอธิบายหรอกนะคะว่าเมื่อคืนซันทำอะไรฉัตร..."ร่างสูงเมื่อได้ยินก็ขมวดคิ้วมุ่น เป็นไปได้ยังไง?"เธอทำอะไรฉัน..."ซันเตรียมที่จะโวยวายแต่ก็ถูกร่างบางดักขึ้นมาก่อน"ซันโดนวางยาค่ะ...จำไม่ได้หรอ? ...แล้วฉัตรก็เข้าไปช่วยไง...แต่พอมาถึง...เอ่อ...ซันก็จู่โจมฉัตรเลย""ทำไมฉันจำไม่ได้!"เขาถามขึ้นเสียงแข็งพร้อมกับจ้องมองไปที่ใบหน้าเธอเพื่อจับพิรุธ"ไม่ต้องห่วงหรอก ฉัตรไม่ได้อยากกลับไป...ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ...ซันสบายใจได้...แต่งตัวแล้วก็กลับไปหาเมียซันเถอะโทรมาเป็นร้อยสายแล้วมั้ง"เธอกล่าวพร้อมกับลุกขึ้นไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันไว้รอบตัว "อ้อ...ฉัตรจะไม่พูดเร

"พี่ซันคะ...พี่ซัน!!"ร่างเล็กเอ่ยเรียกคนร่างสูงที่เอาแต่เหม่อลอยตั้งแต่เธอตื่นแล้ว จึงอดที่จะเป็นห่วงไม่ได้ แต่เรียกกี่ครั้งก็ไร้ซึ่งคำตอบจากเขา"พี่ซัน!!...พี่ซันคะ!!""ครับๆๆ ...เอ่อ...เอวาว่าไงนะครับ?""มืดแล้วค่ะ...ไม่กลับบ้านหรอคะ?"เอวาถาม "พี่ซันเป็นอะไรคะ...ทำไมเหม่อขนาดนี้?"เธออดที่จะถามไม่ได้ เพราะปกติซันไม่ใช่คนแบบนี้ เขามักจะมีสติกว่านี้ เหมือนในใจของเขาคิดวิตกอะไรอยู่"ปะ...เปล่าครับ...""งั้นกลับกันไหมคะ เอวาเริ่มหิวแล้ว...วันนี้นัดแม่ด้วย...เดี๋ยวแวะซื้อผลไม้ไปฝากแม่ด้วยดีไหมคะ""...""พี่ซัน...""ครับ...ไปครับ...ไป"คำตอบของซันทำเอาร่างบางขมวดคิ้ว เขาเป็นอะไร...ทำไมถึงเหมือนมีอะไรในใจ มันผิดสังเกตจนเธอจับพิรุธได้ แต่ก็คิดว่าเขาคงแค่เครียดกับงาน"พี่ซันเป็นอะไรคะ...ดูสติไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัวเลย...เครียดงานหรอคะ...หรือเป็นอะไรเล่าให้เอวาฟังได้นะ"ว่าแล้วเธอก็เกินไปนั่งลงที่ตักแกร่งแล้วใช้แขนเรียวโอบรอบต้นคอของเขาเอาไว้ แขนแกร่งกอดร่างเล็กเอาไว้พร้อมกับเกยคางลงไปที่ไหล่มน ก่อนจะพ่นหายใจออกมายาวๆ แล้วหลับตาลงอย่างผ่อนคลาย กลิ่นกายหอมๆ ของเธอมันทำให้เขารู้สึกดีขึ้นมาราวกับ

"ยังไม่อิ่มอีกหรอครับ...พี่เห็นเอวานั่งกินมาตั้งนานแล้วนะ...ไปนอนได้แล้ว"ร่างสูงเอ่ยบอกภรรยาสาวสวยที่หยิบขนมกรุบกรอบเข้าปากไม่หยุด ตาก็มองดูซีรีย์ในโน๊ตบุ๊คตาแทบไม่กระพริบ"ขออีกตอนนึงนะคะ...เดี๋ยวจะไปนอนแล้ว"เสียงหวานเอ่ยต่อรอง"ทำไมวันนี้กินเยอะจังเลยครับ ประจำเดือนจะมาหรอ"ร่างสูงเอ่ยถามด้วยความสงสัย พร้อมกับกระชับกอดให้น่างบางเข้ามาแนบอกแกร่งของเขาให้แน่นขึ้น"น่าจะใช่นะคะ..."เธอตอบแบบไม่ค่อยใส่ใจนัก เพราะกำลังอินกับซีรีย์อยู่ "หืมมันน่าตบนังตัวร้ายนี่จริงๆ เลย...ไปท้องกับคนอื่นมาแล้ววางยาพระเอกของเอวา...พระเอกก็โง่จริงๆ แค่นี้ก็ดูไม่ออกหรือไงว่ายัยนี่จะจับ...เฮ้อ!!"เอวาออกรสออกชาติ แต่เนื้อเรื่องนั้นกลับทำให้เขาลอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่ ก็อยากภาวนาให้เป็นเหมือนในหนังที่เธอดูเหมือนกัน แต่เพราะมันยังพิสูจน์ไม่ได้นี่สิ เลยทำให้เขาต้องมานั่งเครียดแบบนี้"เอวาครับ...ถ้าพี่ทำคนอื่นท้องเหมือนในหนังเรื่องนี้...เอวาจะทำยังไงหรอ"ซันตัดสินใจถามร่างบางดเวยน้ำเสียงทีเล่นทีจริงโดยใช้หนังที่เธอดูเป็นเรื่องสมมุติ"ก็เลิกสิคะถามได้...ใครจะไปทนอยู่กับผู้ชายมักมากได้ล่ะ...คบอีกคนแต่ทำคนอื่นท้องใครจะไปอยู

"ตอบ!!"ร่างเล็กตวาดลั่น ทำเอาซันมือไม้สั่นเช่นกันเหตุการณ์ก่อนหน้า...หลังจากที่เอวาออกมากับจิมลูกน้องคนสนิทของคิมหันต์ ทั้งคู่เดินเข้าไปในลิฟต์แล้วแต่เธอดันนึกขึ้นได้ว่าลืมเอากระเป๋าตังค์ไปด้วย"อะ...เอ่อ...คุณเอวาจะกลับขึ้นไปทำไมครับ"จิมเอ่ยถามร่างเล็กเสียงตะกุกตะกักเมื่อเห็นว่าเอวากดลิฟต์กลับขึ้นไปชั้นบนสุดที่เป็นชั้นสำหรับผู้บริหาร ทั้งที่เพิ่งมาถึงชั้นล่างสุดเพียงครู่เดียว"เอวาลืมกระเป๋าตังค์ค่ะ"เธอกล่าวตอบด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม"เอ่อ...ยืมเงินผมก่อนก็ได้ครับ...""ไม่เอาค่ะ...เอวาไม่ชอบยืมตังค์ใคร...อีกอย่างเอวาอยากเดินช็อปปิ้งด้วยเผื่ออยากได้อะไรติดไม้ติดมือมาเกรงใจคุณจิมแย่เลย""อย่าดีกว่าครับ...ยืมของผมเถอะ"แต่ยังไม่ทันที่จะพูดจบลิฟต์ก็เปิดออกและเธอก็ออกมายืนอยู่บนชั้นสูงสุดเป็นที่เรียบร้อยแล้ว"แค่ไปเอาแปบเดียวเองค่ะ เนี้ยถึงพอดีเลย"ขาเรียวสาวเท้าเดินไปยังประตูแต่ยังไม่ทันที่ประตูจะเปิดเข้าไปเธอก็ได้ยินเสียงคิมหันต์และสามีของเธอคุยกันอยู่"กูอยากรู้ข้อมูลการตั้งครรภ์ของฉัตร...จะได้แน่ใจว่าเป็นลูกกูจริงๆ หรือเปล่า""อืม...เดี๋ยวกูบอกไอ้ปราณให้ไปเอาข้อมูลจากเพื่อนมันให้...แต่คงต้

ตึกตึกร่างบางวิ่งเข้ามาในโรงพยาบาลเอกชนชื่อดังด้วยความร้อนใจ ทันทีที่คิมหันต์โทรไปหาเธอ เธอก็รีบลุกจากเตียงมาทั้งที่อยู่ในชุดนอน โชคดีหน่อยที่เป็นชุดนอนขายาวแขนยาว"พี่คิมคะ...พี่ซันเป็นอะไรคะ?"เอวาถามด้วยน้ำเสียงร้อนใจ"ไม่รู้เลยครับ...รอไอ้ปราณออกมาเดี๋ยวก็น่าจะรู้"คิมหันต์ตอบ สีหน้ากังกลไม่ต่างจากคนตัวเล็กที่เดินวนไปวนมาด้วยความร้อนใจราวกับเสือติดจั่นแกร๊ก!ผ่านไปได้ไม่นานปราณก็ออกมาจากห้องฉุกเฉินด้วยชุดกราวด์สีขาวสะอาดตา เสริมบุคคลิคให้เขายิ่งดูหล่อขึ้นไปอีกเป็นกอง จากที่ปกติจะใส่เชิ้ตเข้าร้านเหล้า เป็นลุคหนุ่มเพลย์บอยซึ่งขัดกับลุคคุณหมอตอนนี้"พี่ซันเป็นอะไรคะพี่ปราณ!"เสียงเอวาเอ่ยถามขึ้นคนแรก"เท่าที่ดูอาการไม่ได้มีอะไรน่าเป็นห่วงเลยนะ...เอวาไม่ต้องกังวล...มันแค่เครียด...พักผ่อนน้อยด้วย...ช่วงนี้เห็นเหมือนไม่ค่อยกินข้าวด้วยใช่ไหมร่างกายเลยทรุดโทรมลง...เดี๋ยวพี่จะให้เข้าน้ำเกลือนอนดูอาการก่อน...ถ้าไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงก็กลับบ้านพรุ่งนี้ได้เลย"ปราณอธิบายอาการเบื้องต้นให้เอวาฟังด้วยน้ำเสียงสุภาพ"ค่ะ...คือ...เอ่อ..."เธออึกอักเพราะสาเ