บททั้งหมดของ Promise of love ปฏิญญารัก (ปฏิญญา-เออเนส/เซนส์-น้ำฟ้า): บทที่ 31 - บทที่ 40

ร่างเล็กพยายามดิ้นเพื่อให้หลุดพ้นจากการกอดรัดของชายหนุ่มแต่ไม่เป็นผล ร่างแกร่งพลิกตัวหมุนกลับทำให้ร่างเล็กตกเป็นฝ่ายอยู่ด้านล่างโดยร่างแกร่งคร่อมด้านบนแทน จมูกโด่งซุกไซร้ที่ไปที่ซอกคอระหงพร้อมกับขบเม้มเบาๆ แต่คนใต้ร่างก็ยังไม่หยุดที่จะดิ้นรนต่อต้านจนเขาเองเริ่มจะหงุดหงิด"ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ" ปฏิญญาเอ่ยเสียงแข็ง"ไม่ปล่อย เธอเป็นอะไรถึงได้ขัดขืนฉันนักหนา ทำอย่างกับเราไม่เคยมีอะไรกันอย่างนั้นแหละ หรือว่าลืมไปแล้ว จะได้รื้อฟื้นความจำให้" เออเนสบอกกับเด็กสาวในขณะที่ใบหน้าอยู่ห่างกันไม่ถึงคืบ"ก็เพราะว่าฉันไม่เคยลืมไง ฉันจำได้ดีทุกคำพูดและทุกการกระทำที่คุณทำกับฉัน ก็คงจะมีแต่คุณนั่นแหละที่ประสาทเสื่อม หื่นจนหน้ามืด" ปฏิญญาแค่นเสียงต่อว่าพร้อมกับมองเขาตาขวาง"ถ้าคุณอยากมากนัก ก็ไปทำกับผู้หญิงในสต๊อคของคุณค่ะ อย่ามายุ่งกับเด็กในบ้านอย่างฉัน" ปฏิญญาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเจ็บปวดพอๆ กับแววตาไหวระริกที่เธอจ้องมองเขา เออเนสจ้องมองดวงตาคู่สวยที่รื้นไปด้วยน้ำตาแต่เจ้าของดวงตานั้นกลับเสมองไปทางอื่นปฏิญญาพยายามเต็มที่ ที่จะไม่ยอมให้น้ำตามันไหลออกมา เธอไม่อยากนึกถึงวันที่ผ่านมาอีก วันนั้นเขามองเธอเหมือ

แกร๊ก ... แอ๊ดดดด เสียงประตูถูกเปิดออกโดยไม่มีการเคาะล่วงหน้า มัมมาริสาก้าวเท้าเข้ามาในห้องทำงานและปิดประตูอย่างแผ่วเบา นางมองเข้ามายังโต๊ะทำงานของลูกชายแต่ไม่เห็นเขานั่งอยู่ตรงนั้น จึงสาวเท้าเดินเข้ามาด้านใน แต่แล้วใบหน้าสวยของหญิงวัยกลางคนก็คลี่ยิ้มออกมาทันทีภาพที่อยู่ตรงหน้าคือปฏิญญากำลังนอนตะแคงตัวอยู่บนโซฟาตัวยาว ในขณะที่เออเนสนั่งขัดสมาธิอยู่ที่พื้น โดยที่แขนข้างหนึ่งของเขาพาดกอดเอวคอดของเธอเอาไว้ ส่วนฝ่ามืออีกข้างวางอยู่บนหัวทุยเล็กของเด็กสาว ใบหน้าหล่อเหลาซบตะแคงลงที่ซอกคอของเธอ ทั้งสองคนกำลังหลับสนิท มัมมาริสาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแอบถ่ายรูปเอาไว้โดยที่ยังยิ้มไม่ยอมหุบ แอ๊ดดดดดด เจเนตหูผึ่งทันทีที่ได้ยินเสียงประตูห้องเปิดออก ริมฝีปากที่เคลือบด้วยลิปสติกสีแดงสดนั้นยิ้มร้ายอย่างเปิดเผย"หึ.. ไม่รอดสินะ" เจเนตแอบสะใจลึกๆ อยู่ในใจ แต่ก็ต้องขมวดคิ้วมุ่น เมื่อเห็นคุณท่านก้าวเดินออกมาจากห้องเพียงคนเดียวแล้วค่อยๆ ปิดประตูลงอย่างแผ่วเบา"ห้ามให้ใครเข้าไปรบกวนคุณเออเนสกับคุณปฏิญญาเด็ดขาด เดี๋ยวฉันจะสั่งอาหารขึ้นมาให้ท่านรองของเธอกับคุณปฏิญญาทานที่นี่เอง" มัมมาริสาบอกแล้วเดินยิ้มออกไป ทิ

เออเนสลุกขึ้นจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเองโดยใช้เวลาแค่เพียงเสี้ยววินาทีเท่านั้น ร่างแกร่งก็ขยับขึ้นคร่อมร่างเล็กที่กำลังนอนหายใจหอบเหนื่อยอยู่ เออเนสชักรูดแท่งรักที่ขยายตัวเต็มที่นั้นสองสามครั้ง ก่อนที่จะนั่งคุกเข่าแล้วจ่อปลายหัวหยักไปที่ช่องทางรักสีสวยของเด็กสาวแล้วดันเข้าไปครั้งเดียวจนสุดความยาว"อื้มมม..." เสียงเออเนสครางต่ำ เขากัดกรามแน่นด้วยความเสียว เพราะช่องทางรักของปฏิญญารัดท่อนเอ็นของเขาจนแน่นไปหมด"อ๊าาา.." ปฏิญญาร้องครางด้วยความจุกปนเสียว เมื่อเออเนสค่อยๆ ขยับสะโพกแกร่งช้าๆ แล้วค่อยๆเร่งความเร็วขึ้นตามลำดับปั่ก ปั่ก ปั่ก ปั่ก ปั่ก ปั่ก ปั่ก "อ๊ะ อ๊ะ ..อื้อ.. น้องญาจุก "ฝ่ามือเล็กดันเบาๆ ที่ซิกแพคแกร่งของชายหนุ่มเหนือร่าง เมื่อเออเนสกระแทกท่อนเอ็นเข้าออกยังร่องสวาทของเธอเนิ่นนาน จนเธอหน่วงท้องไปหมด เออเนสจึงหยุดการขยับนั้นลง แล้วเปลี่ยนท่าร่างเล็กให้นอนตะแคงข้าง ส่วนเขานอนตะแคงซ้อนหลังของเธอแล้วยกขาเรียวขึ้นข้างหนึ่ง ฝ่ามือหนาค่อยๆ สอดใส่แท่งรักเข้าไปยังร่องสวาทคับแน่นนั้นอีกครั้งแล้วรัวสะโพกถี่ๆมอบความสุขหฤหรรษ์ให้กับเด็กสาวจนเธอหัวสั่นหัวคลอน เออเนสเชยคางของเธอขึ้นมาพร้อมก

ปฏิญญาลอบมองใบหน้าของเออเนส ยามที่เขานอนหลับดูเป็นผู้ชายธรรมดาๆ ที่ไม่มีพิษมีภัยอะไรเลยจริงๆ ฝ่ามือบางค่อยๆ ยื่นไปแตะที่ใบหน้าของชายหนุ่มอย่างลืมตัว นิ้วเรียวลูบเบาๆ ที่คิ้วดกหนา ไล้ลงตามแนวสันกรามที่เริ่มมีเคราเขียวครึ้ม นิ้วหัวแม่มือเล็กๆ ของเธอแตะไล้ไปตามสันจมูกโด่งคม และเกลี่ยริมฝีปากหยักลึกนั้นเบาๆ หมับ "อ๊ะ!!" ปฏิญญาร้องออกมาด้วยความตกใจเมื่อจู่ๆ ฝ่ามือหนาก็จับเข้าที่ข้อมือเล็กของเธอ เออเนสลืมตาขึ้นพร้อมกับยิ้มที่มุมปาก"ทำอะไร จะแอบลักหลับพี่เหรอ?" เออเนสถามแล้วยิ้มกุ้มกริ่ม ทำให้ปฏิญญาหน้าแดงขึ้นมาทันที"ปะ..เปล่านิ แค่อยากรู้ว่าหลับจริงๆ หรือเปล่าแค่นั้นเอง" เธอรีบแก้ตัวทันที"แล้วนี่คุณเข้ามาได้ยังไง"ปฏิญญาเอ่ยถาม"171624" เออเนสบอกเลขรหัสประตูหน้าห้องของเด็กสาว ซึ่งเธอก็พอจะเดาได้ว่าเขาคงเห็นเมื่อคืนตอนที่มาส่งเธอนั่นแหละ"เชิญคุณกลับห้องของคุณได้แล้วค่ะ แล้วคราวหลังอย่าเข้ามาห้องฉันอีกนะคะ""พี่ไม่กลับ""ถ้าอย่างนั้นฉันจะบอกมัม ให้มาลากคุณออกไปเดี๋ยวนี้เลย" ปฏิญญาขู่ แต่ชายหนุ่มกลับลุกขึ้นนั่งแล้วยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์"เอาสิ บอกเลย พี่ว่าคราวนี้ได้มีการจัดงานมงคลกันแบบสายฟ้า

วันต่อมา ปฏิญญาและเออเนสเดินทางมาถึงห้องเสื้อเพื่อลองชุดงานหมั้น โดยมีพนักงานคอยต้อนรับเป็นอย่างดี เพราะมัมเป็นลูกค้าวีไอพีของห้องเสื้อแห่งนี้"เชิญคุณปฏิญญาญากับคุณเออเนสที่ห้องลองชุดวีไอพีได้เลยนะคะ"พนักงานผายมือไปยังห้องลองชุดที่เป็นส่วนตัวขนาดใหญ่ห้องหนึ่ง ที่อยู่ด้านในสุดชุดที่สั่งตัดไว้เป็นชุดเกาะอกสีโอลด์โรส ปักเลื่อมอย่างปราณีตสวยงาม ตัวกระโปรงระบายลูกไม้สีเดียวกัน ความยาวเสมอเข่า"ชุดสวยจัง" ปฏิญญาเอ่ยชมในขณะที่เอามือลูบคลำไปยังชุดที่ปักเลื่อมนั้นอย่างเบามือ"ลองดูสิ ว่าใส่ได้พอดีมั้ย" เออเนสบอกแฟนสาวพร้อมกับรูดซิปชุดเดรสที่อยู่ด้านหลังลงจนสุด"อ๊ะ! พี่เออเนส" ปฏิญญาสะดุ้งด้วยความตกใจ เมื่อฝ่ามือหนารูดชุดเดรสของเธอออกจากร่างเล็กลงไปกองที่พื้น เขาจับบ่าเล็กให้หันมาประจันหน้ากัน มองรูปร่างสวยงามไร้ที่ติ ที่มีเพียงบราลูกไม้และแพนตี้ตัวจิ๋วสีดำปกปิดเท่านั้น"ไม่ใส่อะไรเลยแบบนี้สวยกว่าเยอะ" เออเนสพูดเสียงแหบพร่า จ้องมองเธอด้วยแววตาปรารถนาจนปิดไม่มิด"อะ..อื้อ พี่เออเนส ไม่ได้นะคะ ที่นี่ห้องลองชุดนะ" ปฏิญญาดันอกแกร่งออกจากตัวเมื่อเขาเข้ามาสวมกอดแล้วซุกไซร้ที่ซอกคอขาวเนียน ฝ่ามือหน