ยัยน้องทำสำเร็จแล้วค่ะทุกๆ คน ดีใจกับยัยน้องจริงๆ ว่าแต่คุณชายเขาไปหงุดหงิดกินรังแตนมาจากที่ไหนกันล่ะนั่น อาการมันเป็นยังไง๊.. อย่าลืมเม้นให้กำลังใจไรท์กันบ้างน้าาาา..
ร่างสูงของเออเนสเดินเคียงข้างมากับเด็กสาวแรกรุ่นหน้าตาสะสวย ที่ดูก็รู้ว่าเป็นสาวชาวเอเชียถือเป็นจุดสนใจอย่างมากที่ทำให้พนักงานทุกคนที่เห็นท่านรองประธานเดินผ่านต่างหันมองกันเป็นตาเดียว ทำให้เด็กสาวออกอาการประหม่าอยู่ไม่น้อย หมับ อยู่ๆ ฝ่ามือแกร่งของเออเนสก็เลื่อนมาจับมือของเธอไว้แล้วจูงมือพาเธอเดินตรงไปยังห้องทำงานที่อยู่ด้านในสุด ท่ามกลางเสียงกระซิบกระซาบของพนักงานที่เห็นเหตุการณ์"แก .. ท่านรองพาสาวที่ไหนมา คนนี้ดูเด็กแล้วก็สวยมากๆ เลยนะ" พนักงานสาวคนหนึ่งเปิดประเด็น"ยังสาวยังสวยแบบนี้ไม่น่าสิ้นคิดมาเป็นของเล่นให้ท่านรองเลย" พนักงานอีกคนเอ่ย"หื้อ!! ไม่มั้ง คนนี้ฉันว่าพิเศษใส่ไข่ ที่ผ่านมาพวกแกเคยเห็นท่านรองเดินจับมือสาวคนไหนบ้างมั้ยล่ะ" พนักงานที่ได้ยินต่างพยักหน้าเห็นด้วยไปตามๆ กัน เพราะถึงท่านรองของพวกเขาจะมีเหล่าดารานางแบบแวะเวียนมาหาอยู่บ่อยครั้งชนิดไม่ซ้ำหน้า แต่ก็ไม่เคยมีสักคนที่ท่านรองพามาเองแถมยังเดินจูงมือกันแบบนี้อีกเออเนสจูงมือปฏิญญามาจนถึงห้องด้านในสุด ที่มีป้ายชื่อและตำแหน่งของเขาติดอยู่ เลขาสาวหน้าห้องคลี่ยิ้มหวานให้กับท่านรองของเธอ แต่กลับหุบยิ้มทันทีที่เห็นเจ้านาย
แกร๊ก ... แอ๊ดดดด เสียงประตูถูกเปิดออกโดยไม่มีการเคาะล่วงหน้า มัมมาริสาก้าวเท้าเข้ามาในห้องทำงานและปิดประตูอย่างแผ่วเบา นางมองเข้ามายังโต๊ะทำงานของลูกชายแต่ไม่เห็นเขานั่งอยู่ตรงนั้น จึงสาวเท้าเดินเข้ามาด้านใน แต่แล้วใบหน้าสวยของหญิงวัยกลางคนก็คลี่ยิ้มออกมาทันทีภาพที่อยู่ตรงหน้าคือปฏิญญากำลังนอนตะแคงตัวอยู่บนโซฟาตัวยาว ในขณะที่เออเนสนั่งขัดสมาธิอยู่ที่พื้น โดยที่แขนข้างหนึ่งของเขาพาดกอดเอวคอดของเธอเอาไว้ ส่วนฝ่ามืออีกข้างวางอยู่บนหัวทุยเล็กของเด็กสาว ใบหน้าหล่อเหลาซบตะแคงลงที่ซอกคอของเธอ ทั้งสองคนกำลังหลับสนิท มัมมาริสาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแอบถ่ายรูปเอาไว้โดยที่ยังยิ้มไม่ยอมหุบ แอ๊ดดดดดด เจเนตหูผึ่งทันทีที่ได้ยินเสียงประตูห้องเปิดออก ริมฝีปากที่เคลือบด้วยลิปสติกสีแดงสดนั้นยิ้มร้ายอย่างเปิดเผย"หึ.. ไม่รอดสินะ" เจเนตแอบสะใจลึกๆ อยู่ในใจ แต่ก็ต้องขมวดคิ้วมุ่น เมื่อเห็นคุณท่านก้าวเดินออกมาจากห้องเพียงคนเดียวแล้วค่อยๆ ปิดประตูลงอย่างแผ่วเบา"ห้ามให้ใครเข้าไปรบกวนคุณเออเนสกับคุณปฏิญญาเด็ดขาด เดี๋ยวฉันจะสั่งอาหารขึ้นมาให้ท่านรองของเธอกับคุณปฏิญญาทานที่นี่เอง" มัมมาริสาบอกแล้วเดินยิ้มออกไป ทิ
"ปล่อย ปล่อยน้องญาเดี๋ยวนี้นะ"ร่างเล็กของปฏิญญาดิ้นดุ๊กดิ๊กในขณะที่เออเนสกระชับอ้อมกอดที่กำลังอุ้มเด็กสาวนั้นให้แน่นขึ้นกว่าเดิม จนคนในอ้อมกอดหันมามองเขาตาขวาง ในขณะที่เออเนสแอบยิ้มมุมปากเมื่อได้ยินชื่อเรียกแทนตัวเองของเด็กสาวที่เปลี่ยนไป "แบบนี้เมาจริงแท้แน่นอน ยัยตัวแสบเอ้ย!" เออเนสนึกขำในใจ"กดรหัสห้องพักสิ" เออเนสบอกเด็กสาวเมื่อถึงประตูหน้าห้อง"ก็ปล่อยน้องญาลงก่อนสิคะ" เธอต่อรองชายหนุ่ม"เร็วๆ อย่ามัวลีลา ไม่งั้นฉันโยนเธอลงทะเลให้ฉลามกินแน่ๆ " ตี๊ดๆๆๆๆ เด็กสาวรีบกดรหัสทันทีเพราะไม่อยากเป็นอาหารฉลาม เออเนสอุ้มร่างเล็กเข้ามายังห้องนอนที่อยู่ด้านใน แล้วค่อยๆ วางร่างเล็กลงนั่งที่ขอบเตียง"พี่เออเนสไปให้พ้นเลย มายุ่งกับน้องญาทำไม คนใจร้าย" เด็กสาวเบะปากคว่ำ น้ำตาใสๆ ไหลเปื้อนสองแก้มนวล"ถ้าฉันไปใครจะดูแลคนขี้เมาอย่างเธอ""ม่ายต้องมาดูแลเลย น้องญาดูแลตัวเองได้ ไปดูแลพวกผู้หญิงของพี่โน่น ไปเลยนะ"เด็กสาวผลักอกแกร่งที่นั่งอยู่ข้างๆ เธออย่างแรง แต่ในความเป็นจริงคือมันช่างเบามาก เพราะตอนนี้เรี่ยวแรงของเธอแทบจะไม่มีอยู่แล้ว เสียงสะอื้นยังดังอย่างต่อเนื่อง เออเนสรวบฝ่ามือเล็กที่พยายามตีเข
เออเนสลุกขึ้นจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเองโดยใช้เวลาแค่เพียงเสี้ยววินาทีเท่านั้น ร่างแกร่งก็ขยับขึ้นคร่อมร่างเล็กที่กำลังนอนหายใจหอบเหนื่อยอยู่ เออเนสชักรูดแท่งรักที่ขยายตัวเต็มที่นั้นสองสามครั้ง ก่อนที่จะนั่งคุกเข่าแล้วจ่อปลายหัวหยักไปที่ช่องทางรักสีสวยของเด็กสาวแล้วดันเข้าไปครั้งเดียวจนสุดความยาว"อื้มมม..." เสียงเออเนสครางต่ำ เขากัดกรามแน่นด้วยความเสียว เพราะช่องทางรักของปฏิญญารัดท่อนเอ็นของเขาจนแน่นไปหมด"อ๊าาา.." ปฏิญญาร้องครางด้วยความจุกปนเสียว เมื่อเออเนสค่อยๆ ขยับสะโพกแกร่งช้าๆ แล้วค่อยๆเร่งความเร็วขึ้นตามลำดับปั่ก ปั่ก ปั่ก ปั่ก ปั่ก ปั่ก ปั่ก "อ๊ะ อ๊ะ ..อื้อ.. น้องญาจุก "ฝ่ามือเล็กดันเบาๆ ที่ซิกแพคแกร่งของชายหนุ่มเหนือร่าง เมื่อเออเนสกระแทกท่อนเอ็นเข้าออกยังร่องสวาทของเธอเนิ่นนาน จนเธอหน่วงท้องไปหมด เออเนสจึงหยุดการขยับนั้นลง แล้วเปลี่ยนท่าร่างเล็กให้นอนตะแคงข้าง ส่วนเขานอนตะแคงซ้อนหลังของเธอแล้วยกขาเรียวขึ้นข้างหนึ่ง ฝ่ามือหนาค่อยๆ สอดใส่แท่งรักเข้าไปยังร่องสวาทคับแน่นนั้นอีกครั้งแล้วรัวสะโพกถี่ๆมอบความสุขหฤหรรษ์ให้กับเด็กสาวจนเธอหัวสั่นหัวคลอน เออเนสเชยคางของเธอขึ้นมาพร้อมก
เซนส์จะเดินมาส่งปฏิญญาที่ห้องอาหารแต่เธอปฏิเสธเพราะเกรงใจชายหนุ่ม เซนส์จึงแยกตัวเพื่อไปซื้อยาให้กับเด็กสาวเมื่อถึงห้องอาหาร ปฏิญญาจึงรีบเดินเข้าไปหาแด๊ดโนแอลกับมัมมาริสาที่นั่งทานอาหารเช้ารออยู่ก่อนแล้วทันที"อรุณสวัสดิ์ค่ะแด๊ด มัม" ปฏิญญาเอ่ยทักทายสองสามีภรรยาพร้อมกับส่งยิ้มหวานให้ แล้วหย่อนสะโพกนั่งลงที่เก้าอี้ที่ว่างอยู่"เป็นไงบ้างลูก เมื่อคืนนี้หนูนอนดึกเหรอถึงได้ตื่นสาย"มัมมาริสาเอ่ยถาม เด็กสาวยังไม่ทันอ้าปากตอบอะไร ก็มีเสียงคุ้นเคยชิงตอบขึ้นมาก่อน"ก็เมื่อคืนนี้ลูกรักของมัมเมาไงครับ แถมยังดื้อจะไม่ยอมกลับไปนอนอีก" เออเนสพูดพร้อมกับนั่งลงตรงเก้าอี้ข้างๆ กับเธอ เด็กสาวหันไปมองชายหนุ่มตาเขียว"น้องญาไม่ได้เมานะคะมัม แค่มึนๆ นิดเดียวเองค่ะ" เด็กสาวส่งยิ้มแห้งๆ ให้มัมมาริสา"แล้วนี่พี่เซนส์ไปไหนล่ะลูก เห็นพี่เขาไหม" มัมมาริสาถามเด็กสาว"เอ่อ.." ปฏิญญาอ้ำอึ้ง"ผมมาแล้วครับ พอดีน้องญาบ่นปวดหัว ผมเลยไปซื้อยามาให้" เซนส์พูดพร้อมกับส่งถุงยาให้กับเด็กสาวแล้วนั่งลงตรงข้างๆ เธอ"พี่เซนส์ขา พาน้องญาไปตักอาหารหน่อยค่ะ น้องญาหิ๊วววหิว" ปฏิญญาออดอ้อนเซนส์เหมือนที่เคยทำอยู่เป็นประจำ เซนส์ยิ้มมุม
ปฏิญญาลอบมองใบหน้าของเออเนส ยามที่เขานอนหลับดูเป็นผู้ชายธรรมดาๆ ที่ไม่มีพิษมีภัยอะไรเลยจริงๆ ฝ่ามือบางค่อยๆ ยื่นไปแตะที่ใบหน้าของชายหนุ่มอย่างลืมตัว นิ้วเรียวลูบเบาๆ ที่คิ้วดกหนา ไล้ลงตามแนวสันกรามที่เริ่มมีเคราเขียวครึ้ม นิ้วหัวแม่มือเล็กๆ ของเธอแตะไล้ไปตามสันจมูกโด่งคม และเกลี่ยริมฝีปากหยักลึกนั้นเบาๆ หมับ "อ๊ะ!!" ปฏิญญาร้องออกมาด้วยความตกใจเมื่อจู่ๆ ฝ่ามือหนาก็จับเข้าที่ข้อมือเล็กของเธอ เออเนสลืมตาขึ้นพร้อมกับยิ้มที่มุมปาก"ทำอะไร จะแอบลักหลับพี่เหรอ?" เออเนสถามแล้วยิ้มกุ้มกริ่ม ทำให้ปฏิญญาหน้าแดงขึ้นมาทันที"ปะ..เปล่านิ แค่อยากรู้ว่าหลับจริงๆ หรือเปล่าแค่นั้นเอง" เธอรีบแก้ตัวทันที"แล้วนี่คุณเข้ามาได้ยังไง"ปฏิญญาเอ่ยถาม"171624" เออเนสบอกเลขรหัสประตูหน้าห้องของเด็กสาว ซึ่งเธอก็พอจะเดาได้ว่าเขาคงเห็นเมื่อคืนตอนที่มาส่งเธอนั่นแหละ"เชิญคุณกลับห้องของคุณได้แล้วค่ะ แล้วคราวหลังอย่าเข้ามาห้องฉันอีกนะคะ""พี่ไม่กลับ""ถ้าอย่างนั้นฉันจะบอกมัม ให้มาลากคุณออกไปเดี๋ยวนี้เลย" ปฏิญญาขู่ แต่ชายหนุ่มกลับลุกขึ้นนั่งแล้วยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์"เอาสิ บอกเลย พี่ว่าคราวนี้ได้มีการจัดงานมงคลกันแบบสายฟ้า
หลังจากตกลงกันเรียบร้อยแล้ว ครอบครัวของเออเนสและปฏิญญาก็บินกลับเมืองไทยด้วยเครื่องบินส่วนตัวของครอบครัวทันที เพราะอีกไม่ถึงสัปดาห์ ปฏิญญาก็จะเปิดเทอมแล้ว ทุกอย่างจึงต้องดำเนินการกันแบบเร่งด่วนทั้งสองครอบครัวพูดคุยตกลงกันได้ด้วยดี มาลารินทร์ดีใจกับน้องสาวที่จะมีผู้ชายดีๆ อย่างเออเนสไว้คอยดูแล ส่วนนางปทุมมาศก็เอ่ยฝากฝังลูกสาวไว้กับว่าที่ลูกเขย โดยเออเนสรับปากว่าจะดูแลปฏิญญาเป็นอย่างดี โดยทั้งสองฝ่ายได้ตกลงกันว่าจะจัดงานหมั้นในอีกสามเดือนข้างหน้า@ คณะบริหาร มหาวิทยาลัย Harmony "บ่ายนี้พี่ติดประชุมยาวเลยจะคงมารับหนูไม่ได้ เดี๋ยวพี่ให้ไอ้เซนส์มารับหนูแทนนะ" เออเนสพูดพร้อมกับลูบศรีษะของเธอ ปฏิญญายิ้มหวานให้กับเขาเช่นกัน"ความจริงน้องญาขับรถมาเองก็ได้นะคะ จะได้ไม่ต้องลำบากพี่กับพี่เซนส์ต้องคอยมารับมาส่ง""ไม่ลำบากหรอก พี่เต็มใจ" เออเนสยิ้มให้พร้อมกับโน้มใบหน้าลงจุ๊บแก้มนวลไปหนึ่งฟอด"อื้อ! ที่นี่มหาลัยนะคะทีหลังห้ามทำแบบนี้อีกนะ ไม่งั้นน้องญาจะไม่ให้มาส่งแล้วนะ" ปฏิญญาดุแฟนหนุ่มร่างเล็กก้าวลงจากรถแล้วเดินไปยังใต้ตึกเรียนเพื่อไปหาน้ำฟ้าตามนัดทันที"ญาญ่า" เสียงน้ำฟ้าเอ่ยเรียกพร้อมกับโบกมือ
วันต่อมา ปฏิญญาและเออเนสเดินทางมาถึงห้องเสื้อเพื่อลองชุดงานหมั้น โดยมีพนักงานคอยต้อนรับเป็นอย่างดี เพราะมัมเป็นลูกค้าวีไอพีของห้องเสื้อแห่งนี้"เชิญคุณปฏิญญาญากับคุณเออเนสที่ห้องลองชุดวีไอพีได้เลยนะคะ"พนักงานผายมือไปยังห้องลองชุดที่เป็นส่วนตัวขนาดใหญ่ห้องหนึ่ง ที่อยู่ด้านในสุดชุดที่สั่งตัดไว้เป็นชุดเกาะอกสีโอลด์โรส ปักเลื่อมอย่างปราณีตสวยงาม ตัวกระโปรงระบายลูกไม้สีเดียวกัน ความยาวเสมอเข่า"ชุดสวยจัง" ปฏิญญาเอ่ยชมในขณะที่เอามือลูบคลำไปยังชุดที่ปักเลื่อมนั้นอย่างเบามือ"ลองดูสิ ว่าใส่ได้พอดีมั้ย" เออเนสบอกแฟนสาวพร้อมกับรูดซิปชุดเดรสที่อยู่ด้านหลังลงจนสุด"อ๊ะ! พี่เออเนส" ปฏิญญาสะดุ้งด้วยความตกใจ เมื่อฝ่ามือหนารูดชุดเดรสของเธอออกจากร่างเล็กลงไปกองที่พื้น เขาจับบ่าเล็กให้หันมาประจันหน้ากัน มองรูปร่างสวยงามไร้ที่ติ ที่มีเพียงบราลูกไม้และแพนตี้ตัวจิ๋วสีดำปกปิดเท่านั้น"ไม่ใส่อะไรเลยแบบนี้สวยกว่าเยอะ" เออเนสพูดเสียงแหบพร่า จ้องมองเธอด้วยแววตาปรารถนาจนปิดไม่มิด"อะ..อื้อ พี่เออเนส ไม่ได้นะคะ ที่นี่ห้องลองชุดนะ" ปฏิญญาดันอกแกร่งออกจากตัวเมื่อเขาเข้ามาสวมกอดแล้วซุกไซร้ที่ซอกคอขาวเนียน ฝ่ามือหน
เซนส์อาสาช่วยปฏิญญาพาเออเนสขึ้นมายังห้องนอนชั้นบนของคฤหาสน์ ซึ่งกว่าจะพาขึ้นมาได้ก็ต้องหิ้วปีกกันขึ้นมาอย่างทุลักทุเลเต็มทน ร่างแกร่งของเออเนสทิ้งตัวลงบนที่นอนทันที"ขอบคุณพี่เซนส์มากเลยนะคะ ดูท่าทางพี่เออเนสจะเป็นเยอะมากเลยนะเนี่ย" ปฏิญญากล่าวขอบคุณเซนส์ก่อนที่เขาจะขอตัวลงไปข้างล่าง ปฏิญญาพลิกตัวเออเนสให้นอนหงายและหนุนหมอนให้สูงขึ้น แต่เออเนสขอขยับตัวลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียง เขาบอกว่านั่งแบบนี้แล้วไม่เวียนหัว ปฏิญญาก็เลยตามใจเขา เธอเอื้อมมือไปปลดกระดุมเสื้อและคลายเข็มขัดให้เขา จะได้ไม่อึดอัด เออเนสมองแฟนสาวตรงหน้าพร้อมกับเอามือลูบศรีษะเล็กๆ ของเธอเบาๆ"พี่ไม่เป็นอะไรมากหรอก หนูไม่ต้องเป็นห่วง ดูสิ หน้าจ๋อยเลย" เออเนสเอามือเกาคางปฏิญญาเพื่อหยอกล้อเธอให้คลายกังวล"อาการเป็นยังไงบ้างคะ ดีขึ้นบ้างไหม""ก็ดีขึ้นนิดหน่อย ไม่เวียนหัวแล้ว แต่ยังมีคลื่นไส้อยู่บ้างครับ นึกถึงกุ้งเผาแล้วพี่นี่ขนหัวลุกเลย"ปฏิญญาขึ้นไปนั่งบนเตียงแล้วโอบกอดคนรักไว้ เออเนสซุกใบหน้าลงที่ซอกคอของเธอ เขารู้สึกดีขึ้นมากเมื่อได้กลิ่นหอมอ่อนๆ จากร่างกายของแฟนสาว"อดทนหน่อยนะคะ..มัมบอกว่าแพ้แป๊บเดียว เดี๋ยวก็หายค่ะ" ปฏิญญ
สองปีต่อมา วันนี้เป็นวันรับปริญญาของปฏิญญา ทุกคนต่างมาร่วมแสดงความยินดี ทั้งมัมมาริสา แด๊ดโนแอล เซนส์ที่มาร่วมยินดีทั้งกับน้องสาวสุดที่รักและน้ำฟ้าแฟนสาวของเขาที่รับปริญญาพร้อมกัน แม่ปทุมมาศและป้าวิมาลาแม่ของมาลารินทร์ ที่เดินทางมาจากเมืองไทยด้วยเครื่องบินส่วนตัวของมาร์ตินกรุ๊ปพร้อมกับเซดริกและมาลารินทร์ที่ตอนนี้เธอกำลังตั้งท้องลูกคนที่สาม อายุครรภ์ได้ห้าเดือนแล้ว ฟาเบียนลูกชายคนโตอายุหกขวบ ส่วนฟาบริซน้องชาย อายุได้ ห้าขวบหลังจากงานพิธีรับปริญญาเสร็จสิ้น ทุกคนก็มีนัดเลี้ยงฉลองกันที่คฤหาสน์มาร์ตินในช่วงเย็นโดยมีน้ำฟ้ามาร่วมเลี้ยงฉลองด้วย เพราะคุณพอลพี่ชายของเธอกับคุณแม่ติดงานเซ็นสัญญากับลูกค้าที่แอลเอ จึงจะกลับมาเลี้ยงฉลองย้อนหลังให้ในอาทิตย์หน้าบรรยากาศเต็มไปด้วยความสุข ฟาเบียนกับฟาบริซวิ่งเล่นกันอย่างสนุกสนาน พวกผู้ใหญ่ต่างก็พูดคุยถามไถ่สารทุกข์สุขดิบกันตามประสา"พี่รินทร์ท้องใหญ่มากเลยค่ะ ห้าเดือนจริงเหรอคะเนี่ย" ปฏิญญาค่อยๆ เอามือลูบท้องของพี่สาว มันแข็งมากๆ จังหวะหนึ่งเธอรู้สึกเหมือนมีอะไรดุ๊กดิ๊กตุงๆ ออกมาจากท้องของพี่สาวจนเธอรู้สึกได้"อุ๊ย!! น้องเซลีนดิ้นทักทายน้าเหรอคะเนี่ย
เออเนสวางปฏิญญาลงบนเตียงอ่อนนุ่มแล้วคลานขึ้นไปครอมร่างเล็กนั้นไว้ ทั้งสองจ้องมองตากันด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความปรารถนาอย่างเต็มเปี่ยม เออเนสไล้ปลายนิ้วไปยังกลีบปากเต็มอิ่มของเธอเบาๆ เขาก้มลงประทับริมฝีปากหนาลงไปยังริมฝีปากอวบอิ่ม แล้วขบเม้มกลีบปากสวยอย่างแผ่วเบา ลิ้นร้อนค่อยๆ สอดแทรกเข้าไปในโพรงปากเล็กแล้วจูบอย่างดูดดื่ม ปฏิญญายกมือขึ้นคล้องรอบลำคอของเขาพร้อมกับสอดแทรกนิ้วมือเข้าไปในกลุ่มผมดกหนาเบาๆ"อืมมม"เสียงครางทุ้มต่ำของเออเนสดังขึ้นเมื่อความรู้สึกของเขากำลังดำดิ่งสู่ห้วงปรารถนาอย่างลึกซึ้ง ฝ่ามือหนาสอดเข้าไปยังเสื้อชุดนอนแบบกระโปรงของคนใต้ร่างแล้วถอดออกอย่างง่ายดาย เออเนสลากไล้จมูกโด่งดอมดมยังซอกคอหอมกรุ่นแล้วขบเม้มจนเกิดสีดอกกุหลาบ ทุกที่ที่ริมฝีปากหนาลากผ่านทำให้ปฏิญญาร้อนๆ หนาวๆ อย่างบอกไม่ถูก ไรขนอ่อนตามตัวของเธอลุกชัน"อ๊ะ~อ๊าาา"ปฏิญญาร้องครางอย่างเสียดเสียวเมื่อยอดอกสีชมพูระเรื่อนั้นถูกครอบครองและดูดดุนอย่างหนักหน่วงจนเกิดเสียงดังจ๊วบๆ ตลอดเวลา ฝ่ามือหนาของเขาลูบไล้ไปทั่วและหยุดตรงเนินเนื้ออวบอูมเกลี้ยงเกลา นิ้วแกร่งหมุนวนบริเวณยอดเกสรที่ตอนนี้มีน้ำหวานสีใสหล่อเลี้ยงจนเปี
สองเดือนผ่านไป "วันนี้เลิกเรียนเร็ว ไปเดินห้างกันมั้ย?" ปฏิญญาเอ่ยชวนน้ำฟ้า เพราะวันนีอาจารย์ยกคลาสช่วงบ่ายเลยทำให้มีเวลาว่างเพิ่มขึ้น"ก็ดีเหมือนกันนะ วันนี้วันศุกร์ เดี๋ยวขากลับฉันจะได้แวะซื้อของสดไปทำอาหารให้พี่เออเนสเลย""โอเค งั้นเราไปกัน" สองสาวเดินจับมือกันลงมาจากอาคารเรียนเพื่อจะไปยังลานจอดรถ แต่ยังไม่ทันได้เดินออกไปก็ได้ยินเสียงคนเรียกเสียก่อน"ปฏิญญา น้ำฟ้า" สองสาวหันหน้าไปยังเสียงเรียกพร้อมๆ กัน เธอสองคนคุ้นเคยกับเสียงนั้นเป็นอย่างดี"อมารี" ปฏิญญาเอ่ยเสียงเรียกชื่ออย่างแผ่วเบา ตั้งแต่วันนั้นที่เธอไปคุยกับคุณน้าเรื่องค่าใช้จ่ายในการผ่าตัดและรักษาพยาบาลให้กับอมารีแล้ว เธอก็ไม่เคยติดต่อกลับไปอีกเลย"ฉันอยากขอเวลาคุยด้วยสักหน่อย ขอเวลาให้ฉันสักสิบนาทีได้ไหม?""อืม.. ได้สิ ถ้าอย่างนั้นไปคุยที่คาเฟ่ในมหาลัยก็แล้วกัน"ทั้งสามคนก้าวเข้ามาในคาเฟ่ เลือกที่นั่งตรงมุมสงบเพื่อสะดวกในการพูดคุยกัน หลังจากพนักงานนำเครื่องดื่มมาเสริฟแล้วอมารีก็เป็นฝ่ายเริ่มต้นบทสนทนาทันที"ฉันอยากจะมาขอบคุณที่เธอช่วยชีวิตฉันไว้ ถ้าไม่ได้เธอช่วยเรื่องค่าผ่าตัดป่านนี้ฉันคงตายไปแล้ว" อมารีพูดด้วยเสียงสั่นเครื
ปฏิญญาซุกใบหน้าเล็กเข้ากับแผงอกแน่นๆ ของเออเนส กลิ่นหอมอ่อนๆ ของเขาและสัมผัสอบอุ่นที่คุ้นเคยนั้นทำให้เธอรู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก นานหลายนาทีกว่าใบหน้าสวยจะขยับออกจากอกแกร่งนั้น แต่เออเนสยังคงกอดร่างเล็กไม่ยอมปล่อย"น้องญาไม่โกรธที่อมารีทำกับเราเหรอครับ" เขาถามเธอพร้อมกับเช็ดน้ำตาให้"ตอนแรกก็โกรธนะคะ เพราะคิดว่าทำไมเธอต้องหักหลังน้องญาด้วยทั้งๆ ที่เราเป็นเพื่อนกัน แต่สิ่งที่เธอเจอมามันคงจะทำให้เธอเจ็บปวดและแค้นมากเลยตัดสินใจทำแบบนั้น ยิ่งตอนนี้เธออยู่ในอันตรายเป็นตายเท่ากัน น้องญาเลยอยากให้พี่เออเนสช่วย อย่างน้อยก็ถือเป็นการไถ่โทษที่พี่เคยทำให้เธอเสียใจ อีกอย่างหนึ่งน้องญาสงสารพ่อแม่ของเธอค่ะ ถ้าเธอเป็นอะไรไปท่านคงเสียใจมาก น้องญาเคยสูญเสียพ่อมาก่อน น้องญาเข้าใจความรู้สึกนั้นดีค่ะ"เออเนสจ้องมองไปที่ดวงหน้าสวยจิ้มลิ้มตรงหน้า ปฏิญญาเป็นผู้หญิงที่จิตใจดีคนหนึ่ง จะมีสักกี่คนที่จะคิดเห็นใจคนที่ตั้งใจทำร้ายเพื่อนแบบเปิดเผยอย่างอมารี"ได้ครับ ถ้าหนูอยากให้พี่ช่วย พี่ก็จะตามใจหนู แล้วต้องใช้เงินเท่าไหร่" เออเนสเอ่ยถามพร้อมกับใช้นิ้วเกลี่ยผมนุ่มของเธอทัดที่ใบหู ปฏิญญาส่งใบแจ้งค่าใช้จ่ายให
"ขอโทษนะครับ คุณใช่ญาติของคุณอมารีหรือเปล่าครับ" เสียงคุณหมอเอ่ยถามขึ้นทำให้ทุกคนหันกลับไปมองยังคุณหมอทันที"ใช่ค่ะ ฉันเป็นแม่ของอมารีค่ะ""เมื่อตอนเช้ามืดคนไข้มีอาการชัก อาเจียน แล้วก็หมดสติ มีอาการหัวใจหยุดเต้นซึ่งทางทีมแพทย์ได้ปั๊มหัวใจคนไข้ จนหัวใจกลับมาเต้นเป็นปกติ แพทย์จึงให้ตรวจเอ็กซเรย์สมองพบว่ามีเส้นเลือดฝอยในสมองผิดปกติครับ ซึ่งเส้นเลือดฝอยนั้นเกิดแตกขึ้นทำให้มีเลือดออกมากดทับเนื้อสมอง" คุณหมออธิบายในขณะที่แม่ของอมารีเริ่มจะร้องไห้"แล้วแบบนี้จะทำยังไงดีคะคุณหมอ" แม่ของอมารีเอ่ยถามทั้งน้ำตา"เราต้องผ่าตัดเพื่อเอาก้อนเลือดที่กดทับตรงเนื้อสมองออก วิธีนี้จะทำให้ผู้ป่วยพ้นขีดอันตรายได้ แต่ถ้าไม่ผ่าตัดก็อาจทำให้อาการทรุดลงหรืออาจเสียชีวิตได้ครับ" คุณหมออธิบายจบแม่ของอมารีก็ทรุดตัวลงนั่งแล้วร้องไห้ออกมาทันที"เสียค่าใช้จ่ายประมาณเท่าไรคะหมอ" แม่ของอมารีเอ่ยถามทั้งที่น้ำตายังนองหน้า ในขณะที่คุณหมอส่งใบรายละเอียดค่าใช้จ่ายคร่าวๆ ในการผ่าตัดมาให้ นางก็เอื้อมมือไปรับด้วยฝ่ามือที่สั่นเทา"ถ้าญาติคนไข้พร้อมเมื่อไรแจ้งหมอได้ทันทีนะครับ หมอขอตัวก่อนนะครับ" หลังจากคุณหมอเดินจากไป แม่ของอมาร
ปฏิญญาก้าวเดินออกมาโดยมีเออเนสวิ่งตามมาติดๆ ปากก็ยังคงร้องเรียกชื่อเธออยู่ตลอดเวลา ไม่ใช่ว่าเธอจะไม่เจ็บหรือไม่รู้สึกอะไร แต่เธอกลัว กลัวความเสียใจที่จะเกิดขึ้นซ้ำๆ เหมือนกับครั้งก่อนๆ ที่เธอเคยให้โอกาสเขามาตลอด แต่มันก็ยังต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ ทั้งหมดทั้งมวลไม่เคยพ้นเรื่องผู้หญิงสักที เธอเหนื่อย อยากพัก อยากให้เวลาทั้งหมดกับการเรียนที่เหลือ อีกแค่สองปีเธอก็จะเรียนจบแล้ว และถ้าตามสัญญาของการหมั้นนั้นคือ เมื่อเธอเรียนจบเธอจะต้องแต่งงานกับเออเนส"น้องญา" เสียงมัมมาริสาร้องเรียกทำให้ร่างเล็กชะงักเท้าทันที"มาหามัมกับแด๊ดหน่อยค่ะลูก" ปฏิญญาจำต้องเดินไปยังชุดรับแขกกลางห้องโถงที่มัมมาริสาและแด๊ดโนแอลนั่งอยู่โดยมีเออเนสเดินซึมตามหลังมา"หนูเห็นสิ่งที่พี่เขาให้ดูแล้วใช่ไหมลูก" มัมมาริสาเอ่ยถาม"ค่ะ" ปฏิญญาพยักหน้าตอบ"หนูจะตัดสินใจอย่างไรกับเรื่องนี้ลูก ตอนนี้เราอยู่กันพร้อมหน้าแล้ว มาเปิดอกคุยกันดีกว่านะ หนูคิดเห็นยังไงก็บอกได้เลยค่ะ มัมเคารพการตัดสินใจของหนู" มัมมาริสาถามพร้อมกับเอื้อมมือไปจับมือเล็กอย่างให้กำลังใจ"......"ปฏิญญาก้มหน้านิ่ง เม้มริมฝีปากเป็นเส้นตรง"บอกแด๊ดมาเถอะน้องญา แด๊ดเ
หลังจากจัดการธุระเสร็จเรียบร้อยแล้ววันรุ่งขึ้นมัมมาริสาก็รีบบินกลับทันทีเพราะแด๊ดโนแอลโทรตามไม่หยุด งอแงเป็นเด็กจนมัมมาริสาหัวจะปวดเออเนสกับเซนส์อาบน้ำแต่งตัวลงมานั่งดื่มกาแฟที่ห้องอาหารแต่เช้า วันนี้เขาสองคนต้องรีบจัดการธุระให้เรียบร้อย เผื่อมัมมาริสาส่งข่าวมาให้ไปเคลียร์กับสองสาวจะได้เดินทางได้ทันที"เช้านี้มึงไปประชุมแทนกูด้วยนะไอ้เซนส์" เออเนสออกคำสั่ง"แล้วมึงจะไปไหน?" เซนส์จิบกาแฟแล้วมองหน้าเพื่อนรัก"กูจะไปโรงพยาบาล นี่เพิ่งผ่านมาสามวัน น่าจะยังตรวจสารในร่างกายได้ กูจะใช้เป็นหลักฐานยืนยันกับเมียกูว่ากูโดนวางยา มึงสั่งคนของเราดึงคลิปวงจรปิดช่วงเวลานั้นให้กูด้วย ช่วงเวลาที่กูอยู่ในห้องมันไม่น่าเกินห้านาที เป็นไปไม่ได้ที่เวลาแค่นั้นกูจะมีเซ็กส์กับยัยมารี" " เออเนสยิ้มอย่างมีความหวัง"ถ้างั้นตอนบ่ายมึงอยู่คุยกับคู่ค้าของแด๊ดที่นัดไว้แทนกูด้วย กูจะไปคุยกับอามิยาให้รู้เรื่องสักที"สามวันที่ผ่านมานี้เซนส์กับเออเนสโทรหามัมมาริสาทุกวัน เพื่อเร่งเร้าให้มัมคุยกับสองสาวให้ยอมเคลียร์ใจกับพวกเขาเสียที เพราะพวกเขาคิดถึงสองสาวจนแทบไม่เป็นอันหลับอันนอน"เป็นงัยบ้างคะเด็กๆ อยู่เที่ยวที่นี่มาสี่ห
"แล้วน้ำฟ้าล่ะลูก มีปัญหาอะไรหรือเปล่า มัมเห็นร้องไห้ไม่หยุดเลย" มัมมาริสาหันมาถามน้ำฟ้าที่ผ่านการร้องไห้มาจนตาบวมช้ำ"ไม่มีอะไรหรอกค่ะคุณน้า" น้ำฟ้ากล่าวปฏิเสธ"น้ำฟ้าเป็นแฟนของพี่เซนส์ค่ะมัม เขาสองคนคบกันมานานเป็นปีแล้วค่ะ" ปฏิญญาเป็นฝ่ายพูดขึ้นเอง เธออยากให้มัมมาริสาได้รับรู้สถานะของเพื่อนรักของเธอ และตัวเธอเองก็อยากรู้เรื่องของเซนส์จากปากของมัมมาริสาด้วย"จริงเหรอลูก มัมดีใจจังเลยที่พี่เซนส์ผู้เย็นชาของมัมมีแฟนกับเขาสักที ถ้าอย่างนั้นเราก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกลกันแล้วนะ เพราะพี่เซนส์ก็ถือว่าเป็นลูกคนนึงของมัมเหมือนกัน แบบนี้มัมก็จะได้สะใภ้ทีเดียวสองคนเลยสิ โชคดีจัง" มัมมาริสายิ้มพร้อมกับลูบศรีษะเล็กของน้ำฟ้าด้วยความเอ็นดู"เอ่อ.. คือ.. หนูจะเลิกกับพี่เซนส์แล้วค่ะ" น้ำฟ้าพูดเสียงสั่นเครือ"อ้าว.. ทำไมเป็นแบบนั้นล่ะลูก พี่เซนส์ไปทำอะไรไม่ดีกับหนูน้ำฟ้าคะ" น้ำฟ้าเงียบไม่กล้าตอบออกไป ได้แต่ก้มหน้านิ่งๆ"น้ำฟ้าไปเห็นพี่เซนส์อยู่กับผู้หญิงคนอื่นในห้องพักของพี่เซนส์ที่ Max Martin ค่ะ เธอชื่อ อามิยา" ปฏิญญาเป็นฝ่ายตอบคำถามนี้แทนน้ำฟ้า"อามิยาเหรอ? ... อ้อ.. ผู้หญิงคนนี้เคยเป็นแฟนกับเซนส์ตอนเรีย